చంద్రుడి మరియు చంద్రసహోదరి యొక్క సుఖానుభూతి పతాక స్థాయికి చేరెను. చంద్రుడి హుంకారములు మరియు కమల మణితెంచుట (మణితెంచుట = కామ సుఖముతో మత్తుగా మూల్గుట) సైతము తారాస్థాయికి చేరెను. అంతట ఆశంకితముగా (ఆశంకితముగా = హఠాత్తుగా, ఎవరు ఊహించలేని విధముగా “హా అనుజా” అను ప్రకోశము (ప్రకోశము = బిగ్గరగా అరుపు , కేక) తో చంద్రుని అత్తిక (అత్తిక = అక్క) ఐన లక్ష్మి ఒక దివ్య తేజస్సు వలే తత్రక్షణం అదృశ్యమయ్యెను. చంద్రుని మేని (శరీరము) యొక్క దివ్య తేజస్సు అనంతకోటి పర్యాయములు (రెట్లు) హెచ్చెను.
రాజసూయ యజ్ఞారంభము నుండి చంద్రుడి మేని యొక్క తేజస్సు క్రమేపి హెచ్చుచుండెను. చంద్రుడి గురువైన బృహస్పతి నిష్క్రమణ అనంతరం అతడి గురుపత్ని ఐన తార ఆధ్వర్యములో రాజసూయ యజ్ఞము కొనసాగుటారంభించిన పిదప ప్రతి మంత్రోచ్ఛరణానంతరం ఒక దివ్య శక్తి యొక్క తేజస్సు చంద్రుని మేనిలో సమాయత్తమగుటారంభించెను. చంద్రునికి ప్రాప్తించుచున్న ఈ దివ్య తేజోపాతము అచట మంతోచ్ఛరణ గావించుచున్న ఋత్విక్కులకు సైతము మిక్కిలి ఆశ్చర్యకరముగా తోచెను. కాని యజ్ఞ నియమములు ప్రకారము ఋత్విక్కులు యథావిధిగా మంత్రోచ్ఛరణ కొనసాగించిరి. బృహస్పతి యొక్క నిష్క్రమణానంతరం అతడి ధర్మపత్ని ఐన తార ఆతడి స్థానములో తన ప్రియ శిష్యుని దక్షిణమున అతి సమీపముగా ఆసీనురాలయ్యెను. చంద్రుని వైపుకి తిరిగి అతడి గురుపత్ని అతడికి రహస్యముగా మంత్రమును ఉపదేశించుట అటుపిమ్మట అతడు ఆ మంత్రమును ఉచ్ఛరించి హవన గుండములో అగ్నికి ఘృతము సమర్పించుట, అంతట ఆ హవన గుండము నుండి ఒక దివ్య తేజము ఉద్భవించి చంద్రునిలో విలీనమై అతడి దివ్య తేజస్సుని ద్విగుణీకృతము గావింపుట మిక్కిలి విచిత్రముగా తోచెను ఋత్విక్కులకు. దివ్య తేజస్సులని ఉద్భవింపజేయు మంత్రములు ఏమైయుండునా అని పరి పరి విధముల వారెల్లరు మథనపడినను ప్రయోజనము లేకపోయెను.
ఋత్విక్కులు తార చంద్రునికి బోధించుచున్న దివ్య మంత్రముల గురించి మథనపడుచుండగా బృహస్పతి ఆశ్రమమునందున్న కామోద్రేకులైన అశేష భగదారులు (భగదారులు = పూకు కలవారు, నారీజనము) తార పొందుచున్న సుఖమును వీక్షించుచు అసూయపడుచుండిరి. రహస్యముగా మంత్రోపదేశము గావించుటకై తన ప్రియ శిష్యునికి అతి సమీపములో ఆసీనురాలైన తార చంద్రుని వైపుకి తిరిగినప్పుడు ఆమె ఉన్నతమైన కుచములపై (వక్షాలపై) నిగిడి ఉన్న చూచుకములు (సళ్ళ మీద ముచికలు) చంద్రుని బలిష్ఠమైన ద్విశిరపేశమును (ద్విశిరపేశము = భుజమునకు మోచేతికి మధ్యనుండు కండరము) మర్శించుచు (సుతారంగా రుద్దుతూ) మిక్కిలి సుఖానుభూతిని ఆమెకి కలిగించుచుండెను. పెనిమిటి యొక్క అనుపస్థితి లో ఇందరి సమక్షమునే ఇంత బాహాటముగా తార ఇవ్విధముగా సుఖించుచున్నదంటే మరి ఏకాంతములో ఇంకెంత సుఖించుచుండునో కదా. తన ప్రియ శిష్యుని అంగాంగములతో తన అంగాంగముని మర్శింపజేయించుకొనునేమో కదా ఈ సౌభాగ్యవతి అందుకేనేమో పెనిమిటి వృద్ధుడైనను ఈ తార వన్నె మరింత ఇనుమడించి ఆమె మిక్కిలి లావణ్యవతిగా గోచరించుచున్నది అని అనుభవజ్ఞులైన భగదారులు (నారీమణులు) ఊహించుచుండిరి.
చంద్రసహోదరి అదృశ్యమైన తత్రక్షణమున చంద్రుని తేజస్సు అనంతకోటి పర్యాయములు (రెట్లు) హెచ్చుట బృహస్పతి ఆశ్రమమునందున్న భగదారులనందరిని మిక్కిలి సంభ్రమాశ్చర్యములలో ముంచెత్తెను. ఎటువంటి మంత్రోచ్ఛరణ లేకనే ఇంతటి దివ్యతేజము చంద్రునిలో లీనమగుట అతడి గురుపత్ని ఐన తారని భగదారులందరికన్నా అధికముగా చకితురాలిని గావించెను. ఇప్పటి వరకు శ్రీ మహా విష్ణువుకి లభించు సుఖము ఇప్పుడు అతడి స్యాలుడైన చంద్రునికి లభించనందునేమో ఇతది దివ్యతేజస్సు అసురవినాశకుడైన అతడి ఆవుత్తకి (ఆవుత్త = అక్క మొగుడు, బావగారు) సరిసమానమయ్యెను అని పరి పరి విధములైన జల్ప్యములు (జల్ప్యము = వదంతి, ఊహాగానము) బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు భ్రామ్యతించుటారంభించెను (భ్రామ్యతించుట = వేగముగా ప్రచారము పొందుట).
భగదారులందరిలో ప్రథమముగా తేరుకుని చంద్రునికి అతడి అత్తిక (అక్క) నుండి లభించిన అమూల్యమైన బహుమానమును వీక్షించి దాని మహత్యమును గ్రహించినది అతడి గురుపత్ని ఐన తార. చంద్రునికి అతడి ఆవుత్త ఐన విష్ణువు ప్రసాదించిన నూతన లోకము మరియు అనేకానేక ఆధిపత్యముల కన్నను అతడి అత్తకి అతడి కామశాస్త్ర ప్రావీణ్యమునకు సంతసిల్లి మిక్కిలి సుఖపెట్టి మరియు సుఖించిన పిమ్మట ప్రసాదించిన బహుమానము అనంతకోటి పర్యాయములు అమూల్యమైనది మరియు లోకకల్యాణ హేతువైనది అని గ్రహించెను చంద్రుడి యొక్క కామశాస్త్ర గురువైన తార. చంద్రునకు అతడి అత్తకి నుండి లభించిన ఈ అమూల్యమైన బహుమానము యొక్క ప్రాముఖ్యము అతడు గ్రహింపక మునుపే దానితో సంభవించు లోకకళ్యాణము తనతో ఆరంభము కావలెనని నిశ్చయించుకొనెను బృహస్పతి కళత్రము. చంద్రుడిని కామశాస్త్ర ప్రావీణ్యుడిగా తీర్చి దిద్దిన తనకే చంద్రుడి కామశాస్త్ర ప్రావీణ్యమును మెచ్చి అతడి అత్తిక అనుగ్రహించిన ఆ బహుమానముతో కలుగు ప్రయోజనము యొక్క అగ్రతాంబూలము ప్రాప్తించుట ధర్మము మరియు సమంజసము అని దృఢముగా భావించెను చంద్రుని కామశాస్త్ర గురువు. ఇక జాప్యమొనర్చక తత్రక్షణమున తార తన అత్తకి భగమునుండి హఠాత్తుగా విగమించిన (విగమించుట = అనుకోకుండా బయటపడుట) చంద్రుని నిగిడిన బలిష్ఠమైన మేఢ్రమును తన దక్షిణ హస్తముతో (కుడి చేత్తో) దృఢముగా హస్తగతము గావించి (పట్టుకుని) తృటిలో తన కుటీరమున ప్రవేశించెను తన ప్రియ శిష్యునితో.
అనతి కాలములో సంభవించిన ఈ హఠాత్పరిణామములు చంద్రుడిని విభ్రముడిని (విభ్రముడు = ఏమి అర్థము కాని తికమక స్థితిలో ఉన్నవాడు) గావించెను. మర్శించునపుడు అమితముగా సుఖమును చేకూర్చిన తన గురుపత్ని యొక్క హస్తము తన మేఢ్రమును ధృఢముగా చేబూని ఒక్క ఉదుటున బలవంతముగా అపహసతించుటతో (అపహసతించుట = బలముగా లాగుట/గుంజుట) ప్రమితముగా (ప్రమితము = మరీ ఎక్కువ/తక్కువ కాని మధ్యస్థమైన) పీడ (బాధ/నొప్పి) కలిగెను చంద్రునికి. ఐతే పరమ శాంత మూర్తి ఐన చంద్రుడు ఆగ్రహించక “ఓ పరమ పూజ్య పతివ్రత శిరోమణి, నా వలన ఏమైనను తప్పిదము సంభవించినచో అవశ్యము దండింపుము. భవిష్యత్తులో నా వలన ఆ తప్పిదము పునరక్తము (పునరుక్తము = మరలా చేయుట/జరుగుట) కాని విధముగా ఏ తప్పిదమునకు ఈ దండన విధించుచున్నారో దయతో తెలుపగలరు” అని ముకుళిత హస్తములతో (నమస్కరించిన చేతులతో) ప్రణతశిరస్సుతో (ప్రణత శిరస్సు = వినయముగా వంచిన తల) అభ్యర్థించెను.
తనచే సంభవించిన తప్పిదమును గ్రహించిన తార మిక్కిలి పశ్చాత్తాపము పొంది చంద్రుని మేఢ్రమును గాఢముగా చుంబించి, “ఓ ప్రియ శిష్య, నా తప్పిదమును మన్నింపుము. ఇది నీ తప్పిదమునకు దండన కాదు నా తప్పిదము మరియు తొందరపాటు. రాజసూయ యజ్ఞము విజయవంతముగా సంపూర్ణయించి (ముగించి), మీ ఆవుత్త ఐన శ్రీ మహా విష్ణువు నుండి నూతన లోకమును మరియు దివ్య ఔషధములతో సహా అనేకానేక ఆధిపత్యములు, అత్తిక నుండి దివ్యతేజస్సుని మరియు దక్ష ప్రజాపతినుండి సప్తవిందశ (సప్తవిందశ = ఇరవై ఏడు) కన్యకామణులను ఉపహారములు (బహుమానములు) గా పొందితివి. ఆ ఉత్క్లేశము (ఉత్క్లేశము = అమితమైన ఉత్సాహము) లో నిమగ్నమై ఈ గురుపత్నిని మరియు గురుదక్షిణలను విస్మరించి నీ సప్తవిందశ (ఇరవై ఏడు) నూతన కళత్రములతో నీ నూతన లోకమునకేగెదవేమో అను త్రాస (త్రాస = ఆదుర్దా, ఉత్కంఠ, భయము) తో ఇవ్విధముగా ప్రవర్తించి నీకు మిక్కిలి పీడను కలిగించితిని అందుకు నన్ను క్షమింపుము చంద్రా” అని వేడుకొనెను.
చంద్రుడు తన గురుపత్ని ఐన తారకి సాష్టాంగ ప్రణామమొనర్చి. “ఓ పరమ పూజ్య పతివ్రతా శిరోమణి. విద్యను ప్రసాదించిన గురువులను విస్మరించెడి వాడు కాడు మీ ఈ ప్రియ శిష్యుడు. అందునా అన్ని విద్యలలో అమితమైన సుఖదాయకమైనది మరియు అత్యంత అధికముగా ప్రశంశలను నాకు అందించిన కామశాస్త్ర విద్యని బోధించిన మిమ్ములను నేను సదా పూజించెద. రాజసూయ యజ్ఞమునకు విచ్చేసిన ఆహ్వానితులెల్లరికి తగు రీతిన ధన్యవాదములు తెలిపి అటు పిమ్మట గురువుగారిని అన్వేషించి గురుదక్షిణ విషయమును ప్రస్తావించి వారి చిత్తానుసారము వారికి గురుదక్షిణను సమర్పించి అటు పిమ్మట మీ ఆజ్ఞానుసారం మీకును గురుదక్షిణను సమర్పించి మీ ఇరువురి ఆశీర్వాదములు పొందిన పిదప సప్తవిందశ నూతన వధువులతో చంద్రలోకమునకేగవలెనని యోచించితిని” అని సవినయముగా పలికెను.
తారకి తన ప్రియాతి ప్రియ శిష్యుడిని అనుమానించినందులకు మిక్కిలి కృతాపరాధ (కృతాపరాధ = తప్పు చేశానేమో అన్న అపరాధ భావన/బాధ) కలిగెను. చంద్రునికి తన మదిలోని భావన ఎవ్విధముగా వ్యక్తపరచవలెనా అని మథనపడుచున్న తార మదిలో ఒక దివ్యమైన ఉపాయము స్ఫురించెను. “ఓయీ సుందరవదనా, సకల నారీ జన మన్మోహక. నీవు సకల శాస్త్ర పారంగతుడవని విశ్వసించి నీకు ఎందరో ఎన్నో బహుమానములను బహూకరించిరి, కానీ నీవు ప్రత్యగ్రము (ప్రత్యగ్రము = ఈ మధ్యనే) అభ్యసించిన విద్యలో ప్రథమ అంశమునే విస్మరించితివి” అని సంప్రహసతించెను (సంప్రహాసతించుట = కొంటెగా ఆట పట్టిస్తూ బిగ్గరగా నవ్వుట).
ఏకసంతాగ్రాహి మరియు కుశాగ్రబుద్ధి కలవాడైన చంద్రునికి తాను ఏమి విస్మరించినో అవగతమయ్యెను. అంతట చంద్రుడు ఒక్క ఉదుటున ఉత్తిష్ఠుడై (లేచి నిలబడి) తన వస్త్రములను తృటిలో అపోహతించి (అపోహటించుట = గబ గబా విప్పుట, జారవిడుచుట) తన గురుపత్ని కటిని ఆరభతించి (ఆరభతించుట = పొదవి పెట్టుకొనుట) తృటిలో ఉత్తిష్ఠించగా (ఉత్తిష్ఠించుట = ఎత్తుకొనుట) తన ప్రియ శిష్యుని సుందర మరియు బలిష్ఠమైన మేఢ్రమును తన భగములో బిగుతుగా బంధించి అతడిని గాఢాలింగనము గావించెను చంద్రుని గురుపత్ని ఐన తార. తన ప్రియ శిష్యుడి అధరములను తన అధరములతో బంధించి గాఢముగా చుంబించెను బృహస్పతి కళత్రమైన తార. ఆ శృంగార శాస్త్ర గురుశిష్యుల జిహ్వలు (నాలుకలు) పెనవేసుకొనెను. చంద్రుని విద్యాభ్యాసానంతరము అతడి మేఢ్రము తన భగమునందు మరియు అతడి జిహ్వ తన నోటియందు ప్రవేశించుటకు అవకాశము లభించక అమితమైన విరహ వేదనతో మిక్కిలి బాధ పడిన దేవగురుపత్నికి అంతతః (చివరికి) ఉపశమనము కలిగెను.
తన ప్రియాతి ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుడు సర్వదా (ఎప్పటికి) ఇవ్వధముగా శృంగార ప్రణామ భంగిమనందే ఉండవలెనన్న చేష్టాలు (చిలిపి) ఇచ్ఛ కలిగెను ఆ సర్వాంగ సుందరి ఐన అతడి గురుపత్నికి. ప్రియ శిష్యుని మేఢ్రమును తన భగము యొక్క స్నాయువులతో (స్నాయువు = కండరము) బిగుతుగా బంధించి, తన ఉన్నత కుచములను అతడి విశాల ధృడ ఛాతిపై వత్తుచు లలితముగా (మృదువుగా) మరియు మత్తెక్కించు విధముగా అతడి కర్ణములో (చెవిలో) తన అభీష్టమును (కోరికను) రపతించెను (రపతించుట = గుసగుసలాడుచు చెప్పుట) “ఓ మన్మోహక, అమిత సుఖదాయక, మదనోత్తేజక నీ ఆలింగనము అమిత సుఖదాయకము, నీ మేఢ్రము యొక్క మర్శనము (రాపిడి) భగమునకు అత్యంత మూర్ధాగతము (మూర్ధాగాతము = చెప్పలేనంత/పోల్చుకోలేనంత సుఖదాయకము). త్రికరణశుద్ధిగా నీకు గురుదక్షిణ సమర్పించుకొనవలెనని ఉన్నచో నా స్పర్శ చే ప్రహర్షించిన (ప్రహర్షించుట = మొడ్డ గట్టిపడి లేవుట, నిగుడుట) ఈ నీ మేఢ్రము పై ప్రథమాధికారము నీ శృంగార శాస్త్ర గురువుది కావలెను మరియు అది ప్రహర్షించినపుడు (నిగిడినప్పుడు) నా భగమునే యభతించవలెను (దెంగవలెను). మీ అత్తిక ఐన శ్రీమహాలక్ష్మి నీకు బహూకరించిన అత్యంత అమూల్యమైన దివ్య వృషణముల నుండి ఉద్భవించి నీ మేఢ్రము స్ఖలించు ప్రథమ వీర్యపు బిందువులు నా భగమునందే ప్రవేశించి నన్ను గర్భవతిని గావింపవలెను” అని ఆదేశించుచు తన కటిని ప్రెగ్ఖోలించెను ( ప్రెగ్ఖోలించుట = వేగముగా లయబద్ధముగా దెంగులాటలో ఎదురొత్తులిచ్చుట). పూర్వము కలుగని ఒక నూతన అనుభవము మరింత ఉక్కిరిబిక్కిరి గావించెను తారని. చంద్రునికి అతడి అత్తిక ఐన సంతాన లక్ష్మి బహూకరించిన ఫెలుకము (ఫెలుకము = వట్టికాయల/వృషణముల సంచి) లయబద్ధముగా దోలాయతించుచు (దోలాయతించుట = ఊగుట) ఆమె ఉన్నత పృష్ఠమును (పిరుదులను/పిర్రలని/ముడ్డిని) స్పృశించుచుండెను ఆమె భగద్వారము అతడి మేఢ్రము యొక్క మూలమును చేరినపుడు. ‘దివ్య తేజస్సుతో ప్రకాశించుచున్న చంద్రుని యొక్క ఫెలుకమునుండి తొలిపర్యాయము ఉద్భవించిన వీర్యము యొక్క ప్రథమ బిందువు ఎంత తేజోవంతముగా ఉండునో మరి ఆ బిందువు తో తనకు ప్రాప్తించు ప్రథమగర్భములో జన్మించు సంతానము ఇంకెంత తేజోవంతముగా ఉండునో కదా. ఆ సంతానము యొక్క తేజస్సు ముందు తన యాతా (యాతా = తోటికోడలు) తేజోవంతులని మిడిసిపడే పుత్రుల యొక్క తేజస్సు భానుడి ముందు దీపము వలె వెలవెలపోవును కదా.’ ఇవ్విధముగా పరిపరి విధముల ఆలోచించుచు తనకు జన్మించబోవు సంతానము మరియు వారి తేజముతో తాను తన తోటికోడలి పై ఒకవిధముగా పొందు ఆధిక్యము/విజయము గూర్చి ఊహించుచు అమితముగా మురిసిపోవుచుండెను చంద్రుడికి శృంగార గురువైన తార.
గురుపత్ని యొక్క స్పర్శ, గాఢాలింగనము, భగచోదనము (దెంగులాట) ఇత్యాది (మొదలగు) చేష్ఠలు చంద్రునికి అమితమైన సుఖానుభూతిని కలిగించుచుండగా ఆ పరమ పూజ్యురాలు యొక్క పలుకులు మిక్కిలి సంభ్రమాశ్చర్యములను కలిగించెను. తన గురుపత్ని కోరిన గురుదక్షిణయే అందులకు ముఖ్య కారణము. “ఓ పరమ పూజ్య పతివ్రతా శిరోమణి, మీరు కోరిన గురుదక్షిణ యొక్క సాధ్యత నాకు అవగతమగుటలేదు. ప్రహర్షించిన (నిగిడిన) నా మేఢ్రము సదా మీ భగమునందు మర్శింపబడుట నాకు అమిత సుఖదాయకమైనను మరి మీరు ఈ ఆశ్రమమును వీడి చంద్రలోకమునకు ఎవ్విధముగా ఏతెంచగలరు? విద్యాభ్యాసానంతరము నేను ఈ ఆశ్రమమునందు ఎవ్విధముగా నిలువగలవాడను? గురువుగారి అనుపస్థితిలో మరియు వారెరుగని విధముగా మీరు గర్భము దాల్చుట సమంజసమెట్లగును?” అని సవినయముగా ప్రశ్నించెను.
స్వల్పముగా ఖిన్నురాలైనను అతడి గురుపత్ని తన చేష్టలను అనువర్తించుచు (అనువర్తించుట = కొనసాగించుట) అమితమైన సుఖమును ఆస్వాదించుచు “మేఢ్రము యొక్క స్పర్శ ఎరుగని భగము గల సప్తవిందశ (27) కన్యలను కళత్రములుగా పొందినంతనే నీ మేఢ్రముకి భగచోదనము యొక్క సుఖమును పరిచయము గావించి ఒక సప్తాహ కాలము శ్రమించి మీ గురువుగారైన బృహస్పతి సైతము బోధించని అతి గోప్యమైన కామశాస్త్రమును బోధించిన ఈ గురుపత్నినే కృతఘ్నుడివలె విస్మరించెదవా? పిండ శాపగ్రస్తుడై వృద్ధ క్లీబుడైన (క్లీబుడు = నపుంసకుడు, కొజ్జా) పెనిమిటి తో నా జీవితము, సుఖహీనము మరియు సంతాన హీనముగా మిక్కిలి దుఃఖముతో నిరర్థకమవవలెనని ఆకాంక్షించెదవా? మీ గురువుగారి అనుపస్థితిలో ఆశ్రమ నిర్వహణ బాధ్యతను నీకు అప్పగించిరి కావున మరి ఆ ఆశ్రమమునందున్న వారి కళత్రములకు సుభగతము (సుభగతము = దెంగులాట లో లభించు సుఖము) ప్రసాదించి సంతానము కలిగించుట సైతము వారి దీర్ఘకాల అనుపస్థితిలో నీ దాయిత్వము (దాయిత్వము = బాధ్యత). శాపగ్రస్తులగుటచే మీ గురువుగారు నిర్వహించజాలని ఆ కర్తవ్యమును వారి అత్యంత ప్రియ శిష్యుడివైనా నీవు ఉన్మోచనించవలెను (ఉన్మోచించుట = నిర్వహించుట). కావున ఇది సర్వవిధముల సమంజసమే” అని పలుకుచు తన ప్రియ శిష్యుడు ఇక పలుక జాలకుండా అతడి జిహ్వని తన జిహ్వతో పెనవేయుచు అతడి కుశాగ్రబుద్ధి ఇక ఈ విషయమై మననము గావించుకుండుటకు అతడి మేఢ్రమును తన భగములోని స్నాయువులతో (స్నాయువు = కండరము) అనుసంహరతించెను (అనుసంహరతించుట = బిగుతుగా పట్టుకొనుట, పిసుకుట) మరియు అతడిని తన సర్వాంగములతో గాఢాలింగనము గావించెను.
గురుపత్ని చేష్టలు చంద్రుడికి అమోఘమైన సుఖమును ఒనర్చుచుండగా ఆమె దుఃఖభరితముగా పలుకుచున్న పదములు మిక్కిలి యౌక్తికముగా (యౌక్తికము = సమంజసము) తోచెను. తనకి అపారమైన సుఖమును, అత్తకి నుండి ప్రశంసలను ప్రసాదించిన ఈ శృంగార శాస్త్రమును బోధించిన గురువుకి తగు గురుదక్షిణ సమర్పించుకొనుట శోధితము (శోధితము = సరియైనది) అని తోచెను. సర్వత్రః (సాధారణముగా) గురుదక్షిణ సమర్పించుటకు శిష్యులు అనేకానేక ప్రత్యాహ్వానములను (ప్రత్యాహ్వానము = సవాలు, కష్టము) ఛేదించవలసి వచ్చును కాని తన గురుపత్ని తనపై వాత్సల్యముతో అపరిమాణమైన (అపరిమాణ = కొలవలేనంత, అపరిమిత) సుఖము ప్రాప్తించు విధముగా గురుదక్షిణను కోరెను కావున ఆ పరమ పూజ్య పతివ్రతా శిరోమణి కోరిన గురుదక్షిణ ధర్మసమ్మతమే కాని ఎవ్విధముగను గురుద్రోహము కాదని నిశ్చయించుకొనెను ధర్మ రక్షకుడైన శ్రీ మహా విష్ణువు యొక్క స్యాలుడు (బావమరిది).
ప్రియ శిష్యుడి వ్యగ్రతను (వ్యగ్రత = సంశయము) తీర్చి అతడినిక ఆలోచింపనివ్వకుండుటకు తన కటిని లాఘవముగా మంద గతిన (మెల్లిగా) కదుపుటారంభించెను దేవగురుపత్ని ఐన తార. గురుపత్ని మెత్తని ఉన్నత కుచములు (ఎత్తైన సళ్ళు) తన ఛాతిని మరియు ఆమె బిగుతైన భగము తన మేఢ్రమును మర్శించగా ఇక చంద్రుడి మస్తిష్కము (మెదడు) పని చేయునా? అకస్మాత్తుగా ఆ కుటీరము యొక్క ద్వారము ప్రవ్లయించుటారంభించెను (ప్రవ్లయించుట = బీటలు తీయుట). సర్వలోక సుందరుడు మరియు అశేష దివ్యతేజోసంపన్నుడైన చంద్రుడి ఆలింగనము మరియు మేఢ్రము కొరకు పరితపించుచున్న అఖిల బ్రహ్మాండ నారీజనము యొక్క ధాటిని ఆ ద్వారము తాళలేక తడత్కారినచుండెను (తడత్కారినచుట = బీటలు తీయుట). శ్రీ మహా లక్ష్మి అదృశ్యమైన తత్రక్షణమే తార తన శిష్యుని మేఢ్రమును చేబూని కుటీరమునందు ప్రవేశించుట గమనించిన ఆ విరహ పీడిత వనితా సాగరముకి తమకి అందవలసిన మరియు చెందవలసిన చంద్రుడిని బృహస్పతి కళత్రము అపహరించుట అసహనీయముగా తోచెను. నోటికందవలసిన రుచికరమైన పండును హఠాత్తుగా ఎవరైనను అపహరించినచో ఎవరికైనను ఎవ్విధమైన ఉక్రోషము కలుగునో అవ్విధమైన ఉక్రోషమునకు అనంతకోటి పర్యాయములు హెచ్చైన ఉక్రోషము కలిగెను ఆ అశేష భగధారులకి. వారి భగములకు మరియు చంద్రుని మేఢ్రమునకు మధ్య అవరోధమైన కుటీర ద్వారమును ప్రథమముగా ధ్వంసము గావించి అటుపిమ్మట తారని విచూర్ణించవలెనని (విచూర్ణించుట = బాగా దంచి పచ్చడి చేయుట) నిశ్చయించిరి బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు దీర్ఘకాలముగా విరహముతో పరితపించుచు స్వయమింద్రియమోచనతో (స్వయమింద్రియమోచన = హస్తమైథునము, చేత్తో పూకుని రుద్దుకొనుట) అప్పటివరకు ఉపేక్షించి ఇక చంద్రుడితో మైథునము లేనిదే విరహము తాళలేని అఖిల బ్రహ్మాండ యొక్క ప్రముఖుల కళత్రములు.
గురుపత్నితో తానున్న కుటీర ద్వారము ప్రవ్లయించుట అవలోకయతించెను (అవలోకయతించుట = గమనించుట) చంద్రుడు. ఆ ద్వారము ధ్వంసమైనచో గోప్యత గూర్చి తన గురుపత్నికి తానొనర్చిన ప్రతిజ్ఞకు ఆటంకము కలుగునని గ్రహించిన చంద్రుడు తత్రక్షణమే ఒక మంత్రమును జపించెను. అంతట ఆ ద్వారమునకు కలుగుచున్న ఆటంకము తొలగెను. ద్వారము ధ్వంసమైన తత్రక్షణము దానికి కారణమైన భగదారుల ధాటికి తనకి కూడా అదే గతి పట్టునేమో అని భయసంత్రస్తమానస (భయసంత్రస్తమానస = భయకంపితురాలైన మనసు గల) దేవగురుపత్నికి అనిర్వచనీయమైన ఉపశమనము మరియు తత్రక్షణమున వపుష్యము (వపుష్యము = ఆశ్చర్యము) కలిగెను.
మహావిపత్తు తృటిలో తప్పిన పిదప సేదదీరిన తార కమలములతో కప్పబడిన తృణశయ్య (తృణశయ్య = గడ్డితో చేసిన పక్క) మీద శయనించుచు తన జఘనములని (తొడలని) ప్రథయతించి (ప్రథయతించుట = ఎడముగా చాపుట) తనపై అధిరోహించి తన కుచములను చూషించుచు తన అవోద (అవోద = బాగా తడిసి చుక్క చుక్క కారుతున్న) భగమును యభతించమని (యభతించుట = దెంగుట) తన ప్రియ శిష్యుని అహ్వానించెను. చంద్రుడు ఆ పరమ పూజ్య పతివ్రతా శిరోమణి యొక్క అహ్వానమును స్వీకరించి తన గురుపత్ని యొక్క వామ కుచమును (ఎడమ సన్నుని) చూషించుచు ఆమె దక్షిణ కుచమును (కుడి సన్నుని) తన హస్తముతో మర్దించుచు అమె భగమునందు తన మేఢ్రమును ప్రవేశింపజేసి యభతించుటారంభించెను. తాను వలచిన (పర) పురుషుని మేఢ్రము తన భగమును యభతించుచుండగా మిక్కిలి ప్రసన్నురాలైన బృహస్పతి కళత్రము మందస్వరమున (గొంతు తగ్గించి) రపతించుచు (రపతించుట = మెల్లిగా గుసగుసలాడుట), “ఓ మదనమోహన యభతివిశేషజ్ఞ (దెంగుటలో ఆరితేరినవాడా) కుటీర ద్వారముని ధ్వంసము కానివ్వక ఈ మహావిపత్తుని ఎవ్విధముగా నివారించితివి?” అని ప్రశ్నించెను. కాని చంద్రుడు గురుపత్ని భగమును తన మేఢ్రముతో వేగముగా యభతించుచునే సంవృత (సంవృత = మూసిన) నేత్రములతో దీక్షగా మనసులో ఎదో మంత్రమును జపించుచుండెను. ఈ విషయము ఎరగని తార తన ప్రియ శిష్యుడు తనను యభతించుచు పొందుచున్న సుఖములో మైమరచిపోయి అతడి అత్తికైన కమలను మరచెనని తలచి అమితముగా సంతసిల్లెను. తొలి అనుభవము తనతోటి ఐనను తన అత్తికతో చంద్రుడు పొందిన మలి అనుభవము అతడికి మిన్నగా తోచేనేమో అన్న అసూయతో కూడిన అనుమానము తార మదినుండి నివృత్తయ్యెను.
ఏకసంతాగ్రాహి ఐన చంద్రుడు తన మేఢ్రము తన అత్తిక భగమున బిగుతుగా ఇమిడి ఉండగా మరియు వారిరువురి అజామి సురతకేళి (అజామి సురతకేళి = తోబుట్టువుల మధ్య జరుగు ప్రీతిపూర్వక దెంగులాట,ఆంగ్లములో ఇంసెస్ట్) యొక్క సుఖానుభూతి నభోమధ్యమున (నభోమధ్యమున = పతాక స్థాయి) చేరగా ఆ విష్ణుకళత్రము రపతించిన మంత్రమును అక్షరము పొల్లుపోకుండా స్మృతించెను. ఆ దివ్యమంత్రము అతి గోప్యమని సావధాన పరిచిన తత్రక్షణం ఆమె దివ్యతేజమువలే అదృశ్యమయ్యెను. కావున ఆ మంత్రమును తన గురుపత్నికి వివరించలేదు చంద్రుడు.
ఆ మంత్ర ఫలితముగా చంద్రుడు దానిని పఠించిన ప్రతి పర్యాయము అతడి ప్రతికృతి (ప్రతికృతి = తన లాంటిది,ఆంగ్లమున క్లోన్) సృష్టించబడెను. బృహస్పతి కళత్రమైన తారతో కుటీరమునందు ప్రవేశించిన చంద్రుడు ఆ మంత్ర ప్రభావముతో అనేకానేక రూపములలో కుటీరము వెలుపల ఉన్న విరహ పీడిత వివాహిత నారీ సమూహము మధ్యలో ప్రకటితమయ్యెను. దీర్ఘ కాలము నుండి విరహ పీడితులైన ఆ నారీమణుల విశాల సమూహములో ప్రతి వనిత తనకి దర్శనమిచ్చిన/లభించిన వాడే చంద్రుడు అని భావించి లోకము మరచి గాఢాలింగనము గావించుచుండెను. చంద్రుని అనంతకోటి ప్రతికృతులు అచటనే ఉన్ననూ ప్రతి భర్తృమతి (భర్తృమతి = భర్త ఉన్న వనిత,వివాహిత) తాను ఆలింగనము గావించిన అతిలోక సుందరాంగుడే చంద్రుడని భావించుచు ఆ సుఖానుభూతితో మైమరచిపోయి తమ పరిసరములను పూర్తిగా విస్మరించెను.
కైలాసము చేరిన పురుషాహంకారులు ఉచ్ఛ స్వరమురో “ఓం నమః శివాయ ఓ శివయ్య మా మొర వినవయ్య, ఓ భోళా శంకర, బృహస్పతి ఆశ్రమమునము రాజసూయ యజ్ఞము పేరిట జరుగుచున్న అప్రాచ్యముని నిరోధించవయ్యా” అని ఎంతగా ఆక్రోశించినను ఆ త్రినేత్రుడు ఉలకక పలుకక ధ్యానములో నిమగ్నుడై ఉండెను. బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు రాజసూయ యజ్ఞము పరిసమాప్తి ఐన తత్ర క్షణమే అచటి నుండి నిష్క్రమించిన అగ్ని దేవుడు మరియు ఋత్విక్కులకు తమకన్నా చాలా పూర్వమే కైలాసము చేరిన సకలలోక పురుషాహంకారులు ఈ వ్యవధిలో ఏమియు సాధించలేకపోయిరని విదితమయ్యెను. వెంటనే అగ్నిదేవుడు ఒక ప్రబలమైన అగ్నిగుండమును శృష్టించెను. మహాదేవుడు తమ మొర ఆలకించి చంద్రుడిని మరియు అతడి గురుపత్ని ఐన తారని భస్మము గావించుటకు క్రోధముతో తన త్రినేత్రమును ఉన్మిషితించనేమో (ఉన్మిషితించుట = తెరచుట) అని భావించిన పురుషాహంకారులు క్షణకాలము ఆనందముతో మహోన్మదులయ్యిరి. అంతట అది అగ్నిదేవుని ప్రకోపమే అని ఎరింగి నిరుత్సాహపడిరి. సకల లోక పురుషాహంకారుల దృష్టిని ఆకర్షించిన అగ్నిదేవుడు వారితో ఇట్లు పలికెను “ఓ వైదిక ధర్మ పరిరక్షకులైన మహా వీరులారా. ఆ చంద్రునికి స్వయానా తోడల్లుడు మరియు అవైదికతకు ప్రతీకలైన భూత ప్రేత పిశాచ గణములకు అధిపతి ఐన ఈ శంకరుడు మన అభ్యర్థన ఆలకించునా? చంద్రుడు ప్రార్థించినంతనే ధ్యానము వీడి అతడి అభ్యర్థను మన్నించి ఆ అనైతికి అవైదిక రాజసూయ యజ్ఞమునకు రక్షకుడిలా నిలచి ఇప్పుడు సకల లోకముల ప్రముఖులైన మీరెల్లరు ముక్తకంఠముతో ఆక్రోషించుచు ప్రార్థించుచున్నను బధిరత (బధిరత = చెవుడు) నటించుచున్న ఈ చంద్రపక్షపాతి ఐన శివుడి నుండి మనమెల్లరము న్యాయము అపేక్షించుట మిక్కిలి అవివేకము. ఇచటనే నిలిచి సమయము మరియు ప్రయాస వృథా గావించుటకన్నా, వైదిక ధర్మ సంరక్షకుడైన ఆ హరిని వేడుకొనుటయే శ్రేయస్కరము.“
పంచాక్షరీ మంత్రమును జపించుచు ఎంతగా స్తుతించినను ఉలకని పలకని ఆ మహాదేవుడికి మరియు అతడు ఆసీనుడైయున్న పాషాణమైన కైలస పర్వతమునకు ఏమియు వ్యత్యాసము లేదని నిశ్చయించుకున్న ఆ సకల లోక పురషాహంకారులెల్లరికి అగ్నిదేవుడి ఉపదేశము మిక్కిలి శ్లాఘనీయము మరియు సమంజసము అనిపించెను. అగ్నిదేవుని నాయకత్వములో వారెల్లరు వైకుంఠము దారి పట్టిరి.
పురుషాహంకారులు కైలాశమున తర్జనభర్జనలు పడుచున్న సమయమున అతి పరాక్రమశాలి మరియు అద్భుత వక్త ఐన అసుర సైన్యాధిపతి, రాహువు తన అసుర సైన్యముతో వైకుంఠమును పర్యెతించెను (పర్యెతించుట = చుట్టుముట్టుట). తమ కళత్రముల యొక్క పాతివ్రత్య మహిమచే అభేద్యులుగా అజయులుగా నిలిచి అమరావతిని కైవసం గావించి ఇంద్రాది దేవతలను బంధించి పాతాళమునందున్న గూఢాగారములందు (గూఢాగారము = గాలి వెలుతురు సైతం లేని ఘోరమైన కారాగారము) క్షేపణించిన (క్షేపణించుట = బలవంతముగా పడవేయుట) పెక్కు అసుర వీరులని ధర్మయుద్ధము నందు జయించలేక ఆ వీరుల వలె కపటవేషధారణ గావించి ఆ వీరుల యొక్క మహా పతివ్రతల అమాయకత్వమును ఆసరాగా చేసుకుని వారిని మభ్యపెట్టి వారిని తొలుత వివస్త్రలను గావించి అటుపిమ్మట ఆ అతిలోక సుందరీమణుల దివ్యసుందరమైన అంగములను తనివితీరా చుంబించి చూషించి తదుపరి వారి భగములని తనవితీరా లేఢించి (లేఢించుట = బాగుగా నాకుట) వారిని అమిత కామోద్రేకులను గావించి తదనంతరము వారి ఆర్ద్రభగములలో తన మేఢ్రమును జొనిపి, తనివితీరా యభతించి (బాగుగా దెంగి) సుఖించి, ఎట్టకేలకు స్ఖలించి, తత్ఫలితముగా వారి పాతివ్రత్యమును హరించిన దోగ్ధృడైన (దోగ్ధృడు = మోసము చేయువాడు, కపటి) హరిని సునాయాసముగా జయించి బంధించుటకు ఇదియే ఉచితమైన అవకాశమని తలచిన రాహువు మరియు అతడి అసుర సైన్యము వైకుంఠ ద్వారములను ఛేదించుటకు సమాయత్తమైరి.
వైకుంఠము యొక్క సప్త (ఏడు) సువర్ణ మణిఖచిత ద్వారములు వ్యావృత్తమై ఉండుట (బార్లా తెరచియుండుట) మరియు వైకుంఠ ద్వారపాలకులైన జయ వియయుల అనుపస్థితి ఆ అసుర సేనకు మిక్కిలి సంభ్రమాశ్చర్యములను కలిగించెను. ఇదంతయు ఆవిష్ణుకళత్రమైన కమల యొక్క సహోదర అన్యసంగమ అజామి (తమ్ముడితో రంకు దెంగులాట) ఫలితముగా క్షీణించిన విష్ణుశక్తి యొక్క పరిణామమే కావున ఆ హరిపై విజయము నల్లేరు పై నడక వలే మిక్కిలి సరళమని భావించిరి హర్షోన్మాదులైన అసుర వీరులు. గరుడుడి ద్వారా తమ రాకనెరింగి భయభీతుడై వైకుంఠ ధామము విడిచి తన సకల పరివార సమేతముగా ఎచటనో వృణోతించెనేమో (వృణోతించుట = దాక్కొనుట) అందులకే వైకుంఠ ద్వారములు సైతము తెరచి యున్నవి ఇక ఈ వైకుంఠము అసురలదే అని మిక్కిలి ఉత్సాహముతో వికటాట్టహాసములు గావించిరి అసురవీరులెల్లరు. అనంతశేషుడిపై చిద్విలాసముగా శయనించుచున్న అచ్యుతుడి పాదములను పిసుకుచున్న లక్ష్మిని వీక్షించి ఆశ్చర్య చకితులైరి అసురవీరులెల్లరు. తన సహోదరుడిని అధిరోహించి అతడి నిగిడిన మేఢ్రమును తన భగమునందు బిగిగా బంధించి తన కటిని వేగముగా ఊపుచు అమోఘముగా యభతించుచు (దెంగుచు) అలౌకికమైన సుఖమును పొందుచు మణితెంచుచున్న ఆ విష్ణుపత్ని ఈమేనా లేక ఇదంతా విష్ణుమాయేమో అని కొందరు అసురులు శంకించిరి. అంతలో వైకుంఠ ద్వారములన్నియు ముకులితమయ్యెను (ముకులితమవ్వుట = మూసుకొనుట). సుదర్శనుడు (చక్రము), కౌమోదకము (గద), నందకుడు (ఖడ్గము), జయ మరియు విజయులు స్వైరవిహారము ఆరంభించిరి. “ఘోరతపమాచరించి దివ్య వరములు పొందిన అసుర వీరులని సంహరించుటకు శ్రీ మహా విష్ణువే స్వయముగా కల్పించుకొనవలెను కాని మిమ్మలను అంతమొందించుటకు ఈ ముగ్గురే పర్యాప్తము” (చాలును) అని అనంతశేషుడు పలికెను. రాహువు మినహా అసుర సేన అంతయు అనతి కాలములో మృతిచెందెను. అంతట భీతిల్లిన రాహువు ఏది నిజమో ఏది విష్ణుమాయో తెలియని సంభ్రమములో వైకుంఠమునుండి (తికమక) పలాయనం చిత్తగించెను (పారిపోయెను). తనపై విశ్వాశముతో తన వెంట వైకుంఠమునకేగి హతులైన అసుర వీరులను మృతోత్థానులను (మృతోత్థానము = పునర్జీవనము) గావించవలెనన్న, ఆ మహత్కార్యము మృతసంజీవిని విద్యను మహదేవ వరప్రసాదముగా పొందిన అసుర గురువైన శుక్రాచార్యుడు తప్ప వేరొకరు ఈ బ్రహ్మాండమున ఒనర్చజాలరని గ్రహించి, తన అసుర సేన యొక్క అవయములన్నియు తన మాయా శక్తితో అసుర కులగురువైన శుక్రాచార్యుని ఆశ్రమమునకు తరలించెను రాహువు. ఇట్టి అవివేకమునకు పాలపడినందులకు తమ కుల గురువు ఎవ్విధముగా తనని దండించునో అని భీతిల్లెను రాహువు. విష్ణువు మరియు అతడి అస్త్రములకి శక్తి ఎచటనుండి ప్రాప్తించెనా అని పరి పరి విధముల ఆలోచించెను అసుర సేనాధిపతి ఐన రాహువు. సురపక్షపాతి ఐన హరికి శక్తి ఈ జగత్తు లో జరుగు సర్వ పూజలు, యజ్ఞ యాగాదుల నుండి ఉద్భవించు హవిస్సు చే సమకూరుచున్నదే కాని తన కళత్రము యొక్క పాతివ్రత్యము వలన కాదని గ్రహించెను. బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు జరిగిన రాజసూయ యజ్ఞములో అగ్రతాంబూలము అందుకున్న చంద్రుని అవుత్తకి (ఆవుత్త = బావగారు,అక్కమొగుడు) అందునుండి ఉద్భవించిన హవిస్సులో సింహభాగము లభించుట చేతనే ఇంత శక్తి సమకూరి బహు సునాయాసముగా తన సేనని తన అస్త్రములు మరియు ద్వారపాలకుల చేత సంహరించెను అని తనను తాను సమాధాన పరుచుకొనెను రాహువు.
హరికి హవిస్సు లభించకుండా నివారించుట దుస్సాధ్యమేమో అని యోచించుచున్న రాహువుకి అగ్నిదేవుని ఆధ్వర్యములో వైకుంఠమేగుచున్న సకలలోకముల పురుషాహంకారులు దర్శనమిచ్చిరి. వారెల్లరు మిక్కిలి క్రోధితులై అసంతృప్తితో ఉన్నారని గ్రహించిన రాహువుకి తత్రక్షణమున ఒక అద్భుతమైన ఉపాయము స్ఫురించెను. వారెల్లరికి ప్రణామమొనర్చి “ఓ మహా వీరులారా ప్రణామములు. మీరెల్లరు మిక్కిలి వ్యాహతుల (వ్యాహత = అనుకున్నది అవకనో లేక అనుకోనిది అవడం చేతనో కలుగు బాధ) వలె గోచరించుచున్నారు. అసుర వీరులు ఇంద్రాసనమును కైవసము గావించినప్పుడు సైతము కలగనంత వ్యాహతకి కారణమేమిటో?” అని వ్యంగ్యముగా వారి ఆక్రోశ గూర్చి జిజ్ఞాస వ్యక్తపరిచెను. అంతట వారు బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు జరుగుచున్న అవైదిక యజ్ఞము మరియు తమ విన్నపములని ఎంతకీ ఆలకించని శంకరుని అర్థించి ప్రయోజనము లేక ధర్మ సంరక్షకుడైన శ్రీ హరిని ధర్మసంస్థాపన ఒనర్చమని అర్థించుటకై వైకుంఠమేగుచున్నామని తెలిపి, “ఆ అసుర వినాశకుడి చేతిలో చావుదెబ్బ తిని అమృతము ప్రభావముతో మృత్యువు తప్పి శిరస్సు మొండెము నుండి వేరై విగతజీవిగా మిగిలిన నీకు హరి యొక్క పరాక్రమము గురించి వేరే చెప్పాలా” అని వ్యంగ్యముగా సమాధానమిచ్చెను అగ్నిదేవుడు. అగ్నిదేవుని నాయకత్వమున వైకుంఠమేగుచున్న సకల లోక పురుషాహంకారుల సమూహము యొక్క వ్యంగ్యాస్త్రములన్నియు ప్రసన్నచిత్తుడై ఆలకించిన రాహువు “ఓరి ప్రతినివిష్టులారా (ప్రతినివిష్టుడు = మొండి మూర్ఖుడు) స్వల్ప కాలము క్రితమే దక్ష ప్రజాపతికి జామాతా (జామాతా = అల్లుడు, కూతురి మొగుడు) అయ్యెను చంద్రుడు. అనతి కాలము క్రితం చంద్రుడికి తోడల్లుడైన శివుడే మీ మొర ఆలకించక ధ్యానము నెపమున మౌనము ధరించగా మరి ధర్మరక్షకుడని మీరెన్నో ఆశలు పెట్టుకున్న మీ హరి తన ధర్మపత్నితో కుణ్డావృష (కుణ్డావృషము = వివాహేతర దెంగులాట, రంకు) అజామి (అజామి = రక్తసంబంధీకుల దెంగులాట, ఆంగ్లములో ఇంసెస్ట్) సలిపి లక్ష్మిని ఉచ్ఛ స్వరముతో మణితంచు (మణితంచుట = దెంగులాటలో సుఖము పతాకస్థాయికి చేరి భావప్రాప్తి కలిగినప్పుడు అసంకల్పితముగా మూలుగుట) విధముగా ఆమె భగమునందు తన మేఢ్రమును జొనిపి యభతించి (యభతించుట = బాగుగా దెంగుట) తన స్యాలుడైన (స్యాలుడు = బావమరిది, పెళ్ళాం తమ్ముడు) చంద్రుడు సుఖపెట్టెనని ఎరింగియు వైకుంఠమున యోగనిద్రలో జోగుచున్నాడు. అట్టి బంధుపక్షపాతి ఐన మీ హరి మీ మొర ఆలకించెదడని భావించుచున్నారా? బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు వేద మంత్రముల ఘోష ఎప్పుడో ముగిసెను, హరి కళత్రము పిదప మీ కళత్రముల యొక్క మణితము (మణితము = దెంగులాటలో భావప్రాప్తి కలిగినప్పుడు వచ్చే అసంకల్పిత మూలుగు) తో దద్దరిల్లుచున్నదేమో గమనించుకొనుడు. ఆ దుష్ట చంద్రుడి దండించి నివారించెదరో లేక అతడి మేఢ్రము మీ కళత్రముల భగములలో ప్రవేశించి బాగుగా యభతించుచున్నను విష్ణువు వలే నిశ్చింతగా ఉండి కైలాసమున ఒనర్చిన విధముగా వైకుంఠమున కాలయాపన గావించెదరో మీ చిత్తము. మీరు అర్పించిన హవిస్సులతో బలోపేతుడైన హరి యొక్క బంధుప్రీతిచే ఆ దుష్ట చంద్రుడు ఏమి ఒనర్చినను అది మీరు అనుభవించక తప్పదు మరి” అనుచు అకస్మాత్తుగా వికటాట్టహాసము గావించుటారంభించెను.
అసుర సేనాధిపతి ఐన రాహువు పలికినది అసత్యమని భావించదలచినను ఆ పురుషాహంకారులు తమ కళత్రములను ఆ సర్వలోకైక సుందరుడు, నారీ జన మనోసమ్మొహకుడైన చంద్రుని సమక్షమున విడిచి వచ్చుట మిక్కిలి అవివేకమని భావించి, రాహువు పలికినది ఎక్కడ సత్యమగునో అని భీతిల్లుచు తమ ప్రస్థానమును వైకుంఠము బదులుగా బృహస్పతి ఆశ్రమమునకు వృణక్తించిరి (వృణక్తించుట = దారి మళ్ళించుకొనుట).
త్రయోదశమ అంకము ఇక్కడ
మీ డిప్పడి శృంగార కథలు, విడియోల తో కథలు, ధారావాహికములు 