ప్రశ్నోత్తరములు (పురాణాలలో రంకు) సంఖ్య – ౫౧

ఎందరో పాఠకులు అడిగిన ప్రశ్నలు తెలిపిన సమాధానములు ఇక్కడ ఉన్నాయి. ఇక్కడ ఉన్న ప్రశ్నోత్తరములు పాఠకుల అభిప్రాయములు మాత్రమే. వీటి ప్రామాణికత ఎంత అంటే క్రింద పేర్కొన్న చలనచిత్రములు పేర్లు మరియు ఇవ్వబడిన కొన్ని పాటలంత.

1977 సంవత్సరం; యమగోల చిత్రం, అప్పట్లో అన్నగారు ఇప్పటి తరానికి (ము)తాతగారు ఐన NTR గారు యమలోకం లో పాడినట్టు చూపిన పాట.
https://www.youtube.com/watch?v=GzmmSNomyC0
1999 సంవత్సరం; యమజాతకుడు చిత్రం, అన్నగారి ప్రియ శిష్యుడు డైలాగ్ కింగ్ మోహన్ బాబు గారు నటించిన ఈ పాటలో 3:55 నుండి 4:07 మధ్యలో ఏమవుతున్నది?
https://www.youtube.com/watch?v=LwcW5pXgrpw
2007 సంవత్సరం; యమదొంగ చిత్రం, అన్నగారి మనవడు జూ NTR గారు ఈ పాటలో ఎక్కడ ఏమి చేస్తున్నారు? ముఖ్యముగా 4:54 నుండి 5:00 మధ్యలో?
https://www.youtube.com/watch?v=7O9ty9Ptkvk
2012 సంవత్సరం; యముడికి మొగుడు, హాస్యహీరో (అల్లరి) నరేష్ గారు ఈ పాటలో ఎక్కడ ఎవరితో ఏమి చేస్తున్నారు? ముఖ్యంగా 3:38 తరవాత.
https://www.youtube.com/watch?v=GV_D8mmBMLc
ఈ సినిమాలు కాని అందులో పాటలు కాని మీకు నచ్చకపోతే దయచేసి ఇంక చదవద్దని సవియపు మనవి.

౧) ప్రశ్న: చిన్న పిల్లలకి అకాలమృత్యువు ఎందుకొస్తుంది? ఏమి తెలియని పసివాళ్ళపై దేవుడికి ఎందుకు దయ ఉండదు?
సమాధానము : సనాతన ధర్మము లో నమ్మకము ప్రకారము, పూర్వ జన్మ లో కర్మ బట్టి ఈ జన్మలో చిన్నారుల మృత్యువులు సంభవము. శరీరం ఒక వస్త్రము వంటిది. నిన్న నేను ఒక వస్త్రము వేసుకుని 10 మందిని చంపేసాను అనుకుందాము. ఇవాళ పొద్దున్నే కొత్త బట్టలు వేసుకుని గుడికి వెడుతుండగా వాళ్ళ తాలూకా వారు నన్ను లేపేసారు అనుకుందాము. ఇవాళ వేసుకున్న బట్టల నా ఒంటి మీద గంట కూడా లేదు. నిన్న నేను చేసిన దానిని గురించి తెలియని వారు అయ్యో పాపం అమాయకుడిని గుడికి వెడుతుండగా చంపేసారు అనుకుంటారు.
పూర్వ జన్ములు లేవనే మిగిలిన మతముల్లో దీనికి సమాధానము లేదు. ఆ మత ప్రవక్తలని అడిగితే విషయం దాటేసి మనని తిడతారు వారి అనుచరులు మనని బయటకి లాగి పారేస్తారు.

౨) ప్రశ్న: హిందువు మతం అని ఎక్కడ ప్రస్తావించబడింది? పురాణాలు ఎలా మొదలయ్యాయి? అవి నిజంగా జరిగాయా? ఇతర మతాల వారు వీటి గురించి ఏమనుకుంటారు?

సమాధానం: హిందు మతం అని ఎక్కడా పేర్కొనలేదు పురణాలలో. సనాతన ధర్మం అనే అన్నారు. ఆ ధర్మం కూడా ప్రజాస్వామికమైనది అని నాకు అనిపిస్తుంది. ఎన్నో ఆచారాలు ఎన్నో పద్ధతులు కొన్ని పూర్తిగా భిన్న ధృవాలు. అందుకే ఎన్ని ఆటుపోట్లొచ్చినా తట్టుకుని నిలిచినది సనాతన ధర్మం. నా అభిప్రాయము ప్రకారము కొన్నాళ్ళయ్యేసరికి ఒక కథ పురాణమగును మరియు అందులో మనుషులు దేవి దేవతల వలే పేర్కొనబడెదరు. మహాత్మా గాంధి ఒక మనిషి ఐతే ఒక దేవాలయము వెలిసినది. ఇంకొక 1000 సంవత్సరములు పిదప పురాణము కూడా రావచ్చు.
ఇతర మతముల విషయానికొస్తే, మీరు చెప్పినట్టు ఎన్నో కథలు ఉన్నాయి. ఆ మతములను అడ్డు పెట్టుకుని ఐరోపా ఖండము లో మతపెద్దలు రాజులు ప్రజలని ఘోరముగా హింసించారు. ఇప్పుడు ప్రార్థనా మందిరాలకి నామమాత్రముగా కూడా జనం రావట్లేదని వాపోతున్నారు ఆ మాట పెద్దలు. పైగా ఆ ఏక పుస్తక మతం యొక్క మీద ఎన్నో సైట్లలో ఎన్నెన్నో బొమ్మలు అందులోని బూతు కథల గురించి ఎందరో ప్రస్తావించారు. నేను అమెరికా ఆస్ట్రేలియా దేశాలలో ఎందరినో కలిసాను. ఆ మతం మూలపురుషుడే రంకు నుండి జన్మించాడని, అందుకే ఆ మతం నచ్చలేదని అంతకన్న కర్మ అనే చట్టం అందరికీ సమానం అనే మతమే నయమని అభిప్రాయమున్నవారు ఎందరో.

౪) ప్రశ్న : పురాణాలలో ఒక రాజు తన సైనికుడి యొక్క భార్య ఆరబోసిన అందాలకి ముగ్ధుడై ఆమెతో రంకు జరిపి ఆమెని గర్భవతిని చేసాడని ఐనా అతడి దేవుడేమనలేదట? ఆ కథ చెప్పగలరా?

సమాధానం: ఈ కథ కిరస్తాని పురాణములోని David అనే రాజుదేమో అనిపిస్తోంది. ఈ రాజు దేవుడికి అత్యంత ప్రీతిపాత్రుడు. Israel రాజ్యం మీదకి దండెత్తి వచ్చిన Goliath అనే ఒక మహా బలశాలి మరియు ఒంటికన్ను ఉన్న మహాకాయుడిని ఈ David చిన్నతనం లో చంపేస్తాడు. ఆ తరవాత జనం అతడిని మెచ్కుకుని నెత్తికెట్టుకుని రాజుని చేస్తారు. ఆ రాజు సైన్యం లో Uriah (పిచ్చి పుల్లయ్య లాగా) అనే ఒక మహా యోధ్ధుడు మరియు మెండుగా దేశభక్తి కలవాడుంటాడు. ఆ సైనికుడి భార్య ఐనా Bathsheba (ప్రమాణం పుత్రిక అని అర్థం) చాలా అందమైనదే కాక మహా కిలాడి. ఆమె అందానికి ఆమె మహారాణికి తక్కువ అవరానని ఆమె నమ్మకం. ఇలా సైనికుడి భార్యలా బ్రతకాలని ఆమెకి ఉండదు. రాజుగారు రోజు సాయంత్రం కోట పైన పచార్లు చేస్తుంటారని తెలుసుకుని ఆమె సరిగా అదే సమయానికి తన ఇంటి డాబా మీదేక్కి వలువలన్నీ విడిచి స్నానం చేస్తూ మత్తెక్కించే కంఠధ్వనితో రా రమ్మని పిలుస్తూ పాటలు పాడేది. మొత్తానికి ఆమె అనుకున్నది సాధించింది. David రాజుగారి కంట్లో పడింది Bathsheba.
ఆమె అందానికి పాటకి ఆహ్వానానికి రాజు గారి మేఢ్రము లేచింది ఇక రాజమహల్లో ఆయనికి లభించే ఎన్ని భగములలో దిగినా అది శాంతించలేదు. ఇలా కాదని ఆమె మొగుడి గురించి వాకబు చేసి అతడికి ఒక పెద్ద పదవి ఇచ్చి సత్కరిస్తాడు రాజు. ఆ సత్కార సభ మరియు ఆ పిదప విందుకి కుటుంబ సమేతముగా రమ్మని ఆహ్వానిస్తాడు రాజైన David. భార్యతో వస్తాడు Uriah. విందు అప్పుడు పక్కనే కూర్చోపెట్టుకుంటాడు రాజు Uriah మరియు Bathsheba ని. ఆహా ఎంత ప్రేమ రాజుకి నేనంటే అనుకుంటాడు Uriah (పిచ్చి పుల్లయ్య). రాజు గారి చూపుల బట్టి ఆయన మేఢ్రము వెంపర్లాడుతోందని గ్రహిస్తుంది Bathsheba. అవకాశాన్ని వదులుకోకుండా బల్ల క్రింద ఏదో పడేసినట్టు పడేసి క్రిందకెళ్ళి రాజు గారి మేఢ్రాన్ని తన నోట్లో పెట్టుకుని నాకి చీకి ఆయనని బాగా సుఖపెడుతుంది. ఇంకేముంది, Uriah ఆహారములో మత్తుమందు కలిసుండటముతో అతడు భోజనమవగానే మత్తుగా నిద్రపోతాడు అక్కడే. ఆ రాత్రంతా David మేఢ్రము Bathsheba నోట్లోనే కాక భగములో గుదములో వీరవిహారం చేసింది. Bathsheba కి మహారాణి ఐపోయినట్టు అనిపించి మరింత రెచ్చిపోయింది. రాజుగారిని ఎక్కి ఎక్కించుకుని అన్ని భంగిమలలో రంకు రంబోలాలో రెచ్చిపోయారిద్దరు. అంత సుఖం అప్పటివరకు అనుభవించని ఆ రాజు, ప్రతీ రాత్రి రంకు రాత్రి అవ్వాలని చెప్పి మరుసటి ఉదయం Uriah ని యుద్ధభూమికి పంపిస్తాడు. అతడు యుద్ధములో రెచ్చిపోయి వీరోచితముగా నెగ్గుతు ముందుకు దూసుకుపోతుంటాడు. అంతలో Bathsheba ని గర్భవతిని చేస్తాడు David. మరి ప్రతి రాత్రి ఆమె భగములో రాజుగారి మేఢ్రము స్ఖలిస్తుంటే గర్భవతి అవదా మరి. ఈ విషయం బయటకి పొక్కకూడదని Uriah కి యుద్ధం నుండి సెలవిచ్చి ఇంట్లో ఉండి సంసారం చేసుకోమని ఆదేశిస్తాడు రాజైన David. ఇక్కడ నుండి రెండు కథనాలున్నాయి. ఒక కథనం ప్రకారం Uriah రాజాజ్ఞ పాటించి ఇంటికొచ్చి పెళ్ళాం తో సంసారం చేసుకుంటాడు. అప్పటికి ఆమె మీద మోజు తీరిపోతుంది రాజుకి. పిచ్చి పుల్లయ్య కనుక తన పెళ్ళానికి పుట్టిన కొడుకు తన వలనే అనుకుంటాడు. మరొక కథనం ప్రకారం Uriah కి ఎవరో చెప్తారు రాజుతో అతడి భార్య రంకు గురించి. ఏమి చెయ్యాలో పాలుపోక అలాంటి రాజు మరియు పెళ్ళాం యొక్క మొహం చూడాలనిపించక రాజాజ్ఞని ధిక్కరించి యుద్ధం లోనే ముందుకి వెడుతూ ఉంటాడు. రాజాజ్ఞని ధిక్కరించినందుకు అతడిని బాహుబలి ని కట్టప్ప చేత చంపించినట్టు చంపించేస్తాడు David. పైకి మాత్రం వీర సైనికుడి మరణం అన్నట్టు చెప్పి అతడి గర్భవతి ఐన భార్యని తాను వివాహమాడి ఆదుకుంటున్నట్టు రాజకీయం చేసి ప్రజల మన్ననలు పొందుతాడు రాజు.

ఇది తప్పో ఒప్పో ఎవ్వరూ చెప్పరు. ఈ మత పురాణాల ప్రకారం దేవుడు స్వర్గములో ఒక సింహాసనం మీద ఆసీనుడై ఉంటాడని ఆయన ఏమంటే శాసనమని. ఆయన ఎప్పుడు తప్పు చెయ్యడని (చేసినా అనగలిగే వాడెవడు) ఆయనని భజించే వారికి ఏ నియమం వర్తించదని, ఎన్ని తప్పులైనా చేసేసి ఆయన కాళ్ళు పట్టేసుకుంటే ఇక నిశ్చింత అని అంటారు. అందరికి ఒక్కటే జన్మ, మరి అందరూ సమానమే ఐతే ఒక పాప రాజప్రాసాదములోను మరొక పాప చెత్తకుండీలోను ఎందుకు ఉంటారు అంటే ఆ రాజు ఇష్టము అంటారు ఆ మత పెద్దలు వారి పురాణాల ప్రకారం.

౩) ప్రశ్న : తులసి ఎవరు? ఎవరితో, ఎలా, ఎందుకు మోసపోయెను?
అనగనగా ఒకనాడు గోలోకమునందు రాధాకృష్ణులు సంభోగానంతరము అలసిన రాధ సేదతీరుటకై తటాకమునకేగి అభ్యంగన స్నానమాచరించదలఁచెను. కృష్ణుడిని తోడు రమ్మనిన వినిపించుకోనట్టు మురళివాదము గావించుచుండెను. అలిగిన రాధ కృష్ణుడి వద్దున్న వేణు, మురళి, వంశి, సమ్మోహిని, ఆకర్షిణి, మరియు ఆనందిని అను వివిధమైన వాద్యములను చేజిక్కించుకుని తటాకమునకు తన ఇష్టసఖిలతో వెడలెను. మురళీ గానములో లీనమైపోయి అచట తాదాత్మ్యత పొందుచున్న వారెల్లరూ ఈ హఠాత్పరిణామముతో విస్తుపోయారు.
అంతట కృష్ణుడి ప్రియభక్తుడు మరియు ఇష్టసఖుడైన శ్రీధాముడి కళత్రమైన విరజ ” ఓ కృష్ణా నీ హస్తములలో ఏదైనను మురళి ఏ కదా ఆ వెదురు మురళి లేకున్నానేమి మేమందరము నీ మురళులమే కదా నీ హస్తములో మురళి అయ్యే భాగ్యము ప్రసాదించరాదా రాధ వచ్చేవరకు” అని కొంటెగా అడిగెను.
కృష్ణుడు చిరుమందహాసముతో శ్రీధాముడిని వీక్షించగా “అవును కృష్ణా మురళి లో ఉన్నట్లే నవరంధ్రములున్న ఈ శరీరముతో మధుర గానము పలికించి మమ్ము అనుగ్రహించరాదా రాధ ఆగమనమువరకు” అనుచు తానూ రాధ ఆగమనం ముందుగా వీక్షించి తెలిపెదనని, అచటనున్న ఎత్తైన వృక్షము యొక్క పైకొమ్మ మీదకి ఎక్కి ఆసీనుడయ్యెను.
అంతలో వలువలు విడిచిన విరజ వృక్షము క్రింద ఆసీనుడైయున్న కృష్ణుడిని సమీపించి ముకుళిత హస్తములతో వేడుకొనుచు ” రాధ తీసుకెళ్ళిపోయిన వేణు లో ఆరు, మురళిలో నాలుగు, వంశి లో తొమ్మిది రంధ్రములు కలవు. వాటితోనే అత్యంత మధురముగా, సమ్మోహనముగా అందరినీ ఆకర్షించెదవు మరి ఈ దశ రంధ్రములున్న విరజని వాయించి అందరికి అలౌకిక ఆనందమును తాదాత్య్మతను ప్రాసాదింపవచ్చును కదా కృష్ణా” అని పలికెను.
అంతట కొంటె కృష్ణుడు పద్మాసనములో ఆసీనుడయ్యి అటులనే అని కనుసైగలతో అంగీకారము తెలిపెను. అమితానందోత్సాహములతో ఒక్క ఉదుటున కృష్ణుడి వడిలోకి చేరి అతడి కటి చుట్టూ తన పాదములని బిగించి ఆలింగనము గావించెను శ్రీధాముడి కళత్రమైన విరజ. పరాంగన (మరొకడి భార్య) అందులోను సుతిమెత్తని, నిండైన, బరువైన ఆమె పృష్ఠము (పిరుదులు) అతడి ధృడమైన జఘనములను వత్తుచుండగా, అతి సున్నితమైన, అందమైన, నునుపైన విరజ జఘనములు, అతడి ధీటైన కటిని బంధించగా, ఇరుహస్తముల (రెండు అరచేతులు) నిండుగా పట్టు నవనీత (వెన్న) ముద్దకి మకరంద బిందువు (తేనే చుక్క) అద్దినట్టున్న ఒకటి కాదు రెండు వక్షములు అతడి ఛాతిపై హత్తుకొనగా కృష్ణుడి మేఢ్రము నిగిడెను.
తన వడిలో ఉన్న అత్యంత సుందరమైన ఈ నూతన వాయిద్యమును ఎటుల వాయించవలెనా ఎచట అధరములు ఆనించి ఎచట అంగుళములు (చేతి వేళ్ళు) పెట్టవలెనా అని తడబడుచున్న కృష్ణుడికి అతడి వడిలో ఉన్న సజీవ మురళి ఐన విరజ సహాయమందించెను. తన కటిని కొద్దిగా లేపి కృష్ణుడి వస్త్రములను తొలగించి ఆ పరపురుషుని మేఢ్రముని చేబూని దానికోసమే దీర్ఘకాలము నుండి ఆతృతగా నిరీక్షిస్తున్న తన ఆర్ద్ర భగములో (తడిసిన పూకు) జొనిపెను. రాధ భగముకన్న మిక్కిలి బిగుతుగా ఉన్నట్టు అనిపించెను కృష్ణుడికి విరజ భగము. అటులనే తన పెనిమిటైన శ్రీధాముడి మేఢ్రము కన్నా మిక్కిలి దృఢముగా, మందముగా (లావుగా) మరియు పొడవుగా ఉన్నట్టు తోచెను విరజకి, తన ఆరాధ్య దైవమైన కృష్ణుడి యొక్క మేఢ్రము.
ఇంతసుఖదాయకమైన వాద్యమును మునుపెన్నడూ వాయించని కృష్ణుడు తన అంగుళములు (వేళ్ళు) ఎక్కడ పెట్టి అధరములు (పెదవులు) ఎక్కడ ఆనించాలా అని ఆలోచిస్తుండగా కృష్ణుడి సందిగ్ధత (సమస్య) ఎరింగిన విరజ తన ఇష్టదైవము అధరములకి తన వామ కుచచూచుకమును (ఎడమ సన్ను మీద ముచిక) అందించి అతడి అంగుళములను (వేళ్ళను) తన కంఠము యొక్క వెనుభాగము మరియు పృష్ఠము (పిర్ర) మీదకి మరలించెను. అసలే కృష్ణుడు నవనీత (వెన్న) ప్రియుడాయే. నవనీత ముద్ద పైన మకరందము (తేనె) అద్దినట్టున్న విరజ కుచము మరియు చూచుకము బహు రుచికరంగా మరియు మధురముగా తోచెను అతడికి. అంగుళములతో సుతారముగా విరజ తనువుని స్పృశించుటారంభించెను కృష్ణుడు.
తన ఇష్ట దైవము యొక్క మేఢ్రము తన భగములో మరియు అతడి అధరములు తన కుచము (సన్ను) మీద ఉండగా విరజకి అలౌకిక సుఖప్రాప్తి మొదలయ్యెను. తన వెన్నుని వెనుకకి వంచి ఆ సుఖానుభూతిలో తీయగా మత్తుగా మూలుగుట ఆరంభించెను విరజ. కృష్ణుడి హస్తములు లాఘవంగా విరజ తనువుని కదుపుతుండగా ఆమె కంఠము నుండి సప్తస్వరములలో మధురమైన సంగీతము ఉద్భవించుటారంభించెను (మొదలయ్యెను). ఈ ధ్వని రాధ తీసుకెళ్ళిపోయిన కృష్ణుడి వాద్యములైన సమ్మోహిని మొదలగు అన్నిటికన్నను అతి మధురముగా మరియు వీనులవిందుగా తోచెను అచటనున్న గోలోక వాసులెల్లరికి. వారెల్లరూ అత్యంత తన్యమయత్వములో నాట్యమాడుట పునః ప్రారంభించిరి.
రాధ తీసుకెళ్ళిన కృష్ణుడి వాద్యములన్నిటికన్నయు ఈ నూతన వాద్యము మరింత పెద్దది మరియు సుందరమైనదే కాక ఆ వజ్రాలంకృత వాద్యములకన్నా మరింతగా మెరయుచుండెను. విరజ కంఠములో వజ్రఖచిత మంగళసూత్రము, ఆమె హస్తములకున్న వజ్రఖచిత స్వర్ణ కంకణములు, ఆమె కటికున్న వజ్రాలంకృత వడ్డాణము, ఆమె మడమలకున్న సువర్ణ నూపురములు (పట్టీలు) మరియు ఆమె పాదాంగుళములకున్న సువర్ణ మెట్టెలు అన్నీ లయబద్ధముగా కదులుచు మిక్కిలి మెరయుచుండెను.
కృష్ణుడి మేఢ్రము విరజ భగములో, విరజ కటి కృష్ణుడి జఘనములపై (తొడలపై), కృష్ణుడి అధరములు విరజ కుచములపై (స్తనములపై), అతడి అంగుళములు ఆమె దేహముపై నాట్యమాడుచుండగా, ఆమె కంఠము నుండి వెలువడుచున్న మధుర సంగీతమునకు వృక్షము యొక్క చిటారు కొమ్మపైనున్న విరజ పెనిమిటి శ్రీధాముడి నుండి తల్లి కడుపులో ఉన్న గోపిండము (ఇంకా జన్మించని ఆవు పిండము) వరకు అందరూ మైమరిచి ఊగుచు నాట్యమాడుచుండిరి. విరజకి అనేకానేక పర్యాయములు కామోద్రేక భావప్రాప్తి కలిగి ఆమె భగము ధారాళముగా ద్రవించుచుండగా ఆ భగములో ఉన్న కృష్ణుడి మేఢ్రము ఆ రసఝరిలో సుఖించుచు నాట్యమాడుచుండెను. ఇవ్విధముగా కొన్ని ఘడియలు గడిచెను.
దూరముగా తటాకమునందున్న రాధ ఇష్టసఖికి లీలగా ఈ మధుర సంగీతము వినిపించగా ఆమె రాధని అప్రమత్తము గావించెను. కృష్ణుడి వద్దున్న వాద్యములన్నియు తాను తెచ్చేసినా ఈ మధుర సంగీతము ఎటుల వచ్చుచున్నదా అని వ్యాకులత చెందెను రాధ. త్వరగా జలకలాటలు ముగించుకుని వస్త్రములు ధరించి వడి వడిగా ఆ మధుర సంగీతము వచ్చుచున్న ప్రదేశమునకు పయనించెను. రాధ ఆగమనము (రాక) గమనించిన శ్రీధాముడు ఈల వేయగా విరజ కృష్ణుడి నుండి విడువడి తన వస్త్రములను హడావిడిగా ధరించెను. కృష్ణుడు తన వస్త్రములను సరిచేసుకుని ఏమియు ఎరగనట్టు రాధ ఆగమనముకి మిక్కిలి సంతోషించుచు ఆమెని ఆహ్వానించెను.
ఐతే రాధకి అనుమానము కలిగెను. వృక్షము దిగుతున్న శ్రీధాముడిని వీక్షించిన రాధకి ఇక్కడ ఎదో జరిగిందని కృష్ణుడి వద్ద రహస్యముగా ఎదో వాద్యమున్నదని అది ఈ శ్రీధాముడు ఎక్కడో దాచిపెట్టి వచ్చుచున్నాడని అనిపించి ఎంత ప్రశ్నించినా శ్రీధాముడేమి చెప్పలేదు. అంతలో విరజ వస్త్రములు మరియు తల వెంట్రుకలు చెదిరినట్టు అనిపించి నిశితముగా రాధ గమనించగా ఆమె అప్పుటి వరకు కామకేళిలో లీనమయ్యి అనేక పర్యాయములు భావప్రాప్తి పొందినట్టు అనిపించెను. విరజ ముఖములో కామోద్రేక తేజస్సు మరియు నేత్రములలో సంతృప్తి భావన ప్రస్ఫుటముగా కానవచ్చెను రాధకి.
ఈమె పెనిమిటి ఐన శ్రీధాముడేమో దూరమునుండే రాధకి వృక్షము చిటారు కొమ్మన ఆసీనుడై కానవచ్చెను మరియు ఇప్పుడే వృక్షము నుండి క్రిందికి దిగెను మరి విరజ ఎవరితో సంభోగించుచుండెనా అన్న ఆలోచనలో పడెను రాధ. అంతలో మధుర సంగీతముని అప్పటివరకు ఆస్వాదిస్తూ తన్మయత్వములో నాట్యమాడుచున్న ఒక చిన్న బాలుడు కృష్ణుడి వద్దకొచ్చి నమస్కరించుచు, “విరజత్త అలసిపోయెనేమో కదా, ఐతే నా దేహముని వాయింపుము వేణుమాధవా” అని పలికెను. అంతట రాధకి జరిగినదంతా క్షణములో అర్థమయ్యెను. మిక్కిలి ఆగ్రహముతో “ఓసీ ధూర్తురాలా, నా అనుపస్థితిలో నా స్థానమే ఆక్రమించదలచితివా పైగా వివాహితవు. మర్త్య లోకములో (మృత్య్వున్న లోకము/ భూలోకము) జన్మించి దానవ కులములో మెట్టి నీ ఇష్టదైవమునే శపించెదవు” అని విరజను శపించెను రాధ.
రాధ యొక్క ఆగ్రహము శాంతించక, శ్రీధాముడి వైపుకి తిరిగి ” ఓరీ అధముడా, నీ కళత్రముని అదుపులో పెట్టుకొనుట చేతకాని దద్దమ్మ, పైగా ఆమె పరపురుషునితో అనైతికముగా సంభోగించుచు సుఖముతో మూలుగుచుంటే నీవు తన్మయత్వము చెంది ఆడుటయే కాక వృక్షము పైనెక్కి వారికి కాపాలా కాయుచు సహకరించెదవా. నీవును మర్త్య లోకమున అసురుడిగా జన్మించి నీ ఇష్టదైవముచే ఘోరముగా మోసగించబడి రణమున మరణించెదవు” అని శపించెను.
ఈ లోగా దీనంతటికి సూత్రధారి ఐన కృష్ణుడు అచటినుండి అదృశ్యమయ్యెను. సంపూర్ణ సమర్పణ భావముతో తమ సర్వస్వాన్ని తమ ఇష్టదైవము మరియు ప్రియ సఖుడైన కృష్ణుడికే సమర్పించుకున్న ఆ శ్రీధామ విరజ జంటకి తమ తప్పిదము ఏమిటో అర్థము కాలేదు. వారు గోలోకమును వీడుచు కృష్ణుని వేడుకోగా “మీరిద్దరూ ఎల్లపుడు నా భక్తితోనే మెలిగెదరు. ఈ శాపానంతరము మీరు మరలా గోలోకమునకు చేరుకొనెదరు మరియు మీరు సర్వలోకములకు పూజ్యులు మరియు పూజకి అత్యంత ఆవశ్యకము అగుదురు” అని ధైర్యవచనములు పలికెను.
కశ్యప మహా ముని యొక్క పౌత్రుడు (మనుమడు/వంశస్తుడు) మరియు గొప్ప సూర్య భక్తుడైన దంభాసురుడు ఘోర తపమును ఆచరించగా సూర్యనారాయణుడు ప్రత్యక్షమయ్యెను. అమరుడైన పుత్రుడు కావలెనని కోరగా అమరత్వము సంభవము కాదు అని అతడికి తెలిపి మరొక కోరిక కోరమనెను. బాగుగా ఆలోచించిన దంభాసురుడు అసురాంతకుడైన విష్ణువు వలన కానీ అతడి కన్నా శక్తిహీనులెవ్వరి వలన కానీ మృత్యువు సంభవించని పుతృడిని అనుగ్రహించమని కోరగా సూర్యనారాయణుడు తథాస్తు అనక తప్పలేదు.
ఆ విధముగా దంభాసురుడికి పుత్రుడిగా జన్మించెను శాపగ్రస్తుడైన శ్రీధాముడు. పసిబాలుడు ఆర్తనాదము శంఖారావం వలె ఉండుటతో, అసుర గురువైన శుక్రాచార్యుడు ఈ బాలుడికి శంఖచూడుడు అని నామకరణము గావించెను. ఈతడు మహాబలశాలి గా రూపుదిద్దుకొనెను. నర నారాయణులతో యుద్ధములో పరాజితుడై తన తండ్రి సూర్యలోకములో తలదాచుకోగా శంఖచూడుడు రాజ్యభారమును స్వీకరించెను.
తన తండ్రికి జరిగిన మోసము గమనించిన శంఖచూడుడు మహా తపస్సు ఒనర్చి బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమవగా అమరత్వమును కోరెను. అంతట బ్రహ్మ అది అసాధ్యమని తెలిపి, ఒక దివ్యమైన విష్ణు కవచమును ప్రసాదించి అది ధరించినప్పుడు మృత్యువు అతడిని సమీపించేలేదని నచ్చచెప్ప చూసేను. అప్పటికి శాంతించని శంఖచూడని ఘోర తపమును విరమింపజేసి సకలలోకములను ఈతడి తపోతాపము నుండి రక్షించదలచిన బ్రహ్మ, “ఓ దానవోత్తమా, నీకు దివ్యసౌందర్యము కల కళత్రము బదరికాశ్రమమునందు లభించును. ఆమె పాతివ్రత్యము విశ్వవిఖ్యాతమగును. ఆ మహాపతివ్రత నిత్య సుమంగళిగా ఉండును” అని వరమిచ్చెను. దాని అర్థము తనకి అమరత్వము అని భావించెను శంఖచూడుడు. సౌందర్యము, సౌశీల్యము మరియు పాతివ్రత్యము కలబోసినా కన్య కళత్రముగా లభించును అన్న ఆలోచన వచ్చేసరికి సంసార సుఖముపైకి మనసు మళ్ళి తపము విరమించెను శంఖచూడుడు.
శాపగ్రస్తురాలైన విరజ భూలోకమున కుశధ్వజుడి పుత్రికగా జన్మించి తులసి గా నామకరణము కాగా మహా విష్ణుభక్తురాలుగా ఎదుగుచుండెను. ఆమె బదరీనాథ క్షేత్రములో ఘోర తపమాచరించుచుండగా బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమై ” నీ తపము యొక్క తాపము వలన ముల్లోకములు అల్లకల్లోలమయ్యే ప్రమాదమున్నది కావున వరము కోరుకొనుము” అని అనగా, ఆమె విష్ణు సాంగత్యము కోరుకొనెను. అటులనే కానీ ముందు నీవు నీ కర్మానుసారముగా ఒక అసురుని వివాహమాడి పతివ్రతా ధర్మముని నిర్వర్తించవలె” అని పలికి అంతర్ధానమయ్యెను బ్రహ్మ.
ఆనతి కాలములో కుశధ్వజుడు ఏర్పాటు చేసిన స్వయంవరముకి అనాహ్వానితుడిగా వచ్చిన శంఖచూడుడు అను దానవుడినే తులసి తనకి బ్రహ్మ నిర్దేశించిన పెనిమిటి గా భావించి అతడికే వరమాల అలంకరించి వివాహమాడెను.
తులసి పాతివ్రత్యము వలన అమితమైన బలశాలి ఐన శంఖచూడుడు ముల్లోకములను జయించెను. ఇంద్రాది దేవతలందరు అతడి కారాగారములలో మ్రగ్గుచుండిరి. వారి పెనిమిటులని బంధ ముక్తులని గావించమని ఇంద్రాణి/శచి దేవి మొదలగు వారంతా అసురాంతకుడిగా పేరుగాంచిన శ్రీహరిని వేడుకొనుటకు వైకుంఠము చేరిరి. ఎంతగా స్తుతించినను యోగనిద్రనుండి విష్ణువు మేల్కొనలేదు. అంతట వారి అవస్థను వీక్షించిన నారదుడు వారితో ఇట్లనియె , ” ఓ దేవీమణులారా, శంఖచూడుడు శాప వశంబున అసురుడైన మహా కృష్ణ భక్తుడు. ఆతడి కళత్రము మరియు మహాపతివ్రత తులసి యొక్క విష్ణుభక్తి విశ్వవిఖ్యాతము, కావున ఈ మీ ప్రయాస వ్యర్థము.” అంతట భోరున విలపించుచున్న ఇంద్రాణి మొదలగు దేవీమణులని వీక్షించిన నారదుడు తొలుత దంభాసురుడు సూర్యనారాయణుడి నుండి పొందిన వరమును ఉటంకించి, అటు పిమ్మట చతురముగా,”ఏ చీకు చింత లేకుండా సుఖించుచున్న ఈ హరికన్నా, కళత్ర వియోగముతో బాధపడుచున్న ఆ హరుడికే మీ వ్యథ, విరహము మరియు మొర సులభముగా అర్థమవగలవు. అసలే భోళా శంకరుడు, భక్త సులభుడు పైగా అభిషేక ప్రియుడు” అని పలికి అంతర్ధానమయ్యెను.
నారదుని పలుకులు నిజమే కదా, లక్ష్మి దేవితో సకలైశ్వర్యములున్న వైకుంఠములో సుఖించుచు కడుపులో చల్ల కదలకుండా ఉన్న విష్ణువుకి మొరపెట్టుకోవడము కన్నా ఆ మహాదేవుని ప్రసన్నం చేసుకోవడమే మేలు అని తోచెను ఇంద్రాణి మొదలైన దేవీమణులకి. వారందరు కైలాశమేగిరి. సతీ దేవి యొక్క వియోగముతో యోగిగా మారి ధ్యానము లో ఉన్న శంకరుడి ముందు ఆసీనులై వారి నేత్రములను వీక్షించుచు పంచాక్షరి మంత్రము పఠించుట ఆరంభించిరి దేవవనితలు. ఎంతకీ ఆ దివ్యనేత్రములు తెరుచుకోకపోవడముతో, స్తుతించుచున్న దేవీమణులలో దుఃఖము అసహనము, పతి వియోగము అన్నీ హెచ్చుచుండెను. తమ మొరాలకించే నాథుడే లేడా అని ధైర్యము కోల్పోయిన అనేక దేవీమణులు భోరున విలపించుటారంభించిరి. శచీదేవి తన దుఃఖమును దిగమ్రింగుచు మిగిలిన వారిని శాంతిపరుచుచుండెను.
అంతట అకస్మాత్తుగా ఇంద్రాణి/శచీదేవికి నారదుడి పలుకులు జ్ఞప్తికొచ్చెను. శివుడు అభిషేక ప్రియుడు కావున అభిషేకము గావించి దలచి ఒక పాత్రలో జలమును నింపుకుని శివుని సమీపించెను. మహాదేవుని శిరస్సు పై అభిషేకము ఒనర్చిన వారికి ధ్యాన భంగమై ఆగ్రహించునేమో అని భీతిల్లేను (భయపడెను) ఇంద్రాణి. ఏమి చేయవలెనా అని ఆలోచించిన ఇంద్రాణికి అమరావతిలో తామొనర్చు లింగాభిషేకము గుర్తుకొచ్చేను.
అంతలో ఆమె మదిలో ఒక తుంటరి ఆలోచన కలిగెను. స్థాపించిన లింగమేల, నేరుగా శివలింగమునకే అభిషేకము గావించవచ్చును కదా అని. ఇక ఉపేక్షించక శివుడు ధరించిన అంగవస్త్రమును మెల్లిగా తొలగించెను. నిద్రాణమై ఉన్న మహాశివలింగము దర్శనమిచ్చెను ఇంద్రాణి/శచీదేవికి. ఆమె మదిలో మరిన్ని తుంటరి కోరికలు చెలరేగెను. తాను అనాచ్చాదితము గావించిన శివలింగమును స్పృశించి చుంబించుటారంభించెను దేవేంద్రుడి కళత్రము.
ఇంద్రాణి చేష్టలతో, స్త్రీ సాంగత్యము లేక నిద్రాణ స్థితిలో ఉన్న శివలింగములో ఒక్కసారిగా చలనము కలిగెను. ఆ చలనము ఇంద్రాణికి మిక్కిలి ఉత్సాహముని కలిగించెను. ఆ శివలింగమును మరింతగా చుంబించుచు తన నోటిలో పెట్టుకుని జిహ్వ (నాలుక) తో దాని చుట్టూ స్పృశించుచు తన అంగుళములతో శంకరుడి వృషణములను స్పృశించుటారంభించెను శచీదేవి. ఆనతి కాలములో శివలింగము నిగిడి త్రిశూలము వలె నిటారుగా నిలబడెను. దాని పరిమాణము శచీదేవిని తొలుత కలవరపరిచెను. ఆమె భగములో ప్రవేశించిన అనేక మేఢ్రములకన్నా ఈ శివలింగము మరింత పెద్దదిగా తోచెను ఇంద్రాణికి. ఎంతైనా మహాదేవుడి మేఢ్రము కదా.
ఐతే విరహతాపము మరియు మహాదేవుడి లింగముని ఆలింగనము గావించగలిగే భాగ్యము తన భగమునకు ప్రాప్తించనుందనే ఉత్సాహము ఇంద్రాణి మదిలోని కలవరమును అధిగమించెను. ఇక ఉపేక్షించక వలువలు విడిచి మహాదేవుడి కటిని (నడుముని) తన పాదములతో ఆలింగనము గావించుచు, శివలింగమును తన భగములో దింపుకొనుచు, శంకరుడి వడిలో ఆసీనురాలయ్యెను ఇంద్రాణి. ఆమెకి మునుపెన్నడూ కలుగని అనిర్వచనీయము సుఖప్రాప్తి కలిగెను. అన్యథా శరణం నాస్తి త్వమేవ శరణం మమ (నాకు నీవు తప్ప ఇంకే దిక్కు లేదు) అన్న భావన ఒక్క ప్రక్క, కామసుఖానుభూతి లో భావప్రాప్తి మరొక ప్రక్క కలుగగా ఇంద్రాణి మహాదేవుడిని తన హస్తములతో గాఢముగా ఆలింగనము గావించెను. తన కటిని తొలుత మందగమనంతో (మెల్లిగా) తదుపరి వేగముగా పైకి క్రిందకి ఆడించుటారంభించెను ఇంద్రాణి. మహాదేవుని లింగము ఆమె భగములో వేగముగా రాపాడించుచుండగా ఆమెకి అనేకానేక పర్యాయములు సుఖము పతాకస్థాయికి చేరుకొని భావప్రాప్తి కలిగెను. సుఖించుచున్న ఆమె భగములో ఊరుచున్న ద్రవము శివలింగమునకు అభిషేకము గావించుచుండెను. ఆ సుఖానుభూతిలో తాను కైలాశము దేనికి ఏతెంచెనో మరియు తనని తానే మైమరచిపోయెను ఇంద్రాణి/శచీ దేవి.
ఇంద్రుడు కట్టిన కంఠ వస్త్రము (మంగళ సూత్రములు) ఎగసెగసి వక్షోజములపై పడుచుండగా అనేక ఘడియలు అమితముగా సుఖించిన శచీదేవి అకస్మాత్తుగా ఎగిరి ఆమడ దూరము పడెను. శివుడాగ్రహించెనేమో అని భీతిల్లెను సకల దేవీమణులు. ఇంద్రాణి ముఖములో తృప్తిని, ఆమె భగమునుండి బిందువులుగా ఉద్భవించుచున్న శివ వీర్యాన్ని వీక్షించగా శివుడు ఆగ్రహించక, అనుగ్రహించెను అని అవగతమయ్యెను దేవీమణులకి.
భక్త సులభుడు భోళా శంకరుడు అని నారదుడు పలికిన పలుకులు జ్ఞప్తికి రాగా అగ్ని దేవుని కళత్రమైన స్వాహదేవి, వరుణదేవుని కళత్రమైన వరుణి, వాయుదేవుని కళత్రమైన స్వస్తిదేవి మొదలగు దేవీమణులెల్లరు ఒక్కొక్కరుగా ఇంద్రాణి వలే శివలింగముని తమ భగములతో మహాదేవుని హస్తములతో గాఢముగా ఆలింగనము గావించి అటు పిమ్మట కటిని వేగముగా ఊపుచు అమితముగా సుఖించి, తమ ఆద్ర భగములతో లింగాభిషేకము గావించి శచీ దేవి వలె అమితమైన సుఖము, భగము నిండుగా వీర్యము మరియు శివానుగ్రహముని పొందిరి.
సుఖము, సంతానము కోరి వచ్చిన కాంతను కాదనుట పురుష ధర్మము కాదు, అందునా కంఠ వస్త్రములు (మంగళ సూత్రములు) తప్ప మరొక ఆచ్చాదన లేని వారి నిండైన, బరువైన సుతిమెత్తని కుచములతో తన ఛాతిని, పూర్ణమైన కోమలమైన పృష్ఠముతో (పిర్రలతో) తన జఘములని (తొడలని), అన్నిటికి మించి బిగుతైన ఆర్ద్ర భగముతో (తడిసిన పూకుతో) తన మేఢ్రముకి మర్దన చేసి, భగస్త్రావణముతో (పూకునుండి ఊరిన రసములతో) లింగాభిషేకము గావించిన వివాహితలను అనుగ్రహించుటయే కదా ధర్మము.
సతీ వియోగముతో సతమతమగుచున్నవానికి ఇంద్రాణాది దేవీమణులు ఒనర్చిన లింగాభిషేకమునకు మరియు అర్పించిన సుఖమునకు ప్రసన్నుడైన భోళా శంకరుడు పుష్పదంతుడను గంధర్వుడిని శంఖచూడుడి వద్దకు వార్తాహరుడిగా (రాయబారిగా) పంపెను. శంఖచూడుడు “ఇంద్రాది దేవతలను కారాగార విముక్తులను గావించను” అని నిక్కచ్చిగా చెప్పి పంపెను పుష్పదంతుడిని.
ఇక శివ శంఖచూడ యుద్ధము అనివార్యమయ్యెను.
మహాదేవునితో యుద్ధమునకు బయల్దేరుచున్న తన పెనిమిటిని తులసి ఎంతగా వారించినను వినలేదు. చివరకు వీరపత్ని వలే పెనిమిటి నుదుటిన వీరతిలకము దిద్ది రణమునకు పంపెను తులసి.
చంద్రభాగా నది ఒడ్డున శివ శంఖచూడుల యుద్ధము ఘోరముగా జరిగెను. ఎప్పటికీ శంఖచూడుని శివుడు జయించలేకపోవుట తో శివుడు పాశుపతాస్త్రమును ప్రయోగించబోగా ప్రకృతి నియమములను ఉల్లంఘించవద్దని బ్రహ్మ వేడుకొనెను మహాదేవుని. అంతట బ్రహ్మ విష్ణువుకి ఈ విషయముని విన్నవించి తరుణోపాయము సూచించమని వేడుకొనగా అతడు ఒక బీద ముసలి బ్రాహ్మణ యాచకుని వేషము ధరించి యుద్ధభూమిలో శంఖచూడుని యాచించగా యుద్ధము మధ్యలో ఇవ్వడానికి వెంటనే ఏమియు దొరకక, ధర్మ నిరతుడు మరియు దాన వీరుడైన శంఖచూడుడు, తాను ధరించిన స్వర్ణమయమైన విష్ణు కవచమును ఆ ముదుసలి బ్రాహ్మణ యాచకునికి దానమిచ్చెను. తన కళత్రమైన తులసి నిత్యసుమంగళి అని బ్రహ్మ వరము మరియు అచెంచలమైన ఆమె పాతివ్రత్యమును మించిన కవచము ఇంకేముంది అని భావించిన శంఖచూడుడు తన కవచమును తృటిలో దానమిచ్చెను. అమితముగా సంతోషించిన ఆ బ్రాహ్మణుడు “గోలోక ప్రాప్తిరస్తు, అమర కీర్తి ప్రాప్తిరస్తు” అని దీవించెను శంఖచూడుని.
శంఖచూడుడు దానమిచ్చిన ఆ స్వర్ణ విష్ణు కవచముతో శంఖచూడుని వేషము ధరించి అతడి రాజప్రాసాదము చేరుకొనెను విష్ణువు. పెనిమిటి ఆగమమునకు అమితముగా సంతోషించెను తులసి. శంఖచూడుడి వేషములో వచ్చిన విష్ణువు పాదములు కడిగి సపర్యలు గావించెను. మహాదేవుడిని పరాజితుడిని గావించి వచ్చిన తన పెనిమిటి అలసిపోయుండునని శయనమందిరములోకి తీసుకొని పోయెను. అంతలో తులసిని గాఢముగా ఆలింగము గావించెను ఆమె పెనిమిటి రూపములో వచ్చిన విష్ణువు.
తన పెనిమిటి కోరిక తీర్చడమే తన కర్తవ్యముగా భావించెను తులసి. పెనిమిటి నుండి ఎడబాటు వలన విరహ వేదనతో తులసి దేహము కూడా సంభోగము కొరకు పరితపించుచుండెను. ఇక జాప్యము గావింపక వారివురు తృటిలో వివస్త్రలై విశాలమైన పానుపుపై రమించుటారంభించిరి. తన పెనిమిటి తన అంగాంగమును సున్నితముగా మరియు అతి లాఘవముగా చుంబించుచుంటే అమితానందభరితురాలయ్యెను తులసి. వెళ్ళొచ్చినది యుద్ధముకైనను కామకలాపములో శిక్షణ పొందివచ్చినట్టు సుఖపెడుతున్న తన పెనిమిటి మీద అనుమానము కలుగలేదు తులసికి. శృంగారములో ఇదివరకటి మొరటు తనము స్థానములో అతి సున్నిత తత్వము అలవడెను అని సంతసిల్లెను. మునుపెన్నడూ లేని విధముగా భగ చుంబనము గావించుచు తులసికి అనేక పర్యాయములు భావప్రాప్తిని కలిగించెను ఆమె (మాయా) పెనిమిటి.
జీవితములో తొలిసారి ఆ సుఖము పొందిన తులసికి ఎటువంటి అనుమానము కలుగలేదు. తన పెనిమిటి (వేషములో వచ్చిన విష్ణువు) మేఢ్రముని చుంబించి తన హస్తములతో దానిని పొదవి పట్టుకుని మెల్లిగా తన భగముపై రుద్దుకుని అటుపిమ్మట తన ఆద్రభగములో (తడిసిన పూకులో) ప్రవేశింపజేసెను తులసి. ఆమెకి కలుగుచున్న సుఖము అనంతకోటి రెట్లు హెచ్చెను. తన (మాయా) పెనిమిటి మీద అధిరోహించి అతడి మేఢ్రముని తన భగములో నిలిపి వేగముగా కటిని ఆడించుచు చోదించెను తులసి. జీవితములో తొలిసారి భావప్రాప్తిని అది కూడా అనేకానేక పర్యాయములు పొందుచు, తారస్థాయిలో ఎన్నో ఘడియలు సుఖించుచు తన (మాయా) పెనిమిటి మేఢ్రము తన భగము నిండునట్టి విధముగా స్ఖలించగా, ఎంతగానో అలసిపోయి తన (మాయా) పెనిమిటి పై వాలిపోయెను తులసి. తత్రక్షణం యుద్ధభూమిలో మహాదేవుడి త్రిశూలము ఛేదించగా వాలిపోయేను శంఖచూడుడు. ఇదంతా విష్ణుమాయ అని అర్థమయ్యేలోపలే ఆ దానవ దేహత్యాగము గావించి ఆనందముగా గోలోకము చేరుకొనెను శ్రీధాముడు.
అంతట నిజరూపము ధరించెను విష్ణువు. తన పెనిమిటి ఛాతిపై నిదురించి సేదతీరగా మరలా చోదించి సుఖించుటకై లేచిన తులసికి మతిపోయెను. ఆమె ఎదురుగా ఆమె నిత్యము కొలిచే ఆమె ఇష్టదైవమైన విష్ణువు దర్శనమిచ్చెను. ఆనందముతో ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యేను తులసి. కొద్ది క్షణముల పిదప తన భగములో ఉన్నది తన ఇష్టదైవము యొక్క మేఢ్రము అని గ్రహించి స్థాణువయ్యెను తులసి. విశ్వవిఖ్యాతమైన తన పాతివ్రత్యమును తన ఇష్టదైవము ఇవ్విధముగా భంగపరిచెదడని ఆమె ఉహించనేలేదు. మరికొద్ది క్షణములలో దుఃఖము ఆగ్రహము ఆమె మదిలో వరదలై పొంగగా ” ఓ పాషాణ హృదయము కలవాడా, నీవు పాషాణమైపోవుగాక, నీ కళత్రము ఎన్నటికీ పతివ్రత కాజాలదు” అని విష్ణువుని శపించి దేహత్యాగము గావించెను తులసి.
ఈ ఉదంతమెల్లయు వీక్షించిన మహాదేవునికి మిక్కిలి జాలి కలిగెను. శంఖచూడుడి ఆస్తికలతో బ్రహ్మాండములోని సకల శంఖములను సృష్టించెను. తులసిని దీవించి ఆమెకి పూర్వ వృత్తాంతమెల్లయు తెలిపి ఆమె దేహత్యాగము గావించిన ప్రదేశము నుండి పుణ్య గండకి నది ప్రవహిచునని, అది పాతివ్రత్యము పాటించలేని వారి పాపములను కడుగుచు గంగా నదిలో సంగమించునని మరియు ఆమె ఆస్తికల నుండి తులసి వృక్షము ఉద్భవించునని. ఆ వృక్షము ఔషధములన్నిటియందు అగ్రగామి అగునని మరియు విష్ణు పూజకి అత్యంత ఆవశ్యకమగునని పలికెను. శంఖచూడుడి నుండి ఉద్భవించిన శంఖము లోనుండి వచ్చిన నీటితోనే విష్ణువు యొక్క అభిషేకము గావించవలెనని మరియు శంఖమును తులసి పత్రములని కలిపిన వారికి సర్వసుఖములు కలుగునని, విడదీసిన వారికి సంసార సుఖము కరువై నవ్వులపాలగుదురని (పెళ్ళాం లేచిపోయి లేక అక్రమ సంబంధాలు పెట్టుకుని) ఒక నమ్మకము.
శంఖచూడుడి చర నుండి విముక్తులైన దేవతలు గర్భవతులైన తమ కళత్రములను గాంచి ఏమనాలో తెలియక, శివానుగ్రహము వలన తమకి జన్మించిన సంతానముని కైలాశము పంపి శివగణములలో లీనము గావించిరి.
ఇది నాకు తెలిసిన తులసి వృత్తాంతము. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౫) ప్రశ్న : యోని పూజ ఎలా మొదలయ్యింది? లింగం మరియు యోని రూపములో శివ పార్వతులు ఎందుకుంటారు? కుజుడు శివుడి పుత్రుడా అతడి తల్లి ఎవరు?
సమాధానము: 1) యోని పూజ దేవి భాగవతములో చూచాయిగా మరియు కాళికా పురాణములో మరియు వామాచార (తాంత్రిక) గ్రంథాలకో విస్తారముగాను పేర్కొనబడినది. కామాఖ్య లోని శక్తిపీఠము లో శక్తి అమ్మవారి యోని పడింది అని నమ్మకం. ఏడాదికి ఒకసారి ఒక వారం పాటు ఆ యోనినుండి యెర్రని ద్రవం ఉధభవిస్తుంది వర్షాకాలములో. అది చాలా దివ్య తీర్థము అక్కడి తాంత్రికులకు. విశాఖపట్నం వద్ద ఉన్న దేవి పురములో ఈ యోనిపూజలు జరుపుచున్నారు.
2) శివలింగము గూర్చి అనేక ప్రస్తావనలు కలవు. మొదటిది సృష్టి మొదట్లో బ్రహ్మ విష్ణువు నేనంటే నేను గొప్పవాడిని అని వాదించుకుంటునప్పుడు దివ్య జ్యోతి అనంత లింగాకారములో ప్రకటితమయ్యెను అని ఉంది. ఐతే మరి యోని ప్రస్తావన ఇందులో లేదు.
రెండవది శివుడు బ్రహ్మ ఐదవ ముఖమును/శిరస్సును ఖండించగా బ్రహ్మ హత్య పాతకము అతనికి చుట్టుకొనెనని దాని పర్వయసానముగా ఆ శిరస్సు కపాలము వలే ఆయన హస్తమునకు అంటుకునెనని, దానిని భిక్షాపాత్రలా కనపడేలా మార్చి తన ప్రమథగనములతో దిగంబరుడై భిక్షాటనకు బయలుదేరెనని. 12 సంవత్సరములు అలా భిక్షాటన గావింపగా ఎట్టకేలకు కాశి పట్టణమున/బ్రహ్మ కపాలము ఆ కాపాలికుడైన శివుడి చేతినుండి విడిపోయెనని ఒక కథనం.
ఆ 12 సంవత్సరములలో భిక్షాటనకి వచ్చినపుడు ఈ దివ్య సుందర దిగంబర భిక్షాటన మూర్తిని చూసి ఎందెరెందరో గృహిణులు మోహించి కామించి తమ తమ భగములలో ఆ భిక్షాటన మూర్తి దివ్య మేఢ్రమును జొనిపి సుఖించి ఆ మేఢ్రము స్ఖలించిన వీర్యముతో సంతానవతులయ్యిరి, ఒక పర్యాయము దారుకా వనమునందు సప్తఋషుల పత్నులలో అరుంధతి తప్పించి మిగిలిన ఆరుగురు ఈ భిక్షాటన మూర్తిని మోహించి వలువలు విడిచి సమీపించగా వారందరికి ఏకకాలములో భావప్రాప్తి కలిగించి వారి భగములను తన మేఢ్రముతో పావనము గావించెను ఆ భిక్షాటన మూర్తి. వీరందరు ఈ దివ్య శృంగార సుఖావస్థలో ఉండగా వీక్షించిన సప్తఋషులు ఆగ్రహోదగ్రులై తమ తమ కళత్రములకు అమితమైన అలౌకికమైన సుఖమును మరియు దివ్యతేజస్సు కల గర్భమును ప్రసాదించుచున్న ఈ భిక్షాటన మూర్తిని అంతమొందించాలని తలచి ఒక తమ తపోశక్తితో ఒక పులిని మరియు ఒక సర్పముని సృష్టించి అతడి మీదకి ఉసిగొల్పిరి.
భిక్షాటన మూర్తి వాటిని తృటిలో సంహరించి వలచి వచ్చిన ఋషిపత్నులతో రంకు సంభోగము కొనసాగించెను. ఇక గత్యంతరము లేక ఋషులెల్లరు తమ తపోశక్తినంతయు ధారపోసి తమ కళత్రముల భగములలో ప్రవేశించి వారెల్లరిని అమితముగా సుఖపెట్టుచు పతినే మరిచేలా చేయుచున్న ఆ భిక్షాటన మూర్తి యొక్క లింగము తెగి పడిపోవలెనని శపించిరి. అంతట ఆ లింగము భూమిమీద పడగా భూదేవి అహో భాగ్యము అని దానిని తన భగములో లో స్వీకరించెను. తెగినా సరే అది దివ్య సుందరమైన అతి బలిష్టమైన లింగమాయె. అది భూదేవి భగములో ప్రవేశించినంతనే ఆమెకి అద్వితీయమైన సుఖప్రాప్తి కలిగెను. అందున్న వీర్యము ఆమె భగమునందు ప్రవేశించి గర్భమొనర్చగా కొంతకాలమునకు కుజుడు జన్మించెనని మరొక కథనం. విష్ణువు కళత్రమైన భూదేవి ఈ విధముగా చేయుట మరి విష్ణువుకి నచ్చ సకల దేవతలు పార్వతి/శక్తిని వేడుకొనగా ఆమె ఆ మేఢ్రమును తన భగమునందు స్వీకరించి లోకములని కాపాడెనని మరొక కథనం. అప్పటినుండి ఆ లింగయోని సంయోగమే ఆరాధ్యమయ్యేనని ప్రస్తావించిరి.
మరొక కథనం ప్రకారము విష్ణువు యొక్క మోహిని అవతారము చూసి మోహించిన ఋషులు ఆమె వెంట పడిరని అంతట వారికి ఒక గుణపాఠము నెరపవలెనని వారి కళత్రములు దారుకా వనములో ధ్యానిస్తున్న శివుని సమీపించిరి. విష్ణువు మాయావి కనుక మోహిని ఆ ఋషులకు అందకుండానే మాయమయ్యెనని. ఉసూరు మంటు వెనుదిరిగి వచ్చేసరికి వారి సహధర్మచారిణులు మాయ మర్మం ఎరుగని భోళా శివునితో సంగమిస్తు అమితముగా సుఖిస్తు గోచరించెనని అంతట వారు ఆగ్రహోదగ్రులైరి అని ప్రస్తావించబడింది. సప్తఋషులలో అనసూయ మినహా మిగిలిన ఆరుగురు ఋషిపత్నుల భగములలో శంకరుడి మేఢ్రము బాగా క్రీడించి వారిని అమితముగా సుఖపెట్టి పిదప స్ఖలించిగా వారు గర్భవతులయ్యిరి. ఆ ఆరుగురికి ఆరుగురు పుత్రులు జన్మించెను. ఆ జన్మించిన పుత్రులు ఒక్కటై షణ్ముఖుడిగా పేరొందెనని మరొక కథనము.
ఇంకొక చోట భృగు మహర్షి ఒకపర్యాయము త్రిమూర్తులలో ఎవరు పూజనీయులో లోకమునకు తెలుపుటకొరకు గర్వముతో వారిని పరీక్షింప వెళ్ళగా శివ పార్వతులు కైలాసమున సంగమిస్తు సుఖిస్తు కనపడిరి. మహర్షి రాకని పట్టించుకొనక ఈ విధముగా బాహాటముగా శృంగారము జరుపుకోనుచున్నారని ఆగ్రహించి మిమ్మల్ని లింగయోని ఆకారములలోనే భక్తులు ఆరాధించెదరు అని శపించెనని ఒక కథనం.
మొత్తానికి జరిగినదేమో తెలియదు. నాకు తెలిసిన అర్థమైనది ప్రస్తావించితిని. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౬) ప్రశ్న : కుజుడు ఎవరు? షణ్ముఖుడు/కార్తికేయుడు ఎవరు? ఉత్తరభారత దేశములో కార్తికేయుడి దేవాలయములు ఎందుకుండవు?
కుజుడు మరియు కార్తికేయుడు/ షణ్ముఖుడు వేరు. వారిద్దరు శివ పుత్రులు. కుజుడి తల్లి విష్ణువు కళత్రమైన భూదేవి. విష్ణువు ఎల్లప్పుడు తన మొదటి భార్య ఐన లక్ష్మి తో నే సరస సల్లాపాలాడుచు యభతించుచుండుటతో భూదేవికి ఏమి చెయ్యాలో తెలియలేదు. తన పెనిమిటి తనని అశ్రద్ధ చేస్తున్న విషయం ఎవరికి చెప్పాలో తెలియని స్థితిలో పడినది భూదేవి. బ్రహ్మ కి చెప్పి ప్రయోజనం లేకపోయెను. ఇక మహాదేవుడికి విన్నవించుకోవాలని నిర్ణయించుకొని కైలాస మేగెను. ధ్యానములో ఉన్న మహాదేవుడిని చూస్తూనే మోహించెను భూదేవి. పెనిమిటి తనని అశ్రద్ధ చేయడముతో ఆమె భగములోకి ఎన్నాళ్ళనుండో మేఢ్రం ప్రవేశించలేదు. ఎదురుగా పురుషత్వానికే నిర్వచనమైన దివ్య సుందర ఆకారము తో హరుడు కనిపించేసరికి ఆపుకోలేని కోరికతో ఆమె భగము అమితముగా ద్రవించుటారంభించెను. ఆ ద్రవముతో శివుని లింగాభిషేకము చేయవలెనన్న చిలిపి ఆలోచన కలిగెను భూదేవి మదిలో. కాని దీనికి మహాదేవుడు సమ్మతించునో లేదో అన్న అనుమానము కలిగెను. ఆగ్రహించి మూడవ నేత్రము తెరిచిన ఏమౌను అన్న భయం ఒక పక్క కామం మరొక పక్క తికమకపెట్టెను భూదేవిని.
ఎన్నెన్నో ఆలోచనలతో మహాదేవుని చరణముల వద్ద ఆసీనురాలయ్యెను భూదేవి. పంచాక్షరీ మంత్రము స్తుతిస్తున్ననూ పోత పోసిన పురుషత్వాన్ని ఇంత చేరువ నుండి చూస్తుండేసరికి ఆమె కుచములు బాగా పెరిగెను. ఆమె కుచ చూచుకములు నిక్కబొడుచుకొనెను. ఆమె పిరుదులు మరియు శ్వాస బాగా బరువెక్కెను. ఆమె ధరించిన వలువలు మిక్కిలి బిగుతై ఇబ్బంది కలిగించుచుండెను. ఆమెలో కామ కోరిక ఎంతగానో పేట్రేగిపోవుటారంభించెను. ఒకసారి చుట్టు చూసెను. శివగణములెల్లరు అల్లంత దూరములో దిగంబరులై కళ్ళు మూసుకుని పంచాక్షరి మంత్రము జపిస్తు కనిపించారు. అందరిలా తాను కూడా ఎందుకు అవకూడదు అని ఇబ్బంది పెడుతున్న తన వలువలని విడిచి దిగంబరి అయ్యెను. ఒక్కసారిగా ఆమె భగములోనుండి ధారాపాతముగా ద్రవిస్తున్న జలము యొక్క సుగంధము గుప్పుమనెను. అసలే భూదేవి కదా ఆ సుగంధము ఎండాకాలము తరవాత తొలి వర్షములో తడుస్తున్న మట్టి యొక్క సుగంధము వలే ఉండెను. అది మొదటగా ఆమెకి అతి చేరువలో ఉన్న హరుడి నాసికలని చేరెను. అభిషేకమొనర్చుటకు భక్తురాలు జలముతో సిద్ధముగా ఉన్నప్పుడు మరి లింగము లభించకపోతే ఎలా అనుకున్న శంకరుడి లింగము కొద్దిగా చలించెను. అది గమనించిన భూదేవి ఆనందానికి అవధులు లేకుండా పోయెను. తన పెనిమిటి తనకేసి చూడకపోయేసరికి భూదేవికి న్యూన్యత భావము కలిగెను. తాను కురూపినేమో అందుకే తన సవతితోనే తన పెనిమిటి ఎల్లప్పుడు రమించుచు యభతించుచున్నాడని అనుకొనెను. అలాంటిది తాను వలువలు విడిచేసరికి దెవాదిదేవుడే తన పట్ల కోరికతో ప్రేరేపితుడవుచునాడంటే అది తన అహో భాగ్యమని భావించెను భూదేవి. ఇక క్షణమైనను ఆలస్యము చేయక తన ఎదురుగా ఉన్న శివలింగాన్ని గాఢముగా చుంబించెను. కోరికతో రగలిపోతున్న పరాంగన చుంబిస్తే ఎవరి లింగము మాత్రము నిగడదు. ఎవ్వరూ పట్టించుకోక అలా మంచులో నిస్త్రాణగా ఉన్న హరుడి లింగములో అమితమైన చేతన కలిగి అది పూర్తిగా నిగిడి ధృడముగా నిలబడెను. జలము లింగము అన్నీ సిద్ధమైనప్పుడు ఇక అభిషేకమునకి అడ్డేమిటి. భూదేవి ఒక్క ఉదుటున లేచి హరుడి వడిలోకి చేరింది తన కాళ్ళతో శివుడి నడుముని చుట్టేసి ఆ పరపురుషుడిని గాఢముగా ఆలింగనం చేసుకుని, ఎత్తైన మెత్తని ఆమె పయ్యెద శివుని ధృడమైన ఛాతిని వత్తుచుండగా పరాంగన కౌగిలి లో మాధుర్యమును భోళా శంకరుడు ఆస్వాదించెను. భూదేవి భగములోకి హరుడి మేఢ్రము మెల్లిగా ప్రవేశించుటారంభించెను. అప్పటివరకు హరి మేఢ్రము మాత్రమే ప్రవేశించిన భగమునకు హరుడి బలిష్టమైన మేఢ్రము మిక్కిలి పెద్దది మరియు పొడవైనదిగా అనిపించెను భూదేవికి. హరుడి మేఢ్రము యొక్క రాపిడి వలన భూదేవి భగములో కలుగుచున్న సుఖము అద్వితీయముగా తోచెను. అటులనే పరాంగన ఐన భూదేవి బిగుతైన భగము త్రినేత్రుడి మేఢ్రముని మిక్కిలి బిగుతుగా కౌగలించుకొనెను. అంతట హరుడు భూదేవి నిండైన మెత్తని పృష్ఠముని పిరుదులని పొదవి పట్టుకొని విష్ణు కళత్రముని మెల్లిగా పైకి క్రిందకి ఆడించుటారంభించెను. శివలింగముని భూదేవి భగము మరియు హరుడి విశాలమైన ఛాతిని విష్ణుపత్ని యొక్క ఉన్నత కుచద్వయము గాఢాలింగనము గావించి యుండగా త్రిశూలధారి బలమైన బాహువులలో ఇమిడి ఉన్న భూదేవి పైకి క్రిందకి కదులుతుండుటతో ఆ బిగి కౌగిలిలలో రాపిడి హెచ్చెను. అది ఆ పరాదరము (రంకు) సలుపుచున్న ఇరువురికి అనిర్వచనీయమైన సుఖమునొసంగెను. పెక్కు భంగిమలలో హరిపత్ని హరుడు బాగుగా యభతించెను (దెంగులాడెను).
భూదేవి భగములోనుండి ద్రవము జలపాతము వలే శివలింగముని అభిషేకించుచూనే ఉండెను. అసలే భోళా శంకరుడు భక్త సులభుడు అని ప్రతీతి. అంతగా అభిషేకం చేసిన భక్తురాలికి అమితమైన సుఖముతో బాటు పుత్రుడిని ప్రసాదించెన ఆమె భగములోని తన మేఢ్రముతో వీర్యముని స్ఖలింపజేసి.
భూదేవి పుత్రుడు కనుక భౌముడు మరియు కుజుడు అని పిలవబడ్డాడు ఆమె పుత్రుడు. అతడు ఎర్రటి రంగుతో మిక్కిలి తేజము, శివ భక్తి, బలము మరియు వీరత్వము కలవాడిగా ఎదిగాడు. ఎర్రటి మేనిఛాయ మరియు ధృడమైన కాయము కలవాడగుటచే లోహితాంగుడు అని కూడా పిలవబడ్డాడు. బీజం ఎవరిదైనా క్షేత్రమెవరిదో వారి సంతామనే పిలవబడతారు కనుక భౌముడిని విష్ణుపుత్రుడిగా కొన్ని కథనాలలో పేర్కొనడం జరిగింది. గింజలు ఏ పక్షులు లేక మనుషులు వేసినా పొలం ఎవరిదో వారికే అందులో పెరిగే మొక్క/చెట్టు చెందును కదా. ఈ రంకు గురించి తెలుసుకున్న విష్ణువు భౌముడిని దూరం పెట్టాడు. ఏమి చెయ్యాలో పాలు పోక తల్లి సూచన ప్రకారం కాశి క్షేత్రానికి వెళ్ళి పంచాక్షరి మంత్రము జపిస్తు ఘోరమైన తపమును ఆచరించాడు భౌముడు. తన వీర్యఫలమైన భౌముడి తపమునకు మెచ్చిన ఈశ్వరుడు అతడిని చిరంజీవిగా మంగళుడిగా దీవించి మంగళ లోకమును సృష్టించి అతడిని దానికి అధిపతిని చేసెను. ఇది మంగళుడు/కుజుడు/భౌముడు/లోహితాంగుడి జన్మ వృత్తాంతము.
సతి వియోగము అనంతరము శివుడు ధ్యానములో ఉండగా తారకాసురుడు ఘోర తపమాచరించి బ్రహ్మ నుండి వరం పొందాడు. యథాప్రకారం అందరి అసురులలాగే బ్రహ్మని అతడు కూడా అమరత్వం కోరాడు కాని బ్రహ్మ ఎప్పటిలాగే అది వీలు పడదు నీ మృత్యువు విధానం నీవే ఎన్నుకో అన్నాడు. శివ పుత్రుడి వలన తప్ప ఎవ్వరి వలన మృత్యువు సంభవించరాదు అని కోరుకున్నాడు తారకాసురుడు. తథాస్తు అన్నాడు బ్రహ్మ. ఇంకేముంది రెచ్చిపోయాడు ఆ అసురుడు దేవతలు తోక ముడిచి పారిపోయారు. విష్ణువుని అడిగితే నేనేమి చెయ్యలేను అన్నాడు. అసలే భౌముడి వలన మ్రింగలేని కక్కలేని ఇబ్బంది లో ఉన్నాడాయే. భౌముడు పేరుకి విష్ణుపుత్రుడు కనుక తారకాసురుడిని వధించలేడు. శక్తిని పూజించగా ఆమె తన ప్రియ భక్తుడైన పర్వతరాజు పుత్రికగా జన్మించెను. అందుకే పార్వతి అని పిలవబడింది. పార్వతి శివుడి వద్దనే ఉంటు సపర్యలు చేయుచుండెను కాని శివుడు ఉలకడు పలడాయె. భూదేవి వంటి పరాంగన సమీపించినప్పుడు కలిగిన చలనం మరి కలగదు కదా శివుడికి పార్వతి ఉన్నప్పుడు. ఇటు చూస్తే తారకాసురుడి అగత్యాలు ఎక్కువవడముతో దేవతలు మన్మథుడిని ప్రార్థించారు. అతడు తనకి తెలిసిన విద్యని ప్రయోగించాడు. శివుడిలో కామాగ్నిని రేపడానికి బాణము వేయగా అది ప్రహారమని భావించిన ఆ త్రినేత్రుడు మన్మథుడిని మూడవ నేత్రము తెరిచి భస్మము గావించెను. ఇది చూసిన మన్మథుడి కళత్రమైన రతి దేవి మిక్కిలి దు:ఖించి అటు పిమ్మట ఆగ్రహించి “ఏ పార్వతికి పుత్రుడిని కలిగించుట కొరకు నా పతిని దేవతలు బలి తీసుకున్నారో ఆ పార్వతికి సంతానము కలుగదు” అని శపించెను. ఆ తరవాత ఇంక తపమొక్కటే మార్గమని ఎంచిన పార్వతి ఘోరముగా తపము ఆచరించి శివుడిని పతిగా పొందెను.
ఒక కథనం ప్రకారం పార్వతికి తన పెనిమిటి ఐన శివుడితో గర్భము కలిగెను కాని రతి దేవి శాపము వలన అది నిలవక గర్భశ్రావమయ్యెను మరియు ఆరు ముక్కలయ్యెను ఆ పిండము. హతవిధి అనుకున్న దేవతలు ఎలాగో అలాగ కృత్తికలు అనే దేవీమణుల గర్భములో ఆ గర్భశ్రావమైన ఆ ఆరు ముక్కలను పెట్టారు. ఇది ఒక విధముగా surrogacy అనమాట. మొత్తానికి ఆ ఆరుగురికి ఆరుగురు పుత్రులు ఒకే సమయములో జన్మించారు. కాని వారిని పక్క పక్కనే పడుకోపెట్టేసరికి ఆ ఆరుగురు అతుక్కుని పోయి ఆరు ముఖములున్న బాలుడిగా అయ్యారు. అతడే షణ్ముఖుడు.
మరొక కథనం ప్రకారం రతి దేవి శాపము వలన పార్వతి గొడ్రాలు అయ్యింది. దేవతలకి ఏమి చెయ్యాలో పాలుపోలేదు. ఎన్నాళ్ళు శివుడితో రతి సలపినా పార్వతి గర్భవతి అవ్వలేదు. శివుడు ఎందరికో గర్భం కలిగించాడు కనుక లోపం పార్వతిలోనే అని అర్థం అయ్యింది దేవతలకి. పూర్వం శివుడు భిక్షాటన మూర్తిగా ఉన్నప్పుడు శక్తి అంశతో పుట్టిన అనసూయ మినహా మిగిలిన సప్త ఋషుల భార్యలతో సంగమించి వారికి పుత్రసంతానమును కలిగించెను కదా ఐతే ఆ రంకు గురించి తెలుసుకున్న వారి పెనిమిటులు ఆ పుత్రులని జన్మించినంతనే తలో దిక్కుకి పారేసారు. ఆ ఆరుగురు పుత్రులని ఆరు ప్రదేశాల నుండి దేవతలు తీసుకొచ్చి ఒక ప్రదేశములో ఉంచగా వారు అతుక్కుని ఆరుముఖములున్న ఆర్ముగం, షణ్ముఖ గా పరివర్తన చెందాడు. మొత్తానికి ఇతడు తారకాసురుడిని సంహరించి దేవతలకి స్వర్గాధిపత్యాన్ని తిరిగి ఇప్పించాడు.
ఉత్తర భారతములో పార్వతికి సంతానం లేదు అన్న కథనమే ఎక్కువగా ప్రాచుర్యములో ఉంది కనుక వారు కార్తికేయుడు/షణ్ముఖుడు/ఆర్ముగం/మురుగ ఉనికిని గుర్తించరు.
అంగారకుడి పుట్టుక గుఱించి హిందూ పురాణాల్లో నాలుగు కథలు వాడుకలో ఉన్నాయి.
1)భూదేవికి విష్ణుమూర్తికి పుట్టిన కొడుకే అంగారకుడు అని బ్రహ్మవైవర్త పురాణం చెబుతుంది.
2) ఒకసారి నేల మీద పడ్డ విష్ణువు యొక్క చెమట బొట్టు నుండి ఒక పురుషుడు పుట్టాడు. అతను తపస్సు చేసి బ్రహ్మను మెప్పించి ఒక గ్రహంగా మారాడు.ఆ గ్రహమే ‘కుజ గ్రహం’ అని పద్మ పురాణం చెబుతుంది.
3)దాక్షాయణి దూరమైన ఎడబాటులో ఉన్న శివుడి శరీరం లోంచి రాలిన ఓ చెమట బొట్టు నుండి ఒక పురుషుడు పుడితే, భూదేవి అతన్ని తన సొంత కొడుకుఁగా చేరదీసిందనీ, అతనే కుజుఁడని మరో కథ కూడా నానుడిలో ఉంది.
4)అంగారకుడు అంగారము అనగా నిప్పు.అంగారకుడు అగ్నికి వికేశి కడుపున పుట్టెనని లింగపురాణము చెప్పుచున్నది.ఇతనికి కుజుడని, వక్రుడని పెర్లు.
వానికి సంబంధించిన జ్యోతిః కథను పరాశరుడు ఇట్లు చెప్పెను: “తొలి ప్రజాపతి సృష్టి చేయగోరి తన తేజమునుండి పుట్టిన అగ్నిలో హోమము చేసెను. ఆతేజము నుండి పుట్టిన అగ్నిలో హోమము చేసెను. ఆ తేజము అగ్నినుండి భూమికి ప్రాకెను. అది అచటి అగ్నితో కలసి ఉప్పర మెగసెను. అంగారకునకు ప్రాజాపత్యుడనియు, భౌముడనియు పేరు వచ్చెను.
మొత్తానికి శివపుత్రులైనా సరే కార్తికేయుడు కుజుడు వేరు వేరు.
ఎన్నెన్నో కథనాలు నాకు తెలిసినది నా బాణి లో చెప్పాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౭) ప్రశ్న: కుంతి ఎవరు? దేవతలతో సంతానము పొందే మంత్రము ఎలా తెలుసుకుంది? సవతి కొడుకుతో కూడా గర్భం తెచ్చుకుందా?
సమాధానము: ఒక కథనం ప్రకారము కుంతి, కృష్ణుడి తాతగారైన శూరసేనుడి మొదటి సంతానం, వసుదేవుని అక్క మరియు కృష్ణుడికి మేనత్త. ఆమెకి మొదట ప్రిత/ప్రీతి అని నామకరణం చేసారు పెద్దలు. ఐతే శూరసేనుడు సంతానం లేని తన చుట్టమైన కుంతిభోజుడకు ఒక పర్యాయము తన మొదటి సంతానాన్ని అతనికి దత్తతిచ్చెదనని వాగ్దానము చేసెను. ఆ విధముగా కుంతిభోజుడి కుమార్తెగా ఆమె కుంతి ఐనది. కుంతి అల్లారుముద్దుగా పెరిగినది భోజ్పుర దేశ రాజప్రాసాదములో. ఒక పర్యాయము దుర్వాసుడు తన శిష్యగణముతో భోజపురముకు విచ్చేస్తున్నట్టు వేగుల నుండి తెలుసుకున్న కుంతి తన తండ్రి భోగాలాసములలో (రాజనర్తకిమణుల భగములలో తన మేఢ్రముని దూర్చి ఆడించుట) సుఖసాగరములో తేలియాడుతుండటం గమనించి తానే ఆ వస్తున్న భారీ ఋషిగణము స్నానపానాదులకు అవసరమైన అన్ని ఏర్పాట్లు జరిపించెను. దుర్వాసుడి ఆగ్రహమునకు శాపములకు ఝడిసి వారు ఎక్కడికెళ్ళినా మహారాజులు వారికి, వారితో వచ్చిన వారికి చక్కటి సపర్యలు చేసెడివారు. ఇది గ్రహించిన ఎందరో ఋషులు మునులు దుర్వాసుడి శిష్య సమూహములో చేరి పబ్బం గడుపుకుంటుండెడివారు.
దుర్వాసుడు రాజప్రాసాదము ద్వారము వరకు వచ్చాక భోగములనుండి ఉలిక్కిపడి తేరుకున్న కుంతిభోజుడు భయాందళములకి గురవుచుండగా అన్నీ ఏర్పాట్లు సిద్ధమని చెప్పిన కుంతి అతనికి మరింత ప్రీతి పాత్రురాలయ్యెను. దుర్వాసుడికి అతని వెంటవచ్చిన విశాల పరివారమునకు ఒక సంవత్సరం పాటు సపర్యలన్నీ ఎటువంటి లోటు లేకుండా జరిపించెను కుంతి. దానితో అమితముగా ప్రసన్నమైన దుర్వాసుడు తాను చిన్నతనములో ఆవేశముతో శాపములిచ్చితనని. అంబరీషుడి వలన తన తప్పిదము తెలుసుకుని వివేకవంతుడిని అయ్యితినని పలికి, కుంతి జాతకము వీక్షించి కొద్దిగా మ్రానుపడి ఆమెకి ఉపయోగపడుతుందని, తలుచుకున్న వారిని ప్రత్యక్షం చేయగల ఒక మంత్రమును ఉపదేశించి మరియు ఒక ముత్యాలతో చేసిన జపమాల ప్రసాదించి తరలివెళ్ళను భోజపురము నుండి.
ఆ మంత్రము యొక్క అర్థము తెలియని పదిహేడేళ్ళ ఆ కన్య ఒక ప్రభాత వేళ సూర్యుని వీక్షిస్తూ ఆ జపమాల స్పృశిస్తు ఆ మంత్రమును జపించెను. “ఓ నా ప్రియా ఈ విరహము తాళలేకున్నాను త్వరగా వచ్చి నా భగమునందు నీ మేఢ్రము జొనిపి వేగముగా కదిలించి నా తాపమును తీర్చి నీ వీర్యము నా భగములో నింపి నాకు తేజోవంతుడైన పుత్రసంతానమునొసుగుము” అని ఆ మంత్రము యొక్క సారాంశము. అందమైన కన్య నోట అది విన్న సూర్యుడు అతని మేఢ్రము ఇక ఆగలేకపోయెను. కుంతి ముందు నిగిడిన తన మేఢ్రమును నిమురుచు ప్రత్యెక్షమయ్యెను సూర్యుడు. తలుచుకున్నంతనే ప్రత్యక్షదైవమైన సూర్యుని ప్రత్యక్షపరిచగలిగితినని ఆనందము ఒక పక్క కుంతిని సంబరపెట్టగా, అతని నిగిడిన మేఢ్రము మెరియు తేజోవంతమైన అతని వదనము ఆమెని ముగ్ధురాలిని గావించెను. తన తండ్రి మేఢ్రము అనేక స్త్రీల భగములలోకి ప్రవేశించునపుడు వారు సుఖించుచు బిగ్గరగా మూలుగుచుండుట ఎన్నో సార్లు గమనించిన కుంతికి ఆ అనుభవము అందున సుఖము ఎట్లుండునో అనే ఉత్సుకత హెచ్చెను. మేఢ్రము భగమునందు ప్రవేశించుట వీక్షించుటయే తప్ప ఎన్నడూ అనుభవించని కుంతికి ఇంత తేజోవంతుడైన సూర్యునితొ సంగమించాలని ఎంతగానో అనిపించెను. ఐతే గర్భవతినైతే తన తండ్రికి అప్రతిష్ట అని కూడా అనిపించి ఆ విషయం ప్రస్తావించెను సూర్యునితో. మనసుపడ్డ అందాల కన్య భయమును మాపుట సూర్యునికి అసాధ్యమా?
గర్భము గూర్చి ఎవరికీ తెలియదని మరియు ఆమెకి తనవంటి తేజోవంతుడైన పుత్రుడు జనించునని. ఆ మంత్రము యొక్క అర్థము వివరించెను సూర్యుడు. అటు పిమ్మట కుంతి సూర్యుని ఆలింగనము గావించెను. సూర్యుని మేఢ్రమును తన హస్తములతో నిమిరి అటుపిమ్మట కుంతి తన కన్యభగము యొక్క ద్వారమునందున్న గులముకు రుద్దెను. అమితమైన సుఖానుభూతి కలిగెను ఆమెకి. అంతలో సూర్యుడు తన మేఢ్రమును ఒక్క ఉదుటున ఆమె భగములోనికి జొనిపెను. అతని మహిమ చేత ఎటువంటి బాధ లేక ఆ దివ్యమేఢ్ర ప్రవేశముతో అమోఘమైన అనిర్వర్చనీయమైన సుఖము కలిగెను కుంతికి. కుంతి పాదములను తన హస్తములందు నిలిపి ఆమెని ఎత్తి మరీ సంభోగించెను సూర్యుడు కుంతితో. మేఢ్రమును భగములో వేగముగా విహరింపజేసి ఆమె భగమును తాను స్ఖలించిన వీర్యముతో నింపి అచటనుండి అదృశ్యమయ్యెను. కుంతికి ఇంకా ఆ సుఖము కావాలని ఉన్ననూ ఎప్పుడూ తొందరలో ఉండే సూర్యునికి సమయము లేక వెనువెంటనే కార్యము ముగించి తనకు సుఖము ప్రాప్తించినంతనే నిష్క్రమించెను. కొంత కాలము తరవాత కురు సామ్రాజ్యము నుండి తనని తన రాజ్యముని కాపాడుకొనుటకైన్ వివాహమునకు మరియు రాజ్యపరిపాలనకి అయోగ్యుడని తెలిసినను కురు రాకుమారుడైన పాండు కి ఇచ్చి కుంతి వివాహము జరిపించెను కుంతిభోజుడు. పాండు అగ్రజుడైన ధృతరాష్ట్రుడికి గాంధార రాకుమారినిచ్చి వివాహము చేయమని అడిగనప్పుడు ఆ గాంధార రాజు నిరాకరించెను. అంతట అతడు కురు పితామహుడైన భీష్ముడి ఆగ్రహమునకి గురయ్యి రాజ్యముని కోల్పోయి కారాగారములో పడి అచటనే తన బంధు జనులతో సహా మ్రగ్గి చనిపోయెను. అటువంటి గతి తనకి పట్టరాదని కుంతిభోజుడు అడ్డుచెప్పలేదు. సంభోగముకి పనికిరాని పెనిమిటి తో వివాహమైన కుంతి ని ఆమె పెనిమిటైన పాండు రాజు ఒకే ఒక కోరిక కోరెను. ” ఎటులైనా కురు మహా సామ్రాజ్యము యొక్క ఉత్తరాధికారి నా పుతృడు అవవలెను అని. అప్పటికే గాంధారి గర్భవతి అని వార్త తెలిసినది. ముందు ఆమె పుతృడిని కన్నచో అతడే కురు సమ్రాజ్యానికి యువరాజు అవును. దాయాదుల వలన తన సంతానానికి ముప్పు కూడా కలదు. అందుకే పరి పరి విధముల ఆలోచించెను కుంతి. వివాహమునకు ముందు దుర్వాస ఋషి శుశ్రూష వలన ప్రాప్తించిన మంత్రము. దాని ప్రభావము తో సంప్రాప్తించిన సుఖము మరియు సంతానము అనే అనుభవము నుండి నేర్చుకున్న కుంతి తదుపరి పర్యాయము సూర్యుని పుత్రుడైన యముని ఆహ్వాహించెను. అవడానికి అతడు ఒక రకముగా తనకి సవతి పుతృడైనా, అతడి సంతానమునకు మృత్యు భయము ఉండదు కదా. దాయాదులు ఏమి పన్నాగములు పన్నినను తన పుతృడు చనిపోడు అన్న ఆలోచనతో యముడితో తనివితీరా తండ్రి కన్నా కొడుకు కొన్ని విషయములలో మేలనిపించెను కుంతికి. సూర్యుడికున్న వేడి కాని తొందరపాటు కాని లేవు అతడి పుతృడికి. తన చెల్లెలి కోరిక తీర్చుటకై ఆమె భగమునందు తన మేఢ్రమును జొనిపి చెల్లెలిని సుఖపెట్టిన యముడు తనని సుఖపెట్టి సంతానవతిని గావింపమని ఆహ్వానించిన తన సవతి తల్లి యొక్క కోరిక తీర్చుటకైఅ ఆమె భగముని చుంబించి చూషించి, లేఢించెను. ఎంతగానో సుఖించిన కుంతి ఇంకా సుఖించుటకు తన సవతి పుతృడి మేఢ్రముని తన ఇరు హస్తములతో పట్టి దానిని మెల్లిగా తన భగము పై రుద్దుకొనెను. సవతి తల్లి భగములో ప్రవేశించిన యముడి మేఢ్రము అందున బిగుతుగా ఇమిడి ఇద్దరికి అమితమైన అలౌకికమైన సుఖముని కలిగించెను. ఎన్నో ఘడియల పాటు ఆమె భగములో విహరించిన అతడి మేఢ్రము చివరికి అతడి సవతి తల్లి అభ్యర్థన మేరకు స్ఖలించి బయటకొచ్చెను. కుంతి గర్భవతి అయ్యి గాంధారి కన్నా ముందే సంతానవతి అయ్యెను. కురు సామ్రాజ్యానికి మిక్కిలి తేజోవంతుడైన ఉత్తరాధికారిని ప్రసాదించెను. అంతట ఎంతగానో సంతోషించిన ఆమె పెనిమిటి ఐన పాండు రాజు, మరొక పుతృడు కావాలని కుంతిని కోరెను. రామాయణమున రాముడికి కుడి భుజముగా నిలచిన హనుమంతుడు గుర్తొచ్చెను కుంతికి. అంతట వాయుదేవుడిని ఆహ్వానించెను. వాయుదేవుడు కుంతిని విహరింపజేయుచు ఒలలాడించుచు ఆమె భగముని చుంబించి, చూషించి, లేఢించి మిక్కిలి ఆద్రవంతము గావించెను. అంతట వాయుదేవుని మేఢ్రముని తన భగములో ప్రవేశింపజేసెను కురు మహా సామ్రాజ్యము యొక్క రాణి ఐన కుంతి. కోరి వచ్చిన కాంతని అమితముగా సుపెట్టి ఆమె భగములో స్ఖలించి ఆమెని సంతానవతిని గావించుట వాయుదేవునికి తెలిసిన విద్యే. కుంతికి అమితమైన అలౌకికమైన సుఖముని కలిగించెను వాయుదేవుడు. ఎంతగానో సుఖపడి అలసిన కుంతి భగములో వీర్యముని స్ఖలించి అదృశ్యమయ్యెను వాయుదేవుడు. అతి బలవంతుడు మరియు తేజోవంతుడైన రెండవ పుతృడు కలిగెను కుంతికి. పాండు రాజు అమితముగా సంతోషించి ఇంకొక పుతృడు కావలెనని కోరెను కుంతుని. పెనిమిటి సమ్మతితో దేవతలతో సుఖించి దివ్యతేజము కల పుతృలని కనుట ఎంతగానో నచ్చెను కుంతికి. రామాయణములో అత్యంత బలవంతుడైన వాలి గుర్తొచ్చెను కుంతికి. రావణుడిని సునాయాసముగా చిత్తు చేసిన వాడు మరియు రాముడంతటి వాడే చాటుగా దాక్కుని శరము ప్రయోగించవలసి వచ్చిన వీరుడు వాలి. అతడి జన్మకి కారణమైన ఇంద్రుడిని ఆహ్వానించెను కుంతి. పరాంగన రతికై ఎల్లప్పుడు తత్పరుడైన ఇంద్రుడు వెంటనే ప్రత్యక్షమయ్యెను. కుంతికి మునుపెన్నడూ ఎరుగనంతటి సుఖముని కలిగించెను యభతించుచు. అహల్య అన్నీ తెలిసిననూ ఇంద్రుడితో ఎందుకు యభతించెనో అవగతమయ్యెను కుంతికి. ఇంద్రుడి మేఢ్రము కుంతి భగముని యభతించుచూనే ఉండెను. ఇంద్రుడి ఆగమనముతో ఎంతగానో సంతోషించిన పాండు రాజు కుంతికి ఆ రాక యొక్క ప్రయోజనము గుర్తుచెయ్యగా ఆమె ఇంద్రుడిని స్ఖలించమని వేడుకొనెను. ఎప్పుడు సుఖించదలచినా తనని ఆహ్వానించే శరతు పై కుంతి భగములో వీర్యముని స్ఖలించి అయిష్టముగా ఆమె నుండి దూరమయ్యెను దేవేంద్రుడు. కొంత కాలమునకు మరొక తేజోవంతుడైన పుతృడికి తల్లి అయ్యెను కుంతి పాండవులు ముగ్గురయ్యెను. తన అగ్రజునికి 101 మంది సంతానము కలిగెనని కావున తనకి అంతకు మించిన సంతానము కావలెనని హటము చేయుటారంభించెను పాండు రాజు. దెవేంద్రుడితో సుఖించిన పిదప ఇంకొక దేవతని ఆహ్వనిస్తే అది దేవేంద్రుడు అవమానముగా గణించి ఆగ్రహించునేమో అని భయమేసెను కుంతికి. కాని పెనిమిటికి ” నలుగురి మేఢ్రముల కన్నా ఎక్కువ ప్రవేశించిన భగము వేశ్యది అగును మీకు కులటాపతి అని అపఖ్యాతి కలుగుట నాకు అసమ్మతము” అని తెలివిగా చెప్పెను కుంతి. అంతట పాండు రాజు కుంతి సవతి మరియు అతడి రెండవ భార్య ఐన మాద్రిని పిలచి సంతానము కావలెనని కోరెను. “అక్కగారికి దివ్య మంత్రము అవగతము కావున తేజోవంతులైన పుతృలని కన్నారు మరి నేనెటుల గర్భవతిని కాగలను నాథా” అని వాపోయెను మాద్రి. అంతట ఆ మంత్రముని మాద్రికి బోధపరచమని ఆఙ్ఞాపించెను పాండు రాజు కుంతిని. తాను ఎంతో శ్రమపడి దుర్వాసుడి శుశ్రూష గావించి పొందిన మంత్రము గావున అది మాద్రికి అప్పనముగా ఇవ్వాలనిపించలేదు కుంతికి. కాని బయటపడకుండా చిరునవ్వుతో అంగీకరించెను కుంతి. నిష్టగా ఆ మంత్రోపదేశము చేసెదనని చెప్పి మాద్రికి ఒక ఔషధముని ఇచ్చి అది దేహముని మనసుని శుద్ధి గావించునని చెప్పెను కుంతి. సవతి చెప్పినట్టు చేసెను మాద్రి. ఆ ఔషధము ప్రభావముతో మత్తు కలిగెను మాద్రికి. కుంతిని అనుకరిస్తు మంత్రుముని పలికెనే కాని అది గుర్తుపెట్టుకోలేకపోయెను మాద్రి. కాని కుంతి కన్నా ఎక్కువ సంతానము కావలెనని అనిపించిన మాద్రి అశ్విని దేవతలని ఆహ్వానించెను. సూర్య చంద్ర పుతృలైన ఆ కవల దేవతల మేడ్రములు కురు సామ్రాజ్యపు రాణి భగములో గుదములో ఏకకాలమున ప్రవేశించి అమితముగా యభతించెను. ఇరువురు పరపురుషులతో ఏకకాలములో సుఖించెను మాద్రి. దివ్యౌషధములెన్నో కలిగిన ఆ ద్వయము వాటిని మాద్రికి ఇచ్చి ఆమె సంభోగ ఇచ్ఛని శక్తిని అమితముగా హెచ్చింపజేసిరి. కుంతి ముగ్గురు దేవతలతో పొందిన సుఖము కన్నా ఎన్నో రెట్లు ఎక్కువ సుఖము పొందెను మాద్రి అశ్విని కుమారులతో. ఎట్టకేలకు ఆ ఇరువురు పాండు రాజు చిన్న భార్య భగములో వీర్యముని స్ఖలించిరి. తత్ఫలితముగా గర్భవతి ఐన మాద్రి ఇరువురు దివ్యతేజోవంతులైన పుతృలకి జన్మనిచ్చెను. అమితముగా సంతోషించిన పాండు రాజు మాద్రిని పొగడ్తలతో ముంచెత్తెను. అది మరింత అసూయ కలిగించెను కుంతికి. మరింత సంతానము కావలెనని కోరెను పాండు రాజు. మరలా సుఖించడానికి ఉవ్విళ్ళురెను మాద్రి. మంత్రముని ఒక్కసారి మాత్రమే ఉపదేశించవలెనని మరలా ఉపదేశించినచో అది ప్రాణాపాయము కలిగించునని తెలివిగా తప్పించుకొనెను కుంతి. మాద్రికి సుఖపడవలెననిపించి స్వయంతృప్తి పొందుతుండగా పాండురాజుకి ఉత్తేజము కలిగెను. కాని ఋషిశాపము కారణముగా అతడు మృతిచెందెను. ఒకే తల్లికి సూర్యుడి వలన ఇంద్రుడి వలన కలిగిన పుతృలు రామాయణములో బద్ధవైరులై చివరికి ఒక్కరే మిగిలినట్టు కుంతి పుతృలు కూడా వైరులైఈ సారి ఇంద్రుడి పుతృడి చేతిలో సూర్యుడి పుతృడు మరణించెను కాని కుంతికి గర్భశోకము తప్పలేదు. పాండవుల వివాహనంతరము ఇక తన అక్క బావలతో హస్తినాపురములో జీవించెను. మహాభారత యుద్ధము అనంతరము వారితో కలసి వానప్రస్థమునకు వెళ్ళెను.

౮) ప్రశ్న: పంచ పాండవులకి ద్రౌపది తో బాటు వేరే భార్యలున్నారా? వారితో సంతానం ఉందా?

సమాధానము: ఒక కథనము ప్రకారము యుధిష్టురుడు/ యుద్ధస్థిరుడు (యుద్ధములో స్థిరత్వము/మనసులో రేగే అనేకానేక ఆలోచనల యొక్క యుద్ధములో కూడా, బుద్ధి స్థిరముగా ఉండెడివాడు), ధర్మరాజు (యమధర్మరాజు యొక్క పుత్రుడు) కి ద్రౌపది కాక దేవిక అని మరొక భార్య కలదు. వారిరువురికి యౌధేయ అను కుమారుడు కలిగెను. ఆమె శిభి చక్రవర్తి వంశములో గొవసేన అను మహారాజు యొక్క పుత్రిక అని పేర్కొనబడినది ఒక చోట.
భీముడు హిడింబని హతమార్చి అతని సోదరి హిడింబిని వివాహమాడెను వారి కుమారుడు ఘటోత్కచుడు. కాశి రాజు కుమార్తె ఐన వలంధరను కూడా వివాహమాడెను వారి కుమారుడు సర్వదుడు. ఈతడు కురుక్షేత్ర యుద్ధములో పాల్గొనలేదు. ఆహిళావతి అని నాగకన్య ఉంది ఐతే ఈమెని భీముడి భార్య అనాలో లేక కోడలు అనాలో తెలియదు.
అర్జునుడు సుభద్రని వివాహమాడి అభిమన్యుడిని పుత్రుడిగా పొందెను. ఉలూపి/ఉలూచి అను నాగకన్య ని వివాహమాడి ఇరావనుడను పుత్రుని పొందాడు. మణిపుర రాజైన చిత్రవాహనుడి పుత్రిక మరియు యువరాణి ఐన చిత్రాంగదా ని వివావమాడి బబ్రువాహనుడను పుత్రుని పొంది మణిపుర రాజ్య ఆచారముల ప్రకారం అతనిని యువరాజుని చేసెను. పిమ్మట అతని చేతిలో మూర్ఛపోయి/మరణించి తిరిగి చిత్రాంగద ద్వారా స్వస్థత చెందెను/సజీవుడయ్యెను. వీరు కాక ఇందెందరో తనని వలచి వచ్చిన మగువలని మెప్పించి సంతృప్తి పరిచి సుఖపెట్టెను.
నకులుడు ధృష్టకేతు కుమార్తె ఐన కరేణుమతిని వివాహామాడి నిరామిత్రుడను పుత్రుడిని పొందెను.
సహదేవుడు తన మేనమామ ఐన మద్ర రాజు, ద్యుతిమతుని కుమార్తె ఐన విజయని వివాహమాడి సుహోత్ర అను పుత్రుని పొందెను.
ఐతే ఒక విషయం ఈ మిగిలిన భార్యలు మరి తమ వంశాచారము లోని మాధుర్యము చవిచూసినట్టు కథనములు లేవు. వంశాచారం అనగా పర పురుషుని మేఢ్రము భగము లో ప్రవేశించి విహరించి అమితముగా సుఖపెట్టి స్ఖలించుట. వీరి తోటికోడలైన ద్రౌపది, వీరి అత్తగార్లైన కుంతి మరియు మాద్రి వారికి అత్తగార్లైన అంబిక అంబాలిక మరియు వారి అత్తగారైన సత్యవతి అందరూ ఈ మధురానుభూతి చవిచూసినవారే.

౯) ప్రశ్న: రంభ, ఊర్వశి, మేనక, తిలోత్తమ అనే అప్సరసలు ఎలా జన్మించారు? వారి కథలేమిటి?
సమాధానం: రంభ క్షీర సాగరమథనం నుండి ఉద్భవించింది. ఈమెని ఇంద్రుడు తీసుకున్నాడు దేవనర్తకి అయ్యింది. ఈమెని విశ్వామిత్రుడి తపము భంగము చెయ్యమని పంపగా పాపం ఈమె విశ్వామిత్రుడి ఆగ్రహానికి గురయ్యి 10000 సంవత్సరములు శిలలా ఉండిపోయింది.
ఊర్వశి ని తపస్సు చేసుకుంటున్న నర నారాయణులు అనే బ్రహ్మచారులు సృష్టించారు. ఇంద్రుడు ఈ బ్రహ్మచారులు అతడి సింహాసనం ఆశించి తపస్సు చేస్తున్నారని భయపడి వారి తపోభంగమునకు అప్సరసలను పంపితే వారికన్నా అందమైన అప్సరసని తమ తొడలనుండి (ఉరము – తొడ) ఇంద్రుడికే కానుకగా ఇచ్చారు. అందుకే ఆమె పేరు ఊర్వశి.
మేనక క్షీరసాగర మథనం అప్పుడు చంద్రుడు లక్ష్మిదేవి హాలాహలం అమృతం లాగే ఉద్భవించింది. ఈమె అందము చూసి ఇంద్రుడు ఈమెని అప్సరస గా తీసుకున్నాడు. కాని ఈమెకి పెళ్ళి చేసుకుని ఇల్లాలు అవ్వాలని ఉండేది. అందుకే విశ్వామిత్రుడి తపోభంగం చెయ్యమని ఇంద్రుడు పంపినప్పుడు ఈమె తపోభంగం ఐపోయాక కూడా అక్కడే ఉండి విశ్వామిత్రుడిని పెళ్ళాడి శకుంతల అనే పుత్రిక కి జన్మనిచ్చింది. ఇంద్రుడు ఆగ్రహించి ఇంక తిరిగి స్వర్గానికి రమ్మంటే అతి కష్టం మీద భర్త మరియు బిడ్డ ని వదిలి వెళ్ళింది.
తిలోత్తమని విశ్వకర్మ సృష్టించెనని, లోకములందున్న ఉత్తమమైన వాటితో కూర్చగా బ్రహ్మ ఆమెలో ప్రాణం పోని ఆమెని అప్సరసని చేసి సుంద ఉపసుంద అను అసురుల వినాశనము కొరకు పంపెను. వారు ఘోరమైన తపము చేసి బ్రహ్మ ప్రత్యక్షం ఐనప్పుడు అందరి అసురులలాగే అమరత్వం కోరారు. ఎప్పటిలాగే అది అసాధ్యం కనుక మీ మరణం ఎలాగో మీరే ఎన్నుకోండి అన్నాడు బ్రహ్మ. ఒకరి చేతిలో ఒకరికి తప్ప అన్యథా మృత్యువు ఉండరాదని కోరుకున్నారు. ఇది వాడుకుని తిలోత్తమ వలన వారిద్దరు కలహించి మరణించేలా చేసాడు ఇంద్రుడు. పాపం వారికి అశ్విని కుమారులు పాండు రాజు భార్య ఐన మాద్రితో సుఖించినట్టు సుఖించుట తెలియకేమో మరణించారు. ముందు వెనక నుండి ఇద్దరు తమ మేఢ్రములని తిలోత్తమ లో జొనిపి మార్చి మార్చి సుఖించుంటే అస్సలు వారికి ఎదురుండేది కాదు. కాని పాపం వారికంత తెలివి లేకపోయింది అసురులు కదా కండబలం ఎక్కువ బుద్ధిబలం తక్కువ.

౧౦) ప్రశ్న : ఏసు తల్లి తండ్రి ఎవరు?
సమాధానం: ఏసు గురించి ఎన్నెన్నో కథలున్నాయి. అతని శిష్యులు 13 మంది అంటారు. ఒక్కొక్కరు ఒక్కో విధముగా వ్రాసారట వారి గురువుగారి జీవితం గురించి. ఏసు వ్రాసినట్టు ఎక్కడా ప్రస్తావన లేదేమో. ఏసు పలుకలని ఉటంకిస్తు శిష్యులు వ్రాసిన గ్రంథాలు మాత్రమే ఉన్నాయని ప్రతీతి. ఐతే ఇప్పటికే 30 పైన ఇటువంటి గ్రంథాలు దొరికాయంటారు. ఇదొక గందరగోళం ఐతే మేరి ఆయన తల్లి పేరు మరియు శిష్యురాలి (ప్రేయసి/భార్య అని అంటారు కొందరు) పేరు కూడా. ఏసు తండ్రి ఎవరు అన్నది ఇప్పటికి వీడని ప్రశ్న. ఏసు తల్లిగా భావించే మేరి భర్త జోసఫ్. ఏసు దైవ కుమారుడు అని భావించెదరు కొందరు. ఇ=
ఈ శిష్యులంతా ఏసు ఎదిగాక అతడిని చూసిన వారు. ఐతే జోసఫ్ మాత్రం ఏసు పుట్టక ముందునుండి అతడిని ఎరిగిన వాడు. అతడి కథనం ఎలా ఉంటుందో కద.
ఒక కథనం ప్రకారము జోసఫ్ ఒక పేద మరియు అనాథ ఐన వడ్రంగి ఆనాటి ఇస్రాయిల్ దేశంలో. మేరి అనే ఒక గొప్పింటి అందమైన అమ్మాయి సంబంధం వచ్చింది అతడి కోసం. అహా ఏమి నీ భాగ్యం అన్నారు అతడి మిత్రులలో కొందరు. మొత్తానికి పెళ్ళి ఐపోయింది. అప్పటినుండి అతడికి కష్టాలు మొదలయ్యాయి. అతడు ఇంకా భార్యని తాకక ముందే ఆమె గర్భవతి అని తెలిసింది. ఎవరు అని అడిగితే ఆకాశం లోకి చూసి దేవుడు అన్నదతడి భార్య. ఆమె గొప్ప ఇంటి పిల్ల అతడు అనాథ ఐన పేద వడ్రంగి. ఏమి అనే పరిస్థితి కాదు జోసఫ్ ది. గర్భవతి ఐనందువల్లే విషయం బయటకి పొక్కక మునుపే తన లాంటి పేద వాడికిచ్చి వివాహం చేసుంటారని అనుకున్నాడు జోసఫ్. పుట్టే పిల్లాడు యూధులకి కాబోయే మహారాజు అని పుకార్లు వినవచ్చాయి. బహుశా రాజ పరివారం లో ఎవరో సుందరాంగుడు బలవంతుడి మేఢ్రము మేరి భగములో ప్రవేశించి ఆమెని అమితముగా సుఖపెట్టి సుఖించి అటు పిమ్మట స్ఖలించి ఉండవచ్చు, ఎమైనా అంటే తల తెగిపోతుంది ఎందుకొచ్చినది అని సరిపెట్టుకున్నాడు జోసఫ్. పుట్టిన బిడ్డ పట్ల జోసఫ్ పక్షపాత ధోరణి చూపిస్తాడనేమో అన్ని విధాల అతడి కన్నా బలశాలి ఐన గాబ్రియేల్ అను ఒకడు వచ్చి జోసఫ్ కి నచ్చచెప్పాడు/బెదిరించాడు, పుట్టిన బిడ్డని కాని మేరిని కాని ఎవ్విధముగా విస్మరించకూడదు అని. ఏమనగలడు ఆ పేద వడ్రంగి? అని బ్రతకగలడా?
రాజపరివారములో ఏ గొడవలొచ్చాయో ఏమో హుటాహుటిని పుట్టి పెరిగిన ఊరిని వదిలి ఎవరి మేఢ్రముతోనో సుఖించి గర్భవతి ఐన తన భార్యని తీసుకుని కాందీశీకుడిలా పలాయనం చిత్తగించాల్సి వచ్చింది జోసఫ్ కి. చివరికి ఒక గొడ్ల పాకలో అతడి భార్య ప్రసవించింది. అంతటితో ఆగలేదు ఆ పేదవాడి కష్టాలు. తూర్పు నుండి ముగ్గురు మేధావులు/గొప్పవారు వచ్చి పుట్టిన బిడ్డకి అమూల్యమైన బహుమతులు ఇచ్చి వెళ్ళారు. పేదవాడి కొడుక్కి ఇవన్నీ ఎవరైనా ఇస్తారా? బహుశా వీళ్ళందరి మేఢ్రములు సైతము నా భార్య భగములో విహరించి ఆమెని సుఖపెట్టి తాము సుఖించి స్ఖలించి ఉండవచ్చునేమో, అందుకే అమూల్యమైన బహుమానములు పంపారు అనుకున్నాడు జోసఫ్. కొత్తగా పుట్టిన బిడ్డలని చంపేయమని సైనికులని యూధుల రాజు ఆజ్ఞాపించాడు. ఈ రాచరిక గొడవలేమో కాని జోసఫ్ పని పెళ్ళాన్ని ఆమెకి ఎవరితోనో కలిగిన సంతానాన్ని తీసుకుని ఊళ్ళు మారుతూ తిరగాల్సి వచ్చింది. పైగా నీ వల్ల మా చంటి పిల్లలని చంపేసారు రాజభటులు అని తెలిసిన వారందరు అందరు అతడి మొహం మీద ఉమ్మేసేవారు.
ఇన్ని కష్టాలు భరించి ఆ పిల్లాడిని తన సొంత కొడుకులా పెచింతే అతడికి ఎవరు ఏ రాజ్యం కట్టబెట్టలేదు సరికదా అతడిని రాజద్రోహుడిగా ముద్రేసి శిలువేసి అతడి తాలూకా వాళ్ళనందరిని చితకబాదారు రాజభటులు. ఈ గొప్పింటి అమ్మాయిని చేసుకున్నందుకు జీవితమంతా కష్టాలు అవమానాలు అనుభవించాడు ఏసు (పేరుకి) తండ్రి ఐన జోసఫ్.
నాకు తెలిసినది నా బాణి లో వివరించాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౧) ప్రశ్న : అంజన ఎవరు? ఆంజనేయుడు ఎలా జన్మించెను?
సమాధానము: ఒక కథనం ప్రకారం పుంజికస్థల అనే అప్సరస ఒకనాడు తన తోటి అప్సరసలతో కమానసరోవరములో జలకాలాడి అటు పిమ్మట మహాదేవుడి దర్శనార్థము కైలాసం వెళ్ళుచుండగా దారిలో ఒక వృక్షము క్రింద తపస్సు చేసుకుంటున్న ఒక వృద్ధ వానరము ఆమె దృష్టిని ఆకర్షించెను. వానరము చెట్లె మీద ఆదుతూ పళ్ళు తింటు ఉండును కాని ఈ కపట తపమేమి అని నవ్వొచ్చెను పుంజికస్థలకి. ఆ వానరము మీదకి తనతో తెచ్చుకున్న మధురమైన పళ్ళు విసిరి ఆటపట్టించగా మహాఋషి ఐన ఆ వానరము ఆగ్రహించి ” నీవు భూలోకములో జన్మించిన వానరముగా సంచరించు” అని ఆమెని శపించెను. అంతట తన తప్పు తెలుసుకున్న పుంజికస్థల ఆ ఋషి పాదాల మీద పడి ప్రాధేయపడగా దయదలిచిన ఆ వానర ఋషి “నీవు మహాదేవుడిని సదా స్మరించుము, వారి కృపతో క్రమేపి నీ పూర్వ రూపము నీకు ప్రాప్తించును మరియు వానర జాతిలో సర్వశ్రేష్ఠుడైన సుపుత్రుడికి జన్మనిచ్చినంతనే నీ పూర్వ శక్తులని స్వర్గ ప్రవేశార్హతని మరియు గత జీవితపు ఙ్ఞాపకాలని పొందెదవు” అని శాపవిమోచనము మరియు తరుణోపాయం చెప్పెను.
వానర శిశువుగా జన్మించిన పుంజికస్థల అడవిలో తోటి వానరములతో జీవించుచుండెను. ఒకనాడు అడవి మంటల్లో చిక్కుకుని భీతిల్లి ఒక చెట్టు కొమ్మ పై బిక్కు బిక్కు మంటూ అటుగా వెడుతున్న గౌతమ ఋషి దృష్టిలో పడెను వానర జమెత్తిన పుంజికస్థల. ఆ మహర్షి ఆ బడబాగ్ని నుండి ఆ వానరముని రక్షించి తన ఆశ్రమమునకి తెసుకెళ్ళి అంజన అని నామకరణం చేసెను. అంజన ని తమ పుత్రిక గా భావించెను గౌతమ ఋషి. అంజన సైతము గౌతముడి పట్ల అత్యంత భక్తి ఆదరము కలిగి ఆయననే భగవంతుడిగా భావించెడిది. గౌతముడి చలవతో అంజన మహా శివ భక్తురాలయ్యెను. అప్పటికి బ్రహ్మ పుత్రిక ఐన అహల్య గౌతముడి అశ్రమములో శిష్యురాలిగా శిక్షణ పొందుతుండెను. విధి విలాసము చే ఆ అహల్య గౌతముడి భార్య అయ్యెను ఇద్దరికి అయిష్టముగానే.
కొద్ది కాలము పిదప, అహల్యకి ఇద్దరు అత్యంత తేజోవంతులైన కవల పుతృలు కలిగెను. వారికి వాలి సుగ్రీవ అని నామకరణం చేసెను గౌతమ ఋషి. ఒకనాడు గౌతముడు భార్యాపిల్లలతో మరియు పెంచుకున్న వానరమైన అంజన తో తీర్థయాత్రలు చేస్తుండగా తుంగభద్ర నది తీరములో వాలి సుగ్రీవులని భుజాల మీద మోస్తూ ముందు వెడుతూ అంజన గురించి పట్టించుకోకపోయేసరికి మిట్ట మధ్యాన్న వేళ నదీ తీరములో వేడి ఇసకకి కాళ్ళు బొబ్బలు కట్టిన అంజన “మీకు కలగని రూపవంతులు తేజోవంతులైన పుత్రులని అంతగా పట్టించుకుని భుజాలపై ఎత్తుకుని మోస్తున్నారు కాని మీరే సర్వస్వముగా బ్రతికే నన్ను మాత్రం వానరమని అశ్రద్ధ చేస్తున్నారు ఇది ధర్మమా?” అని విలపిస్తూ ప్రశ్నించెను గౌతముడిని అంజన. అంతట గౌతముడు తన భుజాల మీదున్న పుత్రులని నదిలో పడేసి “వీరు నాకు కలిగిన పుత్రులైతే నా భుజాల మీదకి వస్తారు లేకపోతే వానరులై అడవుల పాలయ్యెదరు” అనెను. అంతట వాలి సుగ్రీవులు వానరులై అడవిలోకి మాయమయ్యారు. ఇంత జరిగినా ఆగ్రహముని నిగ్రహించుకొనెను ఆ మహా ఋషి ఐన గౌతముడు. వానర భాష ఎరిగిన గౌతముడికి అంజన ఇవ్విధముగా చెప్పెను ” ఓ మహానుభావా, మీరు ఆశ్రమమునందు లేని సమయమున సూర్యుడు మరియు ఇంద్రుడు మన ఆశ్రమమునకి మీ రూపము ధరించి తరచు విచ్చేయుదురు. వారిని కుటీరములోకి ఆహ్వానించును అహల్యమాత. కుతూహలముతో లోపల ఏమి జరుగుచున్నదో చాటుగా గమనించితిని. అహల్య మాత మిక్కిలి సంతసిల్లి నిజరూపము ధరించిన వారి వస్త్రములని విప్పి వారి మేఢ్రములని చూషించి, చుంబించును. వారు అహల్యమాత ధరించిన వస్త్రములని విప్పి ఆమె తనువెల్లటిని అత్యంత ఆశక్తిగా చుంబొంచి అటుపై ప్రత్యేకముగా ఆమె పెద్ద వక్షములని మరియు తడిసిన భగముని చుంబించి, చూషించి లేఢించి అది మరింత తడిసేలా చేస్తారు. అంతట అహల్యమాత వచ్చిన ఆ అతిథి యొక్క మేఢ్రముని తన భగము ద్వారము వద్దుంచి మెల్లిగా దింపుకొనుకని, ఆ పిదప ఎన్నో ఘడియలు ఆ మేఢ్రము ఆమెలో విహరించును. ఆ సమయమున వారిరువురు అలౌకికమైన సుఖమును పొందుతున్నట్టు మూలుగురు. అనంతరం ఆ విచ్చేసిన అతిథి వస్త్రములు ధరించి మరలా మీ రూపము తో కుటీరము వెలుపలకి వచ్చి ఆశ్రమము వీడెదరు. అహల్యమాత సైతము జలకములాడి, వస్త్రములు ధరించి కుటీరము వెలుపలికి వచ్చును”. అంజన తన రహస్యముని బట్టబయలు చేసెనని ఆగ్రహించిన అహల్య “నీకు కూడా నాలాగే సంతానం కలుగును” అని శపించెను అంజనని. ఆశ్రమము చేరుకున్న కొద్ది కాలము పిదప ఒక రాత్రి గౌతముడు కోడి కూత తో తెల్లవారెనని భావించి నదిలో స్నానమాచరించుటకై వెళ్ళి ఇంకా తెలవారలేదని తెలుసుకుని ఆశ్రమమునకి వెంటనే తిరిగి వచ్చేసరికి, అంజన ఇదివరకు వివరించిన విధముగా అహల్య ఇంద్రుడితో సుఖించుచు కనిపించెను. అంతట నిగ్రహం కోల్పోయిన గౌతముడు ఇంద్రుడిని సహస్ర యోనిధారుడవమని మరియు అహల్యని శిల అవమని శపించెను. ఐతే ఆమె క్షమించమని వేడుకొనగా తన ఆశ్రమునందు ఉండేలా అనుమతించెను. “శ్రీ మహా విష్ణువు ధరించు రామావతారము యొక్క పాద ధూళి తో పావనమైనప్పుడు నీవు నీ పూర్వ రూపము పొందెదవు” అని శాపవిమోచనం సూచించెను.
గౌతముడు మరియు అంజన ఒకసారి దండకారణ్యములో ప్రయాణిస్తుండగా శంబసాధనుడను అసురుడు ఋషులపైకి దండెత్తి వచ్చుట గమనించి ధీటుగా ఎదుర్కొంది అంజన. మహా శివ భక్తురాలైన అంజనకి ఆ ముందు రాత్రి పార్వతి దేవి స్వప్నములో కనపడి “తన రక్తముతోనే మరణించెదడొక అసురుడు” అని చెప్పెను. అది గుర్తుకు రాగానే కిష్కింధ వానర సేనతో ఆ అసురుడు యుద్ధం చేస్తుండగా చిందిన ఆ అసురుడి రక్తములో ఒక బాణమును ముంచి దానిని అతడి మీదకి ప్రయోగించెను అంజన. కిష్కింధ రాజ్యము సేనాపతి ఐన కేసరితో మరియు అతడి వానర సైన్యమంతా ఎదుర్కొనలేకపోతున్న ఆ అసురుడు అంజన ప్రయోగించిన ఒక్క బాణము దెబ్బకి నేలకొరిగి మరణించెను. అంతట కేసరి అబ్బుర పడి ఆ వీర వానర కన్యని వివాహమాడదలచి గౌతముడిని వేడుకొనగా అంజనకి కూడా సమ్మతి అగుటచే కేసరికి అంజన యొక్క కన్యాదానము గావించెను గౌతముడు. అటుపిమ్మట భార్య పిల్లలు వదిలిపోయిన గౌతముడు తపస్సు చేసుకొనుటకి హిమాలయములకేగెను. వివాహానంతరము అంజన రూపము పరివర్తన చెందుటారంభించెను. ముఖము మాత్రమే వానరమువలె ఉండగా మిగిలిన శరీరమెల్లయు అప్సరస వలే మారెను. వానరములని అసురుడి నుండి రక్షించి వానరుడిని వివాహమాడినందునేమో ఆ వానర ఋషి శాప ప్రభావము క్రమేపి తరుగుటారంభించెను. కేసరి అన్ని విధములా అంజనని ప్రాణప్రదముగా చూసుకొనుచుండెను. కాని అసురుడితో యుద్ధములో గాయపడిన కేసరి ఒకనాడు తన అర్థాంగి ఐన అంజన తో ” ఓ నా ప్రాణేశ్వరి, మన సంతానము భయముతో పారిపోవు ఒక సాధారణ వానరము కాక అసురులే కాక భూత, ప్రేత, పిశాచములు సైతము భీతిల్లి పారిపోయే మహా వీరుడు కావలెను అని నా ఆకాంక్ష.” అనెను. అంతట అంజన ” ఓ ప్రాణనాథ, మహాదేవుడి వరము వలనే అది సాధ్యము. నా ఇష్టదైవమైన మహాదేవుని ప్రసన్నము గావించుటకై పదహారు సోమవారముల వ్రతము ఆచరించెద.” అనెను. ” అమోఘము దేవి, అటులైన ఆ మహాదేవుడి అనుగ్రహము పొందిన పిదపే మనము సంగమించెదము” అనెను అంజన పెనిమింటైన కేసరి. ఈ వ్యవధిలో తాను కాస్త కోలుకుని తన భార్యని శృంగారములో కాస్తైనా సంతృప్తి పరచవచ్చునని భావించెను వానర సేనాపతి ఐన కేసరి.
అహల్య శాప ప్రభావమో ఏమో మరి వాయుదేవుడు అంజనని చూసి మోహించెను. తన వంటి వానరముని వాయుదేవుడు మోహించుట చాలా ఆనందకరముగా అనిపించెను అంజనకి. ఆమె పెనిమిటి లేని సమయమునందు వాయుదేవుడు అంజని వస్త్రములని ఎత్తుటారంభించెను. అడ్డు చెప్పలేదు అంజన. తనకి ప్రాప్తించుచున్న అందమైన శరీరముని ప్రదర్శించవలెనన్న అంజన యొక్క కోరిక అందుకు కారణమేమో. దాంతో వాయుదేవుడికి ఎనలేని ఉత్సాహము కలిగెను. కోరి వచ్చిన లేక కోరి వచ్చినప్పుడు అడ్డుచెప్పని పరాంగన తో రంకు లో ఉన్న సుఖం ఎందరు అప్సరసలను యభతించినను (దెంగినను) కలుగదు కదా. అందుకే కదా దేవేంద్రుడు స్వర్గములో ఎందరు అప్సరసలున్నా, పరాంగనల భగములలో తన మేఢ్రముని దింపుటకై ఉవ్విళ్ళూరుచూ ఉండును శాపములు తగిలే ప్రమాదమున్ననూ. కేసరి కళత్రమైన అంజన అంగాగమును చుంబించెను వాయుదేవుడు. యభతించదలచి పవనుడు తన మేఢ్రము అంజన భగము వద్దకి చేర్చగా “ఓ వాయుదేవా, మీతో సంగమించి సుఖించవలెనని నాకు ఎంతగానో కోరిక ఉన్ననూ, నా పదహారు సోమవారముల వ్రతము సంపూర్ణమయ్యెను, కైలాసమేగి ఆ మహాదేవుని దర్శనం అయ్యాకే …..” అని తెలివిగా షరతు విధించెను అంజన. తత్రక్షణము అంజనని కైలాసము చేర్చెను పవనుడు వాయువేగముతో. అంజన కైలాసము చేరి పరవశించిపోయెను. మహా శివ భక్తురాలైన అంజన ధ్యానములో ఉన్న శివుడిని దర్శించి పులకించిపోయెను. ఆ సమయమున అచట పార్వతి దేవి లేకుండుటతో కొద్దిగా ధైర్యం చేసి శివుని వద్దకు చేరెను. పవనుడు అప్పటివరకు ఒనర్చిన చుంబన, చూషణ తో అమె భగము బాగా ద్రవించుచుండెను. పురుషత్వానికే నిర్వచనమైన ఆ ముక్కంటిని సమీపమునుండి దర్శించేసరికి ఆమె భగము మరింత ద్రవించెను. శివుడు అభిషేక ప్రియుడు మరి అచట అభిషేకము సలుపుటకు హిమమే తప్ప జలమే కానరాలేదు అంజనకి. ఏమి చేయవలెనో తోచని సంఙ్దిధ అవస్థ లో ఉన్న అంజన కి “నీ జలముతో అభిషేకుంచు ఆ దివ్య లింగముని” అని ఒక మధుర వాణి వినిపించెను. అది చంద్రశేఖరుడి జటాజూటములో నుండి అంజనని గమనిస్తున్న చంద్రుడి స్వరమని అర్థమయ్యెను అంజనకి. కొద్దిగా జంకి ఏమైనా అవుతుందేమో అన్నట్టు చంద్రుడి వంక చూడగా. “భోళా శంకరుడు భక్త సులభుడు పైగా ప్రస్తుతం ఒంటరివాడు, అర్థం చేసుకో” అని కొంటెగా చెప్పెను చంద్రుడు. చంద్రుడిచ్చిన ధైర్యముతో మెల్లిగా తన వలువలు విడిచెను అంజన. శివలింగముని చేతబూని చుంబించగా అది మిక్కిలి పెద్దదయ్యెను. అకస్మాత్తుగా కైలాసము తలక్రిందులైనట్టు తోచెను అంజనకి. త్రికంటి ఆగ్రహించెనేమో అని భీతిల్లెను ఆ వానర వివాహిత. ఏమాయెనో అవగతమగుటకు కొన్ని క్షణములు పట్టెను ఆ కేసరి కాంతకి. భక్త సులభుడు అత్యంత ప్రసన్నుడై ఆమె భగముని చుంబుంచుచు, చూషించుచు, లేఢించుటారంభించెను. అత్యుత్సాహముతో ఆ భక్తురాలు ఆ దివ్యతేజోమయ లింగముని చూషించుటారంభించెను. అది ఆమె నోటి కన్నా పెద్దదై ఆమెని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేయుచుండగా మరలా ఆమె లోకం తలక్రిందులయ్యెను. ఆమె ఆద్ర భగములోకి ప్రవేశించెను ఆమె ఇష్టదైవము యొక్క దివ్య లింగము. అలౌకికమైన సుఖానుభూతి కలిగెను అంజనకి. ఆమె నిండైన పిరుదులని పొదవి పట్టుకున్న ఆమె ఇష్టదైవము ఆమెని పైకి క్రిందకి ఊగించుటారంభించెను. ఆ పురుషశ్రేష్ఠుడి పురుషత్వము ఆమె భగమునిండుగా బిగుతుగా బిగుసుకుని రాపాడుచుండగా ఆమె సుఖానుభూతి అంతకంతకు అమితముగా హెచ్చుచుండెను. అందువలన బాగా బలిసి నిగిడిన ఆమె గుండ్రని, నిండైన, నునుపైన, సుందరమైన వక్షములు ఆమె నిత్యము కొలిచే దైవము యొక్క విశాల ఛాతిపై నాట్యమాడుచుండెను. ఆ త్రిశూలధారిని తన బాహువులతో మరియు పాదములతో లతలా మిక్కిలి బిగిగా అల్లుకుపోయెను అంజన. ఆమె ఆద్ర భగము ఆ పరపురుషుని మేఢ్రముని అభిషేకించుచు బిగుతుగా ఆలొంగనము గావించెను. ఇవ్విధముగా అనేకానేక ఘడియలు గడిచెను. చంద్రుడు సంకేతమివ్వగా ఒక్కసారిగా తన ఇష్టదైవము వడినుండి ఎగిరి అవతల పడెను అంజన. ఏమయ్యిందో ఆమెకి అవగతమయ్యేసరికి ఆమె భగములో వెచ్చగా ఏదో నిండినదని అర్థమయ్యెను ఆ కేసరి కాంతకి. మహాదేవుడు తనని కటాక్షించి తన భగముని వీర్యముతో నింపెనని అర్థమయ్యెను. “త్వరగా తోడ్కొని పొమ్ము వాయుదేవా” అని చంద్రుడు అనగా పార్వతి దేవి యొక్క ఆగమనమునకు కొద్ది క్షణముల ముందు అంజనని ఆమె వస్త్రములని కైలాసమునుండి ఎగురునట్టు చేసెను వాయుదేవుడు. అడిగిన తక్షణము కైలాసము చేర్చటమే కాక పార్వతి దేవి శాపము నుండి కూడా తృటిలో తప్పించిన వాయుదేవునికి ఎవ్విధముగా కృతఙ్ఞతలు తెలుపుకోవాలా అని అంజన ఆలోచించుచుండగా ఆమెని వాయుమార్గమున అత్యంత మనోహరమైన హిమాలయముల పైనుండి వాయు మార్గములో తేలియాడిస్తూ చుంబించుటారంభించెను వాయుదేవుడు. తన ఇష్టదైనవముతో మిక్కిలి సుఖించినను ఇంకా యభతించవలెనన్న కోరిక కల అంజనకి సువర్ణావకాశము లభించెను. ఆమె ఆద్రభగముని అమితముగా చుంబించి, చూషించి, లేఢించి అటు పిమ్మట తన మేఢ్రమును ఆమె గులము పైన రుద్దెను పవనుడు. ఇచ్చిన మాట నిలబెట్టుకొనెను అంజన. మహాదేవుడి దర్శనానంతరం తన భగములోనికి ప్రవేశము కల్పించెద అని అన్న విధముగనే పవనుడి మేఢ్రముని తన భగములోనికి ప్రవేశపెట్టేను. పరాంగన భగములో ప్రవేశించిన వాయుదేవుని మేఢ్రము అచట వీరవిహారము చేయుటారంభించెను అంజన తనువు మనసు అమితమైన సుఖానుభూతితో గాలిలో తేలియాడుచుండెను. నిగిడి బిర్రెక్కిన అమె స్తనములని చుంబించుచు, చూషించుచు మర్దించుచు మేఢ్రముతో ఆమె భగముని యభతించుచుండెని పవనుడు. ఇరువురికి సుఖ ప్రాప్తి పతాక స్థాయికి చేరెను. దీర్ఘకాలము వాయుదేవుని మేఢ్రము అంజని భగమునందు విహరించి ఆమెని అమితముగా సుఖపెట్టి సుఖించి ఎట్టకేలకి కింష్కింధ రాజ్యము చేరేసరికి స్ఖలించెను. కిష్కింధ నుండి కైలాసము తృటిలో వెళ్ళిన అంజనకి తిరుగు ప్రయాణం ఎన్నో ఘడియలు పట్టిననూ క్షణకాలము వలనే తోచెను. తన వస్త్రములు ధరించి పతి సేవా తత్పరురాలయ్యెను అంజన. పదహారు వారములలో కాస్త కోలుకున్న కేసరి తో పెద్దలు నిర్ణయించిన శుభముహూర్తమున శోభనము జరిగెను అంజనకి. ప్రేమించి వివాహమాడిన తన పెనిమిటిని నిరుత్సాహపరచని అంజన అతడి వలన తనకి అనిర్వచనీయమైన సుఖము ప్రాప్తించెనని పలికెను. కేసరి సైతము తన ధర్మపత్ని భగములో స్ఖలించెను. వానర ఋషి శాపవశంబున ఆమెకి వానర పెనిమిటియే కాక పుత్రుడు కూడా కలిగెను. కేసరి కి ఎటువంటి అనుమానము రాకుండా ఒక రకముగా ఆ శాపము అంజనకి మేలు చేకూర్చెను. తల్లి ఐన తత్రక్షణం అంజనకి శాప విమోచనం కలిగి పుంజికస్థల అను అప్సరసగా పూర్తి పరివర్తనం చెందెను. మరొక కథనం ప్రకారం పుంజికస్థల మహా శివ భక్తురాలు. శివుడి వంటి పుత్రుడు కలగవలెనని ఆకాక్షించి 16 సోమవారముల వ్రతము ఆచరించెను. ఆ వ్రతము అనంతరము శివ దర్శనమునకై కైలాసమేగగా అచట పార్వతి దేవి లేకుండెను. ధ్యానములో ఉన్న శివుడిని వీక్షించినంతనే మధుర మరియు అనేకుల వలే పుంజికస్థల సైతము శివుడిని మోహించెను. భక్త సులభుడు మరియు భోళా శంకరుడు కనుక తన భక్తురాలి కోరికి తీర్చెను. శివుని మేఢ్రము పుంజికస్థల భగములో ప్రవేశించి ఆమెని అమితముగా సుఖపెట్టి అటు పిదప స్ఖలించెను. ఐతే ఈ వీర్యము వెంటనే ఆమెకి గర్భము కలిగించక ఆమె వివాహమైన పిదప ఆమెని గర్భవతిని గావించెను. అంజని/పుంజికస్థల భగమునందు ముగ్గురి మేఢ్రములు ప్రవేశించి ఆమెని అమితముగా సుఖపెట్టి స్ఖలించెను. అందుకే ఆమెకి కలిగిన సంతానమును అంజన పుతృడు అని ఆంజనేయుడు అని ఋషులు సంబోధించెనని ఒక కథనం. ఆమెకి కలిగిన అత్యోన్నత తేజోవంతుడు, అమిత బలశాలి ఐన పుతృడిని కేసరి నందనుడు అని కొందరు భావించగా, వాయుపుత్రుడని మరికొందరు పిలిచెను ఇంకొందరు రుద్రాంశుడు అని సంబోధించిరి. ఒకసారి స్వర్గమునకేగి తన మిత్రులందరికి కలవవలెనన్న కోరిక బలముగా కలిగెను పుంజికస్థలకి. పుతృడు నిద్రిస్తున్న సమయమున ఆమె అతడిని విడిచి స్వర్గమునకేగెను. ఆమె అచట ఆనందములో మునిగిపోయుండగా ఆంజనేయుడు మేల్కొనెను. అతడికి ఆకలి వేసెను, కాని అచట తల్లి జాడ లేదు. దూరముగా చెట్టు కొమ్మకి ఒక పండు వలే ఉదయభానుడు కనిపించేసరికి అటుగా వెళ్ళాడు ఆ చిన్న వానరుడు. అసలే రుద్రుడి మరియు వాయుదేవుడి వీర్యఫలమేమో సూర్యుడిని చేరిపోవడం మొదలెట్టాడు ఆంజని పుత్రుడు. అతడి నీడ ముల్లోకాలని ఆక్రమించడం మొదలెట్టగా రాహువు ఒక్కడే అనుకుంటే ఇప్పుడో కొత్త అసురుడొచ్చాడు సూర్యుడిని మ్రింగడానికి అని అందరు భావించారు. వీడిని హతమార్చాలని ఇంద్రుడు తన వజ్రాయుధాన్ని ప్రయోగించి హతమార్చాడు. అంతట జరిగినది అవగతమయ్యెని పుంజికస్థలకి. ఆమె రోదించుటారంభించెను. వేంటనే వాయుదేవునికి ఆగ్రహం కలిగెను. తన పుత్రుడిని బ్రతకని చో ఇంకెవ్వరూ బ్రతకరని బెదిరించి అన్ని లోకాలనుండి నిష్రమించి తన పుత్రుడు పడి ఉన్న గుహలోకి చేరెను. సకల లోకాలకి ముప్పుని తప్పించుటకై బ్రహ్మ ఆంజనేయుడిని బ్రతికించి చిరంజీవిగా, వజ్రదేహుడిగా, అస్త్ర శస్త్రములకి అతీతుడిగా వరములివ్వగా ఇంద్రుడు సైతము ఆ బాలుడుని క్షమాపణలడిగి వరములిచ్చెను. కేసరి అనే వానరుడి పుతృడు పడిపోతే పుంజికస్థల అనే అప్సరస ఏడిస్తే వాయుదేవుడు అంతలా ఎందుకు ఆగ్రహించాడా అని ఎవ్వరూ అడగలేదు.
అంజన/పుంజకస్థల గురించి నాకు తెలిసినది/తెలుసుకున్నది నా బాణిలో వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౨) ప్రశ్న: మహాభారతానికి బైబిల్ కి ఎమైనా పురాణ గాథలలో పోలికలున్నాయా?
సమాధానం: కుంతి మరియు మేరి ఇద్దరు రంకు రుచి తెలిసిన వారు. పంచకన్యలలో ఒకరైన కుంతి వలే మేరి కూడా పంచకన్యల కోవలో చేరడానికి సరిపోవచ్చు. పంచకన్యల భగములో ఎన్ని మేఢ్రములు ప్రవేశించినను అవి స్ఖలించిన నిష్క్రమించిన వెంటనే వారి భగములు మరలా కన్య భగముల వలే పరివర్తన చెందెడివి. భగములో పర పురుషుల మేఢ్రములు ప్రవేశించి అమితముగా సుఖపెట్టి సుఖించి స్ఖలించగా గర్భవతులయ్యారు కుంతి మరియు మేరి. ఐతే వీరిద్దరి పురాణాలలో కొద్దిగా తేడాలు కూడా ఉన్నాయి. కుంతి మొదటి గర్భం ఆమె వివాహం ముందు సూర్యునితో ఎవరికీ తెలియకుండా ఆమె తన భగములో సూర్యుని మేఢ్రమును జొనిపి సుఖించగా అది స్ఖలించినపుడు కలిగింది. ఐతే సూర్యుని వరము చేత గర్భము ఎవరికీ తెలియలేదు . ఆమె సూర్యుడితో యభతము మరియు కర్ణుడి ప్రసవమనంతరము మరల కన్య అయ్యెనని ఒక కథనం. రెండవ పర్యాయము వివాహానంతరము తన పెనిమిటి ఐన పాండు రాజు కోరిక మేరకు వారి అనుమతి తో బహుసా వారి ఉపస్థితి లోనే సూర్యుని పుత్రుడైన యముని మేఢ్రము ఆమె తన భగమునందు జొనిపి మిక్కిలి సుఖించి అది స్ఖలింపగా గర్భము దాల్చెను. ఐతే మరి మేరి వివాహానంతరము మొదటి రాత్రికి మునుపే గర్భవతి అయ్యెనని ఆమె భర్త ఐన జోసఫ్ గ్రహించెనని, తన భార్య పెళ్ళికి మొదటి రాత్రికి మధ్యలో ఇంకెవరితోనో సుఖించి గర్భవతి అయ్యిందని జోసేఫ్ అనుమానపడ్డాడని అప్పుడు గాబ్రియేల్ అను దివ్య దేవ దూత అతని కలలోకి వచ్చి చింత వలదు ఇది భగవంతుని పని అని ఆ పుట్టేవాడు దైవకుమారుడని ఈ లోకములో అతని కుమారుడవుతాడని చెప్పాడని ప్రస్తావించబడినది. వింత ఏమంటే యేసు తరువాత అనేకులు జన్మించారు జోసఫ్ మేరీలకి ఐనను ఆమెను కన్య మేరీ అనే సంబోధించెదరు.
ఆఖరి భోజనం బొమ్మలో ఉన్న వనిత మేరి మేగ్డలీన్. ఈమె ఒక వేశ్య అని అందరు రాళ్ళేసి కొడుతుంటే ఆ తప్పు చెయ్యని వాడు మొదటి రాయి వెయ్యాలని యేసు చెప్పి ఆమెని రక్షించి తన శిష్యురాలిని చేసుకున్నాడని ఏసు అని ఒక కథనం. ఆమె ఏసు భార్య అయ్యిందని మరొక కథనం.
సూర్యుని వీర్యము కుంతి యందు ఎటుల ప్రవేశించెనో అన్నది కూడా గుప్తమే. ఈ మధ్య ఎన్నో కొత్త వైద్య విధానములు వచ్చినవని విన్నాను. పెళ్ళికి ముందు పెళ్ళికూతురి యొక్క ముఖము అందముగా చేసినట్టే భగము కూడా అందముగా అలంకరించి లోన ఒక చిన్న పొర మరియు చిన్న (మేక) రక్తపు పొట్లం అమరుస్తారట. తొలిరాత్రి నాడు పరుపు మీద పరిచిన దుప్పటి పై ఎర్రని మరకలు లేనిచో ఆ పెళ్ళిని రద్దు చేసే సాంప్రదాయము కల కొన్ని ప్రాంతాలలో. ఇటువంటిదేమైన ఆ రోజుల్లో చేసాడొ ఏమో మరి సూర్యుడు. లేక అసలు పాండురాజు యొక్క మేఢ్రము కుంతి భగము నందు ఎప్పుడైన ప్రవేశించెనా అన్నది ఎప్పటికి విడని రహస్యమే అవచ్చు.
ఒక కథనం ప్రకారము పెళ్ళికి ముందే కలిగిన పుతృడిని ఒక బుట్టలో పెట్టి తన నివాసానికి ప్రక్కనే ఉన్న అశ్వనదిలో విడిచింది కుంతి. ఆ బుట్ట మెల్లిగా యమునా నదిలోకి చేరింది. కురుసామ్రాజ్యం లో రథచోదకుడైన నందనుడి కళత్రమైన రాధ కి ఆ బుట్ట లభించెను. సంతానము లేని ఆ జంటకి ఆ బుట్టలో ఉన్న తేజోవంతుడైన పసి బాలుడు ఎంతగానీ నచ్చి అతడికి వసుసేనుడను అని నామకరణము చేసారు. తండ్రి ఎవరో తెలియనప్పుడు తల్లి పేరుతో పుత్రుడిని పిలవడం సాధారణం ఆ రోజుల్లో. అందుకే అతడి మరొక నామము రాధేయ. ఒక సారి నందనుడు (రథ సారథి) తన పుత్రుడికి విలు విద్య నేర్పగలరా అని కురు రాకుమారుల గురువుగా కొత్తగా నియమితుడైన ద్రోణుడిని వేడుకొనగా, అలా కుదరదు పొమ్మని చెప్తు నీ పుత్రుడు దివ్య తేజముతో ప్రకాశిస్తున్నాడు కనుక రాధేయ లేక వసుసేన అను నామము బదులు కర్ణుడు అని పిలవవచ్చును అని ద్రోణాచార్యుడు ఈ నామము పలికాడని ఒక కథనము. తన దాన గుణముతో కర్ణుడు (ఒలిచి ఇచ్చు వాడు) అన్న పేరు ఆకాశవాణి పలికినదని అతను ఇంద్రుడికి తనకు జన్మతో వచ్చిన కవచ కుండలములు ఒలిచి ఇచ్చినపుడు అని మరొక కథనం.
ఇలాంటి కథ బైబిల్ లో కూడా ఉంది. ఏసు కన్నా చాలా ముందు ఆ వంశం లో మోసెస్ అనే ఒక ప్రవక్త జన్మించాడు. అతడు జన్మించేసరికి యూధులంతా వాళ్ళ స్వదేశమైన ఇస్రాయిల్ అంతా దేవుని ఆగ్రహము వలన ఎడారి గా మారగా తిండి లేక ఈజిప్ట్ దేశానికి శరణార్థులలా వచ్చి అక్కడి ప్రజల చెప్పు కింద బానిసల్లాగా బ్రతుకుతూ ఉండేవారు అని ఒక కథనం. ఇతడి తల్లి Jochebed పుట్టిన నవ శిశువుని బుట్టలో పెట్టి నైల్ నదిలో విడిచింది. దీని వెనక రెండు కథనాలున్నాయి.
ఒక కథనం ప్రకారం ఈజిప్టు రాజైన Pharaoh ఎక్కడినుండే పొట్ట చేతపట్టుకుని వచ్చిన ఈ యూధులు బొద్దింకల్లా పెరిగిపోతున్నారని వీరు జనాభా నియంత్రించాలని పుట్టిన బిడ్డలని చంపెయ్యమని ఆజ్ఞాపించాడు. దాంతో తన బిడ్డని చావు నుండి తప్పించడానికి ఇలా నదిలో విడిచింది మోసెస్ తల్లి. మరొక కథనం ప్రకారం మోసెస్ తల్లి చాలా అందగత్తె. ఆమె మొగుడు ఎదో చెయ్యని నేరానికి కారాగారం పాలయ్యాడు. ఆ సమయములో ఆమె అనేకమంది సైన్యాధికారుల మేఢ్రములని చీకి తన భగములో దింపుకుని వారిని సుఖపెట్టి సుఖించింది. ఆమె భగములో విహరించిన మేఢ్రములన్నీ స్ఖలించగా ఆమె గర్భము దాల్చినది. ఆమె అలా చెయ్యబట్టే ఆమె తన భర్తని కారాగారము నుండి విడిపించుకోగలిగినది. ఐతే పుట్టిన పిల్లవాడికి తన పోలికలు లేవని భర్త గ్రహిస్తే ముప్పని గ్రహించి పుట్టగానే బుట్టలో పెట్టి నదిలో విడిచి విషయాన్ని కప్పెట్టింది. ఆ బుట్ట ఈజిప్ట్ రాజైన Pharoah చెల్లెలికి దొరికింది. ఆమెకి సంతానము లేదు. రంకు వలన జన్మించిన వారు సహజముగా అందమైన వారు మరియు తేజోవంతులై ఉండెదరు కనుక ఆ బుట్టలోని పిల్లవాడు ఆ మహారాజు చెల్లెలికి ఎంతగానో నచ్చేసి అతడిని ఆమె పెంచుకుంది. ఆ బుట్టలోని పిల్లవాడు బానిసలైన యూధుల పిల్లవాదని ఆమె వద్ద ఉన్న ఒక దాసికి తప్ప ఇంకెవ్వరికి తెలియదు. రంకు పుతృడైన మోసెస్ చాలా తెలివైన బలమైన యువకుడిగా ఎదుగుతాడు. అతడి మామయ్య ఐన ఈగిప్ట్ రాజు అతడినే రాజుని చెయ్యాలని అనుకుంటాడు. ఒక బానిస రాజవడం భరించలేని అతడి తల్లి వద్దున్న దాసి రాజుగారికి నిజం చెప్పగా అతడిని దేశం నుండి బహిష్కరిస్తారు. కొన్ని కోణాల్లో ఈ మోసెస్ మరియు కర్ణుడి కథలకి పోలికలు కనిపిస్తాయి.
నాకు తెలిసినది వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౩) ప్రశ్న: మండోదరి ఎవరు ఆమె కథ ఏమిటి?
సమాధానము: ఒక కథనం ప్రకారం మండోదరి నిజానికి మధుర అను ఒక అమోఘమైన సౌందర్యము గల అప్సరస. ఆమె భర్త ఒక కింపురుషుడు/గంధర్వుడని. మధుర ఒక శివభక్తురాలు. ఆమెకి శివుని వంటి కుమారుడు కావాలనిపించి అత్యంత నిష్ఠతో పదహారు సోమవారముల వ్రతము ఆచరించెను.
ఈ లోపు రావణుడు కైలాసములో పార్వతిని చూసి మోహించెను. రావణుడి ఘోరతపముని మెచ్చిన శివుడు అతడిని వరం కోరుకొమ్మని అడగగా “నీ భార్యనొసంగుము మహాదేవా” అని కోరాడు దశకంఠుడు. “తథాస్తు కొద్ది కాలములోనే నీ కోరిక నెరవేరును” అని వరమిచ్చెను మహాదేవుడు. ఈ విషయం తెలిసిన పార్వతికి అమిక్రోధము కలిగినా శాంత పరిచెను ఆ త్రికంటి. అలిగిన పార్వతి అచటనుండి వెడలిపోగా శివుడు ధ్యానములో నిమగ్నుడైపోయెను. పుత్ర ప్రాప్తి కోసం పదహారు సోమవారముల వ్రతం పూర్తిచేసుకున్న మధుర కైలాసము చేరెను శివుని దర్శించుకొనుటకు. శివుని ఏకాంతములో దర్శించిన మధురకి నిగిడిన ఆయన మేఢ్రము వలన ఆయన ధరించిన గజచేర్మము యొక్క అంగోస్త్రము లో ఒక గుడారము ఏర్పడినట్టు కనిపించెను. ఇది శివుని రహస్య సంకేతము అని శివుని జటాజూటములో ఉన్న చంద్రుడు మధుర భావములని గ్రహించి ఆమెలోని భయముని పారద్రోలెను. అంతట మధురకి ఒక చిలిపి ఆలోచన కలిగెను. వీలైతే వ్రత ఫలము ఇప్పుడే పొందవచ్చునని తోచి మెల్లిగా అన్ని దిక్కులా చూస్తూ, శివుని సమీపించెను, పార్వతి అచట లేకపోయేసరికి ఆమె తన వలువలు విడిచి ఆసీనుడై ఉన్న, శివునికి ఇరువైపులా తన కాళ్ళు వేసి మెల్లిగా శివుని ఆసనము పైకి ఎక్కి శివుడు ధరించిన గజ చర్మము యొక్క ఆచ్ఛాదన కొద్దిగా తొలగించి నిగిడిన ఆయన మేఢ్రమును దర్శించి మురిసిపోయెను. ఆ మేఢ్రమును పొదవి పట్టుకుని తన భగము పైనున్న అధరములకు, గొల్లికి తాకించి పరవశించిపోయెను. పిమ్మట ఆ మహా మెఢ్రము తడిసి చిత్తడైన తన చిన్ని భగము నందు ఇమడదేమో అని భయము ఒకపక్కన ఎలాగైనా అది తన భగములో ఇమడ్చాలన్న ఆదుర్దా మరొక పక్కన, పార్వతి ఎప్పుడొచ్చేస్తుందో అన్న ఖంగారు మరొకవైపు ఉండగా ఏమి చెయ్యాలో తోచలేదు మధురకి.
మధుర అనాచ్ఛాదిత సొగసులని మరియు ఆమె అవస్థని శివుని జటాజూటములో కూర్చుని గమనిస్తున్న చంద్రుడు, తొలుత నవ్వి అటు పిమ్మట భయపడవలదని అభయముతో బాటు కార్యసిద్ధితో బాటు సుఖించుటకై ఒక సలహా ఇచ్చి పైగా పార్వతి రాక గురించి తాను గమనిస్తూ ముందుగానే చెప్తాను అని ఆమె నిస్సంకోచముగా ఇష్టదైవము తో వరముని మరియు సంపూర్ణానందము పొందవచ్చని ధైర్యం చెప్పెను.
చంద్రునికి అనంతకోటి ధన్యవాదములు తెలిపి మధుర అటుపిమ్మట అతని సూచన మేరకు ఆ మేఢ్రమును గాఢముగా చుంబించి జిహ్వ (నాలుక) తో దానిని రుద్డగా అది మెల్లిగా తగ్గి ఆమె నోటికి సరిపోయినంత అయ్యెను. దానిని నోట్లోకి తీసుకుని బాగా చూషించెను (చీకెను). ఆ చూషణ మధురకి అమితమైన ఆనందమునొసంగెను. అది మెల్లిగా తన భగముకు సరిపడనంత పరిమాణమునకు చేరగా దానిని ఆమె గొల్లికి కొద్దిగా రుద్ది మెల్లిగా తన భగము పై ఉన్న అధరములను ఎడము చేసి అది తన భగము నందు ప్రవేశిస్తుండగా ఆమె మెల్లిగా శివుని కటిని తన పాదములతో బంధించుచు అతని వడిలో ఆసీనురాలైనదట.
మధురకి తన భగములో నిండుగా నిండిన శివుని మేఢ్రము కలిగించు ఆ అనుభూతి అమోఘముగా అనిపించెను. శివుని కంఠమును తన బాహువులతో,కటిని పాదములతో మరియు లింగమును భగముతో గాఢాలింగనము గావించి తనని తాను మైమరచిపోయెను. అంతట ఆమె ఇష్టదైవము ఆమె నిండైన, బిగుతైన, బరువైన పూర్ణకుంభములవంటి పిరుదులని పొదవి పట్టుకొనెను. తన తపము ఫలించినది తన దైవము అనుగ్రహించెను అనుకున్న మధుర. ధృడమైన హస్తములలో మధుర పిరుదులు, వజ్రము వలే ధృడమైన, విశాలమైన మహాదేవుని ఛాతిపై మధుర నిండైన, నిక్కబొడుచుకున్న, మెత్తని వక్షములు నలుచుంటే ఆమెకి అలౌకికమైన సుఖము ప్రాప్తించుటారంభించెను. అంతట ఆ త్రికంటి తన భక్తురాలిని పైకి క్రిందకి ఊపడం ప్రారంభించెను. భగవంతుని మేఢ్రము భక్తురాలి భగములో అనుసంధానమై రాపాడిస్తుంటే ఆమె పెనుమిటి ఇంద్ర సభలో మృదంగము వాయించుచుండగా అదే లయలో కాకతాళీయముగా అతడు కట్టిన తాళి అతడి భార్య ఐన మధుర గులమును రాపాడించుచుండెను. ఆమె దానిని తన ఇష్టదైవము లింగమునకు అలంకరించగా అది యభతించుచున్నప్పుడు ఆమె గులమును రాపాడిస్తు ఆమెకి అత్యంత అలౌకికమైన సుఖమును కలిగించుచుండెను. అటువంటి సుఖము తాను మునుపెన్నడు అనుభవించలేదు. చంద్రుడు ఆలస్యమవుచున్నది అని గ్రహించి పార్వతి ఎప్పుడైనను రావచ్చును కావున మధురకి తదుపరి కార్యము గుర్తు చేయగా ఆమె తన ఇష్టదైవమును గాఢముగా ఆలింగనము గావించెను హస్తములు కంఠము చుట్టు, పాదములు వారి నడుము చుట్టు మరియు భగము వారి మేడ్రము చుట్టూ బిగిసెను. భక్తురాలి భక్తి రక్తి కి మిక్కిలి ప్రసన్నుడైన మహాదేవుడు ఆమె కోరిక తీర్చవలెనని నిశ్చయించి, భక్తురాలి భగములో స్ఖలించి, తన వీర్యమును మధుర భగమునందు నింపెను. శివుని మేఢ్రమునుండి వీర్యమొచ్చిన ధాటికి మధుర ఎగిరి దూరముగా పడెను. చంద్రుడు పార్వతి రాకగూర్చి తెలుపగా వెనువెంటనే తన వస్త్రములు ధరించి అచటినుండి నిష్క్రమించబోగా మధుర పార్వతికి దొరికిపోయెను. తాను కేవలము దర్శనము కొరకు వచ్చితినని మధుర చెప్పగా పార్వతి ఆమె వాలకము బట్టి జరిగినది ఊహించి అస్తవ్యస్తముగా ఉన్న మధుర పమిట కిందున్న నిండైన ఆమె వక్షములు మరియు నిగిడిన ఆమె చూచుకముల పైన ఉన్న భస్మమును గమనించెను.
దర్శనానికి మాత్రమే వచ్చినట్టైతే భగము నిండుగా వీర్యము దేహమెల్లయు భస్మము ఎటుల వచ్చెనని ప్రశ్నించెను. దానికి మధుర సమాధానము చెప్పలేకపోయెను. అంతట పార్వతి ఆగ్రహించి మధురని ఒక బావిలో మండూకము (కప్ప) గా జీవించమని శపించెను. మండూకమైన మధుర బావిలో ఉండియే తపస్సు చేయగా శివుడు ప్రత్యక్షమై ఆనతి కాలములో (12 సంవత్సరముల అనంతరము) తనకి పాక్షిక శాపవిమోచనము కాగలదని మహా శివభక్తులు ఆమెకి తలిదండ్రులుగా మరియు భర్తలుగా లభించెదరని, తన వర (వీర్య) ప్రసాదమున కలుగు పుతృడు ఇంద్రుడిని జయించే వీరుడౌనని ఆ జన్మ అనంతరం శివభక్తి చే ఆమె శివునిలో లీనమైపోవునని వరము ప్రసాదించెను. 12 సంవత్సరముల పిదప కూపస్థము (బావి) లోని ఆ మండూకముకి తన పూర్వ రూపము కలిగెను. పుతృలే తప్ప పుత్రిక లేని మహాశివభక్తుడైన మయాసురడను ఒక రాక్షస రాజుకి మరియు అతడి రాణి ఐన హేమ ఉద్యాన వనములో సంచరించుచుండగా వారికి నూతిలోనుండి పంచాక్షరి మంత్రము వినిపించెను. ఏమా అని చూసి మిక్కిలి సంతసిల్లిరి. అత్యంత సుందరమైన కన్య తమకి పుత్రికగా శివానుగ్రహము వలన లభించినదని భావించిరి.
మయాసురుడికి దివ్య తేజస్సున్న అందమైన కూతురుందని తెలుసుకున్న రావణుడు ఆమెని వివాహమాడెదనని మయాసురిడిని కోరెను. అసుర కుల శ్రేష్ఠుడు పైగా మహా శివభక్తుడైన రావణుడిని అల్లుడిగా పొందటం అహోభాగ్యముగా భావించెను మయాసురుడు. రావణ మండోదరి వివాహము అద్భుతముగా జరిగెను. అనంతరము రావనుడు ఆమెని తన పట్టపు రాణిగా లంకకి తీసుకెళ్ళెను. రావణుడి మేఢ్రము మండోదరి భగములో ప్రవేశించి యభతించి స్ఖలించెను. కాని అతడి వీర్యముకి పని లేకుండెను. ఆమె భగములో ఇదివరకే పడిన వీర్యము యొక్క ఫలమైన శివపుత్రుడు మెల్లిగా వృద్ధి చంది జన్మించెను. మేఘ గర్జన వలె ఉన్న అతడి ఏడుపు విని అతనికి మేఘనాథుడని నామకరణము చేసిరి పెద్దలు. తన వీర్యఫలమే అని భావించెను రావణుడు. ఆనతి కాలములో ఆ అతి పరాక్రమవంతుడు ఇంద్రుడిని జయించి ఇంద్రజితు అను నామము తో ప్రసిద్ధుడయ్యెను. ఎంతో తెలివైన మండోదరికి మూర్ఖుడైన పతి లభించెను. ఆమె మాటలని పెడచెవిన పెట్టి అసుర కుల నాశనము గావించి చివరికి ఆమెకి శివవీర్యముతో కలిగిన పుతృడితొ సహా ఆమె సంతానమంతని యుద్ధములో బలి ఇచ్చి చివరికి రావణుడు సైతం మరణించెను. రావణుడి మరణానంతరము రాముని ఆజ్ఞ అనుసారము అతని తమ్ముడైన విభీషనుడి మేఢ్రము అతని వదినగారైన మండోదరి భగము యందు ప్రవేశించి ఆమెను అమితముగా సుఖపెట్టెను. శివానుగ్రహముచే మండోదరి భగములో యభతము అనంతరము కన్నె పొర మరలా విచ్చుకుని ఆమె మరలా కన్యలా అయ్యేది. మండోదరి జన్మానంతరము శివునిలో లీనమైపోయెను. మధుర పెనిమిటి మరి ఏమాయనో తెలియదు. గర్భము 13 సంవత్సరములున్నందున మంద ఉదరి (నెమ్మదైన కడుపు) అని నామధీయమొచ్చిందని ఒక కథనము. మండూకముగా మారెను కనుక మండోదరి అని నామమేర్పడినదని మరొక కథనము. రావణుడికి శివుడు తనతో అమితముగా సుఖించి శివ వీర్యముచే గర్భము దాల్చిన (గాంధర్వ వివాహము ఐన భార్య) అతిలోక సుందరిని భార్యగా ఇచ్చెను కావున అతనికిచ్చిన వరము నెరవేరెను. మధుర కి సైతం ఇచ్చిన వరము నెరవేర్చెను. శివ లీలలు అమోఘము కదా మరి.
మండోదరి గురించి అనేక రకములుగా ప్రస్తావించిబడినది అనేక రకములైన రామాయణములలో. ఆమె మహా పతివ్రత అని కొన్ని చోట్ల ఉంటే ఆమె రావణుడు ఋషులను చంపి వారి రక్తము నిలవ చేసిన పాత్రను మండోదరి తస్కరించి ఆమె భర్త మాటకి విరుద్ధముగా ఆ రక్తము త్రాగేనని తత్ఫలితముగా ఆమె గర్భములో ఉన్న పిండము పై దాని ప్రభావము పడి ఆమెకి ఒక తేజోవంతురాలైన కుమార్తె జన్మించెనని. ఆ కుమార్తె లంకకి అరిష్టం తెస్తుందని జ్యోతిష విజ్ఞాని ఐన రావణుడు ఆమెని లంకకి దూరముగా భూమిలో పాతెనని. ఆనతి కాలములోఆ పిల్ల జనకుడికి దొరికెనని ఆమెయే సీత అయ్యెనని. తెలియక తన కూతురినే మోహించి లంకకి తెచ్చి లంక వినాశనమును చేజేతులారా రావణుడే తెచ్చుకున్నాడు అని మరొక కథ. దీనంతటికి కారణము మండోదరి భర్త మాట ధిక్కరించి ఆ రక్తము త్రాగటము అంటారు కొన్ని పురాణాలలో.
రావణుడు ఒక మహా యజ్ఞమును తలపెట్టేనని అది సంపూర్ణమైన ఇక అతడు అజేయుడు ఐపోవునని గ్రహించి అతని చే ఆ వ్రతము అపించుటకొరకు వానర సేన అతని కోటలోకి ప్రవేశించి అతని రాణులని అల్లరి పెట్టెనని ఒక కథనము. ఐతే ఆ అల్లరి అంతః పురమును చిందర వందర చేయడమే నుండి రావణుడి రాణుల మానభంగము మరియు వారితో వానరులు బలవంతపు శృంగారము జరుపుత వరకు అనేక కతనములు ప్రచారములో ఉన్నవి థైలాండ్ కంబోడియా మున్నగు తూర్పు దేశాలలో.
మహావీరులైన రాక్షసులని హతమార్చుటకు దేవతలు చేయని కుయుక్తి లేదు. విష్ణువు సైతము జలంధరుడు అను అసురుడని హతమార్చుటకు అతడు యుద్ధభూమిలో ఉండగా అతని వేషములో కపటముగా అతని అంతఃపురమునకు వెడలెనట. మహాపతివ్రత ఐన జలంధరుని భార్య వ్రింద తన భర్త రాక కి అమితముగా సంబరపడి అతనితో సంగమించెనని, విష్ణువు మేఢ్రము పరస్త్రీ ఐన వ్రింద భగము నందు ప్రవేశించిన ఉత్తర క్షణము జలంధరుని బలము నశించెనని అంతట ఆటను సునాయాసముగా ఓడిపోయి మృతిచెందెనని మరొక కథనము.
ఐతే మండోదరి భగములోకి వానరుల మేఢ్రములు ప్రవేశించుట వలన కాక రావణుడు ఆ మహాయజ్ఞమును మధ్యలో వదిలి తన భార్యల భగములలో తమ మేఢ్రములు జోనుపుచున్న వానర మూకను పారద్రోలడానికి రావలసివచ్చేనని దానితో ఆ యజ్ఞము భగ్నమయ్యి రావణుడు అటు పిమ్మట యుద్ధములో విభీషనుడు రావణుడి మృత్యువు సాధ్యపరచగల ఇంటిగుట్టు రాముడుకి చెప్పగా రావణుడి బొడ్డుపైన బాణము వేయుటవలన ఆటను మరణించెనని మరొక కథనము.
రావణుడు అనేకానేక స్త్రీలతో నిత్యమూ సంగమించినపుడు మండోదరి తన భర్త వలే నడుచుకొనుటలో తప్పు లేదు కదా.
నాకు తెలిసినది నేను తెలుసుకున్నది చెప్పాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౪) ప్రశ్న : సోదర సోదరి సంభోగము పురాణాలలో ఉందా?
సమాధానము : సూర్యుడు మరియు అతని కళత్రమైన సంధ్య కి జన్మించిన కవలలైన యమ యమి గురించి ఒక కథనం ఉంది. యమికి తన సోదరుడైన యముడి మేఢ్రము తన భగమునందు జొనిపి అతని మీదెక్కి సవారిచేసి అమితముగా సుఖించవలెనని తలచి యముడిని ఒప్పించుటకు అనేక విధముల ప్రయత్నించెను. కాని యముడు మాత్రము అది తప్పు అని అతిలోక సౌందర్యవతి ఐన యమి వివస్త్రగా అతడి ముందు నిలబడి అన్న మీదకెక్కి సంభోగించమని భగముని తెరిచి చూపించిననూ కవల చెల్లెలి అందాలకి ప్రలోభపడలేదని అందుకే అతని తండ్రి అతనిని ధర్మానికి సంరక్షుడిగా నియమించెనని ఒక కథనం. తన సహోదరి ఐన యమి కోరిక కొంతవరకు తీర్చి ఆలింగనము మాత్రము గావించి ఆమె భగము లో తన మేడ్రమును జొనపలేదని మరొక కథనం. శని దేవుని కథ లోని కథనము ప్రకారము “తల్లి గర్భమునందు మనమిద్దరం వస్త్రములేమీ లేకుండా కలసి గాఢమైన దీర్ఘమైన ఆలింగనం గావించి శయనించితిమికదా అటులనే ఇప్పుడలాగే చేద్దాము ” అని వివస్త్రగా తన ఎదుట నిలచిన యమి అతిలోక సౌదర్యము మరియు ఆమె చతురముగా అడిగిన ప్రశ్నకి యముడి వద్ద సమాధానము లేకపోయెను. యముడి మేఢ్రము నిగుడుటారంభించెను అని గమనించిన యమి వెంటనే తన సహోదరుడి మేఢ్రముని చుంబించి, చూషించుటారంభించెను. యముడు తన సహోదరి ఐన యమి భగముని చుంబించి, లేఢించుటారంభించెను. ఆ అన్నచెల్లెళ్ళిద్దరు తల్లి గర్భములో ఉన్న విధముగా వివస్త్రలుగా పానుపు పై పరుండి చుంబన చూషణ లేఢన గావించిరి. మిక్కిలి ఉత్తేజితురాలైన యమి తన అన్న మేఢ్రముని తన ఆద్ర భగము వద్ద నిలిపి తన గులము పై రుద్దుచుండెను. అంతట యముడి కటిని కదపగా అతడి మేఢ్రము అతడి చెల్లెలి భగములోనికి ప్రవేశించెను. అతి బిగువుగా బిగుసుకొనెను ఆ అన్నా చెల్లెళ్ళ మేఢ్రము భగములు. వారిద్దరు ఒకరినొకరు గాఢాలింగనము గావించిరి. ఒకరి పై ఒకరు పడుచు ద్రొల్లుచు యభతించుటారంభించిరి. అటుల ఎన్నో దినములు ఎన్నెన్నో భంగిమలలో యమ యమిలు యభతించిరి. ఇదంతయు శని చెల్లెలైన తపతి రహస్యముగా గమనించెను.
ఒక కథనము ప్రకారము యమి తరువాత యమునా నది అయ్యెను ఏ సహోదరి సహోదరుడు ఆలింగనము చేసుకొని యమునా నదిలో కార్తీక శుద్ధ విదియ నాడు స్నానము చేసెదరొ వారికి నరకము లో ఎటువంటి యాతన ఉండదని. యభతించిన సోదర సోదరిలు కలిసి వివస్త్రలుగా యమునా నదిలో స్నానము చేస్తే వారికి స్వర్గప్రాప్తి కలుగునని మరొక కథనము. యభతించునప్పుడు ఇహలోక స్వర్గము, యమునా నదిలో స్నానము చేసాక పరలోక స్వర్గము. అమోఘము కదా.
అగ్నిదేవుడు తన సహోదరి తో సంగమించెనని అలాగీ పుశానుడు కూడా చేసెనని కొన్ని కథనములు కలవు.
బైబల్ లో ఎన్నో ఉదాహరణలు ఉన్నాయి సోదరుడి మేఢ్రము సోదరి భగములో ప్రవేశించినవి. మొదట్లో జనాభా తక్కువగా ఉన్నప్పుడు పిల్లలు పుట్టడమే చాలా ముఖ్యముగా ఉండేది ఎలాగైనా సరే కనుక నియమ నిబంధనలు ఉండేవి కావు.
నాకు తెలిసింది వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౫) ప్రశ్న: ఇప్పుడున్న స్త్రీల సంతానలేమి వలన పితృదేవతలకి కలిగే నష్టం ఏమిటి?
సమాధానం : నిజానికి నష్టం ఏమి లేదనే చెప్పచ్చు. సృష్టి మొదట్లో బ్రహ్మదేవుడు ఎందరినో సృష్టిస్తే, వారు పెళ్ళి పిల్లలు అనే సంసార లంపటం లో పడమని తపస్సు చేసుకోవడానికి, స్వతంత్రముగా ఉండటానికి ఇష్టపడ్డారు. బ్రహ్మదేవుడు ఎంతగా నచ్చజెప్ప చూసినా వినలేదు. నారద ముని అలాంటి వారిలో ప్రథములు. ఈ పితృదేవతల శాపము మొదలైనవి పామరులు జనాభా పెంచడానికై అప్పట్లో కొందరు మేధావులు చేర్చినవని నాకు అనిపిస్తున్నది మిత్రమ. ఒక రెండువందల ఏళ్ళ క్రితం వరకు యంత్రాలు లేవు. అన్ని పనులు కండబలం తోనే చెయ్యాల్సి వచ్చేది. మనుషుల లేక జంతువుల కండబలముతోనే లోకం నడిచేది. భూమి మీద అడువులెక్కువ పంట పొలాలు తక్కువ ఉండేవి. ఏడాదికి ఒక పంట పండించటమే గగనముగా ఉండేది మనుషులకి. ఈ పరిస్థితులలో ఎంత ఎక్కువ జనాభా ఉంటే అంత పనికి ఉపయోగపడతారు అని మేధావులు భావించేవారు. పైగా అనేకానేక రోగాలతో, యుద్దాలతో జనులు తరచు మరణిస్తు ఉండేవారు. కావున ఎందరో పిల్లలు పుట్టిస్తే కాని పనులు జరిగేవి కాదు. మరి పిల్లలని పుట్టించి పెంచడం అనేది ఖర్చు శ్రమ తో కూడుకున్న పని. అది సామాన్యుల చేత చేయించాలంటే వారిలో ఏదో ఒక భయం పెట్టాలి కదా. అందుకే పితృదేవతలు అన్నారేమో మేధావులు. ఒక నమ్మకం ప్రకారం చనిపోయిన వ్యక్తులు నరకం/స్వర్గానికి వెడతారు అంటారు. ఇంకొక నమ్మకం ప్రకారం చనిపోయిన వెంటనే మరొక జన్మ ఎత్తుతారు, వారి కర్మానుసారం క్రిమి, కీటకం మొదలుకుని జంతువులు, పక్షులు నుండి మొదలుకుని గొప్ప రాజ కుటుంబం వరకు ఎక్కడైనా పుడతారు అంటారు. మరొక నమ్మకం ప్రకారం పితృలోకములో ఉంటారు అంటారు. ఏది నిజం ఏది కాదు అన్నది తెలియదు. మహా యోగులు, సాధువులు, శంకరాచార్యులు వంటి వారికి పిల్లలు ఉండరు మరి వారి పితృదేవతలకి సద్గతులు ప్రాప్తించలేదా. ఎప్పటికప్పుడు పరిస్థితులకి అనుగుణముగా మార్పులు సహజము. ఒకప్పుడు యుద్ధాలు ఎక్కువుండి మగవారు చాలా మంది చనిపోయేవారు. కావున ఒక్కొక్క మగవాడు ఎందరో ఆడవారిని వివాహమాడేవాడు. ఇంకొక సమయములో స్త్రీల నిష్పత్తి తరిగిపోయెను రోగాల వలన కుపోషణ వలన అప్పుడు అన్నదమ్ములంతా ఒకే అమ్మాయిని వివాహమాడేవారు. అలాగే అప్పుడప్పుడు ఎక్కువ మంది పిల్లలు అవసరం సమాజానికి అలాగే అప్పుడప్పుడు జనాభా తగ్గడం చాలా అవసరం. ప్రస్తుతం జపాన్, ఐరోపా దేశాలలో యంత్రాలు ఎన్నో ఉన్నా ఒక్కొక్కరు 100+ సన్మ్వత్సరాలు జీవుస్తున్నా, జనాభా తగ్గిపోతున్నదని బెంబేలు పడుతున్నారు మేధావులు.

౧౬) ప్రశ్న: అసలు మగాడికి నూనూగు మీసాలు 13 రాగానే దెంగడం మొదలటడం లో తప్పేంటి? అపుడే పిల్లల్ని కనీస్తేయ్ పోలేయ్ అనేది నా సందేహం…
సమాధానం: దెంగడం మొదలెట్టడం లో తప్పేమి లేదు మిత్రమ. ఐతే మరి 13 వయసున్న అబ్బాయితో దెంగుంచుకోవాలనుకునే ఆడవారు లభించుట అరుదు. దెంగించుకోవడానికి లభించితిరో పో (దాన వీర సూర కర్ణ లో ఎంటీవోడిలా) పిల్లల్ని కనాలనుకోవాలి కదా. తాత ముత్తాతల ఆస్థో లేక ఇంకేదైనా అసామాన్యమైనది కనిపిస్తే అతడితో సంతానం కనడానికి ఆడవారు మొగ్గు చూపచ్చు. సింహాలు, ఏనుగులు, కోతులు ఇంకా ఎన్నెన్నో జంతువులలో ఒక ప్రాంతములో ఉన్న వాటిలో అన్నింటికన్నా మేలైన మగ జంతువుతోనే ఆడజంతువులు సంగమిస్తాయి కదా. అందుకే కదా మగ జంతువుల మధ్యలో ఆధిక్యత పోరు జరిగి చివరికి ఒక్క మగాడే మిగులుతాడు. కొన్నాళ్ళు అ మగజంతువు రాజ్యం అయ్యాక మరలా పోరులో గెలిచిన వాడు ఆ ఒక్క మగాడు అవుతాడు. ఒకప్పుడు మానవ సమాజం కూడా అలాగే ఉండేది. సమిష్టి కుటుంబం, ఆడవారికి నచ్చిన వాడితో సంగమించడం సంతానం కనటం ఉండేది. అందరు కష్టపడి వేటాడటమో, వ్యవసాయమో చేసేవారు. ఇప్పటికి కొందరు ఆదివాసులలో ఈ సమిష్టి సమాజం ఉంది. దీని రూపాంతరమే socialism. ఐతే అందులో మెల్లిగా సోమరి తనం పెరిగి నా పిల్లలు అని తెలియనప్పుడు నేనెందుకు వాళ్ళకోసం కష్టపడాలి అని చాలా మంది మగవారు బద్ధకించడం మొదలెట్టారు. మెల్లిగా ఆ పద్దతి మనుగడ దెబ్బతింది. నాది అనుకుంటే ఎంతైనా కష్టపడతాడు ఒకడు కాని ఉమ్మడిది అనేసరికి బద్ధకిస్తాడు అనడానికి ఒక సామెత ” ఉమ్మడి గొడ్డు పుచ్చి చచ్చింది.” అందుకే తెలివైన ఆడవారు తనదనుకున్న కుటుంబం కోసం బాగా కష్టపడే వాడిని పెళ్ళాడి మంచి లక్షణాలున్న వాడితో పిల్లలని కంటున్నారు. అందుకే రంకు చాలా ప్రబలమయ్యింది. కష్టపడే అలవాటు మరియు మంచి లక్షణాలు ఒకే మగవాడిలో లభించడం చాలా అరుదు కదా అందుకే రంకక తప్పట్లేదు ఆడవారికి.
ఆడవారి విషయానికొస్తే పిల్లలు కనే యోగ్యత పెద్దమనిషి అవగానే వారికి వస్తుంది కాని ఇప్పటి పరిస్థితులు, ప్రదూషణ (అన్ని రకముల) వలన పిన్న వయసులోనే ఆడపిల్లలు పెద్దమనిషి ఐపోతున్నారు కాని వారి శరీరములో మెదడుతో సహా ఎన్నో భాగములు పిల్లలని కని పెంచగల పరిపక్వత పొందటములేదు. ఒకప్పుడు 16-17 సంవత్సరముల వయసు వచ్చాకే అమ్మాయిలు పెద్దమనుషులు అయ్యేవారు. వెంటనే గర్భము దాల్చినా తట్టుకోగలిగేవారు. మొత్తానికి ఇప్పటి పరిస్థితుల కారణముగా 13 ఏళ్ళ వయసులో దెంగగలిగినా, పిల్లలని కని పెంచగలిగే సత్తా, సత్తువ ఆ వయసులో మనుషులకి లేదు.

౧౭) ప్రశ్న : నందీశ్వరుడు ఎవరు? నంది వృత్తాంతము ఏమి?
సమాధానము : నంది శివగణములందరిలో ప్రథముడు. ప్రతి శివాలయములో నంది ఉండును. నంది ముఖం ఎటుంటే అటువైపునుండి శివుడిని ఆరాధించడం సర్వసాధారణం. శాక్తేయ మరియు వైష్ణవాలయములలో మూలవిరాట్టుకి/ విగ్రహానికి ముఖము ఉండును కావున ఆ ముఖముని దర్శించుకుని అటు వైపు నుండి ఆరాధించడం జరుగుతుంటుంది. మరి శివుడు సాధారణముగా లింగాకారుడై ఉండును కావున ఎటునుండి దర్శించుకోవాలన్నది నంది సాధారణముగా సూచిస్తుంటాడు. కొన్ని శివాలయములలో నలుదుక్కులా నంది ఉండును.
ఈ నంది జన్మవృత్తాంతము గురించి అనేక కథనములు కలవు. ఒక కథనం ప్రకారం దక్షప్రజాపతికి 206 మంది పుత్రికలు, అందున సురభి ఒకరు. శివుడిని వివాహమాడిన సతి దక్షుడి ఆఖరి పుత్రిక మరియు సురభికి చెల్లెలు. అందరి తండ్రులవలే ఆలోచించిన దక్షుడు తన పుత్రికలని ఊరు పేరు కులం ఖ్యాతి వగైరాలున్న వారికే కన్యాదానము చేసెను. ఐతే దక్షుడికి ఆనే అంతటి వారు అప్పట్లో చాలా కొద్ది మందే ఉండేవారు కనుక ఒక్కొక్క వరుడికి చాలా మంది పుత్రికలని కన్యాదానముగా గావించెను.
కశ్యపుడికి 13 మందిని పుత్రికలని కన్యాదానము గావించెను దక్షుడు. ఆ 13 లో ఒకరు సురభి. ఇంట్లో ఆఖరిది అగుట చేత గారాల పట్టి ఐన సతికి మాత్రం ఇలా మందలో ఒకత్తిగా అక్కచెల్లెళ్ళే సవతులుగా బ్రతకడం నచ్చలేదు. ఆమె అందుకే శివుడిని వివాహమాడతానని హటము చేసెను. శివుడు ఎందుకు కొరగాని వాడని దక్షుడికి ప్రగాఢమైన అభిప్రాయము. ముందు వెనక ఎవ్వరూ లేనివాడు, స్మశానాలలో పిశాచాలని వెంటేసుకుని తిరుగుతు ఒంటికి కట్టుకోవడానికి బట్టకి కూడా గతి లేక భస్మం పూసుకుని తిరిగేవాడని చాలా ఏహ్య భావన కలదు దక్షుడికి. ఆఖరి కూతురు తన మాట వినట్లేదని స్వయంవరం ఏర్పాటు చేసాడు దక్షుడు. తనకి తగ్గ వారినే ఆహ్వానించాడు ఆ స్వయంవరానికి. సతి చేతికి పుష్పహారమిచ్చి వీరిలో ఒకరిని ఎంచుకోమన్నాడు ఆమె తండ్రి. వచ్చిన వారెల్లరు బహు భార్యలు కలవారు. తన అక్కలలా మందలో ఒకరిగా ఉండటం ఇష్టం లేని సతి ఆ పుష్పహారాన్ని పైకి ఎగరేసింది, పంచాక్షరి మంత్రముని జపిస్తు. అంతట అకస్మాత్తుగా అక్కడ త్యక్షమైన శివుడి కంఠముని అలంకరించింది ఆ హారము. ఈ హఠాత్పరిణామముకి దక్షుడీకి చాలా క్రోధం కలిగెను, శివుడితో పోరాడబోతే అక్కడున్నవారినందరిని మట్టి కరిపించి సతిని తనతో కైలాసమునకు తోడ్కొనిపోయాడు ఆ త్రికంటి.
ఇది అంతా గమనించిన సతి 205 అక్కలు ఎంతగానో ఆశ్చర్యపోయి తమ మరిదిని అతడి మగతనాన్ని చూసి ఎంతగానో ముచ్చటపడి మోహించిరి. ఐతే తండ్రి మరియు భర్త ఏమనుకుంటారో అని బయటపడలేదు. అందులో ఒకరు సురభి. తన అక్కచెళ్ళెళ్ళలాగే వీలు దొరికినప్పుడల్లా చుట్టపు చూపుగా కైలాసమేగి తన చెల్లెలితో ముచ్చట్లాడుతూ మగసిరి ఉట్టిపడుతున్న తన మరిదిని దొంగచాటుగా వీక్షిస్తు మోహిస్తుండేది సురభి. పైగా సతి తన పెనిమిటి ప్రతాపము, శృంగారము, శాంతము, భోళా తత్వము, ఇత్యాది గురించి అత్యద్భుతముగా వివరిస్తుంటే వింటున్న ఆమె అక్కలందరి భగములు చమర్చేవి కుచములు బలిసి చూచుకములు నిక్కబొడుచుకునేవి. ఇవన్నీ చాటుగా గమనిస్తూనే ఉండేది సతి. అక్కలని ఉడికొంచడం ఎంతో గర్వకారణముగా ఉండేది సతికి.
అక్కచెల్లెళ్ళ మధ్య అసూయలు సర్వసాధారణమే కదా అందునా వివాహమయ్యాక మరీను. కైలాసమెళ్ళి వచ్చాక స్వయంతృప్తికై విఫల యత్నములు చెయ్యడం సతి అక్కలందరికి పరిపాటి ఐపోయింది. మాక్కూడా ఒక్క అవకాశం ఇవ్వవే అని చిన్న చెల్లెలిని అడగనూ లేరు అడిగినా మాత్రం అది శివుడి లింగాన్ని తమ భగములలో దింపుకోనిస్తుందా ఏమిటి, పైగా ఇంకెప్పుడు కైలాసము రావదన్నా అంటుంది అప్పుడు మొదటికే మోసం వస్తుంది అనుకుని సరిపెట్టుకునేవారు సతి 205 అక్కలు.
ఇలా ఉండగా ఒకనాడు దక్షుడు మహాయజ్ఞం తలపెట్టెను. శివుడిని తప్ప బ్రహ్మాండములోని ప్రముఖులందరిని ఆహ్వానించాడు ఆ యజ్ఞమునకు. వద్దని వారించినా వినకుండా తన తండ్రిని అడిగి అందరి ముందు కడిగేస్తానని సతి ఎగేసుకుంటు వెళ్ళింది ఆ యజ్ఞమునకు. కడగడం మాట అటుంచి తానే అవమానాల పాలయ్యింది. అందరు తలో మాట అన్నారు సతిని శివుడిని అవహేళనగా. దాంతో ఉక్రోషం తట్టుకోలేక ఆత్మాహుతి చేసుకొనెను సతి. ఆ తరవాత శివుడు ఆగ్రహోదగ్రుడై వీరభద్రుడిని పంపి దక్షుడిని అతడి యజ్ఞముని ధ్వంసం చేయించెను. యజ్ఞము రసాభస అయ్యేసరికి బ్రతుకు జీవుడా అని ఎవరింటి దారి వారు పట్టారు. ఐతే సతి పోయిందన్న బాధకన్నా ఇంక ఇప్పుడు కైలాసము ఏ నెపముతో వెళ్ళగలమా అన్న వ్యధ ఎక్కువయ్యింది శివుడి 205 వదినలలో. సతి ఉన్నప్పుడైతే చెల్లెలిని చూడ్డానికి వెడుతున్నాను అని భర్తకి చెప్పి కైలాసము చేరుకునేవారు సతి అక్కలైన ఆ 205 మంది వివాహితలు.
ఇది ఇలా ఉండగా తన పెనిమిటి ఐన కశ్యపుడి మేఢ్రము ఎప్పుడో ఒకసారి తన భగములో కొద్ది క్షణాలపాటు మొక్కుబడిగా ఉండి స్ఖలించగా గిట్టలున్న జీవులు సంతానముగా కలిగారు సురభికి. తన అక్క కద్రువకి పాకే జీవులు కలగగా తన చెల్లెలు వినతకి విహంగులు (ఎగిరే జీవులు) కలిగారు. ఐతే తన సంతానము మిక్కిలి పిరికిగా ఉండి కౄరజీవులకి అహారమైపోవడం గమనించిన సురభికి మిక్కిలి బాధ కలిగింది. ఇది ఏమి అని పెనిమిటిని అడగగా అది ప్రకృతి ధర్మం అంతే అని ముభావముగా చెప్పేసి దులుపుకున్నాడు కశ్యపుడు. మందలో ఒక భార్యగా ఉంటే ఇలాగే ఉంటుంది జీవితం అనిపించింది సురభికి. ఎందరో లభిస్తున్నప్పుడు పెనిమిటి తనని ఎందుకు పట్టించుకుంటాడు పైగా మందెక్కువైతే మజ్జిగ పల్చన అన్న చందాన్న ఇందరి భగములలో స్ఖలించిగా పల్చబడ్డ తన భర్త కశ్యపుడి వీర్యం వల్ల కలిగే సంతానం ఇలా కాక ఇంకెలా ఉంటారులే అనుకుంది సురభి.
అప్పుడామెకి తన చిన్న చెల్లెలైన సతి గుర్తొచ్చింది. ఆమె చేసినదే చాలా మంచి పని అనిపించింది. అది బ్రతికుంటే దాని పిల్లలు ఎలా ఉండేవారో కదా అన్న ఆలోచన వచ్చింది సురభికి. అలా అలా అలోచిస్తుండగా ఒక చిలిపి ఆలోచన చటుక్కున వచ్చింది సురభికి. అంతలో అమ్మో అని భయపడింది. కాని మరుక్షణం సతి “అలా ధైర్యం చేసింది కనుకనే ఉన్నన్నాళ్ళు ఎంతో సుఖపడుతూ బ్రతికింది, నాది ఒక బ్రతుకేనా” అని మరలా తనకి తాను ధైర్యం చెప్పుకుంది సురభి. ఏదైతే అది అయ్యిందెలే అని మొండి ధైర్యం తెచ్చుకుని ఒకనాడు తన సవతులైన అక్కచెల్లెళ్ళతో కలిసి మానసరోవరంకి వెళ్ళి స్నానమాడినది. మిగిలిన వారందరు ఏవో మాట్లాడుకుంటూండగా ఎవ్వరికి కనపడకుండా మెల్లిగా ఒక గుహలోకి వెళ్ళి దాక్కున్నది. సురభి ఏమయ్యిందో ఎవ్వరు గమనించలేదు. అందరు మెల్లిగా ఇంటికి వెళ్ళిపోయాక సురభి గుహనుండి వెలుపలకి వచ్చి మెల్లిగా కైలాసము వైపు వెళ్ళింది.
పంచాక్షరి మంత్రము జపిస్తు వస్తున్న సురభిని కైలాసములోని పిశాచగణములు అడ్డుకోలేదు. ఐనా సురభి వారికి కొత్తేమి కాదు, తమ ప్రభువైన శివుడి వదినగారు కదా. మెల్లిగా అడుగులో అడుగేసుకుంటూ శివుడున్న ప్రదేశమునకు చేరుకుంది సురభి. శివుడికి చాలా చేరువుకి చేరుకుంది. తన మరిదిని అంత దగ్గరగా చూడటం అదే మొదటిసారి సురభికి. ఇదివరకు దూరమునుండి దొంగచాటుగా చూస్తేనే భగము ద్రవించి కుచములు బలిసి బరువెక్కేవి అలాంటిది ఇంత చేరువ నుండి చూస్తుండేసరికి సురభికి ఆపుకోలేనంత కామవాంఛ కలిగింది. చెల్లెలైన సతి తనని ఉడికించడానికి కావాలని చెప్పే శృంగార విశేషాలన్ని గుర్తురావడముతో ఆమెలో కామతాపము తారస్థాయికి చేరుకుంది. ఆమె ఒంట్లోనుండి సెగలు ఎగజిమ్మడం మొదలయ్యాయి. ఒకపక్కన బెరుకు కూడా హెచ్చుగానే ఉంది ఆమె మదిలో.
తనని ఈ పరిస్థితిలో చూస్తే తన మరిది ఏమనుకుంటాడో కదా. తప్పుగా అనుకుని తన పెనిమిటికి చెప్తే ఏమౌతుందా అన్న భయం కలిగింది. అంతలో అసలే ఏకపత్నివ్రతుడు ఐన ఈ మరిది మాత్రం పాపం భార్య పోయాక లింగాన్ని పట్టించుకునే దిక్కు లేక ఎంతగా విలవిలలాడుతు ఉంటాడొ కదా, అతడి లింగం ఎలా కుచించుకు పోయి ఉన్నదో కదా పాపం అనుకుంది తన మరిది శిశ్నముని చూసి కశ్యప కళత్రమైన సురభి. బయట పడలేక ఇలా కళ్ళు మూసుకుని ధ్యానం చేస్తున్నాడులే, మరిది లింగానికి అభిషేకం చేస్తే ఏమి అనుకోడులే అని తనకు తానే ధైర్యం చెప్పుకుంది సురభి. కోరికతో బలిసి బిర్రబిగుసుకున్న తన పాలిండ్లని తన మరిది శిశ్నముకి కొద్దిగా పైన నిలిపి మెల్లిగా వాటినుండి క్షీరముని ధారలుగా పోయుచు అభిషేకము చేయనారంబించెను.
ఇంకేముంది, అసలే శివుడు అభిషేక ప్రియుడు, లింగాన్ని నీటితో అభిషేకిస్తేనే ప్రసన్నుడైపోతాడు అలాంటిది కోరి వచ్చిన వదినగారు తన కుచములలో నిండిన క్షీరముని నిక్కబొడుచుకున్న తన చూచుకముల ద్వారా ధారలుగా మలచి అభిషేకించుటతో శివుడి లింగము నిగిడుటారంభించెను. అంతకంతగా అది పెరుగుచుంటే ఆ మహాదేవుడి వదినగారైన సురభి ఆనందానికి హద్దులు లేకపోయెను. ఆమెలోని తాపము కామము కట్టలు తెంచుకున్నాయి. మరిదిగారి లింగాన్ని చుంబించి తన నోట్లోకి తీసుకుని చూషించడం ఆరంభించెను. పాలాభిషేకానికే అంతగా స్పందించిన ఆమె మరిది లింగము ఇక వదినగారి చుంబన మరియు చూషణకి ఇంకెంతలా స్పందిస్తుందో వేరే చెప్పాలా. తత్రక్షణములో ఆ లింగము బాగా తడిసియున్న సురభి భగములో ప్రవేశించెను. ఇది ఎలా అయ్యిందా అని సురభి సైతం ఆశ్చర్యపోయింది. మాహాదేవుడు తలచుకుంటే అసాధ్యమేమి ఉండదు కదా.
పాపం మరిదిగారు తన సతి తిరిగివచ్చింది అనుకుని నన్ను అమాంతం ఎత్తేసి ఇలా నా భగములోకి తన లింగాన్ని జొనిపెనేమో అనుకున్నది కశ్యప కళత్రమైన సురభి. కోరి వచ్చిన కాంత అందునా వివాహిత పైపెచ్చు వరసకి వదినగారిని కాదనుట సాధారణ మేఢ్రధారులే చెయ్యరాయె అలాంటిది తననే నమ్ముకుని వచ్చి తనని స్తుతిస్తు క్షీరాభిషేకం చేసినప్పుడు భక్త సులభుడైన భోళా శంకరుడు వదినగారి కోరిక తీర్చకుండుట కల్ల. మరిది గారి లింగము వదినగారి భగములో చాలా బిగుతుగా దిగింది. “చెల్లి వర్ణింస్తుంటే ఊరికే బడాయి ఉడికించడానికి చెప్తోంది అనుకున్నాను కాని అంతకు చాలా మించి ఉంది మరిదిగారి మగతనం” అనుకుంది సురభి. వదినగారి భగము యొక్క బిగుతు, తడి మరియు రాపిడి శంకరుడికి అమితముగా ఆనందాన్ని కలిగించుచుండెను.
ఎన్నాళ్ళనుండో నిస్త్రాణగా ఉన్న ఆ లింగములో ఇన్నాళ్ళకి చేతనము కలిగి అది అమితోత్సాహముతో కశ్యప కళత్రమైన సురభి భగములోకి చొచ్చుకుని పోవుచు దారి చేసుకుంటూ విహరించుచు మర్శించుటారంభించెను (మర్శించుట = రుద్దుట). మరిదిగారి విశాలమైన బలిష్టమైన నాలుగు హస్తములలో రెండింటిలో సురభి వదినగారి నిండైన మెత్తని ఎత్తైన పిరుదులు ఇమిడిపోయెను. మరొక రెండు హస్తములు ఆమెని బిగిగా కౌగలించుకొనెను. తన కాళ్ళని తన మరిది నడుముచుట్టు బిగిగా కత్తెరపట్టు వేసి తన చేతులతో మరిదిగారిని గాఢముగా కౌగలించుకొనెను కశ్యపుడి భార్య ఐన సురభి. దాంతో బాగా బలిసి నిటారుగా నిలబడ్డ సురభి కుచములు ఆమె మరిది గారి విశాలమైన ధృడమైన ఛాతిపై గట్టిగా వత్తుకొనిపోయెను.
మునుపెన్నడూ ఇంత ధృడమైన విశాలమైన ఛాతి ఆమె పాలిండ్లని వత్తలేదేమో వాటిలో ఉన్న పాలన్నీ వరదలా పొంగి భోళా శంకరుడిని నిలువెల్లా అభిషేకిస్తు క్రిందికి జాలువారుటారంభించాయి. ఛాతి ఒక్కటేనా, మరిది గారి లింగమంత ధృఢమైన బలిష్టమైన, పొడవైన, లావైన మేఢ్రము అంతవరకు ఆ కశ్యప కళత్రము భగములో ప్రవేశించలేదేమో ఆమె భగము సైతము తొలుత గాబరా పడ్డా అటు పిమ్మట ఆ పరపురుషుని లింగముగు గాఢముగా పట్టుకుని సుఖించుచు అమితముగా ద్రవించుటారంభించెను. వదినగారి భగములో మరిదిగారి మేఢ్రముకి జరగని రాచమర్యాద కలదా?
అటులనే మరిదిగారి మేఢ్రము ప్రవేశించినప్పుడు సుఖించని వదినగారి భగము ఉండునా అందులో దేవాదిదేవుడినే మరిదిగా పొందిన సురభి పొందుచున్న సుఖము వర్ణనాతీతము. క్షణము తీరిక లేకుండా వరుసగా భావప్రాప్తులు పొందుచు రొప్పుతున్న సురభి తనువెల్ల సుఖముతో కంపించుచుండెను. ఐనను అదేమి వింతో అస్సలు అలుపే ఎరుగకుండెను సురభి. తనలో ఇంత సత్తువ ఎలా వచ్చిందా అని తొలుత ఆశ్చర్యపోయెను అంతలో మరిదిగారి లింగముకున్న శక్తి అటువంటిది అని సమాధానపడింది.
ద్విపద మరియు చతుష్పదగా రూపధారణ చెయ్యగల సురభికి తన మరిదిగారి లింగము తన ద్విపద భగముకి (ద్విపద అంటే రండు కాళ్ళది చతుష్పద అంటే నాలుగు కాళ్ళది) మరీ పెద్దదైపోతున్నది అనిపించగా చతుష్పద ఐన గోవు ఆకారమును దాల్చెను. పశుపతినాథుడు వెంటనే వృషభాకృతిని (వృషభము = ఎద్దు) దాల్చి వదినగారి మీదకి వెనకనుండి ఎక్కెను. తన భారముని ఆమెపై మోపకుండా ఆమె భగములో తన లింగముని జొనిపి ఎంతో సేపు సుఖించి సుఖపెట్టుచుండెను. మునుపెన్నడు ఇంత సుఖము పొందని సురభికి ఆ సుఖము ఎల్లప్పుడు పొందవలెనని ఉన్నా సూర్యాస్తమయం అయ్యే సమయం కావొస్తుండటముతో ఇంక ఇంటికి వెడలనిచో తన పెనిమిటికి అనుమానము కలగవచ్చుననిపించెను. వదినగారి మదిలో ఏమి మెదులుతున్నదో త్రికాలఙ్ఞాని ఐన శంకరుడికి అవగతమయ్యెను. భయము వలన ఆమె భగము తనయందున్న మరిదిగారి మేఢ్రముని బిగుతుగా హత్తుకోవడం మానేసేసరికి అర్థమైపోయింది ఇక విరమించాల్సిన సమయమాసన్నమయ్యెనని. ఒక్కసారిగా సురభి భగము నిండిపోయెను ఆమె మరిది ఐన శివుడి వీర్యముతో. ఒక్క చుక్కని కూడా వృధాగా పోనివ్వక మరిది గారి మేఢ్రము స్ఖలించి వెలుపలకి వెళ్ళగానే తన భగము ద్వారముని మూసేసెను సురభి.
ఏమి ఎరుగనట్టు సురభి తన ఇంటికి చేరుకొనెను, శివుడు తన వీర్యమంతా వదినగారికి వరముగా ఇచ్చేసి మరలా ధ్యానము ఉపక్రమించెను. మహాదేవుని వీర్యము ఊరికే ఉండునా, సురభి వెంటనే గర్భవతి అయ్యెను. ఐతే ఎవ్వరికి అనుమానము కలగలేదు. ఎందరో కళత్రములున్నప్పుడు ఎవరి భగములో ఎప్పుడు స్ఖలించెనో గుర్తుండుట అసధ్యమే కదా పైగా కశ్యపుడికి అనేక పనలు యఙ్ఞములు మొదలైనవి నిర్వింహించవలసిన బాధ్యతలు అప్పగించెను విష్ణువు. మహాదేవుడి వీర్యము వలన వింత తేజము వచ్చెను సురభి తనువుకి. అది గమనించిన ఆమె సవతులు/అక్కచెల్లెళ్ళు ఎదో విశేషమని అనుకుని ప్రశ్నించగా మానసరోవరం వద్ద ఒక గుహలో ఔషధ మూలికలని భుజించుట వలన అని నమ్మపలికెను సురభి. కాబోలు ఆవుగా ఆకృతి దాల్చుట సురభికి మాత్రమే చేతనవును కనుక అలాంటప్పుడు మొక్కలు ఆమె మేసి ఉండవచ్చును అనుకున్నారు వారు.
అంతలో శిలాదుడు అనే మహాతపస్వి ఐన ముని మరియు మహా శివ భక్తుడు ఘోర తపము ఆచరిస్తుండగా గమనించిన శివుడు అతడి ముందు ప్రత్యక్షమై ” ఓ ముని శ్రేష్ఠా నీ తపమునకు మెచ్చితిని, ఏమి వరము కావలెనో కోరుకొమ్ము” అని పలికెను. శివ దర్శనముతో నోటమాట రాక అలా కళ్ళుతెరిచి ఆనందబాష్పములు రాలుస్తు నిలిచిపోయాడు శిలాదుడు చాలా సేపు. కొంతసేపటికి నోరు పెగల్చుకుని, ” ఓ మహాదేవా నాకు సంతానము లేదు, నీ వంటి వాడిని నాకు పుతృడిగా ప్రసాదించుము” అని కోరెను. చిరుమందహాసముతో “తథాస్తు” అని అంతర్ధానమయ్యెను శంకరుడు. ఎంతో ఆనందముగా ఇంటికి వెళ్ళాడు శిలాదుడు. ఆజన్మ బ్రహ్మచారి ఐన అతడికి పుతృడు ఎలా కలుగుతాడా అని అతడు ఆలోచించలేదు శిలాదుడు. శివుడు తలచుకుంటే అసాధ్యమనేది ఉండునా అనుకుని నిద్రించాడు.
ఆ రాత్రి సురభి ప్రసవించినది. తనకి కలిగిన పుతృడిని వీక్షించి అమితముగా పొంగిపోయింది సురభి. అనంతమైన దివ్యతేజముతో మెరిసిపోతున్నాడు వజ్రకాయుడైన ఆమె పుతృడు. ఐతే ఒక చిక్కొచ్చిపడింది, ఆ పుతృడికి మూడు నేత్రములు కలవు. దాంతో భయమేసింది సురభికి, తన పెనిమిటికి తెలిస్తే ఇంకేమైనా ఉందా అనుకుంది. ఎవ్వరి కంట పడకుండా తన పుతృడిని నడిపించుకుంటు దూరముగా తీసుకెళ్ళింది. ఒక పొలములో కూర్చొనమని తాను కాసేపట్లో వస్తానని చెప్పి అతడిని అక్కడ వదిలేసి సూర్యోదయ సమయమునకు మునుపే ఇంటికి చేరుకుంది సురభి. శివపుతృడు మరియు వజ్రకాయుడు కావున అతడికి ఏమి అవ్వదులే అన్న ధైర్యముతో ఉండెను సురభి.
సంధ్యావందనం ముగించుకుని తన పొలానికి చేరుకున్న శిలాదుడికి శివుడి తేజముతో మెరిసిపోతున్న బాలుడు కనిపించాడు. అతడి తలిదండ్రుల వలే నంది కూడా ద్విపదుడు మరియు చతుష్పదుడిగా ఉండగలడు. శివుడి వరప్రసాదము అనుకుని ఆ పుతృడిని “నంది” అని సంబోధించాడు. తన తల్లి ఇక రాదని అర్థమైన నంది శిలాదుడిని తండ్రిగా భావించి అతడితో అతడి గృహమునకేగెను. మహా శివ భక్తితో పెరిగాడు నంది. సదా శిలాదుడికి అన్ని విధములుగా అండగా నిలిచాడు. ఒకనాడు కొందరు సాధువులు శిలాదుడింటికి అతిథులుగా వచ్చారు. వారికి పంచభక్ష్యపరమాన్నాలు వండి వినయముగా వడ్డించాడు నంది. వారి సేవలో ఎటువంటి లోపము కలగకుండా తానొక్కడే అన్నీ చేసుకొచ్చాడు నంది. అమితముగా సంతసిల్లిన ఆ సాధువులు శిలాదుడిని ఎంతగానో కొనియాడారు ఇలాంటి పుతృడిని పొందినందుకు మరియు అతడి పెంపకానికి.
నందిని దీవించేటప్పుడు మాత్రం విచారముగా మొహములు పెట్టుకుని సరిగ్గా దీవించకుండా వెళ్ళిపోయారు. అంతట మధనపడ్డ శిలాదుడు వారిని వెంబడించి “అయ్యా నా పుతృడు చేసిన లోపమేమి? ఎమైనా ఉన్నచో నేను క్షమాపణ అడుగుతున్నాను దయచేసి వివరింపండి అతడిని సరిదిద్దుతాను” అని సవినయముగా ప్రార్థించాడు. అంతట ఆ సాధువులు ” ఓ శిలాద ముని అతడిలో ఏ లోపము లేదు, కాని అతడిని చిరంజీవ అని దీవించబోయి అతడి మృత్యువు సమీపములో ఉందని అనిపించి అలా అనలేకపోయాము” అన్నారు. దాంతో విచారంలో మునిగిపోయాడు శిలాదుడు. మెల్లిగా తండ్రి నుండి విషయము తెలుసుకున్న నంది ” శివుడు తలచుకుంటే అసాధ్యమే లేదని అనెదరు కదా మీరు శివుడిని దర్శించుకున్న మీరే అలా అనుకుంటే ఎలా” అని తండ్రికి ధైర్యం చెప్పి శివుడికై ఘోర తపమును ఆచరించుటారంభించెను నంది.
అంతట ప్రసన్నుడైన శివుడు ప్రత్యక్షమయ్యెను. శివుడిని చూస్తూ ఏమి మాట్లాడలేకపోయాడు నంది. “ఏమి వరము కావలెనో కోరుకో” అని శివుడు పదే పదే పలుకగా చివరికి నోరు పెగల్చుకుని ” ఓ మహాదేవా సదా నీ సాన్నిధ్యములో ఉండాలని ఉంది” అన్నాడు నంది. “తథాస్తు, నీవు నా వాహనముగా నా గణములకి నేతగా ఎల్లప్పుడు నాతోనే ఉండెదవు” అని దీవించెను శివుడు.అవ్విధముగా వజ్రకాయుడు అజేయుడు త్రినేత్రుడు సకల వేద ఙ్ఞాన సంపన్నుడు ఐన నంది శివుడికి వాహనమయ్యెను. ఎందరో ఋషులు నందికి శిష్యులు అయ్యారు. నంది నుండి పొందిన విద్యని అష్టదిక్కులకి వెళ్ళి వ్యాపింపజేసారు సనక, సనాతన, సనందన, సనత్కుమారు, తిరుమూల, వ్యాఘ్రపాద, పతంజలి మరియు శివయోగి అనే మునులు.
ఒకసారి శాపవశమున పార్వతి మత్స్యకన్య (చేపలు పట్టే వారి పుత్రిక) గా జన్మించినప్పుడు నంది ఒక మహా తిమింగలముగా అవతారం దాల్చి మత్స్యకారులని బెంబేలెత్తించెను. ఆ తిమింగలాన్ని హతమార్చిన వాడికి తన పుత్రికనిచ్చి వివాహము జరిపెదనని స్వయంవరం ప్రకటించాడు ఆ మత్స్యకారుల రాజు. అప్పుడు శివుడు ఒక వేటగాడిలా వచ్చి ఆ తిమింగలాన్ని హతమార్చి పార్వతిని వివాహమాడెను. ఇవ్విధముగా శివపార్వతులని కలిపాడు నంది. ఇంద్రుడి గర్వమును అనేక పర్యాయములు హరించాడు నంది. ఐరావతమును ఓడించి హతమార్చగా పిదప దేవతలు అందరు వేడుకొనగా మృతసంజీవిని విద్యతో ఆ ఇంద్రవాహనాన్ని పునర్జీవితుడిని చేసాడు. వజ్రకాయుడు చిరంజీవి ఐన నందిని అతడి తల్లి ఐన సురభి కోరుకున్నట్టు ఎవ్వరు ఏమి చెయ్యలేరు.
గజాసురుడు తపముతో శివుడిని ప్రసన్నుడిని చేసుకుని తన ఉదరమునందే నివసించమన్నప్పుడు నంది విష్ణువుతో వెళ్ళి ఆ గజసురుడిని తన నృత్యముతో మెప్పించి వరము కోరుకొనమనగా నా స్వామి కావాలి అని అడిగిన్ తన కొమ్ములతో గజాసురుడి ఉద్రము చీల్చి శివుడిని బయటకి రప్పించెను. ఇది వినాయక చవితికి అందరు చదువుకుని వినే కథ. రావణుడు ఒకసారి బలగర్వముతో కైలాసముని ఎత్తెయ్యగా ఆగ్రహించిన నంది హూంకరించి తన పాదముతొ ఒక్కసారి నేలను గట్టిగా మోదెను, అంతే రావణుడు నడుము అతడి అహంకారము విరిగెను. అంతట అతడు శివుడిని శరణు వేడగా వైద్యనాథుడైన శివుడు కరుణించి నయము చేసెను. మరొకమారు రావణుడు తోసుకుంటూ కైలాసములోకి పోవుచుండగా నంది అడ్డుకున్నాడు. నందిని తోకున్న పశువా అని రావణుడు అవహేళన చెయ్యగా, తోకలున్నవారి చేతిలో అవమానించబడి వారి కాళ్ళని పట్టుకొనెదవు అని శపించాడు నంది రావణుడిని. రాముడిపై విజయము కోసము యజ్ఞము ఆచరింస్తున్నప్పుడు వానరులు అచటికి చేరి మండోదరిని చెరపట్టి ఆమె భగములోకి తమ మేఢ్రములని బలవంతముగా జొనిపి సంభోగించుటారంభించిరి. ఏమీ చెయ్యలేని పరిస్థితి రావణుడిది. యజ్ఞము నుండి లేస్తే అది విఫలమవుతుంది లేవకపోతే వానరులు మండోదరిని యభతించి తన పట్టమహిషి భగములో స్ఖలించి చక్కా పోయెదరు, అంతకు మించిన అవమానము లేదు. అప్పుడతడికి నంది శాపము గుర్తొచ్చినది. అటులనే అంగదుడి పాదము కదపడానికి పట్టుకున్నప్పుడు నవ్విన అంగదుడు, ఈ పనేదో శ్రీరాముడితో చేసుంటే నీకు ఇన్ని తిప్పలుండేవి కాదు కదా అన్నప్పుడు కూడా రావణుడికి నంది శాపం గుర్తొచ్చింది.
ఒక కథనం ప్రకారం శివుడు నందికి ప్రజలు ఎలా బ్రతకాలో చెప్పిరమ్మంటాడు. వారానికి ఒక పూట భుజించి ప్రతిదినము తలస్నానం చెయ్యమని చెప్పు అని శివుడు చెప్పి పంపిస్తాడు నందిని. దార్లొ కోరివచ్చిన కాంతలు కనిపించేసరికి వారిని యభతించి వారి భగములలో స్ఖలించి భూలోకము చేరుకున్న నంది తన స్వామి చెప్పినది సరిగా గుర్తుపెట్టుకోక జనానికి వారానికొకసారి తలస్నానం చేసి ప్రతీ దినము భుజించమని చెప్తాడు. ఆనందముగా తిరిగివచ్చిన నందిని ప్రశ్నిస్తాడు శివుడు. అప్పుడు తప్పు తెలుసుకుంటాడు నంది. నీ తప్పుకి పరిహారం నీవు స్ఖలించగా జన్మించే పుత్రులు తీరుస్తారులే అంటాడు శివుడు. ప్రతి దినము ఇందరు భుజించాలంటే కావలసిన ఆహారము పండించడానికి అప్పటినుండి నంది పుతృలైన ఎద్దులు కష్టపడి పొలములు దున్నుతూనే ఉన్నాయి.
ఇది నాకు తెలిసిన నంది కథ. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౧౮) ప్రశ్న : దుర్గాదేవి మహిషాసురిడితో సంభోగించెనా అతడిని సంహరించే ముందు?
సమాధానము : మహిషాసురుడు కశ్యప ప్రజాపతికి మునిమనుమడు. కశ్యపుడికి దితికి జన్మించిన వారు దైత్యులు. ఈ దైత్యుల సంతతి లో రంబాసురుడు శ్యామల అను ఒక మహిషి (బర్రె,గేదె) తో సొంభోగించగా జన్మించిన వాడు మహిషాసురుడు (దున్నపోతు అసురుడు). ఇతడు అమిత బలశాలి పైగా రూపము మార్చగల విద్యలలో నిష్ణాతుడు. అసుర గురువు శుక్రాచార్యుడు ఇతడి ఓర్పును, బలమును, చిత్తస్థిరత్వముని గుర్తించి ఇతడికి అనేక విద్యలని బోధించెను. అనంతరం ఘోరతపముని ఒనర్చమని ఆదేశించెను. గురువాఙ్ఞని శిరసావహించి తపమొనర్చెను మహిషాసురుడు. ఆ తపోశక్తి ముల్లోకాలని అల్లకల్లోలం చేయటారంభించేసరికి ఇక తప్పక ప్రత్యక్షమయ్యెను బ్రహ్మదేవుడు. అందరు అసురులు అడిగే అమరత్వము వరముని మహిషాసురుడు అడగగా, “అది వీలుపడదు నీ మృత్యువు ని నీవే ఎంచుకో” అనెను బ్రహ్మ. “బ్రహ్మాండములో ఉన్న ఎవరి వల్లను నాకు మృత్యువు కలగరాదని. నా శక్తి నేను స్వచ్ఛందముగా దానమిచ్చిన వారే నన్ను జయించగలరు. ఈ వరమివ్వనిచో తపము కొనసాగించెద” అని మహిషాసురుడు వరము కోరెను. తథాస్తు అనక తప్పలేదు బ్రహ్మదేవుడికి. గత్యంతరము లేక అవ్విధముగా వరమిచ్చెను సృష్టికర్త. అతి బలశాలి ఐన మహిషాసురుడు దేవతలని జయించి ఇంద్రాసనం కైవసం చేసుకొనెను. దేవతలకి బలముని సమకూర్చే హవిస్సుకి మూలమైన యఙ్ఞములని నిషేధించెను మహిషాసురుడు. యఙ్ఞములు ఒనర్చు ఋషులను బంధించి కారాగారములో పడవేసెను. ఇంద్రుడు ఎందరు అప్సరసలని పంపినా మహిషాసురుడి తపమును భంగపరచలేకపోయారు. తరుణోపాయము తోచక శ్రీ హరిని వేడుకున్నారు దేవేంద్రుడు మరియు సమస్త దేవతలు. ఆది పరాశిక్తి తమందరికి ఒసంగిన శక్తులని సమ్మేళించనిదే మహిషాసురుడిని ఎదుర్కొనుట సాధ్యపడదని వివరించెను ఆ సురపక్షపాతి ఐన శ్రీహరి. అసురులు కలిగించి ప్రతి ఆపద నుండి దేవతలని రక్షించే శ్రీహరి పలుకే వేదము దేవతలకి. తక్షణమే వారెల్లరు ధ్యానము లో నిమగ్నమై అశక్తులై తమలో మిగిలున్న శక్తులన్నింటిని సమీకరించి నిస్త్రాణులయ్యిరి. అంతట దుర్గాదేవి అవతరించెను.
మహిషాసురుడితో తలపడెను దుర్గాదేవి సకల అస్త్ర శస్త్రములతో. కాని వరబలము చేత అతడు పరాజితుడవటములేదు, ఎంతసేపు రణము చేసినా. అంతట నారదుడు ఒక తరుణోపాయము సూచించెను. అది తొలుత నచ్చకపోయినను ఇంకొక దారి లేక దానినే ఆచరించెను దుర్గాదేవి. రణరంగము నుండి అంతర్ధానమైన దుర్గాదేవి ఒక మహిషి గా రూపము దాల్చి మహిషాసురుడి ముందుకి వచ్చెను. ఎందరో అప్సరసల వలన కానిది ఈ మహిషి రూపములో వచ్చిన దుర్గాదేవి వలన సాధ్యమయ్యింది. మహిషాసురుడి మేఢ్రము నిగిడెను. మహిషి యొక్క భగమును లేఢించుచు (నాకుచు) ఆమె వెనకే వచ్చెను ఆ అసురుడు. కొద్దిగా బెట్టు చేస్తు పరిగెత్తెను ఆ మహిషి. మహిషాసురుడు విజయము తనదేనన్న అత్యుత్సాహములో ఆ మహిషిని తన ముందర కాళ్ళతో బంధించి ఆమె మీదకెక్కి, ద్రవించుచున్న ఆమె భగములోనికి తన బలిష్టమైన భీకరాకారము కల మేఢ్రమును జొనిపి యభతించుట (దెంగుట) ఆరంభించెను. ఇష్టరూపధారణ విద్య తెలిసిన ఆ మహిషి మరియు మహిసారుడు అనేకానేక మృగముల రూపములు ధరించుచు చిరకాలము యభతించిరి. బాగా యభతించిన పిమ్మట మహిషి భగమునిండు విధముగా స్ఖలించెను మహిషాసురుడు. అంతే హఠాత్తుగా ఆ మహిషి దుర్గాదేవి రూపము ధరించి అతడిని హతమార్చెను. స్ఖలించినప్పుడు అతడి శక్తి ఆమెకి దానమయ్యెను అది కూడా స్వచ్ఛందముగా. దాంతో మహిషాసురుడు పొందిన వరములో ఉన్న శరతులు పూర్తయ్యి దుర్గాదేవికి అతడిని హతమార్చే వీలు పడెను బ్రహ్మ వాక్కుకి ఆటంకము కలుగకుండా. దుర్గాదేవి మహిషాసుర మర్దిని గా స్తుతించబడుచున్నది అప్పటినుండి. దేవేంద్రుడికి ఇంద్రాసనం మరలా చిక్కింది. యఙ్ఞములు యధావిధిగా కొనసాగెను.
ఇది నాకు తెలిసిన/తెలుసుకున్న కథనము. తప్పులున్నచో మన్నించగలరు.

౧౯) ప్రశ్న : రావణుడు సీతతో ఎందుకు సంభోగించలేకపోయెను? సంభోగించుంటే ఎలా ఉండేది?
సమాధానము: మీరు ప్రస్తావించిన రావణ సీత విషయం గురించి విఙ్ఞులు చాలా మంచి విషయములు వ్రాసారు. ఇక పోతే ఇదే విషయం అలనాటి కళాపోషకుడైన ఒక రాజు ప్రస్తావించి ఉంటే ఆయన ఆస్థానములో ఉన్న కవులు మంచి మాన్యముల కోసం పోటీ పడి వ్రాసుండేవారు సంస్కృతములో. ఎన్నో పుక్కిట పురాణాలు ఇలా పుట్టినవే కాని కాలక్రమేణా అవి ప్రామాణికం ఐపోయాయి. ఒక ఉదాహరణ, శ్రీ కృష్ణ దేవరాయల వారి ఆస్థానములో ఉన్న అష్టదిగ్గజములలో ప్రథములైన అల్లసాని పెద్దన గారు వరూధిని ప్రవరాఖ్యుల గురించి పెద్ద గ్రంథం వ్రాసారు. సంస్కృతములో ఉన్న వ్యాస ఋషి యొక్క మహాభారతము (అని అందరు భావించే) లో ఈ కథ రెండే పద్యాలలో ఉంది. ఇప్పుడు అల్లసాని వారి కావ్యము దాదాపు ప్రామాణికమై పాఠ్య పుస్తకాలలో కూడా చోటు పొందింది. మాయాబజార్ సినిమా ఇంకొక ఉదాహరణ. నిజంగా ఆ ఘట్టాలు ఐనట్టు వ్యాసభారతములో లేదు కాని జనులు ఇప్పుడు దానిని దాదాపుగా ప్రామాణికమని నమ్ముతున్నారు. ముత్యాల ముగ్గు సినిమాలో సెగెట్రి ఇదే విషయం ప్రస్తావించుంటే రావు గోపాల్ రావు గారు ఏమి చెప్పుండేవారా అని కాసేపు ఆలోచించాను. ఆ ఊహనే ఇక్కడ ప్రస్తావిస్తున్నాను. ఇది ఎవరి భావాలని కించపరచడానికి కాదు.
సెగెట్రి : ఎస్ సర్. ఈ డిక్కిలో ఉన్న శాల్తి నానా కష్టాలు పడిపోయాడు కాని అనుకున్నది దక్కలేదు కదా సర్.
రాగోరా: అవును రావణాసురుడిలా
సెగెట్రి: ఆయనెవరు సార్.
రాగోరా: ఏం సెగెట్రివయ్యా నువ్వు. పొద్దస్తమాను తిని తొంగుంటే మడిసికి గొడ్డుకి తేడా ఏటుంటాటాది. మడిసన్నాక కొంత పురాణ ఙ్ఞానం కలాపోశన ఉండలయ్యా. సరే సెబ్తానిను. పూర్వం రావణాసురుడని ఈడిలాటోడొకడుండేవాడులే. అప్పట్లో ఆడొక పెద్ద పిస్తా పుడింగి. అడికొక సెల్లి ఉండేది సూర్ఫణక అని. దానికి పెళ్ళయ్యిందిలే ఐనా కాని ఓ పాలి అలా సరదాగా తిరుగుతు ఓ ఇద్దరు రాకుమారుల్ని మోహించిందిలే. సుఖపడి సుఖపెట్టమని ఆళ్ళ కాడికెళ్ళి అడిగింది. ఆ తిక్కనాయాళ్ళు దాని ఛీ పొమ్మన్నారు. అది మొండికేసి ఇనపోయేసరికి ఆళ్ళు దాని ముక్కు సెవులు కోసి కారం పెట్టారు. అది ఊరుకుంటదా సెప్పు, ఎళ్ళి దానన్నకి సెప్పినాది. అంతేనా అంటే అంతే కాదు, ఆ తిక్కనాయాళ్ళ కాడ చాలా అందమైన ఆడదుంది అందుకే నన్ను తరిమేసారని మరీ ఊదింది అన్న సెవిలో. ఆడికి మొదట మండింది, సైన్యాన్ని పంపి ఆ తిక్కనాయాళ్ళని డొక్కలో నాలుగు తగిలించి కట్టేసి అట్టుకురండి అనేవాడు. కాని ఆడాళ్ళ ఈక్నెస్ ఉన్న వాడికి సెవిన ఆడి సెల్లి ఊదిన రెండో ముక్కడేసరికి తానే స్వయంగా ఎళ్ళాలని తీర్మానించేసుకున్నాడు. అడకెళ్ళి ఆడి సెల్లి సెప్పిన సీతని సూసేతలికి ఆడి మతి పోయింది. సేనామందితో సుఖపడ్డాడు కాని రావణాసురుడు ఇంతందమైన దాంతో సుఖపడలేదు. అసలామాటకొస్తే సీతని లగ్గమాడదామని రావణుడెళ్ళాడ్లే. కాని సొయంవరం లో నెగ్గలేక ఇంటికొచ్చేసాడ్లే ఆ విషయం పక్కన పెడితే, ఈ పాలి ఎలాగైనా దక్కించుకోవాలనుకున్నాడు. ఐతే ఒక సిన్న సిక్కొచ్చిపడ్డాది. పూర్వం ఈ రావణుడు వాడి సవతన్నయ్య కోడలిని బలవంతం గా అనుభవించాడ్లే. అది ఈడిని శపించింది. ఇక మీదటెప్పుడైనా ఎవత్తిలోకైనా బలవంతం గా నీది దింపావో నీ తల వెయ్యి ముక్కలవ్వుద్ది అంది. ఆ శపించిన అన్న కోడలి శాపాన్ని పరీక్షించదల్చుకోలేదు రావణాసురుడు. బలవంతం కన్నా ఇష్టంతో వచ్చిన దాంతో ఆ సుఖమే వేరులే అని అనుభవం మీద తెలుసుకున్నాడ్లే రావణాసురుడు. మారీచుడనే ఒక తన సత్రకాయి గాడిని పిలిచి, నువ్వు బంగారు జింకలా మారి అటు ఇటు తచ్చాడు ఆమె ముందు అని పురమాయించాడు. ఆ సత్రకాయి గాడు ‘ అయ్యబాబోయ్ అయ్యోరు దాని మొగుడెవరనుకున్నారు, అల్నాడు ఆడు కొట్టిన బాణం దెబ్బకి అక్కడెక్కడినుండో వచ్చి మన లంకలో పడ్డాను, నా వల్ల కాదు నన్నొగ్గెయి ఈ పాలి’ అని కాళ్ళా వేళ్ళా పడ్డాడు. “నీకు పూర్వానుభవం ఉంది కాన నువ్వే ఆ బంగారు జింక ఏషమెయ్యాల, కాదు కూడదన్నావో ఆడికన్నా ముందు నేనే డొక్కలో తన్ని….” అని రావణాసురుడనేసరికి మారీచుడికి ఇంకో దార్నేక బంగరు జింక ఏషమేసి సీత ముందు అటు ఇటు గంతులేసాడు. సీతకి తెగ నచ్చేసి ఆ జింకని అట్టుకురమ్మని తన మొగుడైన రాముడికి పురమాయించింది. అట్టాటి జింకలుండవని తెలిసినా బాణం విల్లు అట్టుకుని బయల్దేరాడు రాముడు, తప్పుద్దా మరి. పెళ్ళానికి అర్థమయ్యేలా సెప్పగల మొగుడు ఈ భూపెపంచకం లో అప్పటికి కాదు కదా ఇప్పటికి కూడా పుట్నేదు. రాముడు పొయ్యాడు కాని ఆడి సత్రకాయి ఐన లచ్మనుడ్ని వదినకి కాపలా కాయమని ఎల్లాడు. ఈడ్ని తప్పించడం ఎలా అని ఆలోచించాడు రావణుడు. అంతలో రాముడి బాణానికి సచ్చిన మారీచుడు రాముడి గొంతుతో “హా సీతా హా లచ్మణా” అని సావుకేకెట్టాడు. అది విన్న సీత ” ఓలమ్మో ఓల్నాయనో నా మొగుడికేటో ఐపోనాద్రో అని సోకన్నాలందుకుంది.” లచ్మనుడు మాత్రం నిమ్మకి నీరెత్తినట్టుండటం గమనించి, మరిది మీద ఇరుసుకు పడిపోనాది సీత. “అవతల మీ అన్న ఆపద్లో ఉంటే బేగల్లకుండా ఇక్కడా తాపీగా కూకుంటావా. నీ మనసులో ఏదో లొచ్చుంది. మీ అన్న పోతే నన్ను అనుభవించాలని నీ దురాలోచన. అదెప్పటికి అవనివ్వనొరేయ్. నున్నిప్పుడు కాని కదల్లేదో నేనే ఎళ్ళి సూసుకుంటాను నా మొగుడి బాగోగులు” అని ఇంకా నానా మాటలని మరిదిని గెంటింది సీత. “మా అన్నని కొట్టగల మొనగాడు పుట్నేదు” అని ఎన్ని సెప్పినా వదినమ్మ సెవినెట్టలేదు. ఇక సేసేది నేక బాణం తో వదినమ్మ ఉన్న కుటీరం చుట్టు గీత గీసి ఇది దాటి రాకు నేను అన్నతో వచ్చేవరకు అని సెప్పి బయల్దేరాడు లచ్మనుడు విల్లు బాణాలట్టుకుని. ఇక్కడివరకు అంతా సానుకూలం గా జరిగింది రావణాసురుడికి. ఇక్కడే ఆడు పప్పులో కాలేసి సివరాకరికి దెబ్బైపోయాడు. పది తలకాయలున్నా రావణాసురిడికి మెదడు పదో వంతైనా లేదు. బిచ్చగాడి వేషం లో కుటీరం బయట నిలబడి మాదాకోళం తల్లీ అని అడుక్కోవడం మొదలెట్టాడు. అదే నన్నడిగితే మొత్తం కాంట్రాక్టు మాట్టాడుకుని ఆ బిచ్చగాడి బదులు రాముడి వేషం వేసి ఒక ఆడ సత్రకాయిని (రాక్షసిని) బంగారు జింకగా మార్చి కుటీరం ముందు నిలబడు అని సెప్పేటోడ్ని. అప్పుడు కథ ఇంకోలా ఉండేది కదా. అదెలా ఉండేదన్నది ఆ సినేమా కథలు రాసే అప్పడ్ని అడిగి రాయించుకు రా ఓ సినెమా సేద్దారి… ఆనాక.
అని చెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయెను రా.గో.రా.
సెగెట్రీ : అయ్యగారు ఇలా చెప్పారు ఆ తరవాత కథ వ్రాయించుకుని రమ్మన్నారు డబ్బులివ్వని పక్షం లో. కథా వ్రాయక డబ్బూ ఇవ్వకపోతే డొక్కలో తన్ని డిక్కిలో…. ఎస్ సర్.
సినేమా కథలు రాసుకునే అప్పడికి తల గిర్రున తిరిగి మూర్ఛపోయాడు. అలనాటి శృంగార కవి పూనాడప్పుడు ఆ రైటర్ అప్పడ్ని. ఇలా సాగింది ఆ తరవాత కథ.
రాముడు రామానుజుడు మరలి వెళ్ళిన పిమ్మట ఆ దశకంఠుడు తన అసుర సైన్యముని సర్వ విధములు గా వారివురి రాకని సూర్యాస్తమయం వరకు నిలువరించమని ఆదేశించెను. అటు పిమ్మట రాముడి రూపము ధరించి తన ప్రియ సహోదరికి ఒక సువర్ణ కస్తూరి మృగము రూపము కల్పించెను. కుటీరము వెలుపల నిలచి, “ఓ నా ప్రాణసఖి ఇదిగో నీవు కోరినది, మార్గమధ్యమున కనుపించిన అనుజుడికి మనిరివురికి సూర్యాస్తమయం వరకు ఏకాంతం కావాలని అవగతమయ్యెను” అని మృదువుగా పలికెను. అంతట తన్మయత్వము నిండిన సీత వేగముగా అచటికి ఏతెంచి తన కోరికి తీర్చిన ప్రాణనాథుని బిగిగా కౌగలించుకొనెను. ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం అందునా ఏకాంతం సీతలోని బిడియముని పటాపంచెలు గావించెను. సీత బిగి కౌగిలింత రావుడిని (రావుడు – రాముడి రూపధారి ఐన రావణుడిని రావుడు అనుకుందాము) అమితముగ ఉత్తేజపరిచినది. అతడి మేఢ్రము సంభోగముని సిధ్ధమై నిగిడెను. ఈ విషయం గ్రహించిన సీత. నా కోరిక తీర్చిన నా ప్రాణనాథుని కోరిక నేను తీర్చెద అనుచు రావుడి మేఢ్రముపైనున్న వస్తములని తొలగించి దానిని చూషించెను. అది అంతకంతకి వృద్ధిచెందెను. సీతకి ఆశ్చర్యము కలిగెను. తాను అంత పెద్ద మేఢ్రముని అంతవరకు వీక్షించలేదు. బహుసా ఈ వాతావరణ ప్రభావం మరియు ఆ మృగముని పట్టి తెచ్చే ప్రయత్నములో ప్రాననాథుని శరీరములో ఉత్తేజము హెచ్చినదేమో అని భావించెను సీత. అంతలో రావుడు ఆమె వస్త్రములని తొలగించుచు ఆమె ఆపాదమస్తకముని చుంబించెను. అంతట ఆమె భగము ద్రవించుటారంభించెను. ఆ ద్రవము అత్యంత మధురముగా రుచించిన రావుడు దానిని గ్రోలుచు ఆమె గులమును తన నాసికతో మర్శించుచు (రుద్దుతు) ఆమె భగమును లేఢించెను (నాకెను). ఆ చుంబన, మర్శన, లేఢనతో ఆ పీనశ్రోణిపయోధరి (ఎత్తైన, నిండైన, బరువైన, ఒరసుకొనుచున్న, అందమైన, మెరుస్తున్న, మెత్తని, గుండ్రటి స్తనములు మరియు పిరుదులు కలది) పులకించెను. ఆమె క్రొడ (సళ్ళు) మరింత హెచ్చి బిగుతయ్యెను. ఆమె చూచుకములు నిక్కబొడుచుకున్నవి. ఆమె శ్రోణిబింబములు (పిరుదులు) బాగా నిండుగా బరువుగా అయ్యెను.వాటిని పొదవి పట్టుకుని రావుడు ఆమెని ఎత్తగా ఆమె అతడి కటి (నడుము) చుట్టూ తన పాదములని బిగించెను. అతడి మేఢ్రమును ఆమె భగముపై తొలుత నాట్యమాడుచు మర్శించెను, అటుపిమ్మట భగములో ప్రవేశించెను. అంత బిగుతుగా మేఢ్రము ప్రవేశించుట సీతకి అదే ప్రథమము. పరదారము (రంకు) యభతము (దెంగులాట) యందు నిష్ణాతుడైన రావుడు సీతకి అమితమైన సుఖము ఉత్తేజము కలుగు విధముగా యభతించుటారంభించెను. సుకుమారి ఐన సీతకి ఆసనముగా తాను తెచ్చిన సువర్ణ మృగము (బంగారు జింక) ని అమర్చెను. దాని మీద వెల్లకిలా వాలిన సీత జఘనములు రావుడి భుజములని అలంకరించగా ఆమె భగము అతడి మేఢ్రముని అలంకరించినది. ఆమె గణపీఠకముని (సళ్ళు) రావుడి హస్తములు అలంకరించి బిగిగా కౌగలించుకొనెను. యభతము (దెంగులాట) వేగమును క్రమేపి హెచ్చించెను రావుడు. ఆ వేగములో సీత భగముకి చేరువులో ఉన్న ఆ హరిణి (ఆడ జింక) భగములో సైతము రావుడి మేఢ్రము అప్పుడప్పుడు ప్రవేశించుచుండెను. సహోదరుడి మేఢ్రము సూర్ఫణక భగమును యభతించుచు ఆమెకి అనిర్వచనీయమైన సుఖముని ఒసంగుచుండెను. కోమలి ఐన సీత సేద తీరుచున్న సమయమున రావుడు ఆ హరిణిని యభతించుచుండెను (దెంగెను). అంతలో ఇక తమ వల్ల ఇక రామలక్ష్మణులని నిలువరించుట కాదని సూచించుచూ కాకముల (కాకుల) వలే రూపము ధరించి పలాయనం చిత్తగించుచున్నఅసురులు కావు కావుమని గర్జించుచున్న మేఘముల వలె రావణుడికి సంకేతమిచ్చెను. అంతట సీత భగము నిండా స్ఖలించెను రావుడు. అమితముగా సుఖించి సేదతీరుచు సొమ్మసిల్లిని సీతని పుష్పముల పానుపు పై పరుండబెట్టి రావణుడు మరియు సూర్ఫణక అచట నుండి నిష్క్రమించెను. ఏమి జరిగెనో అవగమవుటకి సీతకి మరియు రాముడికి సమయము పట్టెను. అది ఒనర్చిన వారెవరో ఎవరికి అంతుపట్టలేదు.
రావణుడు రూపము రాముడిలా మార్చుంటే రామాయణం ఇంకొకలా ఉండేదేమో. యుద్ధము ఉండక, సర్వేజనా సుఖినోభవంతు గా ముగిసేదా?
తప్పులున్నచో దయతో క్షమించగలరు.

౨౦) ప్రశ్న : భృగు మహర్షి శివుని ప్రమధ గణాలను శపించాడని భాగవతంలో ఉన్నది.
అసలు భృగువు ఎవరు? అతని వృత్తాంతమేమిటి? అతనికి శివుడంటే ఏమిటి అక్కసు?
సమాధానము : భృగు మహర్షి బ్రహ్మ మానస పుత్రుడు. ఆయన భార్య దక్ష ప్రజాపతి పుత్రిక ఐన ఖ్యాతి. ధాత, విధాత, ఉసానుడు (ఇతడే తరవాత అసుర గురువు శుక్రాచార్యుడయ్యెను) ఈయన పుత్రులు. ఒక కథనం ప్రకారం లక్ష్మిదేవి ఈయన పుత్రిక. పులోమ అను ఇంకొక భార్యతో చ్యవనుడుకి, మృకండుకి జన్మనిచ్చెను భృగు మహర్షి. ఇక విఙ్ఞులు ఇక్కడ పేర్కొన్నట్టు వేంకటేశ్వరుడి ఆగమనమునకి ముందు జరిగిన వృత్తాంతము మీకు తెలిసినదే. లోక కల్యాణం కొరకై శివ పార్వతుల సంభోగం జరుగుచున్నది కావున ప్రతీక్షించమని ప్రమథ గణములు ఈ భృగు మహర్షిని కైలాస ద్వారమున ఆపినప్పుడు ఆగ్రహోదగ్రుడైన ఋషి వారిని వేదవిఙ్ఞాన విహీనులు కమ్మని శపించాడని ఒక కథనం. ఇక శివుడికిచ్చిన శాపము విషయములో నాదొక అనుమానము. ఎంతైనా అల్లుడే గొప్ప కదా మామగారికి, అందుకే విష్ణువే గొప్ప అయ్యెనేమో ఆ కథలో.
శివ పురాణములో ఆది అంతము లేని తేజోవంతమైన లింగముగా తొలిసారి విష్ణుమూర్తికి బ్రహ్మదేవుడికి దర్శనమిచ్చాడు శివుడు. మరి అప్పటినుండి లింగాకారములోనే పూజిస్తున్నారు శివుడిని అందరు. మహా శివ భక్తులెందరో శివుడిని లింగరూపములో ఆరాధించారు కదా. మరి భృగు మహర్షి శాపం శివుడికి కాక ప్రమథ గణములకా? ఐనా సంభోగము ఆపేసి వీరిని ఆహ్వానించలేదనా వీరి ఆగ్రహం?

౨౧) ప్రశ్న : అహల్య దేవేంద్రుల కథ ఏమిటి?
సమాధానము : దేవేంద్రుడు అహల్య కథ గురించి పెద్దలు ఎన్నో విషయాలు తెలిపారు. వీటికి అదనముగా ఒక కథనం ఉంది. ప్రామాణికములు ప్రమాణాలు అంటారా. వాల్మీకి ఋషి కాని ఇంకే ఋషి కాని మనెవ్వరికి తెలియదు. పుస్తకాలు ప్రచురించినది మన వంటి మనుషులే. వాటికి మూలము వ్రాసినది దానిని సరిచూసినది కూడా మనవంటి వారే. ఒక ఊహాజనితమైన కథ (పుక్కిట పురాణము) సంస్కృతములో వాల్మీకి ఋషి బాణిలో వ్రాస్తే అది కొన్నాళ్ళకి ప్రామాణికం ఐపోతుంది మామూలు జనానికి. ఇది నా నమ్మకం. అది అటుంచితే, నాకు తెలిసిన కథనం ఇది.
బ్రహ్మ సృష్టించిన అతి సుందర వనిత అహల్య. మరి అలాగే వారు మొదట సృష్టించిన సరస్వతి దేవి కన్నా అందమా అంటే చెప్పలేము. అహల్య మానవ స్త్రీ కాని అయోనిజ ఎందుకంటే ఆవిడ బ్రహ్మ మానస పుత్రిక ఎవరి నుండి జన్మించలేదు. ఈ పిల్ల విద్యాభ్యాసం కొరకు ఎక్కడికి పంపాలా అని చాలా ఆలోచించెను బ్రహ్మదేవుడు. గౌతమ ఋషి గురించి చాలా సదుద్దేశం ఉన్న బ్రహ్మదేవుడు ఆయనని పరీక్షిద్దామనుకుని ఈ బాలిక ఐన అహల్యని ఆయన ఆశ్రమములో చేర్చెను విద్యాభ్యాసం కొరకు. ఒక్క కామ శాస్త్రం మినహా సమస్త ఙ్ఞానము బోధించెను గౌతముడు అహల్యకి ఒక మంచి గురువులా. విద్యాభ్యాసం ముగిసాక బ్రహ్మదేవుడికి అప్పగించెను గౌతముడు అహల్యని. అంతట బ్రహ్మదేవుడు ఆమె వివాహము గురించి ఆలోచించెను. దేవతలందరు పోటీ పడ్డారు ఆమెని సొంతం చేసుకోవడానికి. అంతట బ్రహ్మ దేవుడు స్వయంవరం ప్రకటించెను. సమస్త లోకముల ప్రదక్షిణ ఎవరు ముందుగా చేసి వచ్చెదరో వారికి అహల్యని ఇచ్చి వివాహము జరిపించెద అన్నారు. (కొద్దిగా వినాయకుడు కథ లా ఉంది కదా). ఇంకేముంది దేవతలంతా పరుగో పరుగు. బ్రహ్మ దేవుడిచ్చిన పని ఐపోయాక తాపీగా తన ఆశ్రమానికి తరలివస్తున్న గౌతముడికి కామధేనువు ఒక చిన్న దూడతో దర్శనమిచ్చెను. సాష్టాంగ నమస్కారము చేసి ఆ గో మాతాశిశివుల చుట్టు ప్రదక్షిన చేసాడు గౌతమ ఋషి. ఇంకేముంది ఆయనే సమస్త లోకాల ప్రదక్షిన చేసినట్టు లెక్క. ఇది తొండి తోత్రి అని దేవేంద్రుడు మరియు ఇతర దేవతలు వాపోయినా, అది అంతే అని బ్రహ్మదేవుడు అహల్యని గౌతముడికిచ్చి కట్టబెట్టెను. ఈ వివాహము ఇటు గౌతముడికి అటు అహల్యకి నచ్చలేదు. కాని బ్రహ్మదేవుడి నిర్ణయాన్ని కాదనే ధైర్యం ఎవరికుంది. గురుశిష్యులుగా ఉన్న ఆ ఇరువురు అలాగే ఆ ఆశ్రమములో జీవించడం కొనసాగించారు పేరుకి భార్య భర్తలు ఐనా. ఇంద్రాది దేవతలు ఊరికే ఉండరు కదా. ఇంతందమైన యువతి భగములో తమ మేఢ్రములని దింపాలనే తహ తహ అంతకంతకి పెరిగుతూనే ఉంది. వీళ్ళు ఆలోచిస్తు ఉండగానే సూర్యదేవుడు ఎంచక్కా గౌతముడు లేని సమయం చూసి అహల్య మనసెరిగి ఆమెని చుంబించి, ఆమె భగమును చూషించి, అది బాగా ద్రవించుట ఆరంభించగా తన మేఢ్రమును అందులో జొనిపి బాగా యభతించెను. గౌతముడు పొద్దున్న తపస్సు చేసుకోడానికి వెడితే సాయంత్రం వరకు రాడు కనుక సూర్యుడు పగలంతా అహల్యని యభతించి సుఖపడి సుఖపెట్టను. ఇక గౌతముడు వచ్చే సమయానికి అహల్య భగములో స్ఖలించి ఆమెని మరలా కన్యలా మార్చి చక్కా పోయెను. ఇదంతా గమనించిన ఇంద్రుడికి చాలా అసూయ కలిగినది. నేను పొందాల్సిన అవకాశం ఈ సూర్యుడు కాజేసాడనిపించింది. ఎలాగైనా ఈ రాత్రికి నేను ఆ సుఖమేదో అనుభవించాలి అనుకున్నాడు. రాత్రి అకాశం లో కాపలా కాసేది చంద్రుడు కనుక అతడిని ఉపాయం చెప్పి కాపలా ఉండమని ఆదేశించాడు ఇంద్రుడు. చంద్రుడు ఒక కోడి పుంజు వలె మారి కూత పెట్టేసరికి గౌతమ ఋషి అప్పుడే తల్లారబోతున్నదా అనుకుని ఆశ్రమము నుండి సంధ్యా వందనమునకు వెళ్ళెను. ఆ సమయములో ఇంద్రుడు ఆయన కుటీరములోకి ఆ పైన అతడి మేఢ్రము అహల్య భగములోకి ప్రవేశించాయి. పగలంతా సూర్యుడు ఇప్పుడు దేవరాజు ఆమెని సుఖపెడుతుండేసరికి అహల్యకి అమితానందం కలిగింది. స్వయంవరం లో జరిగిన అన్యాయం ఈ విధముగా ఐనా కాస్త సర్దుకుంటున్నదనుకుంది అహల్య. గౌతముడి రాక పసిగట్టి చంద్రుడు చెప్పడం ఇంద్రుడు అహల్య భగములో స్ఖలించి ఆ తరవాత మాయమవడం బానే జరిగిపోయాయి. అన్నీ అహల్యకి అనుకూలముగానే జరిగినా ఒక జత కళ్ళు మాత్రం ఇదంతా గమనిస్తూనే ఉన్నాయి.
కొన్నాళ్ళ తరవాత అహల్యకి కవల పిల్లలు కలిగారు. పుతృలు మంచి తేజోవంతులు అవటం చేత గౌతముడికి కూడా చాలా నచ్చారు. గౌతముడు వారిద్దరిని తన కొడుకులని భావించి ఎత్తుకుని తీసుకెళ్ళేవాడు. ఒకసారి గౌతముడు సకుటుంబముగా తుంగభద్రా నది తీరముకి వెళ్ళెను. బాగా ఎండగా ఉండటము చేత నదిలోని ఇసుక బాగా వేడెక్కి ఉంది. పిల్లల కాళ్ళు కాలిపోతాయని భావించిన గౌతముడు ఆ కవల పిల్లలని భుజాల మీద మోస్తు ముందుకు సాగాడు. కాని కాలినది ఇంకెక్కడో.
అహల్య విద్యాభ్యాసము చేస్తుండగా గౌతముడికి ఒకనాడు అడవిలో ఒక అనాథ అడశిశువు కనిపించింది. పాపం పసికందు ఎవరో వదిలేసారు అనుకుని దయాద్ర హృదయుడైన ఆ ఋషి ఆ పాపని తనతో ఆశ్రమానికి తీసుకెళ్ళి పెంచుకోవడం మొదలెట్టెను. అంజన/ని అని నామకరణం చేసాడు. చాలా చక్కగా చదువుకుంటున్నది అంజన. అంతలో అహల్య గౌతముల వివాహమయ్యెను. అహల్య రంకుని గమనించిన కళ్ళు ఈ అమ్మాయివే. అప్పుడేమీ మట్లాడలేదు. కాని వేడి ఇసుకలో తన కాళ్ళు కాలుతున్నా అహల్య పట్టించుకోకపోవడం, తాను తండ్రిలా భావించిన గౌతముడు ఆ రంకు వలన జన్మించిన కవల అబ్బాయిలని ఎత్తుకు మోస్తుండటం గమనించిన అంజన, ” మీరే సర్వస్వము అనుకునే ఈ కూతురిని ఎండలో కాళ్ళు కాలేలా వదిలేసి మీతో సంబంధం లేని ఆ అబ్బాయిలని మీ భుజాలకెత్తుకుని వెడుతున్నారు కదా” అనేసరికి గౌతముడికి అనుమానం వచ్చి ఒక్కసారిగా తన భుజాల మీదున్న కవల పిల్లలని తుంగభద్ర నదిలో పడేసి “మీరిద్దరు నా కుమారులైతే నా భుజాల మీదకి వస్తారు లేకపోతే కోతులై అటున్న అడివిలోకి వెడతారు” అన్నాడు. ఆ ఇద్దరు కుమారులు కోతులై అడువుల్లోకి వెళ్ళిపోయారు. వాళ్ళే వాలి సుగ్రీవులు. ఎవరెవరు తమ ఆశ్రమానికి గౌతముడు లేనప్పుడు వచ్చి ఏమేమి చేసారో ఎలా సుఖించి సుఖపడ్డారో వివరించెను అంజన. నా గుట్టు గురించి చెప్పిన నీకు తగిన శాస్తి జరుగుతుంది. నీకు కోతితో వివాహమవుతుంది పైగా నీకు కూడా నావలె సంతానము కలిగి వాడు వానరుడవుతాడు అని శపించింది అహల్య అంజనని. గౌతముడు శాంతం వహించాడు. మొత్తానికి తమ ఆశ్రమానికి చేరారు ఆ ముగ్గురు. కొద్ది కాలం తరవాత ఒకనాడు రాత్రి గౌతముడు కోడి కూతకి నదికి స్నానానికి వెళ్ళాడు, చాలా త్వరగా వచ్చానని గ్రహించి ఆశ్రమానికి తిరిగెళ్ళగా చక్కా పోతున్న ఇంద్రుడు కనిపించాడు. అంతట ఆగ్రహోదగ్రుడయ్యెను గౌతముడు. ఆ తరవాత శాపము గురించి పెద్దలు ఇప్పటికే ప్రస్తావించారు. ఇది నాకు తెలిసిన/నేను తెలుసుకున్న అహల్య ఇంద్రుడి కథ.
నాకు తెలిసినది/తెలుసుకున్నది నా బాణి లో ప్రస్తావించాను. తప్పులున్నచో దయతో క్షమించగలరు.

౨౨) ప్రశ్న : రతి మన్మధులు ఎవరు? వారి కథ ఏమిటి?
సమాధానము : కామదేవుడు రతి దేవి రంకులో/తో సుఖపడేవారికి పరమ పూజనీయులు. కామదేవుడు జన్మ గురించి కొన్ని కథనాలు ఉన్నాయి. బ్రహ్మ తన సృష్టించిన మొదటి అద్భుత అపురూప స్త్రీమూర్తి ఐన సరస్వతి దేవిని చూసి మోహించినప్పుడు ఆయన మానస పుత్రుడిగా కామదేవుడు జన్మించాడని ఒక కథనం. విష్ణువు కి లక్ష్మిదేవికి జన్మించాడని ఇంకొక కథనం. ఆది శక్తి లాగే కామదేవుడికి జనన మరణములు లేవని ఇంకొక కథనం. రతి/రతీ దేవి దక్ష ప్రజాపతి పుత్రికలలో ఒకరు. ‘చీమ చీమ ఎందుకు కుట్టావు’ కథ లాగే బ్రహ్మ తన మానస పుత్రిక ఐన సరస్వతిని మోహించడానికి కారణం ఈ కామదేవుదని తన తండ్రి ఐన విష్ణువుకి చెప్పెను ఆగ్రహముతో వచ్చిన శివుడు బ్రహ్మ యొక్క ఐదవ శిరస్సు పీకేసాక. విత్తు ముందా చెట్టు ముందా అని ఎటూ తేల్చుకోలేక విష్ణువు, ఈ కామదేవుడికి వెంటనే పెళ్ళి చేసి పని పెట్టాలి లేకపోతే వీడి అల్లరితో ఏమైనా ఎన్నైనా అనర్థాలు జరగచ్చు అని భావించెను. ఐతే ఇటువంటి ఆకతాయికి పిల్లని ఎవరిస్తారు? ఏ పిల్ల ఇలాంటి వాడికి సరైన జోడి? దక్ష ప్రజాపతికి 206 మంది పుత్రికలు. అందున ఇద్దరితోనే ఆయనకి మిక్కిలి ఇబ్బంది అని కొన్ని సార్లు ఆయన వాపోయిన విషయం ఙ్ఞప్తికి వచ్చెను విష్ణువుకి. ఆ ఇద్దరు పుత్రికలలో ఒకత్తి కంటికి నచ్చిన ప్రతి వాడి మేఢ్రముని తన భగమునందు ప్రవేశ పెట్టి సుఖించెడిది. ఇంకొక పుత్రిక ఎందుకు కొరగాని వాడని తండ్రి విశ్వసించే వాడినే వివాహమాడతాననేది. ఈ ఇద్దరి వలన దక్ష ప్రజాపతికి మిక్కిలి ఇబ్బంది. ఈ ఇబ్బందుల పేర్లే రతి సతి. సతి అందరికన్నా చిన్నది కనుక రతి ఆమెకి అక్క. ఈ రతి భగమెల్లప్పుడు ద్రవిస్తూనే ఉండేది మేఢ్రము కోసము. ఇక ఇంద్రాది దేవతలు ఊరికే ఉంటారా? ఎప్పుడెప్పుడు ఆ భగములో తమ మేడ్రము దింపాలా అని గోతి కాడ నక్కల్లా ఎదురుచూస్తుండేవారు. రతికి కాపలా కాయడం దక్ష ప్రజాపతికి చాలా ఇక్కట్టుగా మారింది. మొత్తానికి గంత కి తగ్గ బొంత లాగా కామదేవుడికి రతికి వివాహం జరిపించారు పెద్దలు.
కామదేవుడి వద్ద ఉండే విల్లు చెఱుకు గడ తో చేసినట్టు, దాని వింటినారి తుమ్మెదలతో చేసినట్టు, బాణములు పువ్వులతో చేసినట్టు ఉంటాయి. ఆకతాయి ఐన కామదేవుడు ఎప్పుడైనా ఎవరిమీదైనా తన కామ బాణములని సంధిస్తాడు. అవి తగిలిన వారు ఏ స్థితిలో ఉన్నా కామోద్రేకము కలిగి వెంటనే రమిస్తారు. చాలా సార్లు ఇది రంకుకి దారి తీస్తుంది. ఒకసారి కామదేవుడితో వివాహమయ్యాక రతికి ఏ పహరా లేదు. యధేచ్ఛగా తన ద్రవిస్తున్న భగములో తనకి నచ్చిన మేఢ్రములని దింపుకుని సుఖిస్తున్నది. తన భార్య అనుభవిస్తున్న సుఖం అందరి భార్యలు అనుభవించాలనే సదుద్దేశముతో తన బాణములని ప్రయోగిస్తుంటాడు కామ దేవుడు. సుఖపడి సుఖపెట్టే ఈ జంటికి కూడా కష్టాలు వచ్చాయి. ఏముంది యథా ప్రకారం ఘోర తపము చేసి ఒక రాక్షసుడు ఇంద్రాసనం లాక్కుని ఇంద్రుడిని తన్ని తగలేస్తాడు. ఆ తరవాత కథ ఎలా మలుపులు తిరుగుతుందో అందరికి తెలిసినదే. ఇలాగే ఒకసారి వజ్రనఖుడు మరియు వజ్రాంగని అనే అసుర జంటకి తారకుడు అనే పుతృడు కలిగాడు. తారకాసురిడిగా పేరొందిన ఇతడు అసుర గురువైన శుక్రాచార్యుడి ఆఙ్ఞని సిరసావహించి ఘోర తపముని ఆచరించాడు. బ్రహ్మకి వరమివ్వడానికి ప్రత్యక్షమవక తప్పలేదు. అందరు అసురులు అడిగినట్టే అమరత్వం అడిగాడు. వల్ల కాదన్నాడు బ్రహ్మ. “నీ చావు ఎలాగో నువ్వే ఎంచుకో” అన్నాడు. ఇప్పటికింకా జన్మించని శివ పుతృడి వలన మాత్రమే మృత్యువు సాధ్యమని వరము తీసుకున్నాడు తారకాసురుడు. సతి వియోగానంతరం భయంకరమైన ధ్యానములో ఉన్నాడు శివుడు. ఆటంకపరిచే ధైర్యం ఎవ్వరికి లేదు కనుక ఈ వరమే సరైనదని అనుకున్నాడు తారకాసురుడు. ఇంకేముంది ఇంద్రుడిని తన్ని తరిమేసాడు. విష్ణుమూర్తి నేనేమి చెయ్యలేను శక్తిని వేడుకొమని చల్లగా జారుకున్నాడు. మొత్తానికి శక్తి పర్వతరాజు పుత్రికగా జన్మించి పార్వతిగా యవ్వనవతి అయ్యెను. పార్వతి శివ భక్తురాలు చాలా శ్రద్ధగా తపస్సు సేవ చేసేది. కాని ఇంకా ఎప్పడు ఆయన ధ్యానం ముగుస్తుంది ఆయన మేఢ్రము ఆమె భగములో ఎప్పుడు ప్రవేశించి స్ఖలిస్తుంది. ఎప్పుడు పుతృడు జన్మిస్తాడు వాడెప్పుడు తారకాసురిడిన వధించి తనకి ఇంద్రాసనం మరల దక్కేలా చేస్తాడా అని ఆదుర్దా పడ్డ ఇంద్రుడు ఈ కామదేవుడిని అభ్యర్థించాడు. పోనీలే పాపం సహాయం చేద్దామనుకుని వెళ్ళాడు కామదేవుడు తన విల్లంబువలతో. నీ అంతటి వాడు లేడు నీ బాణాలకి తిరుగు లేదు అది ఇది అని బాగా ఉబ్బేసారు కామదేవుడిని అప్పటివరకు అతడి భార్య బహగములో తమ తమ మేఢ్రములు దింపి సుఖించిన దేవతలంతా. పొగడ్తలకి పడిపోయాడు కామదేవుడు. తన బాణముని ఆ దేవదేవుడి మీదే ప్రయోగించాడు. కాని బెడిసికొట్టింది. నా మీదే బాణం ప్రయోగిస్తావా అని ఆగ్రహోదగ్రుడైన ఆ ముక్కంటి మూడవ నేత్రం తెరిచాడు, తృటిలో కామదేవుడు భస్మమైపోయాడు. ఆగ్రహము శివుడి నుండి రతి మీదకి దూకింది. ఉబ్బేసిన దేవతలని కాని భస్మం చేసిన శివుడి మీద కాని రాలేదు ఆమెకి కోపం, బహుసా వారందించిన సుఖం కారణమేమో, అక్కడ తనకన్నా అందముగా ఉన్న పార్వతి మీద వచ్చింది. తన చెల్లెలు మరలా ఇలా పుట్టిందని గ్రహించిన రతి, “ఈ పార్వతికి శివ సంతానం కలగదు” అని శపించింది. రతి పాతివ్రత్య మహిమో లేక ఎందరినో సుఖపెట్టి సంపాదించిన పుణ్యమో ఆమె శాపం ఫలించింది. ఆమెని శాంతపరుచుటకై శివుడు, నీ భర్త నీకు మాత్రమే కనిపిస్తాడు అని వరమిచ్చాడు. ఇది అందరు వివాహితలు కోరుకునే వరమే కాని రతిదేవికి మాత్రమే సిద్ధించింది.
ఐతే కామదేవుడికి ఇది నచ్చలేదు. వసంతకాలములోని పిల్లగాలి వలె వైకుంఠము చేరుకుని శ్రీమహావిష్ణువుకి మొరపెట్టుకున్నాడు ఆకారం కావాలని. ఒక అవతారములో నా పుతృడిగా జన్మిస్తావు అని వరమిచ్చాడు విష్ణుమూర్తి. మొత్తానికి కృష్ణావతారములో అది వీలయ్యింది. అసుర సంహారం కొరకు శ్రీ మహా విష్ణువు ద్వాపర యుగములో అవతారమెత్తుతున్నప్పుడు దేవతలందరు అవతరించారు లేక తమ తమ అంశలతో మానవులని పుటించారు. కృష్ణుడికి రుక్మిణికి కలిగిన సంతానమే ఈ కామదేవుడు. అతడికి ప్రద్యుమ్నుడు అని నామకరణం చేసారు. అసురుల బెడద తప్పలేదు ఈ పసికందుకి. నీకు కృష్ణుడి పుతృడి వలన మృత్యువు సంభవిస్తుందని అసుర గురువు చెప్పగా శంభరాసురుడు అనే అసురుడు ఒక స్త్రీ రూపములో ద్వారక చేరి 10 దినముల పసిబాలుడైన అపహరించి సముద్రములో పడేసాడు. మరి కృష్ణుడు ఎందుకు కాపాడలేదు అన్న సందేహం కలగవచ్చు. కాని అదంతా జగన్నాటకము. ఆ బాలుడిని ఒక చేప మింగుతుంది కాని అతడు చనిపోడు. అసురుడి చేతిలో, సముద్రములో చనిపోని వాడు చేప మింగితే చస్తాడా? చావడు గాక చావడోచ్చ్. ఆ బాలుడిని మింగిన చేప ఒక మత్స్యకారుడికి దొరికింది. అది చాలా అరుదైన పెద్ద చేప అవడం చేత ఆ మత్స్యకారుడు దానిని శంభరాసురిడికిస్తే సంబరం చేసుకోవచ్చనుకుని తీసుకెళ్ళి మంచి బహుమానం పొందాడు.
అరుదైన పెద్ద చేపని వండమని తన వంటమనిషైన బా/భాణాసురిడికి ఇచ్చాడు శంభరాసురుడు. ఆ భాణాసురుది భార్య బా/భాణామతి. ఈ బాణామతి గురించి రెండు కథనాలున్నాయి. తన భర్త కోసమని రతి దేవి భాణామతి గా అవతారమెత్తింది ద్వాపరయుగములో, భాణాసురుడిని విహామాడి ప్రద్యుమ్నుడిగా రానున్న తన కామదేవుడి కొరకు ఎదురు చూసింది. ఇంకొక కథనం ప్రకారం ప్రద్యుమ్నుడిని మింగిన చేప శంభరాసురిడి వద్దకి వచ్చినప్పుడు రతి దేవి బాణామతిని దాచిపెట్టి తాను ఆమె రూపము ధరించి భాణాసురుడి భార్యగా అచటకి చేరింది. అసురులతో రతి ఎలా ఉంటుందా అన్న కుతూహులం ఇలా తీర్చుకుంది రతి దేవి. ప్రద్ర్యుమ్నుడిని కనుగొన్న బాణాసురుడు ఈ విషయం ప్రభువులకి చెప్పాలని వెళ్ళబోతుంటే ఆపిన అతడి భార్య (రూపములో ఉన్న రతి), తమకి సంతానం లేనందున ఈ బాలుడిని పెంచుకుందామని అడిగింది. భార్యతో సంభోగములో మునుపెన్నడూ పొందనంత సుఖం పొందిన భాణాసురుడు ఇక ఆమె మాటని కాదనలేకపోయాడు. పైగా ఈ విషయాన్ని తన ప్రభువైన శంభరాసురుడి నుండి దాచిపెట్టెను. బాణామతికి చనుబాలు రాకపోయినా నిత్యము ఊరే ఆమె భగద్రవము గ్రోలిన ప్రద్యుమ్నుడు అతి త్వరగా పెరిగి పెద్దవాడయ్యాడు. పెంచుతున్న తల్లితో అనుదినం సంభోగిస్తు తన మేఢ్రముని ఆమె భగములోకి జనిపి రాపాడిస్తు బాగా సుఖపడి సుఖపెట్టాడు ప్రద్యుమ్నుడు. కొంత కాలం తరవాత అసుర గురువు గారి నుండి విషయం తెలుసుకున్నాడు శంభరాసురుడు. ఇంట్లో దాగున్న శతృవుని జయించడం ఎవరికి మాత్రం సాధ్యం. బాణామతి (లా ఉన్న రతి) సహాయముతో శంభరాసురుడిని చంపి ఆమెతో ద్వారక చేరాడు ప్రద్యుమ్నుడిగా అవతారమెత్తిన కామదేవుడు. అసలు బాణామతి బాణాసురుడి వద్దకి చేరిందో లేదో తెలియదు మరి. అనేక శాపముల వలన ద్వాపర యుగాంతములో యాదవ కులమంతా నాశనమైనప్పుడు ప్రద్యుమ్నుడు అవతారం చాలించి మరలా సాకారమైన కామదేవుడయ్యాడు. యథాలాపముగా రంకుని తమ సాయశక్తులా ప్రోత్సహిస్తు ఆస్వాదిస్తు ఉన్నారు కామదేవుడు రతి దేవి. కామదేవుడికి ఇంకా కొన్ని నామములు వాడకములో ఉన్నాయి. మదనుడు, మన్మథుడు, అతను, అనంగ, రాగవృంత, కందర్ప, మనసిజ, పుష్పవానుడు, కుసుమశరుడు, అని కూడా పిలుస్తారు.

౨౩)ప్రశ్న: రాధా కృష్ణులు ఎవరు? వారు ఎందుకు వివాహము చేసుకోలేదు? రుక్మిణి ఎవరు?

సమాధానము:ఎన్నోకథనాలు ఉన్నాయి రాధా కృష్ణుల గురించి. రాధ అంటే భక్తి ప్రతిరూపమని. రాధ కృష్ణులు అంటె భగవాన్ మరియు భక్త పక్క పక్కనే ఉండటం అని అంటారు అందుకే అన్ని వేల భార్యలు కాక రాధ ఎప్పుడు కృష్ణుడి పక్కన పూజింపబడుతుంది అని ఒక కథనము. రాధ కృష్ణుడికి వరసకి అత్త అవుతుందని పైగా వయసులో కాస్త పెద్దదని అందుకే పెద్దలు వీరి ప్రేమని అంగీకరించక రాధకి వేరొకరితో వివాహము జరిపించారని, ఐతే కృష్ణుడికి శృంగారము మరియు రాసలీల నేర్పినది రాధ అని మరొక కథనము. ఒక పురుషునికి అతనికన్నా వయసులో పెద్దవారు ఐన వదిన అత్త మొదలైన అనుభవజ్ఞులైన వనితలు తొలి సారి అతడి మేఢ్రమును తమ భగము నందు ప్రవేశింపజేసి అతడి శృంగార జీవితానికి శ్రీకారము చేస్తే ఆ పురుషుడు గొప్ప శృంగార పురుషుడై ఎందరో వనితలకి శృంగార సేవ ఒనర్చి వారికి అమితమైన స్వర్గ సుఖమును రుచి చూపించగలడు అన్న నిజానికి రాధాకృష్ణులొక ఉదాహరణ అని మరొక కోణము.
పార్వతి అనుపస్థితి లో కైలాసమున శివునితో సంగమించి శివుని మేఢ్రము తన భగమునందు విహరించి అటుపిమ్మట స్ఖలింపగా అమితముగా సుఖించి శివుని వీర్యఫలముగా గర్భవతి ఐన మధుర పార్వతికి చిక్కి శాపగ్రస్తురాలైనదో అటులనే వ్రింద అను ఒక వివాహిత ఐన అప్సరస తన పెనిమిటి సమక్షమున విష్ణువుతో సంగమించెను.
విష్ణువు మేఢ్రము ఆమె భగమునందు విహరించగా విష్ణువు ఛాతికి ఆమె తన నిండైన వక్షములను అదిమి తన బాహువులతో గఢాలింగనము గావించుచు అదే సమయమున తన కటిని ఆయన కటికి వత్తిపెట్టి ఆయన పృష్ఠమును తన పాదములతో వత్తుచు ఆయన మేఢ్రమును తన భగమునందు బంధించి దానికి సుశ్రూష జరుపుచు అమితముగా సుఖించెను. అచటనే ఉపస్తిథుడై ఇదంతా వీక్షిస్తున్న ఆమె పెనిమిటి మరియు విష్ణువు భక్తుడు/మిత్రుడు ఐన శ్రీధాముడు అమితముగా ఆనందించెను. భక్తి పారవశ్యమున ఆ జంట ఏది నాది నేను అని భావింపక సమస్తము తమ ప్రియ దైవమైన విష్ణువుకి సమర్పించుకొనుచు అమితముగా సంతోషించిరి.
అంతట అచటికి హఠాత్తుగా చేరుకున్న లక్ష్మికి అమితముగా ఆగ్రహము కలిగెను. వ్రిందని భూలోకమున ఒక వృక్షముగా పడి ఉండమని లక్ష్మి శపించెను. అటు పిమ్మట లక్ష్మి విష్ణువుని దూషింపబోగా శ్రీధాముడు అడ్డుపడి తన ప్రియ మిత్రుడు మరియు దైవమైన విష్ణువుని దూషించవలదని వారించెను. అంతట లక్ష్మి ఆగ్రహము శ్రీదామునిపైకి మళ్ళెను, ఆ ఆగ్రహములో అతనిని భూలోకమునందు కడు బ్రాహ్మణుడిగా జన్మించమని శపించగా, శ్రీధాముడికి ఆగ్రహము కలిగి “నీవు సైతం భూలోకమున జన్మించి వేరొకరి కళత్రమై వ్రింద అనుభవించిన సుఖము అటుపిమ్మట దూరమై విరహము అనుభవించెదవు” అని లక్ష్మిని శపించెను. ద్వాపర యుగమున వ్రింద మథుర వద్ద వృక్షముగా ఆమె ఉన్న వనము కృష్ణుడికి అతి ప్రియమైన వృందావనముగా ప్రసిద్ధి గాంచెనట. శ్రీధాముడు సుదామ/కుచేలుడు అని కడు పేద బ్రాహ్మనుడయ్యెను. లక్ష్మి రాధ గా జన్మించెను. ఇది ఒక కథనము.
అసలు మహాభారతం లో మరియు భాగవతము లో రాధ అను వ్యక్తి లేదని అది జయదేవుని శృంగార కావ్యమైన గీత గోవింద లో కల్పన అని, రుక్మిణి ఏ లక్ష్మి అవతారమని. ఆమెకి ఎప్పుడు అసూయ లేదని అందుకే కృష్ణుడి వేలాదిమంది వనితలు తమ భగములందు కృష్ణుడి మేఢ్రమును జొనిపి అమితముగా సుఖించినను ఆమె ఏమీ అనుకోలేదని, అసలు ఆ వనితలందరూ పుర్వజన్మలలో విష్ణువుకై ఘోరతపమాచరించిన ఋషులని, రుక్మిణి తన దివ్య దృష్టితో వారి నిజస్వరూపములను వీక్షించగలిగెనని మరొక కథనము.
తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౨౪) ప్రశ్న : కాళికా దేవి ఎవరు?
సమాధానము: కాళికా దేవి గురించి ఎన్నో కథనాలున్నాయి. ఒక కథనం ప్రకారం దారుకుడనే అసురుడు ఒకసారి అమరత్వము కొరకు ఘోరతపమాచరించెను. యథా ప్రకారం బ్రహ్మ రావడం ఈతడు అమరత్వం కోరడం “అది కుదరరు ఎలా చస్తావో కోరుకో” అని బ్రహ్మ అనడం అప్పుడు “ఎవ్వడూ నన్ను చంపకుండా వరమివ్వు” అని దారుకుడు అడగడం బ్రహ్మ తథాస్తు అనడం జరిగిపోయాయి. ఇంకేముంది రెచ్చిపోయి దారుణాలు చెయ్యడం ఆరంభించాడు దారుకుడు. అందరి అసురులలాగే మొట్టమొదట స్వర్గాన్ని జయించాడు ఇంద్రుడిని మరియు దేవతలని అక్కడనుండి తన్ని తగలేసాడు. ఇంద్రాణి మరియు ఇతర దేవీమణుల భగములలోకి తన మేఢ్రముని జొనిపి సుఖించడం మొదలెట్టారు దారుకుడు మరియు అతడి వెంటున్న అసురులు.
ఏమి చెయ్యలేని ఇంద్రుడు యథా ప్రకారం విష్ణువుని అడగగా నేను ఏమియు చెయ్యలేను ఈ సారి అని చేతులెత్తేసాడు విష్ణువు. ఇక చేసేది లేక పక్షపాతము లేని శివుడినే కాపాడమని అడిగారు దేవతలు. నేను ఏమి చెయ్యలేను అని మరలా ధ్యానం లోకి వెళ్ళిపోయాడు హరుడు. అవతల తమ భార్యలు అసురులు స్ఖలించిన వీర్యముతో గర్భవతులవుతు ఉంటే ఏమి చెయ్యలేక అటు ఇటు తిరుగుతు సహాయం కోసం అడుక్కుంటూ ఉండిపోయారు దేవతలు. అప్పుడు దేవగురువు సలహా మేరకు వారు పార్వతిని వేడుకున్నారు. ఆడవారిని హీనముగా పీడించి వారిని వారి ఇచ్ఛకి విరుద్ధముగా యభతించుచున్నాడు (యభతించట = దెంగుట) దారుకుడు అని చెప్పారు దేవతలు. మొత్తానికి పార్వతి దేవికి కోపం కలిగేలా చేయగలిగారు.
అంతట పార్వతి సూక్ష్మరూపం ధరించి శివుడి నాసికలోనుండి అతడి కంఠములోకెళ్ళి హాలాహలములో మునకేసి బయటకొచ్చి ఉగ్ర మహాకాళిగా మారింది. హాలాహలము ఒంటిమీదున్న ఆమెని తాకితే మరణమే ఎవడికైనా. అలా మారి అప్పుడు దారుకుడితో యుద్ధానికి వెళ్ళింది. 10 హస్తములలో 10 రకముల శస్త్రములతో ఘోరముగా యుద్ధము చేసి దారుకుడిని వధించింది. దారుకుడు స్త్రీలు ఏమి చేయగలరులే ఉత్త అబలలు అని వరములో వారి నుండి మృత్యువు లేకుండా కోరుకోలేదు కనుక ఆ లొసుగుని వాడుకున్న బృహస్పతి పార్వతిని వేడుకుని దారుకుడిని ముగించేలా చేసాడు.
మరొక కథనం ప్రకారం మహిషాసురుడిని దుర్గాదేవి సంహరించిన పిదప అతడి తండ్రి ఐన రంబాసురుడు ఘోరమైన తపమును ఆచరించాడు. మరలా బ్రహ్మ ప్రత్యక్షం …. అన్నీ జరిగాయి. నేల మీద పడ్డ తన ప్రతి రక్తపు బొట్టు నుండి తన మరో రూపము రావాలన్న వరం పొందాడు రంభాసురుడు. రక్తమే బీజముగా ఉద్భవించే అసురుడు కనుక రక్తబీజుడు అని అందరు సంబోధించడం మొదలెట్టారు జనులు. యథా ప్రకారం రెచ్చిపోయాడు తన కొడుకుని చంపిన దుర్గని చంపాలని దండెత్తి వెళ్ళాడు. యుద్ధం హోరాహోరిగా జరిగింది. ఐతే దుర్గ ప్రయోగించే ప్రతి అస్త్రనికి శస్తానికి మరింతమంది రక్తబీజులు పుట్టుకురావడం మొదలెట్టారు. ఈ లెక్కన వీడిని సంహరించడం అసాధ్యం అని గ్రహించిన దుర్గ తన తపోశక్తితో కాళిని సృష్టించింది. ఆమె నాలుకని విస్తరించి భూమిని కప్పేసింది. దాంతో రక్తబీజుడి రక్తపు బొట్లు ఆమె నాలుక మీద పడటం మొదలయ్యాయి, దుర్గతో అనేకానేక రక్తబీజుల యుద్ధం జరుగుతున్నప్పుడు. వరం ప్రకారం భూమి మీద పడ్డవే బీజములౌతాయి కనుక కొత్త రక్తబీజులు పుట్టుకురాలేదు. మెల్లిగా దుర్గ అప్పటికి ఉన్న రక్తబీజులని సంహరించినది. ఆ రక్తమంతా కాళి తాగేసింది.
ఐతే ఆ అసురుడి రక్తం అంతా త్రాగిన కాళికా దేవి రక్తం రుచి మరిగి రక్తపిపాసిగా మారింది. విచక్షణ లేకుండా కనపడ్డ వారందరిని సంహరిస్తు స్వైరవిహారం చెయ్యడం మొదలెట్టింది. ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఏమి చెయ్యాలో తోచక అందరు తలో వైపుకి పరుగులు తీయడం మొదలెట్టారు. ఎవ్వరు ఆపలేని ఆపదలొచ్చినప్పుడే కదా శివుడు వస్తాడు. క్షీరసాగర మథనం అప్పుడు హాలాహలం రక్తబీజుడి సంహారం అనంతరం కాళి బ్రహ్మాండం ఉనికికే ప్రమాదములయ్యెను. శివుడు ఆమె దారిలో పడుకున్నాడు. వీరవిహారం చేసుకుంటూ వెడుతున్న కాళి కాలు శివుడి ఛాతి మీద పడింది. దాంతో ఆమె తప్పిదముని గ్రహించి శాంతించింది. ఆమెలో క్రోధము కామముగా మారింది. నిగిడిన శివలింగాన్ని తన భగములోకి దింపుకుని శివుడి నడుము మీద కూర్చుని యభతించుటారంభించింది. దాంతో అన్ని లోకాలు వాసులు శాంతించి ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.
మరొక కథనం ప్రకారం దారికుడనే అసురుడుండేవాడు. ఇతడు కూడా ఘోర తపమాచరించి ఎవ్వడి చేతిలో మృత్యువు లేకుండే వరమును పొందాడు. పైగా ఇతడి భార్య ఐన మండోదరి పరమ పతివ్రత మరియు శివభక్తురాలు. దారికుడు శివభక్తులని సైతం పీడించడంతో ఆగ్రహించిన శివుడు మూడవ నేత్రము తెరిచాడు కాని వర ప్రభావము మరియు మండోదరి పాతివ్రత్యము వలన దారికుడికి ఏమి అవలేదు. శివుడు మూడవ నేత్రము తెరిచినా ఏమి అవకపోతే బాగుండదు కనుక ఆ అగ్నిలోనుండి అతి భయంకరమైన స్త్రీ ఉధ్భవించింది. ఆగ్రహం రంగు నలుపు కనుక ఆమె నల్లగా ఉండటంతో జనులు ఆమెని కాళి గా సంబోధించారు. దారికుడితో యుద్ధానికి వెడుతుండగా ఆ దారికుడికి సైన్యాధ్యక్షుడిగా ఉండి ఆ తరవాత మహారాణి మండోదరిని మోహించాడనే నెపముతో దారికుడిచే దారుణముగా చంపబడ్డ వేతాళుడనే వాడి ప్రేతము ఎదురయ్యింది కాళికి.

దారికుడి రహస్యాలన్నీ నాకు తెలుసు ఐతే నాకు ఇచ్ఛారూపము ధరించే శక్తినిస్తే నీకు సహాయము చెయ్యగలను నా పగని తీర్చుకోగలను అన్నాడు వేతాళుడు కాళితో. యుధ్ధములో నాకు వాహనముగా ఉండి మరణించిన వారి శవాలని భుజుస్తు బలము పుంజుకో తగిన సమయం వచ్చినప్పుడు నీవడిగింది ఇస్తానంది కాళి. వేతాళుడు అలాగే చేసాడు. దారికుడి సైన్యమంతా కాళి చేతిలో హతమయ్యి వేతాళుడికి ఆహారమయ్యారు. ఇక కాళి దారికల యుద్ధం మొదలయ్యే ముందు వేతాళుడికి అతడి అడిగినది ఇచ్చినది కాళి. అతడు దారికుడు రూపము ధరించి అతిలోక సౌందర్యవతి ఐన మండోదరి వద్దకి వెళ్ళి శతృవులందరికి సంహరించి వచ్చానని సేద తీర్చమని అడిగాడు. పంచాక్షరి మంత్రము జపిస్తున్న ఆమె అమితముగా పొంగిపోయి వచ్చిన వాడు తన పెనిమిటి అని భావించి అతడికి సపర్యలు చేయనారంభించింది. మెల్లిగా ఆమె వస్త్రములు ఆమె తనువు నుండి విడివడ్డాయి. ఆమె భగముని చుంబించి ఆమెలో కామోద్రేకమును ప్రేరేపించాడు ఆ మాయా దారికుడైన వేతాళుడు.

యుద్ధం మొదలైనప్పటినుండి తన భర్త మేఢ్రముకి సుఖము లేదని భావించిన మండోదరి ఆ మాయా దారికుడి మేఢ్రమును చుంబించి చూషించింది. ఏ మహారాణిని చూసాడన్న నెపమున హతమయ్యాడో ఆ మహారాణి ఇప్పుడు తన మేఢ్రముని చూషిస్తు ఉంటే వేతాళుడి ఆనందము తారస్థాయికి చేరెను. ఇంతటి అవకాశం కల్పించిన కాళికి కృతజ్ఞత తెలుపుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. మండోదరి అధరములని అందుకుని ఆమెని చుంబిస్తు ఆమె భగము ద్వారము వద్దకి తన మేఢ్రముని పెట్టి దాని మీద రుద్దటం ఆరంభించాడు. పాపం పెనిమిటి దారి దొరకక ఇబ్బంది పడుతున్నాడనుకుని ఆ మాయా దారికుడి మేఢ్రముని పొదవి పట్టుకుని తడిసిన తన భగములోకి దారి చూపించింది. తన ఇరుహస్తములతో మండోదరిని పట్టుకుని వద్దకి లాక్కున్నాడు మాయా దారికుడు. ఒక్క ఉదుటున అతడి మేఢ్రము మండోదరి భగములోకి ప్రవేశించినది. ఎన్నాళ్ళకో లభించిన సుఖమేమో వెనువెంటనే స్ఖలించెను మాయా దారికుడైన వేతాళుడు. దాంతో మండోదరి పాతివ్రత్యము భంగమై తత్రక్షణములో యుద్ధభూమిలో దారికుడు కాళి చేతిలో మరణించాడు.

అంతలో అనుమానము కలిగెను మండోదరికి. తన పెనిమిటి ఇంత మొరటుగా తనని లాగడు పైగా చాలా సేపు యభతించనిదే అతడి మేఢ్రము తన భగములో ఎన్నడూ స్ఖలించలేదు. అంతలో దారికుడి మరణము పై దేవతలు జనులు బిగ్గరగా చేస్తున్న హర్షధ్వానాలు విన్న మండోదరికి జరిగిన మోసము అర్థమయ్యెను. ఏ తప్పుకి అన్యాయముగా శిక్షించబడ్డాడో అంతము కోటి రెట్ల తప్పు చేసి సుఖించి విజయుడిగా అచటనుండి నిష్క్రమించాడు వేతాళుడు నిజరూపములో.

ఐతే ఎన్నో రోజులనుండి సంహరిస్తున్న కాళి మాత్రం శాంతించలేదు. ఉగ్ర రూపముతో కనిపించినవారిని హతమార్చడం మొదలెట్టింది. అంతట బెంబేలెత్తిపోయిన దేవతలు శివుడిని శరణు వేడగా శివుడు ఒక పసిపాప రూపము ధరించి కాళి కాళ్ళకి తగులుతాడు. అమితమైనా తేజము కల ఆ పసిబిడ్డని చూడగానే కాళి లో మాతృత్వము మేల్కొని ఆ బిడ్డని గుండెలకి హత్తుకుంది. అంతే శివుడు కాళి స్తనములని తన నోటితో అందుకుని ఆమెలోని క్రోధాన్ని జుర్రేసాడు. అంతటితో శాంతించింది ఆ శివపుత్రిక. శివుడి క్రోధాగ్ని నుండి పుట్టింది కనుక ఈ కథనం లో కాళి శివపుత్రిక మరి ఆమె స్తన్యము త్రాగాడు కనుక ఆమె శివుడికి తల్లి కూడా.

ఐతే మోసానికి కారణమైన కాళి మీద ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలని నిర్ణయించుకున్న మండోదరి వేతాళుడి స్వేదముని వీర్యముని సేకరించి కుష్టు వ్యాధి కలగాలని తన తపోశక్తినంతా ఉపయోగించి శపించి కాళిపై చల్లింది. దాంతో కాళికి కుష్టువ్యాధి సోకింది. అంతట వైద్యనాథుడైన శివుడు ఆమె కుష్టువ్యాధిని నయం చేస్తాడు. ఆగ్రహించిన కాళి మండోదరికి కుష్టు వ్యాధి వచ్చేలా చేసింది. దాంతో తప్పు తెలుసుకున్న మండోదరి కాళిని శివుడిని శరణు వేడింది. కరుణించిన వారిరువురు మండోదరికి స్పోటకము, ఆటలమ్మ మరియు అటువంటి వ్యాధుల ఆధిపత్యము ప్రసాదించారు.

ఇంకొక కథనం ప్రకారం సత్వ గుణము కల శివుడు తమోగుణధారి ఐన పార్వతిని కాలి (నల్లదానా) అని సంభోదించాడు సరసముగా. చూడ్డానికి భయంకరముగా ఉన్నా సరే భర్తలు ఆ మాట అంటే ఇంక భార్యలకి ఎక్కడో మండుతుంది కదా. అదే అయ్యింది, పార్వతికి ఎక్కడలేని కోపం వచ్చింది. ఉగ్ర రూపం ధరించి లోకాలలో భార్యలని అనేవాళ్ళనందరిని సంహరించి వారి రక్తము త్రాగుతు వారి పుర్రెలని మాలగా చేసుకుని మెడలో వేసుకుని వీరవిహారం చెయ్యడం మొదలెట్టింది. దాంతో అందరు బెంబేలెత్తిపోయి ఓ హరా నీవు సృష్టించిన ఈ ఆపదని నీవే నివారించగలవు అని శంకరుడిని వేడుకున్నారు. అంతట శివుడు ఆ కాళి కాళ్ళమీద పడి క్షమాపణ అడిగెను. మొత్తానికి కాళి భగములో శివుడి లింగము ప్రవేశించాక కాని ఆమె శాంతించి నిలవలేదు. కాబట్టి భార్య రంగు రూపం గురించి భర్త సరదాకైనా సరే ఎమైనా అన్నాడో, ఆమె ఉగ్రకాళి ఐపోగలదు. మహాదేవుడికే తప్పలేదు మరి సామాన్యుల విషయం వేరే చెప్పాలా కనుక తస్మాత్ జాగ్రత్త.
కాళి ఆరాధన ఎక్కువగా వామాచారులు (తాంత్రికులు అఘోరాలు) చేస్తారు. కాళికి జంతువులని అప్పుడప్పుడు మనుషులని బలి ఇస్తారు. శాంతికి అహింసకి పెట్టింది పేరైన బౌద్ధములో కూడా కాళి ఉపాసన జంతు మరియు మానవ బలులు మొదలయ్యాయి బుద్ధుడు వెళ్ళిపోయిన కొంతకాలానికి. ఆ బౌద్ధమును హీనవాదము లేక థేరవాద బౌద్ధము అని పేరొచ్చింది. ఇందులో కూడా ఒకరకముగా కాళి ఆరాధన ఉంటుంది. ఆది శంకరాచార్యుడు వచ్చేసరికి కాళి పేరు చెప్పుకుని ఈ బలులు తారస్థాయికి చేరాయి. కిట్టని వారిని బలి పేరుతో చంపెయ్యడం పరిపాటి ఐపోయింది ఇక జంతువుల విషయం చెప్పనక్కరలేదు. ఆది శంకరాచార్యులు భారతావని అంతా తిరిగి ఈ అచారాన్ని చాలా వరకు సంస్కరించారు. ఎన్నో దేవాలయాలలో యంత్రములని మార్చి దేవిని శాంతస్వభావిని గా మార్చారు. విజయవాడ కనక దుర్గ ఒక ఉదాహరణ. ఈ సంస్కృతి తో విసిగెత్తిపోయిన జనం వారు బోధించిన శాంతియుతమైన అద్వైతం వైపుకి భారీగా తరలివచ్చారు.

ఇవి నాకు తెలిసిన నేను తెలుసుకున్న కథనములు. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౨౫) ప్రశ్న : పాండవుల తల్లి ఐన కుంతి కౌరవులతో ఎందుకు నివసించింది?
సమాధానము : పాండువుల తల్లి ఐన కుంతి గురించి అనేక కథనాలున్నాయి. ఒక కథనం ప్రకారం కుంతి భర్త ఐన పాండురాజు మరియు ఆమె సవతి ఐన మాద్రి మరణానంతరము కుంతి తన పుట్టింటికి వెళ్ళబోతే కుంతిభోజుడు “నీ పిల్లలకి విశాల హస్తినాపుర సామ్రాజ్యం దక్కాలంటే వారు హస్తినాపురము లో ఉండి విద్యాభ్యాసము పొందుటే మేలు” అని నచ్చజెప్పెను. ఒక తల్లిగా అన్నీ మర్చిపోయి హస్తినాపురములో పిల్లలు పెద్దవారయ్యేవరకు బ్రతికింది కుంతి. ఐనా సరే పాండవుల దాయాదులైన దుర్యోధనాదులు వారిని హతమార్చాలని ఎన్నో ప్రయత్నములు చేసారు. అలాంటి ఒక ప్రయత్నమే లాక్షాగృహము. అచటనుండి పాండవులు బ్రతికి బయటపడటానికి ముఖ్య కారణము హస్తినాపురములో ప్రధాన మంత్రి ఐన విదురుడు. విదురుడిని కుంతి తన మరిదిగానే భావించేది. పాండు రాజుకి విదురుడికి తండ్రి వ్యాస మహర్షి ఏ కదా. అన్నగారి లేని లోటు వదినకి కొంతలో కొంతైనా తీర్చాల్సిన బాధ్యత అతడి తమ్ముడిదే కదా. విదురుడు అన్నీ తెలిసిన విఙ్ఞుడు కనుక కుంతికి అన్ని విధములా సహాయపడేవాడు. వదినగారి భగములో మరి ఈ మరిదిగారి మేఢ్రము విహరించి సుఖపెట్టి దురద తీర్చేదో లేదో తెలియదు. ఐనా కుంతి భగముకి అవసరమైనప్పుడల్లా దేవతల మేఢ్రములే సిద్ధముగా ఉండేవి కదా. దుర్వాస ఋషి సుశ్రూష చేయగా వారు బోధించిన దివ్య మంత్రము కుంతికి ఎంతగానో సహాయపడెను.
లాక్షాగృహము నుండి బయటపడ్డాకి అఙ్ఞాతవాసములో ఉండమని విదురుడు చెప్పగా అలాగే చేసెను కుంతి తన సంతానముతో. బకాసురుడి వధ అనంతరము ధైర్యము వచ్చినది కుంతికి తన సంతానము ఎటువంటి ప్రమాదములనైనా ఎదుర్కోగలరని. భిక్షాటనకి వెడుతున్నామని అమ్మకి అబద్ధం చెప్పి ద్రౌపది స్వయంవరం కి వెళ్ళారు పాండవులు. మారువేషాలలో వెళ్ళి స్వయంవరం లో ద్రౌపదిని గెలుగుచుని అక్కడ అడ్డగించిన అందరితో పోరాడి మరీ వచ్చారు. మారువేషాలలో వెళ్ళడానికి ఒక కారణం ఇదివరకు ఐన యుద్ధం. ద్రోణాచార్యుడిని గురుదక్షిణ గా దృపదుడిని పట్టి తెచ్చారు 105 కురు రాజకుమారులు. మరలా వీళ్ళు కనిపిస్తే రాజభటులు ఊరుకోరు కదా అందుకే మారువేషాలు. అమ్మ వద్ద తాము చేసిన ఘనకార్యం దాచిపెట్టి భిక్ష తెచ్చుకున్నట్టు చెప్పారు పాండవులు కనుక సమంగా పంచుకోమని చెప్పెను కుంతి ఇంటిలోనుండి. అలా మొత్తానికి ద్రౌపది కోడలిగా వచ్చింది. పిల్లలు చాలా పెద్దవాళ్ళయ్యారు, వాళ్ళ అన్ని (మేఢ్రముతో సహా) అవసరాలు చూసుకోవడానికి మరియు తీర్చడానికి కోడలు వచ్చింది కనుక ఇంక తన దారి సుఖం తాను చూసుకోవచ్చని కుంతికి అనిపించెను. కుంతి గురించి తెలుసుకున్న ద్రౌపది ఆమెకి దుర్వాసఋషి బోధించిన దివ్య మంత్రము చెప్పమని అత్తగారిని పోరడం మొదలెట్టెను. “అప్పట్లో నా సవతి ఐన మాద్రి నా మొగుడి ప్రోద్బలముతో అడిగితేనే సరిగా చెప్పలేదు అలాంటిది ఆ మంత్రం ఈ గడసరి కోడలికి చెప్తే ఇంకేమైనా ఉందా, నా కొడుకులని వెర్రి పప్పలని చేసి దేవతలందరి మేఢ్రములని రుచి చూసి వాళ్ళకి తన భగము యొక్క రుచి చూపిస్తుంది కదా ఈ వగలాడి కోడలు. అసలే ఇది అతిలోక సౌందర్యవతి, ఇంక మరి దేవతల మేఢ్రముల రుచి కూడా మరిగితే ఇక నా కొడుకుల సంగతేంటి.” అనుకున్నది పాండవ మాత ఐన కుంతి.
ఇంకా కొడుకులతో ఉంటే అత్తాకోడళ్ళ పోరు రోజు రోజుకి పెరిగి ఇంట్లో అశాంతి కొడుకులకి ఇబ్బంది అవుతుందని గ్రహించి కుంతి హస్తినాపురం కి వెళ్ళింది. శ్రీ కృష్ణుడి మేనత్తని ఎవరు కాదనగలరు, పైగా ఏ దేవతనైనా క్షణం లో రప్పించగల మంత్రం ఉన్న కుంతిని ఇబ్బందిపెట్టి ఎవరు బ్రతకగలరు హస్తినాపురములో. అన్ని రాచమర్యాదలతో ఆహ్వానం లభించింది కురు వంశ కోడలు మరియు ఇప్పుడు కురు రాజమాత హోదా ఉన్న కుంతికి. అన్ని బాధ్యతలు తీరిపోయిన కుంతికి మరలా సుఖపడే అవకాశం లభించింది. పెళ్ళికి ముందు సూర్యుడి మేఢ్రము, పెళ్ళైన కొత్తల్లో సూర్యపుతృడైన యముడు మరియు వాయుదేవుడు ఇంకా ఇంద్రుడి మేడ్రముల రుచి మాత్రమే ఎరిగిన కుంతికి ఇప్పుడు మిగిలిన దేవతలందరి మేఢ్రముల రుచి చూసే అవకాశం లభించినది. ప్రతి దినము కాసేపు రాజమాత గా కురుసభలో హుందాగా ఉన్నాక తన మందిరము చేరుకుని తనకి నచ్చిన దేవతని తలచుకుని కుంతి తాను కష్టపడి సంపాదించుకున్న దివ్య మంత్రం జపించగా కోరిక దేవత ప్రత్యక్షమయ్యేవాడు. అతడి మేఢ్రముని రెండు గుప్పిట్లలో పొదవి పట్టుకుని చుంబించుచుండగా అతడు కుంతి భగముని చుంబించి, చూషించి, లేఢించి దానిని బాగా ఆద్రవంతముగా చేసెడివాడు. ఆ పిమ్మట మెల్లిగా ఆ దేవత మేఢ్రము పాండు పత్ని ఐన కుంతి భగములో ప్రవేశించెడిది. కుంతి భగము ఆ దేవతా మేఢ్రముని మరియు కుంతి ఆ దేవతని బిగిగా కౌగలించుకొనెడివారు. అనేకానేక భంగిమలలో ఈ పరదారము (రంకు) రాత్రంతా జరిగెడిది. కుంతి భగములో వీరవిహారం ఒనర్చిన దేవత మేఢ్రము స్ఖలించినను కుంతికి ఎటువంటి ఇబ్బంది కలిగెడిది కాదు. ఎన్నో సంవత్సరముల పాటి ఎందరెందరో దేవతల మేఢ్రముల రుచి మరిగి వారికి తన భగము యొక్క రుచి చూపించెను కురు సామ్రాజ్య చక్రవర్తిగారి గారి మరదలు ఐన కుంతి. మహా భారత యుద్ధం అనంతరం ఇంక కోరిక తగ్గి తన బావగారు మరియి తోటికోడలితో వానప్రస్థ ఆశ్రమముకి వెళ్ళెను కుంతి.
నాకు తెలిసిన, నేను తెలుసుకున్న కథనములు ఇవి. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౨౬) ప్రశ్న : ద్రౌపది ఎందరితో సుఖించెను? కృష్ణుడి తొ సుఖించెనా?
సమాధానము : రంకులో ద్రౌపదిని మించిన వారు న భూతో న భవిష్యతి అని అంటారు. మహాభారతం కాలములో ఉన్న ఆడవారందరి కన్నా ఎక్కువ అందము కండులము (పూకులో దూల) ఈమెకి సొంతము. ద్రౌపది క్రిత జన్మ గురించి అనేక కథనములున్నాయి. ముందు జన్మలో ఈమె శివభక్తురాలు ఐన ఒక ఋషిపత్ని. ఆమె భర్త ఎప్పుడు తపము అనేవాడు తప్ప ఆమె కోరిక తీర్చేవాడు కాదు అన్నది ఒక కథనం. ఆమె రామాయణం లోని వేదవతి అనేది ఇంకొక కథనం. ఇంద్రుడి భార్య ఐన శచి దేవి అని ఇంకొక కథనం. ఏది ఏమైనా ఒక కథనం ప్రకారం మహాశివభక్తురాలైన ఆమె 16 సోమవారాల వ్రతం చేసి శివపార్వతులని దర్శించుకుందామని కైలాసము చేరెను. ఆ సమయమున పార్వతిదేవి కైలాసమున లేదు. ధ్యానం లో ఉన్న పురుషత్వముకి అసలైన నిదర్శనం ఐన మహాదేవుడిని చూడగానే మోహించి ఆమె భగము ద్రవించుటారంభించెను. శివుడు అభిషేక ప్రియుడు కదా. మరి అచట అభిషేకించడానికి లింగము మరియు జలము ఎచట లభించునా అని అన్వేషించుటారంభించెను. అంతట “చర్మం లింగం, జఘనం జలం” అన్న ఆకాశవాణి వినిపించెను. అది ఎవరా అని పైకి చూడగా కొంటెగా నవ్వుచు కనిపించెను చంద్రశేఖరుడి జటాజూటములోని చంద్రుడు. శశాంకుడి మాటలు అర్థమవగానే భోళా శంకరుడు ధరించిన పులిచర్మముని మెల్లిగా తొలగించగా నిద్రావస్థలో ఉన్న లింగము కనిపించెను. తన భగములోనుండి ఉబికి వస్తున్న జలముతో దానిని అభిషేకించిన పిదప, ఆ మహాతేజోవంతమైన లింగముని చుంబించిన, చూషించి, చప్పరించింది. అటుపిమ్మట వివస్త్రగా మారి త్రికంటి వడిలో చేరి తన ఇష్టదైవమును బిగిగా కౌగలించుకొనెను. ఆ దివ్యలింగముని తన భగములో జొనుపుకుందామనుకుమే సమయానికి పార్వతి దేవి వస్తున్నదని చంద్రుడు హెచ్చరించేసరికి, ఠక్కున శివుడికి దూరముగా జరిగి అచట విడిచిన తన వస్త్రములని ధరించెను. కాని పార్వతి దేవికి అనుమానం వచ్చి ఆమె వక్షస్థలముని పరీక్షగా గమనించెను. ఎత్తైన, నిండైన, బరువైన అతి సుందరమైన ఆమె వక్షములపై భస్మధారుడి విభూతి కనిపించేసరికి అనుమానం వచ్చి భూలోకములో జన్మించు అని శపించెను పార్వతి. “మీ లాగా అన్ని లక్షణాలున్నవాడు భర్తగా ప్రసాదించు” అని భోళా శంకరుడిని కోరగా, “ద్వాపర యుగములో అన్ని లక్షణాలు ఒకరిలో ఉండవు కనుక నీవు ఎవరినైనా/ఎందరినైనా పెనిమిటిగా భావించవచ్చు” అని వరమిచ్చెను. అందుకే పేరుకి ఐదుగురు భర్తలు ఇంకా ఎందరితోనో రంకు జరిపెను ద్రౌపది.
ద్రౌపది కి అందుబాటులో ఉన్న దాదాపు అన్ని మేఢ్రములు ఆమె భగములో ప్రవేశించెను. ద్రౌపదికి కన్యత్వము వరముగా లభించెను మహాదేవుని నుండి. ఆమె భగమునుండి మేఢ్రము నిష్క్రమించినంతనే ఆమె కన్నె పొర మరలా ఏర్పడి ఆమె భగము కన్య భగము వలే మారిపోయెడిది. శ్రీ కృష్ణుడి మేఢ్రము అది అందుబాటులో ఉన్న దాదాపు అన్ని భగములకి లభించెను కాని ద్రౌపదికి మాత్రము లభించలేదు. ద్రౌపది భగము కృష్ణుడిని చూసినంతనే ద్రవించెడిది అందరి నారీమణుల భగముల వలె. ఐతే కృష్ణుడు ఈ విషయం ఎరిగి “ఇది సాధ్యపడదు ఓ సఖి, నీకు నేను ఈ సుఖము ఇవ్వజాలను కాని ప్రతిఫలముగా ఆపదలో ఆదుకొనెదను” అని తెలివిగా తప్పించుకొనెను. ద్రౌపది భగములో ప్రవేశించాలని ఉవ్విళ్ళూరని మేఢ్రములు చాలా అరుదు. కృష్ణుడు తలుచుకుంటే అది చాలా సుసాధ్యం. కాని పాండవులు తన మేనత్త పిల్లలు అది కాక అర్జునుడు తన నమ్మిన బంటు/శిష్యుడు/భక్తుడు… ఇంకా ఎన్నెన్నో. అత్తగారైన కుంతిని ఎంతగా అడిగినను ఆమెకి దుర్వాసఋషి బోధించిన మంత్రం చెప్పలేదు ద్రౌపదికి. అత్తగారు దివ్య మంత్రము చెప్పకపోయినా, ఆ అత్త మేనల్లుడైన కృష్ణుడి మేఢ్రము లభించపోయినా ద్రౌపది నిరుత్సాహపడక తనదైన విధములో అనేకానేక మేఢ్రములని చవిచూసెను. మహాభారత యుద్ధములోని కీలక ఘట్టాలలో హతమైన ఇద్దరి మేఢ్రములు ద్రౌపది భగములో ప్రవేశించినవే. ఒకడు ఇంకొకడిని చంపితే ఆ చంపినవాడి చంపకపోతే చచ్చిపోతానని అర్జునుడు శపథం చేయగా కృష్ణుడికి మాయ ప్రయోగించక తప్పలేదు. అందులో మొదటి వాడు కురు వంశమునకి ఏకైక అల్లుడైన జయద్రథుడు. పాండవులు వనవాసము చేయు సమయమున ఆ దారిన సింధు దేశ యువరాజైన జయద్రథుడు వెడుతున్నాడని తెలిసెను ద్రౌపదికి. 105 మంది అన్నదమ్ముల ఏకైక చెల్లెలైన సుశాల (దుశ్శాల అని కూడా అంటారు) కి ఏరి కోరి వెతికి తెచ్చిన భర్త పైగా సువిశాల కురు సామ్రాజ్యము యొక్క ఏకైక అల్లుడు ఎలా ఉంటాడా అన్న కుతుహలం కలిగింది ద్రౌపదికి. ఆ మర్నాడు తన ఐదుగురు భర్తలు వేటాడడానికి అడివికి వెళ్ళగానే తమ కుటీరము నుండి సమీపములో ఉన్న తటాకముకి వెళ్ళి వస్త్రములు విడిచి జలకాలాడుట ఆరంభించెను. అంతలో అటుగా వచ్చాడు జయద్రథుడు తటాకములోని జలముతో తన దప్పిక తీర్చుకొనుటకు. అతడి దప్పిక తీరకపోగా ఇంకా పెరిగేలా చేసింది ద్రౌపది తన తడిసిన అందాలని ఆరబోసి కొంటెగా నవ్వుతూ. అసలే కొన్ని రోజుల నుండి ప్రయాణిస్తున్నవాడు, అందునా మేఢ్రముకి పని లేక ఉన్నవాడు, అకస్మాత్తుగా భూలోకములోనికెల్లయు అతి సౌందర్యవతి ఐన అతివ ఆహ్వానిస్తూ కనిపించేసరికి నిగ్రహించుకోలేకపోయాడు జయద్రథుడు. అక్కగారి అందాలు (ద్రౌపది వరసకి అక్కే కదా మరి జయద్రథుడికి) పిచ్చెక్కించాయి. ఆమెని సమీపించగా అతడిని వివస్త్రుడిని గావించి తటాకములోని నీటిలోకి నెట్టెను తమ్ముడిని అతడి అక్క. నీటిలో పడ్డ తన తమ్ముని మేఢ్రముని చేబూని “ఇందుకనమాట ఏరి కోరి అల్లుడిని చేసుకున్నారు కురు సామ్రాజ్యానికి, సుశాల అదృష్టవంతురాలే” అని కొంటెగా నవ్వింది. అంతగా అక్కగారు రెచ్చగొట్టాక ఇంక ఆ తమ్ముడు మాత్రం ఆగగలడా. అక్కగారి అంగాంగములని చుంబించుటరాంభించెను. చిన్న వయసులో ద్రౌపది స్వయంవరానికి ప్రేక్షకుడిగా వెళ్ళినప్పటినుండి ఆమె అందానికి ముగ్ధుడైపోయెను సింధురాకుమారుడైన జయద్రథుడు. ఎన్నో భగములలోకి అతడి మేఢ్రము జొరబడినా అతడు ద్రౌపది అందాలనే తలచుకుని ఆ భగములలో తన మేఢ్రముని ఆడించి స్ఖలించెడివాడు. అటువంటిది ఇప్పుడు తన స్వప్నమే సాకారమైనట్టు అక్కవరస ఐన ద్రౌపది తన మేఢ్రముని పొదవి పట్టుకుంది ఆమె అందాలని తనివితీరా చుంబించుటకు అవకాశం లభించెను. మెల్లిగా ఆమె ఎత్తైన, నిండైన, బరువైన, మృదువైన వక్షములని అతి లాఘవముగా చుంబించుటారంభించెను. అంతలో అక్కగారు అతడి మేఢ్రముని తన నోట్లో పెట్టుకుని చూషించుటారంభించెను జయద్రథుడు. అలౌకిక సుఖము కలిగెను ఆ అక్కాతమ్ముళ్ళకి. ఇంక ఆలస్యం చెయ్యక అక్కగారి భగముని చుంబించి చూషించుటారంభించెను. కన్య భగము వలే తోచినది అక్కగారి భగము తమ్ముడికి. “పంచభతృక ఐనా కన్య భగములా ఎలా ఉంది అక్కగారి భగము? బహుశా బావమరుదులు నా చినమామగారైన పాండురాజులా నిజమైన మగవారు కాదేమో, అందుకే సుయోధనుడు రాజ్యము వీర భోజ్యము పొండి అని తరిమేసాడేమో” అనుకున్నాడు సింధురాకుమారుడు. తమ్ముడు గారి భగచుంబన చాలా కైపెక్కించుటారంభించెను పాండవ సతికి. అవ్విధముగా తన ఐదుగురు భర్తలు కాని తాను రుచి చూసిన అనేకానేక మేఢ్రముల ధారులు కాని చేయలేదు అప్పటివరకు. ద్రౌపది భగము బాగా ద్రవించుటారంభించెను. దప్పిక తీర్చుకోవడానికి తటాకమునకు వచ్చిన తమ్ముడికి తన భగము ద్వారా దప్పిక తీర్చుటారంభించెను పాంచాలి. బాగా దప్పిక తీరాక అతడి మేఢ్రముని తన నోటినుండి తెసి తన భగము పై ఉంచింది ద్రౌపది. ఆ సువర్ణావకాశాన్ని సద్వినియోగపరుచుకున్నాడు కురు వంశ జామాత ఐన జయద్రథుడు. ఒక్క ఉదుటున అక్కగారి భగములోకి ప్రవేశించినది తమ్ముడిగారి మేఢ్రము. కురు సామ్రాజ్య అల్లుడు మరియు కోడలు ఒకరినొకరు బిగిగా పెనవేసుకునిపోయారు. అల్లుడి మేఢ్రము కోడలి భగములో మెల్లిగా కదలుటారంభించెను. మెల్లిగా యభతము యొక్క వేగము మరియు ఇరువురి సుఖప్రాప్తి పతాకస్థాయికి చేరెను. తటాకములో తేలుచు యభతించుచుండిరి ఆ అక్క తమ్ముళ్ళు. అలా యభతించుచు తటాకమంతా ఈదుచు తామర పుషముల మధ్యలో జలకాలాడుచు సుఖించుచుండెను ఆ ఇద్దరు. అవ్విధముగా ఎన్నో ఘడియలు గడిచినవి. అంతలో అటుగా వస్తున్న తన పెనిమిటి ఐన భీముని అడుగుల సవ్వడి వినిపించెను ద్రౌపదికి. అంతే హఠాత్తుగా “కాపాడండి కాపాడండి” అనుచు బిగ్గరగా కేకలు పెట్టుటారంభించెను ద్రౌపది. గందరగోళం లో పడ్డాడు జయద్రథుడు. అప్పటివరకు రెచ్చగొట్టి, బాగా సుఖించుచు అనేకానేక భావప్రాప్తులు పొందుచున్న ద్రౌపదిలో ఈ హఠాత్పరివర్తన అతడికి అర్థమయ్యేలోపు భీముడు తన బావగారైన జయద్రథుడిని పట్టి తటాకమునుండి బయటకి ఈడ్చి పిడిగుద్దులు గుద్దుటారంభించెను. ఆ తరవాత పాండవులంతా తలో చెయ్యి వేయడం బావగారికి గుండు గీసి సున్నం పెట్టి అవమానపరచడం జరిగిపోయాయి. ఆ అవమానం యొక్క ప్రతీకారం తీర్చుకున్నాడు యుద్ధములో అభిమన్యుడితపై. ఈ అభిమన్యుడు సుభద్ర పుతృడు మరియు పాండవుల సంతానములో అర్జునుడంతటి వాడు. తొలిసారి యుద్ధభూమికి వెళ్ళేముందు పెద్దలందరి ఆశీర్వాదము తీసుకుంటు సవతి తల్లి ఐన ద్రౌపది ఆశీర్వాదము తీసుకొనుటకు ఆమె వద్దకి వచ్చి ఆమె పాదములకి సాష్టాంగ ప్రణామం గావించెను. స్వయంవరం లో తనని గెలుచుకున్న అర్జునుడిలా గోచరించెను ద్రౌపదికి అర్జున పుతృడైన అభిమన్యుడు. ఆమె భగము ద్రవించినది. ఇంక ఆలస్యము చేయక రెండడుగులు ముందుకేసెను ద్రౌపది. నమస్కారమనంతరము లేవబోయెను అభమన్యుడు. అతడి తలని అతడి సవతి తల్లి చీర కప్పేసెను. అంతా చీకటి గోచరించినది అభిమన్యుడికి. అతి మనోహరమైన సుగంధము అతడి నాసికలని తాకినది. దాంతో మైమరచిపోయిన ఆ నవయువకుడు ఆ మధుర సుగంధము యొక్క మూలమును అన్వేషిస్తు తన సవతి తల్లి జఘనముల మధ్యకి తన తలని చేర్చెను. ఆ మధుర సుగంధము కలిగిన ద్రవము అభిమన్యుడి సవతి తల్లి ఐన ద్రౌపది భగము నుండి ఊరుచుండెను. “ఈ ద్రవము యొక్క సుగంధమే ఇంత మధురముగా ఉన్నచో దీనియొక్క రుచి ఇంకెంత మధురముగా ఉండునో కదా” అనుకున్న ఆ పాండవపుతృడు పంచభతృక ఐన అతడి సవతి తల్లి యొక్క భగమును లేఢించెను. ఆమె నుండి ప్రవహించుచున్న మధుర ద్రవము సుగంధమే కాదు సురుచి కూడా కలిగినదని గ్రహించెను అభిమన్యుడు. సవతి పుతృడి జిహ్వ తన భగముని లేఢించుటతో ద్రౌపది తనువెల్లయు జలదరించెను సుఖముతో. ఆమె భగము మరింతగా మధుర ద్రవమును విడుదల చేయుటారంభించెను. అటులనే లేఢించుచు అభిమన్యడి జిహ్వ అతడి సవతి తల్లి ఐన ద్రౌపది గులముని స్పృశించెను. అంతట అదుపు తప్పెను ద్రౌపది. ఆమె నిండైన, మెత్తని పిరుదులని దృఢముగా పట్టుకుని ఆమె జఘనములని తన భుజములపై ఉంచెను అభిమన్యుడు. కొద్ది ఘడియలు ఆమె భగమును బాగా చుంబించి, చూషించి, లేఢించిన పిదప ద్రౌపది అభిమన్యుడి మేఢ్రముని చుంబించి, చూషించి లేఢించెను. ‘మేఢ్రము పరిమాణములో ఇతడు తండ్రిని మింకిన తనయుడే, అర్జునుడిలా గోచరించుచున్ననూ ఇతడికి ఇంకెంతమంది తండ్రులో కదా’ అని తన మనసులో అనుకొనెను ద్రౌపది. పిమ్మట అభిమన్యుడి మేఢ్రము అతడి సవతి తల్లి యొక్క కన్య భగములో ప్రవేశించెను. ఉత్తర భగముకన్ననూ బిగుతుగా ఉన్న అతడి సవతి తల్లి భగము అతడికి మిక్కిలి సుఖమును మరియు ఆశ్చర్యమును కలిగించెను. ప్రవేశించాక వీర విహారం చేయుటయే కదా వీరుని లక్షణము, అది రణరంగమైనా సరే సవతి తల్లి భగమైనా సరే. తన వీరత్వముని ప్రదర్శించుచు ద్రౌపదికి అనేక పర్యాయములు భావప్రాప్తి కలుగు విధముగా యభతించెను అభిమన్యుడు. కొన్ని ఘడియల పిదప తన వీరత్వమును వీర్యముగా తన సవతి తల్లి భగములో నింపెను. అంతట మిక్కిలి సుఖించిన ద్రౌపది అభిమన్యుడిని దీవించి పంపెను. వీర్యము/వీరత్వము అంతా కార్చేసి రణముకి వచ్చిన అభిమన్యుడు జయద్రథుడి చేతిలో మృతిచెందెను. దానికి ప్రతీకారముగా మరుసటి దినమున అర్జునుడు జయద్రథుడిని చంపెదను లేక నేను చచ్చెదను అని సపథము చేసెను. ఇంక శ్రీకృష్ణుడికి మాయ చెయ్యక తప్పలేదు. ద్రౌపది భగము ఎల్లప్పుడు ద్రవిస్తూనే ఉండేది. శివుడి వరము వలన ఆమె యభతించిన ప్రతిసారి మేఢ్రము భగమునుండి నిష్క్రమించిన తక్షనమే కన్యగా మారిపోయేది, అంటే కన్నెపొర ఏర్పడేది. ఇవి నాకు తెలిసిన వివరములు. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౨౭) ప్రశ్న : శివుడి మగపురుషుడు మరియు పొడవైన బలశాలి కదా మరి అయన పురుష లింగం ఎలా ఉంటుంది? శివుడి వీర్యం పడిన ఏ స్త్రీ అయన చనిపోతుందా?
సమాధానము : పురుషత్వానికి నిదర్శనం మరియు ప్రతిరూపము శివుడు. ఆయన లింగం కి ఆది అంతం ఉండవు అంటారు. ఐతే శివుడితో సుఖించడానికి కోరి వచ్చిన కాంతలని ఎన్నడూ నిరుత్సాహ పరచడు సరికదా వాది భగము పరిమాణము బట్టి శివుడి లింగం అకారం పరిమాణం మారుతూ ఉంటుంది. ఇక శివ వీర్యం సంగతికొస్తే అది పాదరసం లా ఉంటుంది అని ఒక కథనం. శివుడి వీర్యం కోసం ఎగబడని భగధారులు సమస్తలోకములలోను లేరు. దేవిమణులంతా శివుడి వీర్యముతో గర్భవతులైన వారే. ఇది కాక ఋషిపత్నులు, యక్షిణి లు, గంధర్వ వివాహితలు ఇంకా ఎందరెందరో. ఉదాహరణ కి మండోదరి గా మారిన మధుర. విష్ణుమూర్తి రెండవ భార్య ఐన భూదేవి ఇంకా ఎందరెందరో. ఎవరు ఎప్పుడు చనిపోలేదు శివుడి వీర్యం వలన అది జీవదాయకం నిజానికి. అది లభిచిన వారు మిక్కిలి తేజోవంతులయ్యారు ఆ తరవాత అమిత తేజోవంతులైన సంతానాన్ని కన్నారు. ఉదాహరణకి మేఘనాథుడు, కుజుడు ఇంకా ఎందరెందరో. శివ వీర్యం లభించటం ఒక వరం ఎందుకంటే అది చాలా కష్టతరం. అది లభించాలంటే మొదట కైలాసము చేరుకోవాలి, శివగణములని చూసి భయపడకూడదు, పార్వతి దేవి లేని సమయం చూసుకుని శివుడి లింగాన్ని భగములో దింపాలి. ఆ తరవాత బాగా యభతించాలి. ఇన్ని జరిగితే కాని శివుడి వీర్యం ప్రాప్తించదు. ఈ మధ్యలో పార్వతి దేవికి చిక్కితే అంతే సంగతులు, ఏ శాపమో తగులుతుంది. ఇవి నాకు తెలిసిన వివరములు. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౨౮) ప్రశ్న: మేఢ్రము చుట్టూ మంగళసూత్రము ఎప్పుడు ఎందుకు చుట్టబడుతుంది? 

సమాధానం: మంగళసూత్రం మేఢ్రం చుట్టు చుట్టబడి ఉంది అంటే అది ఖచ్చితముగా రంకే. మొగుడు కట్టిన మంగళసూత్రాన్ని రంకు మొగుడి మేఢ్రముకి ఒక వివాహిత చుట్టింది అంటే అతడి మేఢ్రము ఆమె మొగుడి మేఢ్రముకన్నా అన్ని విధాల మేలైనదని ఆమె భావము. ఇక ఆ మంగళసూత్రము చుట్టబడ్డ మేఢ్రము అది చుట్టిన వారి భగములో ప్రవేశించుచున్నప్పుడు అది ఆమె గులముని రాపిడి చేస్తుంది. అది ఎంతో సుఖానుభూతికి ఇస్తుంది. ఎవరు మేఢ్రము చుట్టూ మంగళసూత్రము చుట్టబటి ఉంటుందో అతడు ఆ మంగళసూత్రం చుట్టిన వారి భగమును బాగా నాకాడని ఆమె మెచ్చుకుంటున్నదని అర్థము. మేఢ్రము భగములో ప్రవేశించుచున్నప్పుడు మరి గులముని అతడి నాలుక చేరుకోలేదు కదా అందుకే మంగళసూత్రం తో గులము మీద అతడప్పటివరకు అలవాటు చేసిన రాపిడి కొనసాగేలా చేస్తుంది భగధారి. ఇవి నాకు ఎందరో వివాహితలు (నా భాషలో వదినలు) నుండి తెలిసిన విశేషములు. 

౨౯) ప్రశ్న: మన పురాణాల్లో మాతృగమి యోగము కలవారు ఎంతమంది వాళ్ళు ఎవరు? వాళ్ళు ఎవరితో చేసారు.
సమాధానం: మాతృగమి చేసిన వారి జాబితా చాలా పెద్దదే పురాణాలలో. ముఖ్యమైన వాళ్ళు చంద్రుడు, బృహస్పతి, యముడు, ఋష్యశృంగుడు ఇంకా ఎందరెందరో. గొప్ప గొప్ప వారెందరో మాతృగమి వలన జన్మించారు. చంద్రుడు బృహస్పతి గురించి శశాంక్ విజయములో సవివరముగా ఉల్లేఖించబడినది. యముడు తన సవతి తల్లితో సమానమైన కుంతి భగములోకి తన మేఢ్రముని జొనిపి బాగా యభతించి స్ఖలించినప్పుడు మాతృగమి చేసినవాడయ్యెను. ఋష్యశృంగుడు తన భార్య తల్లుల భగములలో తన మేఢ్రముని జొనిపి యభతించి స్ఖలించగా మాతృగమి చేసినవాడయ్యెను. ఐతే ఈ రెండు మాతృగములు కూడా లోకకల్యాణముకే దోహపడ్డాయి. ఇవి నాకు తెలిసిన నేను తెలుసుకున్న వివరములు. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౩౦) ప్రశ్న : పురాణాలలో మానభంగం జరిగినవి మీకు తెలుసా?
సమాధానం: ఎన్నెన్నో ఉన్నాయి మానభంగం కథనములు. మొదటిది బ్రహ్మ తన మానస పుత్రిక ఐన సరస్వతిని మానభంగం చేయడం. అందుకు క్రోధించిన శివుడు బ్రహ్మ యొక్క ఐదవ ముఖము/శిరస్సుని ఖండించెను. బ్రహ్మ హత్యా పాతకం చుట్టుకున్న శివుడు భిక్షాటన మూర్తిగా 12 సంవత్సరములు వనములలో సంచరిస్తు, ఋషిపత్నులతో సంభోగిస్తు గడిపెను. రావణుడు తన సవతి అన్న ఐన కుబేరుడి కోడలైన రంభని బలాత్కరించెను. ఒక రాత్రి ఆమె బాగా సింగారించుకుని ఆమె మొగుడు మరియు కుబేరుడి కొడుకు ఐన నలకుబేరుడి వద్దకి వెడుతుంటే రావణుడు ఆమెని బలాత్కరించెను. అప్పుడామె, “నీ మేఢ్రము ఎవరి భగములోనైనా వారి ఇష్టము లేకుండా ప్రవేశించినచో నీ తల వెయ్యి ముక్కలవుతుంది” అని శపించెను. మరి రంభకి అంత తపోశక్తి ఉందో లేదో తెలియదు మరి ఆ శాపం ఫలించడానికి, కాని రావణుడు ఎందుకైనా మంచిది అని జాగ్రత్తపడ్డాడు. అందుకే సీత అన్నాళ్ళు లంక లో ఉన్నా ఆమెని బలాత్కరించలేదు రావణుడు. ఒక కథనం ప్రకారం కృష్ణుడి అమ్మమ్మ ఐన పద్మావతి యుక్త వయసులో ఉన్నప్పుడు, తన ప్రేమికుడితో రంకు జరపాలని అతడిని అడివిలో ఉన్న దుర్గాదేవి గుడికి రమ్మంటుంది. అతడు ఒక అసురుడికి చిక్కుతాడు మార్గమధ్యమున, ఆ అసురుడు అతడిని తినేసి అతడి రూపములో పద్మావతి దేవి తో సుఖించి ఆమె భగములో తన వీర్యముని స్ఖలిస్తాడు. తత్ఫలితముగా కంసుడు జన్మిస్తాడు. అసురుడు పద్మావతిని బలాత్కరించాడన్నది ఇంకొక కథనం. రాక్షస వివాహం అంటేనే బలాత్కారం అని ఒక నిర్వచనం.

౩౧) ప్రశ్న : నాగలోకం లో శేషనాగు పాము కి ఎంతమంది భార్యలు? వాసుకి కి ఎంతమంది భార్యలు?

సమాధానం: ఒక కథనం ప్రకారం శేషనాగు బ్రహ్మచారి గరుడుడి లాగే శ్రీ మహా విష్ణు సేవకి అంకితం. ఇంకొక కథనం ప్రకారం శీర్ష. శిరీష మరియు నాగలక్ష్మి శేషనాగు యొక్క భార్యలు.
ఒక కథనం ప్రకారం వాసుకి మహా శివ భక్తుడు మరియు బ్రహ్మచారి. ఇంకొక కథనం ప్రకారం శతశీర్ష ఈయన భార్య. సాగర మథనం లో హాలాహలము చాలా వరకు మహాదేవుడు గ్రోలితే కొద్ది చుక్కలు వాసుకి గ్రోలెను. ఆ బాధ తట్టుకోలేక శివుడి శరణు వేడగా శివుడు వాసుకికి తన కంఠముచుట్టు స్థానమిచ్చెను.

౩౨) ప్రశ్న: రంకు పై మీ అభిప్రాయం ఏమిటి?

రంకు అత్యవసరమైనది అని నా అభిప్రాయం. కొన్నాళ్ళ క్రితం వరకు అసలు రంకు అనే పదమే లేదు. ఎవరికి ఎవరితో సుఖపడి సంతానము కనాలనుకుంటే వారు అలా చేసేవారు. పురాణాలలో ఒక కథనం ప్రకారం శ్వేతకేతు అనే ఒక ఋషి తన తల్లి ఎందరితోనో సుఖించుట గమనించి తండ్రిని అడగగా అందులో తప్పేముంది అన్నట్టు పట్టించుకోకపోయేసరికి ఆగ్రహించి ఇది సక్రమం ఇది అక్రమం అని నిబంధనలు కల్పించెను. అది కొందరు పాటించడం మొదలెట్టారు. కోరి వచ్చిన కాంతని కాదనుట మహాపాపం అని కూడా పురాణాలలో పేర్కొన్నారు పెద్దలు. అర్జునుడు అలా చేసే శాపగ్రస్తుడయ్యెను. అలాగే వద్దన్న కాంతని బలవంతము చేయుట మహాపాపమే. నా దృష్టిలో రెండు సమానమే.
ఇంకొక కోణములో ఆలోచిస్తే, ఒకప్పుడు మనిషులు వేటాడి జీవిస్తు ఉండెడి వారు మిగిలిన జంతువులలాగే. అప్పుడు మరి నీది నాది అని ఏమి ఉండేది కాదు. అంతా సమిష్టి కృషి. ఎంతెక్కువ మంది పిల్లలుంటే వేటకి అడువులు నరకడానికి అంత దోహదం. అప్పట్లో ఆడవారు వారికి నచ్చిన వారితో సంభోగించి సంతానం కనేవారు. కొన్నాళ్ళకి వ్యవసాయం మొదలెట్టారు మనుషులు. అప్పుడు కూడా సమిష్టి వ్యవసాయమే. ఊరంతా కలిసి కష్టపడి పండించి అందరు తినేవారు. ఇదే ఇప్పుడు socialism/communism అని ఆంగ్ల పేరు తో చెలామణి అవుతున్నది. కాని ‘ఉమ్మడి గొడ్డు పుచ్చి చచ్చింది’ అన్న సామెత లాగా కొన్నాళ్ళకి నాది నావి అన్న స్వార్థం వచ్చింది. అదే ఆంగ్లములో capitalism. అది ఒకందుకు మంచిదే. దాని వలన మనిషి తన కృషి మేధస్సుని బాగా ఉపయోగించడం మొదలెట్టెను. ఆస్థి వరకు అది బానే ఉంది కాని పిల్లలు నా వలనే పుట్టిన వాళ్ళు అవ్వాలి అనుకోవడం తో వచ్చింది చిక్కు. మంచి తండ్రి అవడానికి కావలసిన ఓర్పు పట్టుదల, నేర్పు, సహనం వంటి లక్షణాలున్నవాడికి మంచి ఆరోగ్యం, అందం, తెలివి ఉండకపోవచ్చు. ఈ లక్షణాలున్నవాడికి మంచి తండ్రి అయ్యే లక్షణాలుండకపోవచ్చు. రెండు కావాలి మరి ఒక స్త్రీకి తన పిల్లల విషయములో. మరి అప్పుడు రంకు అనివార్యం అవుతుంది కదా. ఉదాహరణకి మంచి సారవంతమైన పొలమున్న ఒక రైతు మంచి విత్తనాలు వేసి కృషి చేస్తే పంట దిగుబడి అద్భుతముగా ఉంటుంది. విత్తనం, భూమి సారం, కృషి… వీటిల్లో ఏది నాసి రకం ఐనా పంట పోతుంది. మంచి పంట కోరుకునే రైతు తన వద్దున్న విత్తనాలే వెయ్యాలి అనుకోడు కదా, తనకి లభించే వాటిలో అత్యుత్తమమైన విత్తనాలు వేస్తాడు పెట్టిన కృషికి ఫలితం బాగుండాలని. కాని సంతానం విషయానికొచ్చేసరికి దృక్పథం మారుతుంది. ఒక స్త్రీ దృక్పథం నుండి చూస్తే కృషి చేసే భర్త అవసరం అతడే పిల్లల ఎదుగుదల కి పాటుపడే తండ్రి అవుతాడు, మోసి కని పెంచేది ఆమె కనుక ఆమెకి అందుబాటులో ఉన్న అత్యుత్తమైన విత్తనం (వీర్యం) తో గర్భం దాలిస్తే ఆ పిల్లలు అన్ని విధములుగా బాగుంటారు. అందుకే రంకు అనివార్యం అవుతుంది. మీరు బాగా పెంచగలరు కాని మంచి లక్షణాలతో పిల్లలని పుట్టించలేరు అని భార్య భర్తకి చెప్తే విని అర్థం చేసుకోగల వారు ఎందరు ఈ నాటి సమాజములో. అలాగే నీ వలన మంచి పిల్లలు పుడతారు కాని నీకు వాళ్ళని పెంచి పోషించే సత్తా, ఓర్పు, నేర్పు, …. లేవు అని చెప్తే ఎందరు అర్థం చేసుకోగలరు. అందుకే రంకు అనివార్యమౌతున్నది. నువ్వు మంచి తల్లివి అవగలవు కాని “నీలో మంచి పిల్లలని పుట్టించగల జన్యువులు లేవు కనుక ఎవరితోనో పిల్లలని కని తెస్తాను నువ్వు పెంచు” అని భర్త అంటే ఎందరు స్త్రీలు ఒప్పుకుంటారు? అందుకే మగాడు రంకు చేస్తే ఊరంతా తెలిసిపోతుంది అదే ఆడది రంకితే ఆ ఇంటి గడపకి మాత్రమే తెలుస్తుంది అని ఒక సామెత ఉంది. భర్త వండినదే భార్య తినాలి అని లేనప్పుడు భర్త తోనే సంభోగించాలని మాత్రం ఎందుకు?ఇవి రంకు మీద నా ఆలోచనలు/అభిప్రాయము తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౩౩) భారతదేశంలో కొన్ని టెంపుల్స్ లో నగ్నం గానే దర్శనం కి వెళ్లాలి అని విన్నాను… అది నిజమా? ఈ విధంగా ఉన్న దేవాలయాలు ఎన్ని మన ఇండియా లో?

సమాధానం: భారత దేశములో లేని వింత లేదు. ‘For everything that is true about India the converse is also true’ అని ఒకప్పుడు ఎక్కడో చదివాను. ఎన్నో వైవిధ్యమైన జాతుల వారు ఉన్నారు కదా. వారి వారి నమ్మకాలు అనేక విధములు. దిగంబర జైనులు చాలా మందిని చూసాను దేవాలయముకి నగ్నముగా వెళ్ళటం. పెద్ద పెద్ద వ్యాపారస్తులు సైతం ఏదైనా వ్రతం/మొక్కు ఉన్నప్పుడు ఇంటి నుండి నగ్నముగా గుడికి వెడతారు. ఐతే వారి చుట్టూ వారి బంధు జనం మూగి ఉంటారు వాహనాలు ఉంటాయి గొడుగు పట్టేవాళ్ళు ఉంటారు. కాలినడకన వస్తాను అని మొక్కుకుంటారు కొందరు, అలాగే నగ్నముగా వస్తానని మొక్కు.

౩౪)కర్ణాటకలో షిమోగా దగ్గర ఒక విలేజ్ వాళ్ళు పూర్తి నగ్నంగా కాలినడకన 5 కిలోమీటర్లు కొండ ఎక్కి ఎక్కి రేణుకమ్మ టెంపుల్ కి వెళ్లేవారట… మూడు రోజుల జాతర అదేవిధంగా చెప్పేవారట అది నిజమా?

సమాధానం: నిజమే. ఇది ఆ ప్రాంతము వారి నమ్మకం. ప్రభుత్వం ఎన్ని విధాల ఆపాలని చూసినా రాం గోపాల్ వర్మ సినిమాలా అది ఇంకా ఇంకా ప్రబలం అవుతుంది. కోతి పుండు బ్రహ్మ రాక్షసి ఐనట్టు ఏదో మారుమూలన కొద్ది మంది నమ్మకం/ఆచారం అకస్మాత్తుగా బాగా ప్రచారం పొందుతుంది.

౩౫) ప్రశ్న: అడుక్కోవడం తప్పా ఒప్పా? కులానికి ఎమైనా సంబంధం ఉందా?
సమాధానం : భిక్షాటన తప్పు కాదు అదొక తపస్సు అని కొన్ని చోట్ల ప్రస్తావించబడి ఉన్నది. పాప ప్రక్షాళన కొరకు మహాశివుడే భిక్షాటన మూర్తిగా భిక్షాటన చేసాడని ఒక కథనం. ఐతే భిక్ష ఇచ్చేవారు ఎంతో జాగ్రత్త వహించాలి. సపాత్ర దానం అనగా అవసరమైన వారికి దానం చేస్తే అది చాలా పుణ్యం అలాగే అపాత్ర దానం అంటే సోమరిపోతులకి దగుల్బాజీలకి దానం చేస్తే అది పాపకారకం అవుతుంది అని ఎన్నో కథనాలు. ఒకప్పటి కుల వ్యవస్థలో ప్రతి కులానికి కొన్ని అధికారములు మరియు బాధ్యతలు (right and resposibilities) ఉండేవి. శ్రామిక కులం వారు ఎంతైనా ఆస్థి పోగేసుకోవచ్చు వారు కష్టపడి సంపాదించినది అనుభవించవచ్చును. వ్రాపార కులం వారు కూడా సంపాదించి పోగేసుకోవచ్చు మరియు వారి బుద్ధి మరియు risk కి తగ్గట్టు న్యాయముగా సంపాదించినది వారిదే. వ్యాపారమంటేనే ప్రమాదముతో నిండినది కనుక శారీరక శ్రమ కన్నా మానసిన వత్తిడి ఎక్కువ. సరుకు కొన్నప్పటి నుండి అది అమ్మే వరకు దాని బాధ్యతంతా వ్యాపారిదే. ఇంకా ఎన్నో ఒడిదుడుకులు, పన్నులు కట్టాలి, సరుకు రవాణా, దొంగల భయం, ఇంకా ఎన్నెన్నో ఆటుపోట్లు తట్టుకుంటేనే ఆదాయం. రక్షక కులం వారు ఎలా శాసిస్తే మిగిలినవారు అలా నడుచుకోవాలి మరి. వీరు ప్రజల ఆస్థికి కాపలాదారులే తప్ప ఏది వారి సొంతం కాదు. దేశానికి బయట నుండి లేక లోపలి నుండి ప్రమాదం వస్తే ప్రాణాలు అర్పించి రక్షించడములో వీరు ముందుండాలి. తమ ప్రజల రక్షణ కోసం ప్రాణాలని తృణప్రాయముగా ఎంచాలి వీరు. బోధన కులం వారు కొత్త విషయల పరిఙ్ఞానం పెంచుకుంటూ వారు నేర్చుకున్నది అందరికి అర్థమయ్యే విధముగా బోధించాలి. Research development and training వీరి పని. విద్య వలన అహం పెరిగే అవకాశం ఉంది కనుక వీరు తమ కోసం ఎప్పుడు తమ ఙ్ఞానాన్ని ఉపయోగించకూడదు. భోజనం ఎక్కడినుండి వస్తుందా అని ఆలోచించకూడదు. ఆకలేస్తే ఆకలేసినంతమేరకు భిక్షాటన చేసి కడుపు నింపుకుని మెదడుకి పదును పెట్టి సమాజానికి దేశానికి ఉపయోగకరమైన ఙ్ఞానాన్ని పెంపొందించి బోధించాలి. అడుక్కునే వారికి అహం ఉండదు కనుక ఈ కులం వారికి అహం పెరగకుండా భిక్షాటన వలన నివారించబడాలని ఇటువంటి నియమ నిబంధనలు పెట్టారేమో ఒకప్పుడు.
ప్రతి మతం/సంస్థ/వ్యవస్థ/రాజ్యం/దేశం/ప్రాకారం మొదలైనప్పుడు గొప్పగా ఉండి మెల్లి మెల్లిగా సమయం తరాలు గడుస్తున్నకొద్ది భ్ర్రష్టు పట్టి బలహీనమైనట్టే ఈ వ్యవస్థ కూడా ఐపోయిందని నా అభిప్రాయము. అడుక్కోవడం తప్పు కాదు కాని అది సోమరితనం వలన ఐతే అది తప్పు. ఏదైనా మహత్కార్యం చేస్తున్నప్పుడు ధ్యాస వంట, పొయ్యి, వెచ్చాలు… మీద పెట్టకుండా కడుపుకి ఏదో ఒకటి తిని బ్రతుకుతు అహం ని అదుపులో ఉంచుకోవడానికైతే భిక్షాటన ఉత్తమం. ఇది నా అభిప్రాయము తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౩౬) ప్రశ్న : రంకు సంతానం ని కనిపెట్టటం సులభైనప్పుడు రంకు తగ్గిందా? గరుడ పురాణం మరియు ఇతర గ్రంథాలలో రంకు కి శిక్షలు అని ప్రస్తావించబడి ఉన్నది. అది నిజమేనా? మీ అభిప్రాయము.
సమాధానం: ఇప్పుడు DNA test ద్వారా తెలుసుకోవచ్చు రంకు సంతానం గురించి. ఐతే ఇప్పుడు చాలా వరకు సామాజిక పరిస్థితులు మారుతునాయి. ఆడవారు ఆర్థిక స్వావిలంబన సాధిస్తున్నారు. భర్త ఏమైనా అంటే “నా బిడ్డ నా ఇష్టం ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడితే నీకు విషయం లేదని ప్రచారం నువ్వే చేసుకున్నట్టవుతుంది” అని బెదిరించగలుగుతున్నారు. నాకు తెలిసిన ఒక మితృరాలు తన భర్తని అలాగే బెదిరించింది అతదు అనుమాన పడితే. విషయం బయటకి పొక్కితే అతని పరువే పోతుందని మూసుకున్నాడు.
ఇంకొక కోణములో చూస్తే అందమైన తెలివైన సంతానం అందరికి కావాలి. అందమైన బిడ్డ పుడితే ఇది నాది కాదు అని పారేయగలరా? గొడ్డలి కథలో వనదేవత బంగారు, వెండి గొడ్డళ్ళు ఇచ్చినా ఇవి నావి కావు నా ఇనప గొడ్డలే నాకు చాలు అని సరిపెట్టుకునేవారు ఎంతమంది? నాకు తెలిసిన ఒక కుటుంబం లో అందమైన అమ్మాయి పుట్టినప్పుడు మొగుడు అనుమానపడితే, ” ఛీ తప్పు, అమ్మవారిని ఎంతో వేడుకుంటే మన ఇంట్లో పుట్టారు, అంతంతమాత్రం గా ఉండే అమ్మాయినకి పెళ్ళి చేసి పంపే స్తోమత మనకి లేదని తెలిసే……..” అని భార్య పెద్ద class పీకేసరికి మూసుకున్నాడు మొగుడు. ఈ మధ్యనే ఆ అమ్మాయి కట్నం ఖర్చులు లేకుండా గొప్పింటికి కోడలయ్యింది. ఇలాగే ” మీ వంశం లో ఎవ్వరూ 10 వ తరగతి దాటలేదు, నా కొడుకు కూడా మీలాగే అంతంతమాత్రం జీతం లో బ్రతకాలా?” అని భార్య అడిగితే భర్త అవాక్కవక తప్పదు కదా.
గరుడ పురాణం కూడా మనుషులు కల్పించినదే అని నా అభిప్రాయము. అన్ని మతములలో దాదాపుగా ఇవే పాపములు గా ప్రస్తావించబడ్డాయి. శిక్షలు కూడా దాదాపుగా ఒకేలా ఉన్నాయి. దీనిని బట్టి ఇది మనుషులు ఆలోచించినదే అనిపిస్తున్నది. నూనెలో వేయించడం, మంటలో పడేయడం …. మొదలైనవే శిక్షలు మరి ఇప్పుడు వచ్చిన ఎన్నో నూతన చిత్రహింస (torture) పధ్ధతులు పురాణాలలో లేవు. దీనిని బట్టి అప్పట్లో మనుషులు ఊహించినవి వ్రసారు అనిపిస్తుంది. ఎందరో పడుచు రాణులు కలిగి ఉన్న ముసలి రాజు గారు తనలాంటి పరిస్థితిలో ఉన్న ఒక ముసలి కవిగారిని పిలిపించి వ్రాయించి ఉండచ్చు గరుడ పురాణం వంటివి. ఇది రాజాఙ్ఞ అనే కన్నా ఇది దైవాఙ్ఞ అంటే ఎక్కువ మంది భయపడి మూసుకుని ఉండే అవకాశం ఉంది కదా.
ఇంకొక కోణములో చూస్తే ఆత్మని పంచభూతములు, శస్త్రములు, అగ్ని, జలము… ఏమి చెయ్యలేవు అని భగవద్గీత లో ఉంది. మరి అలాంటప్పుడు శిక్షలు ఎలా? సూక్ష్మ శరీరం అని ఒక కథనం. మరి ఆ శరీరం పంచభూతములతో చేసినదా. అలా ఐతే మరి దానికి ఇప్పుడున్న శరీరానికి తేడా ఏమిటి?
ఒక పెద్దమనిషిని నలుగురు వ్యక్తులు కొట్టి చంపేయడం చూసి అయ్యో పాపం అనుకుంటాము. ముందు రోజు అతడు వేరే దుస్తులు ధరించి ఆ నలుగురి తాలూకా వాళ్ళని చంపాడని మనకి తెలియనప్పుడు. దీనినే extrapolate చేస్తే, నిన్న అనేది ముందు జన్మ వేరే దుస్తులు అన్నది వేరే శరీరము చంపడం అన్నది సంచిత కర్మ. ఒకరిని బలవంతం చేస్తే అది నేరము కాని ఆహారము, శరణు, సుఖం మరియు సంతానం కోరి వచ్చిన వారిని తరిమెయ్యడం తప్పు అని నా అభిప్రాయము.
పర అన్న పదము గురించి నాదొక ప్రశ్న. స్త్రీ పురుషులు సామానులా ఒకరి ఆస్థి అవడానికి లేక స్వతంత్రులా? స్వతంత్రులైతే మరి ఇంక పర అన్న పదమే ఉండదు కదా. (సుఖం/సంతానం) కోరి వచ్చిన కాంతని కాదన్నా ముప్పే, అర్జునుడికి తగిలినట్టు శాపం తగులుకుంటుంది. ఎందరో కోరి వచ్చిన కాంతలకి సుఖం సంతానం ప్రదానం చేసిన శివుడిని ఆదర్శముగా తీసుకోవచ్చు కదా. ఇవి నా అభిప్రాయములు. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౩౭) ప్రశ్న :యాదృచ్ఛికం, కర్మానుసారం కి తేడా ఏమిటి?
సమాధానం : మంచి ప్రశ్న. అఙ్ఞానులకి యాదృచ్ఛికం, ఙ్ఞానులకి కర్మానుసారం అంటారు కొందరు.ఉదాహరణకి ఒక రైలు ప్రమాదం జరిగి ఎందరో చనిపోయి మరెందరో గాయపడతారు. కొందరికి ఏమి అవకుండా బయటపడతారు. ఎందుకిలా అంటే అది యాదృచ్ఛికం అని చాలా మంది భావిస్తారు. కాని ఙ్ఞానులకి ఆ రైల్లో ప్రయాణిస్తున్న వారి పూర్వ కర్మలు తెలుస్తాయి. అందుకే ఆ కర్మానుసారం సంఘాటక మరణం ఉన్నవారందరు ధ్వంసమైన రైలు పెట్టెలో చనిపోయిన వారు అవుతారు. మిగితావారు కర్మను బట్టి పెద్ద/చిన్న గాయాలు లేక ఏమి అవకుండా బయటపడతారు. ఒకసారి మా పూర్వజులలో ఒకాయన గొప్ప జ్యోతిష్కుడు ఉండేవారు. ఆయన ఒకసారి రైల్లో ప్రయాణం చేస్తుంటే జనం ఆయనని గుర్తుపట్టి వారి జాతకముల గురించి అడగటం మొదలెట్టారు. 10 మంది జాతకాలు మనసులో చూసాక అయనకి తట్టింది. వీరందరికి సంఘాటక మరణం ఉంది. వీరందరు ఈ రైలు పెట్టెలో ఒకేసారి ప్రయాణం చేస్తున్నారు. వెంటనే ఆయన రైలాగిన station లో దిగిపోయారు. మర్నాడు పొద్దున్న ఆ రైలుకి ఘోర ప్రమాదం జరిగి ఎందరో మరణించారన్న వార్త వచ్చింది. ఇది యాదృచ్ఛికం అని ప్రభుత్వం అంటే, రైల్వే వారి ఘోర తప్పిదం అని ప్రతిపక్షం వారు దుమ్మెత్తటం జరుగుతుంటే అసలు విషయం ఆ జ్యోతిష్కుడికే తెలుసు.

౩౯) ప్రశ్న: అసురులు/దానవులు/రాక్షసులు దేవిమణులను మరియు ఋషిపత్నులను బలాత్కరించారా?
సమాధానం : ఆకాశం లో కనిపించే నక్షత్రాలకన్నా ఎక్కువ మంది అసురులు, దైత్యులు ఘోరమైన తపములు చేసి దివ్యమైన వరములు పొంది, ఇంద్రుడిని సునాయాసముగా ఓడించి దేవతలని బంధించి దేవీమణులతో బలవంతముగా సంభోగించారు. ప్రశ్నోత్తరములలో తులసి కథ ఉంది. అందులో మాత్రం దేవిమణులు ముందే పారిపోతారు ఇంద్రలోకం నుండి. ఇంద్రుడు ఓడిపోతాడని వాళ్ళకి తెలిసిపోయింది. ఇంక మిగిలిన ఎన్నో కథలలో ఇంద్రుడు ఓడిపోవడం దేవీమణుల సామూహిక బలాత్కారం సర్వసామాన్యం. దేవతలకి బలం చేకూరేది హవిస్సు నుండి. అది యఙ్ఞము నుండి వస్తుంది. అందుకే మొదట యఙ్ఞములని ఆపమని అసురులు ఆఙ్ఞాపిస్తారు. కాని ఋషులు వినకపోతే ఋషిపత్నుల సామూహిక బలాత్కారం మరియు ఋషులకి హింస తప్పవు కదా. దేవీమణులు శివుడితో సుఖిస్తారు అందుమూలముగా స్వర్గలోకం మరలా పొందుతారు. రాక్షసులతో బలవంతపు యభతము కన్నా శివుడితో రంకు ఎంతో మధురము మరియు లాభదాయకము కదా.

౪౦) ప్రశ్న : కలిపురుషుడు వల్ల మ్లేచ్ఛులకి బలం కలుగుతుందా? మ్లేచ్ఛులకి శుక్రచార్యునికి సంభంధం ఉందా? శుక్రచార్యునికి కౌరావులకి సంభంధం ఉందా? శుక్రచార్యునికి కి 12 గంటలకి సంభంధం ఉందా?
సమాధానం : మ్లేచ్ఛులు అవైదిక మతముల వారు. కలియుగం లో ధర్మం క్షీణిస్తుంది కనుక మ్లేచ్ఛులు ప్రబలుట సర్వసాధారణం. మ్లేచ్ఛులు మిగితా యుగములలో కూడా ఉండేవారు కాని వారి ప్రాబల్యము తక్కువగా ఉండేది. శుక్రాచార్యుడు దేవగురువు బృహస్పతి కి విరోధి కాని మ్లేచ్ఛుల పక్షం కాదు. ఆయన తన శిష్యులకి తపము చేయమనే సూచించాడు. వారు అలా తపస్సు చేసి అమోఘమైన శక్తులని పొందారు. ఇంద్రుడిని ఓడించడం వరకు బానే ఉండేది కాని ఆ తరవాత అసురులు గర్వోన్మత్తులై గురువు గారి సూచనలు వినక అధర్మములు చేస్తు మెల్లిగా తపో శక్తిని కోల్పోయారు. అప్పటివరకు వేచి ఉన్న విష్ణువు వారిని ఓడించేవాడు. ఇది ఎన్నెన్నో సార్లు జరిగింది. బలి చక్రవర్తి ఒక ఉదాహరణ. గురువాఙ్ఞని ధిక్కరించాడు అధోగతి పాలయ్యాడు. కాని శుక్రాచార్యుడు దాన ధర్మాలు చేయిస్తున్నాడు కదా బలి తో. కౌరవుల గురువు ద్రోణాచార్యుడు కనుక శుక్రాచార్యుడితో సంబంధం లేదు. చంద్రవంశం లో యయాతి అనే చక్రవర్తికి పిల్లనిచ్చిన మామగారు శుక్రాచార్యుడు. ఆ తరవాత ఆయన తపముకి వెళ్ళిపోయాడు. మహాభారత యుద్ధమప్పుడు కూడా ఆయన రాలేదు. కంసుడు మొదలైన రాక్షసులు కూడా ఆయనని సంప్రదించలేదు. 12 గంటల సంబంధం గురించి నాకు తెలియదు.

౪౧) ప్రశ్న : అసురులు భార్యలు, రాక్షసుల భార్యలు శుక్రచార్యుని భార్య శివుడి మేడ్రము తో సుఖించారా? లక్ష్మి కూడా సుఖించెనా?
సమాధానం : శివుడి మేఢ్రము తో సుఖించని వారంటూ చాలా అరుదు. భోళా శంకరుడు భక్త సులభుడు కదా శివుడు. పురుషత్వానికే ప్రతీక ఐన శివుడితో సంభోగించాలని శివుడితో సంతానం కనాలని కోరుకోని మగువలు చాల ఆరుదు. అసురుల రాక్షసుల భార్యలలో ప్రఖ్యాతి గాంచినది రావణాసురుడి భార్య ఐన మండోదరి. ఈమె వృత్తాంతము ఇంకొక ప్రశ్న కి సమాధానములో విపులముగా ఉంది. లక్ష్మిదేవి గురించి ఎక్కడ చదవలేదు మిత్రమ.

౪౨) ప్రశ్న : సుబ్రాహ్మణ్య స్వామి కి పాము కి సంభంధం ఏంటీ?
సమాధానం : సుబ్రహ్మణ్య స్వామి శివ పుతృడు. ఒక కథనం ప్రకారం ఒకసారి ఆయన బ్రహ్మని ప్రణవ నాదం గురించి అడిగినప్పుడు పరధ్యానములో ఉన్న బ్రహ్మ సమాధానం ఇవ్వలేకపోయెను. అంతట ఈయన ఈ బ్రహ్మ పదవికి అనర్హుడు అని నిర్ణయించుకున్న సుబ్రహ్మణ్యుడు బ్రహ్మని బంధించి కారాగారములో పడేసెను. అంతట సృష్టికి ఆటంకం ఏర్పడటముతో దేవతలు ఈ విషయాన్ని శివుడి వద్దకి తీసుకెళ్ళారు. అంతట శివుడు తెలివిగా “నాయనా నా భుజం మీద కూర్చుని అందరికి అర్థమయ్యేలా చెప్పు ప్రణవ నాదం గురించి” అనెను. అంతట సంబరపడిపోయిన సుబ్రహ్మణుడు తన తండ్రి భుజమెక్కి బోధించెను. దేవదేవుడైన శివుడికే గురువులా బోధిస్తున్నాడు కనుక స్వామినాథుడు అని పిలవడం మొదలెట్టారు దేవతలు. దేవేంద్రుడు తన కూతురైన దేవసేనని సుబ్రహ్మణ్యుడికి కన్యాదానం చేసి శివుడికి వియ్యంకుడయ్యెను. ఒకనాడు దేవసేన తన భర్తని ఏదో ప్రశ్న అడగగా పరధ్యానములో ఉన్న సుబ్రహ్మణుడికి వెంటనే జవాబు స్పురించలేదు. అంతట “అప్పట్లో బ్రహ్మ కి కూడా ఇలా అయ్యుండచ్చు, చిన్నతనం తొందరపాటులో ఎంత తప్పు చేసానో కదా” అని పశ్చాతాప్ప పడ్డ సుబ్రహ్మణుడు సర్పముగా మారి తపము చెయ్యాలని నిశ్చయించుకుని పెద్ద సర్పముగా మారిపోయెను. అన్ని జీవుల పాదముల వద్ద పడుండి డేక్కుంటూ వెళ్ళే సర్పమే అధమ జీవి అని అలా జీవితం గడుపుతూ తపస్సు చేస్తేనే తన తప్పుకి ప్రాయశ్చిత్తము త్వరగా లభిస్తుందని భావించెను సుబ్రహ్మణుడు.
ఒక కథనం ప్రకారం దేవసేన విష్ణుమూర్తిని వేడుకొనగా 1008 షష్ఠుల వ్రతం చెయ్యమని వారు సూచించగా ఆమె ఆ వ్రతం చేసి తన భర్తని మునుపటి దివ్య సుందర రూపముతో పొందెను. ఇంకొక కథనం ప్రకారం తన పుతృడి ఈ రూపము చూడలేక పార్వతి మథన పడగా 1008 షష్ఠుల వ్రతం ఆచరించమని శివుడు సూచించగా ఆమె వ్రతం ఆచరించి తన పుతృడిని పూర్వరూపములో పొందెను. ఇందుకే సుబ్రహ్మణుడిని సర్ప రూపములో పూజుస్తారని ఒక కథనం. ఇంకొక కథనం ప్రకారం సుబ్రహ్మన్యుడు మనలోని శక్తి చక్రాలకి మరియు కుండలిని శక్తికి అధిపతి. అది సర్పాకారములో ఉంటుంది కనుక ఆయనని సర్పాకారములో పూజిస్తారు.

౪3) ప్రశ్న : వికర్ణుడు ఎవరు. ద్రౌపది కర్ణుడితో సుఖించెనా లేక వికర్ణుడితోనా?
సమాధానం: ద్యూత క్రీడ అనంతరం పాండవులు వనవాసముకి వెళ్ళారన్నది అందరికి తెలిసిన విషయం మహాభారతము ముఖ్య కథలో భాగము. ఒక చోట చదివిన కథనం ప్రకారం కురుసభలో తన పెద్దన్నలైన దుర్యోధన దుశ్శాసనులను ధిక్కరించి వారిని నిలదీసినందుకు కౌరవులలో మూడవవాడైన వికర్ణుడికి మరణ శిక్ష విధించాలనుకున్నాడు దుర్యోధనుడు. కాని ఎంతైనా తమ్ముడు కదా అని అమ్మ మొహం చూసి అతడికి దేశ బహిష్కరణ శిక్ష విధించెను. తద్వారా పాండవులలాగే కౌరవులలో వికర్ణుడు కూడా వనవాసము మొదలెట్టెను. “ఇది త్రేతా యుగము కాదు మీరు రాముడు కాదు నేను సీతని కాదు” అని పలికిన అతడి భార్య ఐన ఇందుమతి అతడితో వనవాసముకి రావడానికి నిరాకరించెను.
శిక్షని అవకాశముగా మార్చుకొనెను వికర్ణుడు. తన సోదరుల లాగా హస్తినాపురం లోని రాజ ప్రాసాదంలో మగ్గిపోకుండా దేశయాటన చేయుచు అనేక పుణ్యక్షేత్రములని సందర్శిస్తు తిరుగుచుండగా పాండవులు నివసించుచున్న ప్రదేశము నుండి వెడుతున్నప్పుడు వారిని దర్శించుకొనుట భావ్యము అనిపించి వారిని సాదరపూర్వకముగా కలిసెను. తనని వెనకేసుకొచ్చినందుకు శిక్షని అనుభవిస్తున్న తన మరిది మీద మొదట జాలి అటుపై అభిమానము ఆఖరుగా కోరిక కలిగెను ద్రౌపదికి. వికర్ణుడు సోదరులని దర్శించుకుని వెళ్ళిన మరుసటి దినము పాండవులు వేటకై వెళ్ళినప్పుడు ద్రౌపది మెల్లిగా వికర్ణుడు ఉంటున్న ప్రదేశముకి వెళ్ళెను తాను వండిన వంటకము తీసుకుని. “ఒక్కడివే అడవిలో అలమటిస్తున్నావు. ఆకులు అలుములు తిని బ్రతుకుతున్నట్టున్నావు ఇదిగో రుచికరమైన భోజనం తెచ్చాను” అని అతడిని సమీపించెను. వదినగారి చేతి వంట ఎంతో రుచికరముగా ఉండేసరికి మొత్తం నాకేసి తినేసాడు వికర్ణుడు.
తన కోసం అంత రుచికరమైన ఆహారం వండి తెచ్చినందుకు వదినగారిని పొగడ్తలతో ముంచెత్తెను ద్రౌపది మరిది. ద్రౌపదికి తన మరిది పట్ల అభిమానము మరియు కోరిక మరింత బలపడెను. ఆమ భగము ద్రవించుటారంభించెను. “ఆకులేనా ఇంకేమైనా నాకగలవా?” అని కొంటేగా నవ్వుతూ అడిగెను వదిన మరిదిని. వదినగారి మాటలు అర్థమవ్వక బిక్కమొహమేసి నాకుతున్న ఆకునుండి తలెత్తి చూసిన వికర్ణుడు విస్తుపోయెను. అతడి ఎదురుకుండా నాకాల్సినది సిధ్ధము చేసారు వదినగారు. భూలోకములో అత్యంత సుందరమైన నారి ఆచ్ఛాదన లేకుండా తడిసిన భగముని మరిదిగారి ఎదురుకుండా పెట్టి నాకమని కొంటెగా అడిగారు. అసలే భార్య వదిలేసాక ఎప్పుడో తప్ప ఆ సుఖము లేక దేశయాటన గావించుచున్న వికర్ణుడికి ఇంతటి అదృష్టం హఠాత్తుగా కలిగింది. వదినగారి చేతి వంటే ఇంత రుచికరముగా ఉంటే మరి ఇంక వదినగారు ఇంకెంత రుచికరముగా ఉంటారో కదా అనుకుంటూ వదినగారి నిలువు పెదవుల మధ్యనుండి ఉబికి వస్తున్న సుగంధిత ద్రవముని నాకుటారంభించెను వికర్ణుడు. ఎన్నో దినములుగా పని లేక నిస్త్రాణగా పడి ఉన్న వికర్ణుడి మేఢ్రము ఒక్కసారిగా జీవము పోసుకున్నటయ్యింది. దాని ధృడత్వము మరియు పరిమాణము వదినగారికి మిక్కిలి ఆశ్చర్యం కలిగించాయి. దేవతల పుతృలైన తన పెనిమిట్లకి సరి సమానమైన తన మరిది మేఢ్రముని చుంబించి చూషించెను పాంచాలి. వదినగారి భగముని మరిది మరిదిగారి మేఢ్రముని వదిన కొంతసేపు చుంబించి, చూషించి, లేఢించెను. పిదప వదిన మరుదులు పరస్పరము చుంబించుకొనుటారంభించగా వదిన భగములోనికి మరిది మేఢ్రము ప్రవేశించి ఉగిసలాడుటారంభించెను. అనేకానేక భంగిమలలో ఆ వదిన మరుదులు అనేక ఘడియల పాటు సుఖించెను. అనేకానేక పర్యాయములు వదినగారి భగములో స్ఖలించెను మరిదిగారి మేఢ్రము. సోదరులు ఇంటికి వచ్చే వేళాయెనని గ్రహించిన వికర్ణుడు అయిష్టముగా వదినగారి నుండి విడివడెను. తనకోసం ఎంతగానో ఆలోచించే తన మరిదికి తనకి తోచిన విధముగా ధన్యవాదములు తెలుపుకొనెను ఆ వదిన. ఇంత రభస అనంతరం కూడా దుర్యోధనుడికి లభించనిది సునాయాసముగా వికర్ణుడికి లభించెను.
ఆ తరవాత వికర్ణుడు ఎన్నో చోట్ల సంచరించెను. మహాభారత యుద్ధములో అధర్మము అని తెలిసినా తన ధర్మము ప్రకారం కౌరవుల పక్షమున యుద్ధము చేసెను వికర్ణుడు. భీముడి తో వికర్ణుడు తలపడినప్పుడు భీముడు ధర్మసంకటములో పడెను. “రామాయణములో కుంభకర్ణుడిలా నా ధర్మం నేను నిర్వర్తిస్తున్నాను నీవు నీ ధర్మముని నిర్వర్తించు సోదరా” అని పలికి భీముడి చేతిలో వీరమరణము పొంది స్వర్గానికేగెను వికర్ణుడు.
వికర్ణుడిలో వి విస్మరించి ద్రౌపది కర్ణుడితో సుఖించెను అని కొందరు భావిస్తుంటారు. కర్ణుడంటే ద్రౌపదికి ఎప్పుడూ ఏహ్యభావమే. తన స్వయంవరం లో కులం తక్కువ అని తిరస్కరించినది. చీరహరణం అప్పుడు కర్ణుడిపై ఏహ్యభావన మరింత పెరిగెను ద్రౌపదికి.
నాకు తెలిసినది తెలుసుకున్నది వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౪౪) ప్రశ్న: మోహిని అవతారం లో ఉన్న విష్ణువు ని చూసి బ్రహ్మ శివ ఇంద్రాది దేవతలు కూడా తమ కామాన్ని అపుకోలేకపోయారు అంటారు …అయ్యప్ప స్వామి శివ కేశవుల సంతానం అంటారు …ఇది ఎంత వరకు నిజం? దీని గురించి ఏ పురాణం లో చెప్పబడింది …ఈ వృత్తాంతం గురించి తెలిస్తే సెలవియ్యగలరు ?

సమాధానం: మోహిని అవతారమే అందరిని మోహింపజేయుటకు కావున దేవ దానవులందరు మోహించుట సహజం. విష్ణుమూర్తి మోహిని రూపము అనేక పర్యాయములు దాల్చెను. సాగర మథనం అనంతరం సురపక్షపాతిగా సురులకి అమృతమును అసురులకి నిద్రకలిగించే సోమరసముని పంచడానికి.
భస్మాసురుడి నుండి భోళా శంకరుడిని రక్షించడానికి.
హరి హర సుతుడి జన్మము కోసము.
ఒక కథనం ప్రకారం మహిషి అనే ఒక రాక్షసి ఉండెను. ఆమె మహిషాసురుడి చెల్లెలు అని ఒక కథనం. మొత్తానికి ఈ మహిషి ఘోర తపమొనర్చగా బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమవ్వక తప్పలేదు. మహిషాసురుడు మరియు అందరి అసురుల లాగానే మహిషి కూడా అమరత్వముని వరముగా కోరుకొనెను. కాని ఎప్పటిలాగే బ్రహ్మ అది వీలుపడదని మృత్యువు ఎలా కలగాలో నిర్ణయించుకోవచ్చని చెప్పెను. అంతట బాగా ఆలోచించిన మహిషి హరి హరుల సుతుడి చేతిలో తప్ప ఎవ్వరి వలన మృత్యువు పొందకూడదని కోరుకొనెను. తప్పక తథాస్తు అనవలసి వచ్చెను బ్రహ్మ. మహిషి ముల్లోకాల పై ఆధిపత్యం సాధించగా దేవి దేవతలు పలాయనం చిత్తగించి విష్ణుమూర్తిని శరణు వేడెను.
సురపక్షపాతి ఐన హరి మోహిని రూప ధారణ గావించి కైలాసమున ధ్యానములో నిమగ్నుడైన హరుడిని సమీపించెను. కోరి వచ్చిన కాంతని కాదనుట పురుష లక్షణం కాదు కదా. అందునా హరుడు పురుషత్వానికే నిదర్శనం. పైగా మోహిని ఇదివరకు తనని భస్మాసురుడి నుండి కాపాడెను కనుక ఇప్పుడు కృతఙ్ఞతలు తెలుపుకొనుటకు అవకాశము లభించెను అని భావించెను. బ్రహ్మాది దేవతలకి మరియు భస్మాసురుడికి సైతం లభించని మోహిని సాంగత్యం దేవదేవుడికి లభించెను. త్రినేత్రుడిని సమీపించిన మోహిని పంచాక్షరి మంత్రముని తన మధురాతి మధురమైన కంఠధ్వనితో స్తుతించగా ప్రసన్నుడైన హరుడి లింగము అభిషేకమునకై సిద్ధమయ్యెను. అంతట మర్మము గ్రహించిన మోహిని ఆ లింగముని చుంబించి చూషించెను. అంతట ఆ లింగము మరింత వృద్ధి పొందెను. అంతట మోహిని ఉత్సాహము హెచ్చెను. అభిషేకము చేయుటకు సిద్ధమై వలువలని విడిచెను. మోహిని భగము నుండి ధారాళముగా ప్రవహించుచున్న మధుర రస ధారతో లింగముని అభిషేకించుటకు హరుడి కటికి ఇరువైపులా పాదములను నిలిపి నిలిచెను మోహిని.
కాని ఆ రసము లింగముని కాక హరుడి జిహ్వని అభిషేకించుటారంభించెను. ఇది మోహినికి సైతం మిక్కిలి ఆశ్చర్యము కలిగించెను. హరుడి అధరములు మోహిని భగము యొక్క అధరములను బిగిగా పెనవెయ్యగా ఆమె భగము నుండి ఊరుచున్న మధుర రసము హరుడు ఆస్వాదించి గ్రోలుచుండెను. సాగర మథనం లో హాలాహలం మాత్రమే గ్రహించిన హరుడికి అమృతం అవసరం లేదు కాని ఆ అమృతముని పంచిన మోహిని భగము నుండి ఉద్భవించుచున్న రసము అమృతము కన్నను మధురము అని గ్రహించెను హరుడు. అమృతము మరియు అమృతము పంచిన మోహిని కొరకు పోటి పడిరి దాయాదులైన సురాసురులు. అసురులకి రెండు దక్కలేదు సురులకి అమృతము దక్కెను కాని మోహిని యొక్క మధుర రసము మాత్రము అఖిల బ్రహ్మాండముని అల్లకల్లోలము చేయగల హాలాహలముని గ్రోలిన నీలకంఠుడికి మాత్రమే దక్కెను.
హరుడి లింగము మోహిని చూషించగా ఆమె భగముని త్రికంటి లేఢించెను. ఇవ్విధముగా అనేక సంవత్సరములు గడిచిన పిదప దేవతల వినతి వినిపించిన ఆ ఇరువురు భంగిమని మార్చిరి. హరుడి లింగము మోహిని భగములోనికి క్రమేణా ప్రవేశించెను. హరుడి లింగము యొక్క పరిమాణము మెల్లిగా వృద్ధి చెందెను దానికి సరిపడినట్టు మోహిని భగము సైతము పరిమాణము పెంచెను. హరలింగము మునుపు ఎన్నో భగములలో విహరించినను ఆ భగముల పరిమాణము ఎక్కువ పెరగలేనందున అది సైతము కొంతవరకే పరిమాణము హెచ్చెను. కాని ఇప్పుడు హరలింగము ప్రవేశించినది సర్వవ్యాపి ఐన హరి అవతారం ఐన మోహిని భగములో కనుక వాటి పరిమాణము హెచ్చుతూనే ఉండెను కొన్ని సంవత్సరముల పాటు. మహిషి యొక్క అకృత్యాలు సహింపజాలని దేవి దేవతలు మరలా గగ్గోలు పెట్టగా మోహిని కటిని బిగిగా పట్టుకుని హరుడు దానిని పైకి కిందకి ఆడించడం ఆరంభించెను. మోహిని నిండైన ఎత్తైన అతి సుందరమైన వక్షములు లయబద్ధముగా ఆడుటారంభించగా వాటిని హరుడు తన అధరములతో పట్టి చూషించుటారంభించెను. మోహిని తన హస్తములతో మరియు పాదములతో హరుడిని ఆలింగనం గావించెను. కొన్ని సంవత్సరముల పాటు యభతము జరిగెను పతాకస్థాయిలో. ఎట్టకేలకు హరుడి వీర్యము మోహిని భగముని నింపెను. వారిరువురి సంగమం దేవి దేవతలకి మిక్కిలి హర్షము కలిగించెను. కొంత కాలముకి శివకేశవుల పుతృడు జమించెను. అతడి కంఠము మణి వలె మెరయుచుండెను. శివుడు కలిగిస్తే కేశవుడు కనెను. పెంచడానికి చాలా ఓర్పు సహనం ఉన్న ఒక శివకేశవ భక్తుల జంటని ఎంచుకున్నారు.
రాజశేఖరుడను మహా శివభక్తుడైన రాజు ఏలికలో ఉన్న పంపా (పంబ) నది తీరములో ని అడివిలో మనికంఠుడిని విడిచి మోహిని అవతారం చాలించి వైకుంఠముకి చేరెను విష్ణుమూర్తి. వేటకై అడవిలో అటుగా వచ్చిన రాజశేఖరుడికి అమిత తేజోవంతుడైన పసి బాలుడు కనిపించేసరికి అమితోత్సాహముతో అతడిని తన ఇంటికి తీసుకెళ్ళెను. మహా విష్ణు భక్తురాలైన అతడి మహారాణి, కొపురందేవి సైతం మిక్కిలి సంతోషించి తమకి తన ఇష్టదైవమైన కేశవుడు సంతానముని ఇలా అనుగ్రహించెనని భావించి ఆ బాలుడిని అమితమైన ప్రేమతో పెంచెను. 8 సంవత్సరముల వయసులో మనికంఠుడికి ఉపనయనం జరిపించి గురుకులములో చేర్చగా ఏకసంతాగ్రాహి ఐన ఆ బాలుడు ఒక నెల వ్యవధిలో అన్ని శాస్త్రములు వేదములు అవపోశన పట్టెను. ఇది మానవమతృలకి సాధ్యము కాదని గ్రహించిన అతడి గురువు ఈ బాలుడు దైవస్వరూపమని గుర్తించెను.
ఇది తెలుసుకున్న రాజశేఖరుడు అమితముగా సంతోషించి మణికంఠుడిని యువరాజుగా ఘోషించెను. అతడి రాజ్యములో ప్రజలందరికి ఇది అమితానందము కలిగించెను. ఐతే రామాయణం లో మంథర లాగా ఆ రాజశేఖరుడి ప్రధాన మంత్రికి ఇది నచ్చలేదు. అమాయకుడైన రాజశేఖరుడుకి తెలియకుండా ఆ దుష్ట మంత్రి ఆ రాజ్యములు ఏలుతుండేవాడు. మనికంఠుడు రాజైతే అతడి అధికారానికి విఘాతం అని భావించిన మంత్రి ” అమ్మా నాన్న ఎవడో తెలియని అనామకుడికి రాజ్యం కట్టబెడితే మీకు జన్మించిన మన పుతృడి సంగతేంటి. మీ పట్ల మనికంఠుడికి అపారమైన భక్తి కనుక మీకు తీవ్రమైన తలభారమని నటించండి. మన రాజవైద్యుడితో మిగితా కథ నేను నడిపిస్తాను” అన్నాడు మహారాణితో. అవ్విధముగానే కథ నడిచింది.
రాజవైద్యుడు మహారాణికి ఒక ఔషధముని ఇచ్చి “దీనిని పులి పాలలో కలిపి సేవిస్తేనే ఈ రోగము తగ్గుతుంది” అనెను. అంతట మణికంఠుడు తన తండ్రికి ప్రణమిల్లి వెంటనే అడివికి సాగెను అందరు ఎంత వారించినా. తన పన్నాగము పారినందుకు మంత్రి చాలా సంతోషించెను. అడివికి చేరిన మణికంఠుడిని ఋషులు దేవతలు చుట్టుముట్టి అయ్యప్పా అని పిలవనారంభించిరి. అప్పుడతడికి అవగతమయ్యెను అతడు కారణజన్ముడని హరిహర సుతుడని. మహిషి అనే రాక్షసితో తలపడి ఆమెని సంహరించి దేవతలకి స్వర్గ లోకముని అప్పగించెను. అంతట అమితముగా సంతసిల్లిన ఇంద్రాది దేవతలు అయ్యప్పని అమితముగా స్తుతించుటారంభించిరి.
తాను ఆ అడివికి వచ్చిన పని గుర్తున్న అయ్యప్ప వెంటనే పులి పాల కోసం వెతుకుటారంభించగానే దేవి దేవతలు పులులుగా మారిపోయి అయ్యప్పని చుట్టుముట్టెను. “నాకు కావలసినది పులులు కాదు పులి పాలు” అని మణికంఠుడు అనగా. “నేను పాలివ్వడానికి సిద్ధమే కాని మీరు సహాయపడవలెను” అని పలికెను ఇంద్రాణి/శచి దేవి. అంతట శచి దేవికి పాలు కలిగేలా సహాయపడెను మణికంఠుడు. ఇంద్రుడి మీద అధిరోహించి పులుల సమూహముగా మారిన దేవి దేవతలని వెంటబెట్టుకుని తన తండ్రి రాజప్రాసాదముని చేరెను మణికంఠుడు. పులుల సమూహముని చూసి తొలుత భీతిల్లిన ఆ రాజ్యము ప్రజలు తమ ప్రియతమ యువరాజు ఆ పులుల సమూహముని అదుపు చేస్తు కనిపించేసరికి మిక్కిలి ఆనందముతో ముందుకొచ్చి జయజయధ్వానాలతో ఆహ్వానించారు. మణికంఠుడి గొప్పతనం తెలుసుకున్న ఆ మహామంత్రి పశ్చాత్తాపముతో క్షమించమని అడిగెను. అంతట మణికంఠుడు తనకి రాజ్యము వలదని తాను వానప్రస్థముకి వెడులుచున్నానని పలికెను. అంతట బాధపడిన రాజశేఖరుడు కన్నీరు మున్నీరవగా ఒక బాణము సంధించి అది పడిన చోటకి వచ్చి పిలిచినచో తన ప్రజలకి మహాప్రళయం వరకు ఎల్లప్పుడు అందుబాటులో ఉంటానని పలికెను. ఆ బాణము శబరి పర్వతము పై పడెను కనుక అయ్యప్ప అచట కొలువయ్యెను.
ఇంద్రాణి/శచి దేవికి పాలు కలిగేలా సహాయపడినట్టు మిగిలిన దేవిమణులకు/ఋషిపత్నులకు కూడా పాలు కలుగు విధముగా అనుగ్రహించకుండా ఉండాలంటే ఏమి చెయ్యాలా అని దేవతలు మరియు ఋషులు తర్జనభర్జనలు పడి ఈ అయ్యప్ప కొలువైన శబరి పర్వతముపై పాలు కలగగల అవకాశం ఉన్నవారెవ్వరు అడుగుపెట్టరాదని ఒక నియమం విధించెను. అయ్యప్ప బ్రహ్మచారి అని చాటింపు వేయించెను. కొన్ని కథనముల ప్రకారము పూర్ణ పుష్కల అని అయ్యప్పకి ఇరువురు భార్యలు.
ఇంకొక కథనం ప్రకారం దత్తాత్రేయుడి భార్య ఐన లీలకి లౌకిక ఆనందముల పట్ల ఆకర్షణ పెరగగా అది వలదన్న దత్తాత్రేయుడితో వాక్యుద్దం మొదలెట్టెను. అది బాగా పెరగగా మహిషి (బర్రె) గా అసురకులములో జన్మించమని శపించెను దత్తాత్రేయుడు. మహిషిని అయ్యప్ప సంహరించిన పిదప ఆమెకి పూర్వ రూపము ప్రాప్తించెను.
బ్రహ్మాండ పురాణము, శ్రీభూతనాథ పురాణము, స్కందపురాణము మొదలైన కొన్ని పురాణములలో అయ్యప్ప గురించి అనేక కథనలు కలవు.
నాకు తెలిసినది తెలుసుకున్నది నా బాణి లో వివరించాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౪౫) ప్రశ్న : హింస చేయడం తప్ప? చంపాడానికి ఎవరైనా వస్తే ఏమి చేయకుండా నవ్వుతు ఉండాలా?ధర్మం కోసం కాకుండా ఏందరో జీవహింస చేసారు.. మరి స్వర్గానికేగారు…. దాని అర్థం ఏంటి?
సమాధానం : పగ సాధించడానికి ఆత్మ రక్షణకి చాలా వ్యత్యాసం ఉంది మిత్రమ. రెండింటిలోనూ హింస/శస్త్రములు వాడబడతాయి. ఆత్మరక్షణ తప్పు కాదు. ప్రతి జీవి తన ఆత్మరక్షణ కొరకు చేతనైనంత యుద్ధం చేస్తుంది. అది చిన్న ఎలుకైనా సరే పెద్ద ఏనుగైనా సరే. మాంసాహార జంతువులు కూడా తమ ఆత్మ రక్షణ కోసమే హింస చేస్తాయి. ఆకలేసినప్పుడు మాత్రమే వేటాడతాయి కడుపు నిండాక వేటాడవు. ఆకలి తీర్చుకోవడం కూడా ఒకరకముగా ఆత్మరక్షణ. వాటికి మరి శాఖాహారము అరగదు. వాటి శరీరము అందుకు అనువుగా చేయబడలేదు. అందుకే తప్పని సరి ఐనప్పుడే వేటాడతాయి. ఆ వేట జీవ సమతుల్యం కాపాడి ప్రకృతిని రక్షిస్తుంది. అవి కనుక వేటాడకపోతే శాఖాహార జీవులు ఇబ్బడి ముబ్బడిగా పెరిగిపోయి భూమిపై ఆకులు గడ్డి లేకుండా మేసేస్తాయి. మాంసాహార జీవులు ఒకరకముగా పచ్చదనాన్ని కాపాడుతాయి.
ఇవ్విధముగానే పాలకులు సాధుజీవులని కాపాడటానికి దుష్టులని సంహరించి శిష్టులని కాపాడి లోకములోని సమతుల్యముని కాపాడుతుంటారు. సంహరించడం వలన పాపం కలుగుతుందా అంటే కలుగుతుంది. ఐతే మరి వారు దానికి ప్రాయశ్చిత్తముగా యఙ్ఞములు, దానములు మరియు ఇతర మంచి పనులు చేయవలెను. విష్ణుమూర్తి అవతారములలో దుష్టసంహారం గావించెను. అందుకు ప్రాయశ్చిత్తముగా నిత్యము ధ్యానము/తపము కూడా చేస్తూనే ఉండును కదా విష్ణువు. అలాగే శివుడు కూడా. రావణుడిని చంపినందుకు రామేశ్వరములో ప్రాయశ్చిత్తము గావించెను రాముడు. దొంగచాటుగా వాలిని చంపినందుకు గాను మరు జన్మలో ఆ వాలి ఒక బోయవాడిలా జన్మించగా అతడి బాణముకి కృష్ణుడు మరణించెను. అంతటి వారికే ఈ కర్మ చక్రము తప్పలేదు.
ఈ దుష్టశిక్షణ గావించుటకు మరియు శారీరక శ్రమ కలిగిన పనులు చేయుటకు కావలసిన కండ బలం కోసం మాంసాహారము ఆ వృత్తులు చేపట్టిన వారు మాత్రమే తినవచ్చునని ఒకప్పుడు భావించెడివారు. ఐతే మాంసాహారము బుద్ధి వికాసానికి అవరోధము కలిగిస్తుంది కనుక బుద్దితో పని చెయ్యవలసిన వారు శాఖాహారులవ్వాలని నిర్దేశించారు పెద్దలు. విద్య బోధించు వారు వ్యాపారస్తులు బుద్ధితో పని చెయ్యవలెను కనుక వారు శాఖాహారము తినవలెను అన్నారు.
అధర్మముగా జీవహింస చేసిన వారు నరకానికి కూడా వెళ్ళారు. వారు చేసిన ఇతర పుణ్యాలకి వారుకి కాసేపు స్వర్గవాసము లభించినది. ధర్మరాజు ఒక క్షణ కాలము పాటు నరకములో ఉండెను తాను గురువుకి చెప్పిన అబద్ధము కారణముగా. ఆ తరవాత అతడు స్వర్గానికి చేరెను. ఐతే అక్కడ అప్పటికే దుర్యోధనాది కౌరవులు ఉండేసరికి ఆశ్చర్యపోయాడు ధర్మరాజు. అంతట అతడి తండ్రి ఐన యముడు “పాప పుణ్యములలో ఏది తక్కువైతే దాని ఫలితం మొదట అనుభవిస్తారు జీవులు ఆ తరవాత ఎక్కువ దాని ఫలితం అనుభవిస్తారు” అని చెప్పెను. మహాభారత యుద్ధములో చనిపోయిన వారంతా మొదట వీర స్వర్గానికి చేరెను. వారి పుణ్య కర్మల తాలూకు కాలం ఐపోగానే నరకానికి పోయారని ఒక కథనం.

౪౬) ప్రశ్న : వేదవ్యాసుడు తన తమ్ముళ్ళ భార్యలతో సంగమించెనా?
సమాధానం : మహాభారతం నాటి పరిస్థితులు ఇప్పటి సామాజిక పరిస్థితులు చాలా భిన్నము. ఒకసారి జ్యోతిష్య శాస్త్రముని అవపోసన పట్టిన పరాశర ఋషి యమునా నదిని దాటబోతుండగా అతడికి ఒక నావ కనిపించినది. నావ అవసరం లేకుండానే నదిని దాటగలిగినా ఆ నావ నడుపుతున్న సుందరిని చూడగానే ఈమె కారణజన్మురాలని అర్థమయ్యెను. ఈమె రాబోయే కాలములో ఎన్నో గొప్ప సంఘటనలకి కారకురాలవుతుందని గ్రహించెను. ఈమె తొలి సంతానము చాలా గొప్ప వాడౌనని అనిపించిన ఆ ఋషికి ఆ యొక్క సంతానముకి తండ్రి తానవ్వాలన్న కోరిక కలిగెను. ఆయన నది దాటడానికి ఆమె నావని ఎక్కెను. నది మధ్యలో ఉండగా ఆయన మేఢ్రము బాగా నిగిడెను. అది గమనించిన ఆ నావికురాలైన సత్యవతి యొక్క భగము కోరికతో ద్రవించెను. కాని సిగ్గు,బిడియం, భయం నటిస్తు “అమ్మో ఇంత ఉందేమిటి. మీరు ఏమి చెయ్యాలనుకుంటున్నారు. నాకసలే వివాహము కాలేదు. మా తండ్రి మరియు బంధువులు ఆ ఒడ్డున చేపలు పడుతున్నారు వాళ్ళ కంటపడితే ఇంకేమైనా ఉందా” అనేసరికి పరాశరుడు ఒక్క క్షణం ఆలోచించి తప తపోశక్తితో పొగమంచుని సృష్టించెను. ఇక అడ్డు లేదని సత్యవతి చీర విప్పబోతుంటే ” అమ్మో మీరు మరీ దూకుడుగా ఉన్నారే, నాకసలే పెళ్ళవ్వలేదు ఈ చేపల కంపు ఒకటి, మీకేమి ఎంచక్కా సుఖపడి నాకు నెలతప్పించి తప్పుకుంటారు ఆ తరవాత నా సంగతేంటి?” అని మరలా ఆపింది పరాశరుడిని. “నీ గర్భం ఎవరికి కనపడదు మరియు పుతృడు జన్మించగానే నీకు కన్యత్వం పునఃప్రాప్తించును. నీ శరీరం సదా యవ్వనము మరియు ఒక యోజనము దూరము వరకు వ్యాపించే కస్తూరి సుగంధముతో ఉండును.” అని పలికెను. అప్పటివరకు ఎన్నో మేఢ్రముల రుచి మరిగెను సత్యవతి. మేఢ్రముని భగములో దింపడానికి మగవారు పలికే కల్లిబొల్లి మాటలు కొత్తేమి కాదు ఆ మత్స్యగంధికి. కాని ఈ ఋషి ఇలా అనగానే అలా పొగమంచు కమ్మటం చాలా ఆశ్చర్యం కలిగించింది సత్యవతికి. ఎవరికి కనిపించటములేదు అని నిర్ధారించుకున్న తరవాత పరాశరుడి మేఢ్రముని చుంబించి చూషించుటారంభించింది సత్యవతి. ఆమె అప్పటివరకు రుచి చూసిన మేఢ్రములలో అది అతి పెద్దది మరియు మందమైనది అయ్యేసరికి ఆమెకి వింత అనుభూతి కలుగుటారంభించెను.
‘అసలే ఋషి కదా ఎన్నాళ్ళనుండో ఆడగాలి తగలక ఉన్న మేఢ్రము కనుక ఈ మాత్రానికి సంతోషించేసి స్ఖలించేస్తుందిలే, వీడి వట్టలు ఖాళి ఐపోతే మేఢ్రము మెత్తబడి శిశ్నమైపోతుంది అప్పుడు వాడి దారిన వాడే పోతాడు’ అనుకుంది సత్యవతి. ఆమె అనుకున్నట్టే స్ఖలించెను పరాశరుడి మేఢ్రము కాని ఆమె ఊహించనట్టు అది ఆమె గొంతులోకి వెళ్ళి మరీ స్ఖలించేసరికి ఉక్కిరి బిక్కిరయ్యెను ఆ మత్స్యకారిణి.
తనకి ఊహతెలిసినప్పటి నుండి తన శరీరం నుండి వస్తున్న చేపల వాసన పోయి తనకి ఎప్పుడు తెలియని వింత సుగంధం వ్యాపించుచుండడముతో మిక్కిలి సంభ్రమాశ్చర్య పడెను ఆ మత్స్యగంధి. ఋషి పలుకుల పైన నమ్మకం దృఢపడింది ఆ జవరాలికి. ఆమె ఊహించనట్టు ఇంకొక విషయం కూడా జరిగింది. స్ఖలించాక శిశ్నమైపోతుందనుకున్న ఆ ఋషి మేఢ్రము మరింత వేగముగా ఆమె గొంతులో రాపాడించుటారంభించెను. దాంతో మునుపెన్నడూ లేని విధముగా ఆమె తల అంతా దిమ్మెక్కిపోవుటారంభించెను. ఈ ఋషితో ఆటలాడలేమని సత్యవతికి అర్థమవ్వగా పడవ హఠాత్తుగా ఒక ద్వీపము ఒడ్డున ఆగెను. ఇది మరింత ఆశ్చర్యము కలిగించెను సత్యవతికి. బుద్ధెరిగినప్పటినుండి ఆ నది మధ్యలో ద్వీపముని చూడలేదామె. పడవ ఎక్కడుందో కూడా తెలియని విధముగా పొగమంచు కమ్ముకుని ఉండుటతో తన పడవ చాలా దూరం ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయిందేమో అనుకొనెను సత్యవతి. అతి సుందరమైన సుగంధ భరితమైన ఆ ద్వీపము లోకి పరుగెత్తెను సత్యవతి. ఆమె వెనువెంటనే వచ్చెను పరాశర ఋషి. మిక్కిలి ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణము లో సత్యవతి వలువలు ఆమె శరీరము నుండి విడిపోయెను. ఆమె అంగాంగముని చుంబించుటారంభించెను పరాశరుడు. అటువంటి సుఖం మునుపెన్నడూ ప్రాప్తించలేదు ఆమెకి. శరీరమంతా పులకరించిపోయెను. ఋషి మేఢ్రముని మరలా చుంబించుటారంభించగా ఆయన ఆమె భగముని చుంబించి చూషించుటారంభించెను. అంతవరకు ఆమె భగములో ఎందరో తమ మేడ్రములని దింపారే తప్ప ఎవ్వరూ జిహ్వని దూర్చి లేఢించలేదు. అప్పటివరకు ఏ మేఢ్రము దూరనంత లోతుకి మరియు ప్రతి మూలకి ఈ ఋషి జిహ్వ దూరి కెలుకుటారంభించేసరికి అనేకానేక పర్యాయములు భావప్రాప్తి పొందుటారంభించెను ఆ మత్స్యకారిణి. ఋషి మేఢ్రము మరలా ఆమె గొంతులోకి ప్రవేశించబోతుంటే వెంటనే దానిని పట్టుకుని తన భగము ద్వారము వద్ద ఉంచెను సత్యవతి. ఒక్క ఉదుటున తడిసిన భగములోకి బిగుతుగా జారుకుంది పరాశరుడి మేఢ్రము. అనిర్వచనీయమైన సుఖప్రాప్తి కలిగెను సత్యవతికి ఆమె భగము మొత్తము నిండిపోయేసరికి ఋషి మేఢ్రముతో. తన కాళ్ళతో ఋషిని చుట్టేసి కత్తెర పట్టు వేసెను సత్యవతి. ఆమె నిండైన మెత్తని పిరుదులని ధృఢముగా తన హస్తములలో బంధించిన పరాశరుడు ఆమెని పైకి క్రిందకి ఆడించుటారంభించెను. పరాశరుడి మేఢ్రము సత్యవతి భగములోకి బయటకి దాదాపు పూర్తిగా వెళ్ళుచు ఇద్దరికి అలౌకిక సుఖప్రాప్తిని కలిగించుటారంభించెను. కస్తూరి సుగంధము వెదజల్లుచున్న సత్యవతి ఎత్తైన నిండైన మెత్తని మెరయుచున్న వక్షములు పరాశరుడి ధృఢమైన ఛాతిపై నాట్యమాడుచుండెను. మేఢ్రము భగము యొక్క మర్శన ఎన్నో ఘడియలు అనేకానేక భంగిమలలో కొనసాగెను. ఒక్కసారిగా పరాశరుడి మేఢ్రము స్ఖలించి సత్యవతి భగములో వరద సృష్టించెను. తన్మయత్వముతో అలసి సొమ్మసిల్లెను సత్యవతి. ఆమె తన నావలో మేల్కొనెను, పరాశర ఋషి తో బాటు, ఆ మనోహరమైన ద్వీపము మరియు పొగమంచు కూడా మాయమయ్యెను. తన శరీరము నుండి ఇంకా సుగంధము వెదజల్లుచుండుట గమనించిన సత్యవతి మిక్కిలి సంతోషించెను. నావని ఒడ్డుకి చేర్చి తన ఇంటికి చేరెను.
ఋషి వీర్యముతో గర్భము దాల్చినచో అది తన కుటుంబ పరువుకి మరియు వివాహానికి ఆటంకమగునేమో అని తలచి గర్భములోని పిండముని తొలగించుటకు తాను ఇదివరకటి నుండి వాడుచున్న ఔషధముని వాడెను కాని అది పని చెయ్యలేదు. ‘ఈ గర్భము గురించి ఎవ్వరికి తెలియదు అని ఆ ఋషి పలికెను కదా పైగా అది తొలగిస్తే ఈ సుగంధము పోయి మరల చేపల కంపు సంక్రమిస్తుందేమో మరియు యవ్వనం తరగిపోవునేమో’ అని భయపడి మరలా ఔషధముని వాడలేదు సత్యవతి. ప్రసవసమయము ముందు నావలో నది మధ్యలోకి చేరెను సత్యవతి. అకస్మాత్తుగా పొగమంచు కమ్ముకుంది మరియు తాను గర్భము దాల్చిన ఆ సుందర ద్వీపము మరలా కనిపించెను ఆ మత్స్యకారిణికి. అక్కడ సునాయాసముగా మగ పిల్లవాడికి జన్మనిచ్చెను సత్యవతి. తాను గర్భము పోగొట్టుకోవడానికి వాడిన ఔషధము వలన మిక్కిలి భయానకమైన ఆకృతితో జన్మించెను ఆ పిల్లవాడు. అ పిల్లవాడిని ఆ ద్వీపములోనే వదిలి నావ ఎక్కేసి మొత్తానికి ఇంటికి చేరింది సత్యవతి. బిడ్డని అలా వదిలేసినందుకు బాధ కలిగినా తనకి పరాశరుడు ప్రసాదించిన వరములు పోనందుకు చాలా సంతోషించెను యోజనగంధి గా మారిన మత్స్యగంది ఐన సత్యవతి. ఆ భయంకరమైన బిడ్డ ఎలా ఎక్కడ పెరిగాడో తెలియదు కాని మొత్తానికి నీల మేఘము రంగులో ఉండి ఒక ద్వీపములో జన్మించాడు కనుక కృష్ణ ద్వైపాయనుడిగా పిలవబడ్డాడు.
ఈ లోగా భార్య వదిలేసిన హస్తినాపురం రాజైన శంతను ఒకనాడు యోజనగంధి సుగంధముకి మరియు ఆమె యవ్వనముకి ముగ్ధుడై ఆమె భగములో తన మేఢ్రముని ప్రవేశింపదల్చెను. ఇదివరకు జరిగిన అనుభవం తో ఆరితేరిన సత్యవతి ఈ రాజు వద్ద ఏ తపోశక్తులు ఉండవు కనుక ఈయన వద్ద ఉన్న రాజ్యమే అడగాలి అనుకుంది. కాని తాను బయటపడకుండా సిగ్గు బిడియం నటించి తన తండ్రి సమ్మతి తీసుకోమ్మని శంతను మహారాజుకి చెప్పి తప్పించుకొనెను. మొత్తానికి అతి తెలివైన ఆమె తండ్రి ఐన దాశరాజు యువరాజు చేత భీషణ ప్రతిఙ్ఞ చేయించాక కాని ఆ వివాహానికి సమ్మతించలేదు.
హస్తినాపురం మహారాణి అయ్యాక సత్యవతికి చిత్రాంగదుడు మరియు విచిత్రవీర్యుడు అను ఇద్దరు పుతృలు జన్మించారు. శంతను మహారాజు మాత్రము తన యువరాజైన దేవవ్రతుడికి అన్యాయం చేసానన్న బాధతో మిక్కిలి కృశించిపోయెను కావున ఆ సంతానము ఎవరి వల్ల కలిగెనో కూడా పట్టించుకోలేకపోయెను. చిత్రాంగదుడు మరియు విచిత్రవీర్యుడు ఉత్త దద్దమ్మలని వీర్యము వీరతము లేని వారని అందరికి తెలిసిపోయెను. వయసొచ్చినా వారు క్షత్రియుల వలే యుద్ధము కాని స్వయంవరం కాని జయించలేరని గ్రహించిన వారి తల్లి ఐన సత్యవతి మిక్కిలి బాధపడెను. కాని దానికి ఒక ఉపాయము కనిపెట్టెను హస్తినాపురం రాజమాత.
తన సవతి కొడుకైన భీష్ముడిని పిలిపించి “ఈ మహాసామ్రాజ్యానికి తగిన వారసులు అవసరం. నీ సవతి తమ్ముళ్ళ సంగతి నీకు తెలియనిది కాదు కావున నాతో యభతించి వారసులని ప్రసాదించెదవో లేక సామంత రాజయ్యుండి హస్తినాపురముకి ఆహ్వానం పంపకుండా ధిక్కరించిన కాశిరాజు ఏర్పాటు చేసిన స్వయంవరం కి హస్తినాపుర సామ్రాజ్యం తరఫున ఏగి అతడిని దండించి అతడి పుత్రికలని బంధించి తెచ్చి ఈ హస్తినాపురముకి రాణులని చేసెదవో తెలుపుము” అని పలికెను. తన యవ్వనం మరియు సుగంధం ఎంతటి మగవాడినైనా ఉత్తేజిత పరిచి అతడి మేఢ్రముని నిగిడింపజేయగలవు అని భావించెను సత్యవతి. కాని భీష్ముడు వలువలు విలువలు విడిచి ఎదురుగా నిలిచి ఆహ్వానించుచున్న తన సవతి తల్లి ప్రలోభనకి లొంగక కాశిరాజు ఏర్పరిచిన స్వయంవరానికి వెళ్ళి అతడిని దండించి అతడి పుత్రికలని బంధించి తెచ్చి తన సవతి తమ్ముళ్ళకి వారిలో ఇద్దరినిచ్చి వివాహము జరిపించెను.
కోడళ్ళు వచ్చాక యువరాజవ్వాల్సిన మనవడి కోసము వెంపరలాడెను సత్యవతి. తన కోడళ్ళు తన లాగే పరదారించి (రంకి) గర్భవతులౌదురో అని శంకించి వారికి కట్టుదిట్టమైన కాపలా ఏర్పరిచెను సత్యవతి. తన రక్త సంబంధీకుడే హస్తినాపుర మహా సామ్రాజ్యం యొక్క చక్రవర్తి కావలెనని నిశ్చయించుకున్న సత్యవతి తాను అలనాడు ద్వీపం పై కని పారేసిన శిశువు గురించి ఆరా తీయగా అతడు ఆమె వద్దకి వచ్చెను. విషయం అతడికి చెప్పి హస్తినాపురం రాణులని యభతించమని (దెంగమని) అర్థించెను రాజమాత ఐన సత్యవతి.
“నిన్ను జన్మించినంతనే వదిలేసి తీరని అన్యాయం చేసాను పుత్రా. కాని ఇప్పుడు దానికి ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకునే అవకాశం ఇవ్వమని అభ్యర్థిస్తున్నాను. ఈ హస్తినాపుర మాహాసామ్రాజ్యానికి వారసులనివ్వడానికి మహారాణులతో యభతించుము. ఇది పరదారము గా కాక నియోగముగా భావింపబడును.” అని పలికెను హస్తినాపుర సామ్రాజ్య రాజమాత ఐన సత్యవతి. పుట్టి బుద్ధి ఎరిగినప్పటినుండి గాలికి పెరిగిన ద్వైపాయనుడికి మహరాణులతో యభతించే అవకాశం లభించినను పైకి బెట్టు చేయుచు “ఓ మాతా, మీరు నన్ను వదిలేసినను పుతృడిగా మీ ఆఙ్ఞ సిరసావహించి నా కర్తవ్యము నేను నిర్వర్తించెదను. ఈ మహత్కార్యములో ఎటువంటి అంతరాయములు కలుగకుండా చూసుకొనుడు” అనెను.
అంతట సత్యవతి మహారాణుల శోభనానికి అన్ని ఏర్పాట్లు గావించిన రాజప్రాసాదములో తన పుతృడైన ద్వైపాయనుడికి విడిది ఏర్పాటు చేసి తన పెద్ద కోడలైన అంబికని బాగా అలంకరించి యభతమునకు పంపెను. అంబిక యవ్వనం ద్వైపాయనుడిని అమితముగా ఉత్తేజపరిచెను అతడి మేఢ్రము బాగా నిగిడి భగములో ప్రవేశించుటకు సిద్ధమయ్యి ఊగుటారంభించెను. అత్తగారి నిఘా వలన యభతము కొరకు ఎంతగానో తపించిపోయి ఉన్ననూ ద్వైపాయనుడి భయంకరం ఆకృతి అంబికని భయపెట్టెను. ఆ ప్రాసాదమునుండి బయటకు పారిపోవుటకు దారి లేక ఇక చేసేది లేక నేత్రములని మూసుకుని తన భగములో ద్వైపాయనుడి మేఢ్రముని ప్రవేశింపజేసెను అంబిక. బాగా యభతించిన పిదప హస్తినాపురం పెద్ద మహారాణి భగములో స్ఖలించెను ద్వైపాయనుడు. అంతట బ్రతుకు జీవుడా అని బయటపడెను అంబిక. మరుసటి దినమున అంబాలికని పంపెను సత్యవతి తన పుతృడి వద్దకి. అంబిక కన్నా చిన్నది మరియు మరింత అందమైన అంబాలిక అందము చూడగానే దైపాయనుడి ఆంబోతు వలే ఆమె మీదకి లంఘించెను తన నిగిడిన మేఢ్రముతో. భయముతో పాలిపోయి కంపించి పోయెను సుకుమారి ఐన ఆ కాశి రాజకుమారి. నిస్త్రాణగా మారిన ఆ హస్తినాపురం చిన్న రాణి భగములోకి తన మేఢ్రముని దూర్చి బాగా యభతించి స్ఖలించెను ద్వైపాయనుడు. ఎలాగో అలాగ అక్కడనుండి బయటపడింది అంబాలిక.
“హస్తినాపురం రాణులని బాగా యభతించితివా పుత్రా?” అని సత్యవతి ద్వైపాయనుడిని ప్రశ్నించెను. ” ఓ మాతా మీ పుత్రవధువులు సరిగా సహకరించలేదు. ఐనను నా ప్రయత్నం నేను చేసితిని. మీకు ఇచ్చిన మాట నిలబెట్టుకోవలెనన్న నేను మరలా ప్రయత్నించక తప్పదు” అని సమాధానమిచ్చెను. కోడళ్ళని పిలిపించి చివాట్లు పెట్టి మరలా పరదారమునకు సిద్ధమవ్వమని ఆఙ్ఞాపించెను హస్తినాపుర రాజమాత ఐన సత్యవతి. అంతట అంబికకి ఒక ఉపాయము తట్టెను. తనని అలంకరించుచున్న తన దాసి ఐన పరిశ్రమిని ” నీకు యభతములో ప్రవేశము కలదా?” అని ప్రశ్నించెను. ముసి ముసి గా నవ్విన ఆమె దాసి ” బాగా కలదు మహారాణి. ఎన్నో మేఢ్రముల రుచి మరిగినాను కాని ఇప్పటికి ఏ మేఢ్రము నా భగ కండూలము (దూల) తీర్చలేకపోయెను” అని సమాధానమిచ్చెను పరిశ్రమి. అంతట అంబిక పరిశ్రమిని మహారాణివలె అలంకరించి ద్వైపాయనుడి వద్దకు పంపెను.
ద్వైపాయనుడి మేఢ్రము మిక్కిలి నచ్చెను పరిశ్రమికి. ఆమె అంతవరకు అంత మందమైన పొడవైన ధృడమైన మేఢ్రముతో సుఖించలేదు. అతడి మేఢ్రముని చుంబించి చూషించుటారంబించెను. వచ్చినది మహారాణి అంబిక కాదని గ్రహించినను తన మేఢ్రముకి కలుగుచున్న సుఖముతో మైమరచిపోయెను ద్వైపాయనుడు. పరిశ్రమి భగమునుండి ఉద్భవించుచున్న మధురమైన రసములని ఆస్వాదించుచు ఆమె భగములోని ప్రతి మూలని తన జిహ్వతో నాకెను ద్వైపాయనుడు. కొన్ని ఘడియలు ఇవ్విధముగా సుఖించిన పిదప పరిశ్రమి భగములో ప్రవేశించెను ద్వైపాయనుడి మేఢ్రము. ఆ ఇరువురి మేఢ్రము భగములు ఒకదానికోసం ఇంకొకటి చెయ్యబడ్డట్టు బాగా బిగుతుగా బిగుసుకుని రాపాడించుటారంభించెను. ఆ ఇద్దరికి సుఖము తారస్థాయికి చేరగా భావప్రాప్తి అనేకానేక పర్యాయములు కలిగెను. ద్వైపాయనుడి వద్ద ఉన్న వీర్యమంతా పరిశ్రమి భగములోకి స్ఖలించబడగా అతడు నిస్సత్తువతో నిదురించెను. అంతట పరిశ్రమి మెల్లిగా అచటి నుండి బయటపడెను.
కొద్ది కాలం తరవాత కురు సామ్రాజ్యము యొక్క భావి రాకుమారులు మరియు మహా మంత్రి జన్మించిరి. ద్వైపాయనుడి వీర్యమంతా పరిశ్రమి గ్రహించగా అతడు జీవితాంతం నిర్వీర్యుడిగా మిగిలిపోయెను. వేద శాస్త్రములకి నిర్వచనము వ్రాసి వేదవ్యాసుడిగా ఖ్యాతి గాంచెను. అనేక పర్యాయములు మహాభారత యుద్ధము నివారించుటకు విఫల యత్నములు గావించెను.
నాకు తెలిసిన నేను తెలుసుకున్న వివరములు నా బాణిలో వర్ణించితిని. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౪౭) ప్రశ్న : మేనకా విశ్వమిత్రముని తపముని భంగపరిచిందా? వాళ్ళకి సంతానం కలిగిందా? మనం అందరం వాళ్ళ వారసులమా?
సమాధానం: విశ్వామితృడు 16000 సంవత్సరాల పాటు ఘోర తపము ఆచరించెను. వశిష్ఠుడి కన్నా గొప్ప ఋషి అవ్వాలని ఘోర తపము ఆచరించెను. ఈ విషయం ఎరగని ఇంద్రుడు తన ఇంద్రపదవి కోసమే విశ్వామితృడు తపము ఆచరిస్తున్నాడని భావించి అంతరాయములు సృష్టించాడు. మొదటి అప్సరస ఐన రంభ ని తపోభంగము కావించమని పంపెను. రంభని శిల కమ్మని శపించెను విశ్వామితృడు. ఆ శాపముకి ఆయన తపో శక్తి పోయెను. ఈ సారి మరలా ఇంద్రుడికి భయమేసినప్పుడు వెళ్ళడానికి ఏ అప్సరస సిద్ధపడలేదు. కాని మొత్తానికి మేనక ఈ పనికి ఒప్పుకుని వెళ్ళెను. ఆమెకి ఇంద్రుడి సభలో నర్తకి గా ఉండిపోవటం నచ్చలేదు. వివాహము చేసుకుని సంతానవతి కావలెనని ఆమె కోరిక. ఇలా ఇంద్రుడి శిశ్న సుశ్రూష చేస్తు ఎప్పటికి ఇలా ఉండటం కన్నా రంభ లా శిల ఐపోయినా పరవాలేదు అని భావించి విశ్వామితృడి ఎదుట పడెను. మొత్తానికి విశ్వామితృడు ఆమె అందం మరియు ప్రేమకి లొంగిపోయెను. తపస్వి నుండి సంసారి గా మారెను. వారికి ఒక పుత్ర్రిక జన్మించెను. ఆమె పేరు శకుంతల. మేనక కలలు సాకారమయ్యాయి. ప్రేమగా చూసుకునే భర్త చక్కటి అందమైన సంతానం తో ఆశ్రమములో ఆనందముగా ఉండగా ఇంద్రుడికి ఆగ్రహము కలిగెను. పంపించిన పని ముగించుకుని మరలా తనని అలరించడానికి స్వర్గానికి రాకుండా విశ్వామితృడితోనే స్థిరపడటం ఇంద్రుడికి ఆగ్రహం కలిగించెను. భార్య భర్తల మధ్య అనుమానాలు రేకెత్తించడం అలవాటైన ఇంద్రుడు ఒక వసువు వేషము ధరించి మేనకని సమీపించెను. తన భార్య తనకి తెలియకుండా తనకన్నా అందమైన వసువుతో పరదార యభతము (రంకు) జరుపుచున్నదని మరియు శకుంతల అతడి వలనే జన్మించి ఉంటుందని విశ్వామితృడు భావించేలా చేసెను ఇంద్రుడు. దాంతో ఆగ్రహించిన విశ్వామితృడు మేనక ని తనకి మరియు ఆ పుత్రికకి దూరమైపోవునట్టు శపించి మరలా తన తపముని ఆరంభించెను. చేసేది లేక మేనక స్వర్గానికి తిరిగి రావలసి వచ్చెను. శకుంతల కణ్వ మహర్షికి కనిపించగా ఆయన పెంచెను. ఒకనాడు దుష్యంత మహారాజు వేటలో అలసి దారి తప్పి కణ్వమహర్షి ఆశ్రమము కి వచ్చి శకుంతల ని చూసి మోహించి గాంధర్వ వివాహమాడి యభతించి ఆమెని గర్భవతిని గావించెను. ఆమె పుతృడే భరతుడు. అతడు మహా చక్రవర్తి అయ్యి భూలోకములోని రాజ్యములన్నింటీని జయించ ఏకము చేసెను. మనమంతా ఆయన సంతానం అనలేము కాని ఆయన ప్రజల యొక్క సంతతి అని చెప్పవచ్చు.
నాకు తెలిసినది/తెలుసుకున్నది నా బాణిలో చెప్పాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౪౮) ప్రశ్న : రాక్షసులు/అసురులు స్వర్గముని గెలిచిన ప్రతిసారి దేవీమణులు ఏమి చేసెడివారు?
సమాధానం : దేవతలు రాక్షసుల చేతిలో ఓడిపోయి స్వర్గం నుండి పారిపోయినప్పుడల్లా దేవీమణుల బలాత్కారం జరిగేది. నేను స్వతహాగా బలాత్కారానికి విరుద్ధము కనుక అది నేను వివరించలేను మిత్రమ. చాలా సార్లు అసురుల బలం హెచ్చుతున్నప్పుడే దేవీమణులు ఆపద పొంచి ఉన్నదని దేవతల ఓటమి తథ్యమని గ్రహించిన వెంటనే పలాయనం చిత్తగించి వైకుంఠానికి శరణార్థుల వలె వెళ్ళేవారని అనేక కథనములు ఉన్నాయి పురాణాలలో. సురపక్షపాతి ఐన విష్ణువు సాధారణముగా వారిని ఆదుకుని, అసుర సంహారం గావించి స్వర్గలోకం మరలా దేవతలకి అప్పగించుచుండును. కాని ఎప్పుడైనా విష్ణువు వల మరణం లేని వరం పొందిన అసురులు స్వర్గముని ఆక్రమిస్తే దేవీమణులు ముందుగానే పారిపోయి కైలాసమునకు చేరెడివారు. అచట ధ్యానం లో ఉన్న శివుడిని చూసినంతనే వారి భగములు ద్రవించుటారంభించెడివి. దేవదేవుడైన ఆది దేవుడిని స్తుతిస్తు లింగాభిషేకం చేసెడి వారు. అప్పటికి శివుడు చలించకపోతే తమ భగములలో నుండి ఊరుచున్న రసములతో లింగాభిషేకం చేసెడివారు. అంతట ఆ దివ్యలింగము పెరుగుటారంభించగా అమితముగా సంబర పడి తమ భగములలో ఆ లింగముని జొనిపి యభతించి అనిర్వచనీయమైన సుఖానుభూతిని పొందెదరు. ఆ ఆదిలింగము స్ఖలించగా దేవీమణుల భగములు నిండి అనతి కాలములో వారు గర్భవతులు మరియు సంతావతులయ్యదరు. ఆ దేవీమణుల పతులకి అనుమానము కలగకుండా మరియు వారి పాతివ్రత్యము మీద ఎటువంటి మచ్చ పడకుండా ఉండటానికి ఆ మహాదేవుడే అసురులని ఓడించి దేవతలని అసురుల బారి నుండి విముక్తులని గావించి స్వర్గలోకం లో నూతనోత్సాహాన్ని నింపును.
నాకు తెలిసినది/తెలుసుకున్నది నా బాణి లో వివరించాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౪౯) ప్రశ్న : బ్రహ్మ తలని శివుడు నరికెనా? ఎందుకు?
సమాధానం : కొన్ని కథనాల ప్రకారం శివుడు బ్రహ్మ తలని నరికెను. సృష్టికర్త ఐన బ్రహ్మ తన మనోశక్తి తో నారదుడు వంటి వారిని ఎందరిని సృష్టించినను వారు సృష్టిని కొనసాగించుటకు తమ మానస పిత ఐన బ్రహ్మకి సహకరించలేదు. అంతా తపమాచరించుటకు వెళ్ళిపోతుండిరి. ధర్మము తో కాక కామముతో సృష్టించినచో ఈ బెడద తప్పునని భావించిన బ్రహ్మ ఒక దివ్యమైన అతి సుందరమైన స్త్రీ మూర్తిని సృష్టించెను. ఆది పరాశక్తిని వేడగా ఆ స్త్రీమూర్తిలో తన అంశని నిలిపెను. అంతట ఆమె బ్రహ్మ సృష్టించిన తొలి దేవి అయ్యెను. కామముతో సృష్టించెను కనుక ఆ స్త్రీ మూర్తి ఎత్తైన, బరువైన, నిండైన, వక్షములు మరియు ఆమె సన్నటి నడుము, లోతైన బొడ్డు, నున్నని అందమైన తొడలు, వాటి మధ్యలో ఉన్న పల్చటి అతి సుందరమైన పెదవులు, అన్నీ బ్రహ్మలోని కామముని ప్రేరేపించినవి. ఆ దేవి యొక్క తొడల మధ్యలోని పెదవులని బ్రహ్మ చుంబించుటారంభించెను. బ్రహ్మ యొక్క మేఢ్రము ఆ దేవి పెదవుల మధ్యలోకి దూరుటకై సిద్ధమయ్యెను. అంతలో ఆ దేవి అకస్మాత్తుగా సచేతురాలై అచటనుండి పారిపోవుటారంభించెను. సృష్టి కార్యముకి ఇలా అంతరాయం కలుగరాదని బ్రహ్మ తన నిగిడిన మేఢ్రముతో ఆ దేవిని వెంబడించుటారంభించెను. “మీరు నన్ను సృష్టించితిరి కావున నేను మీ పుత్రికని అందుకే నా భగములో మీ మేఢ్రము జొనుపుట తగదు” అని అత్యంత మధురమైన కంఠస్వరముతో పలికెను ఆ దేవి. “సృష్టికార్యమునకు విఘాతము కలిగించరాదు, యభతము కి రమ్ము” అని ఆమె వక్షములు, నాభి, భగములని వీక్షించుచు తన మేఢ్రముని చేతబట్టి ఆహ్వానించెను బ్రహ్మ. అంతట ఆ దేవి తన రూపము వలన బ్రహ్మ ఇవ్విధముగా కామోద్రేకుడు అగుచున్నాడని గ్రహించి వెంటనే స్వేత వర్ణమున్న వస్తములని ధరించెను. ఆ వస్త్రముల క్రింద ఉన్న అందము ఎరిగిన బ్రహ్మ యభతించుటకై ఆమెని వెంబడించెను. అంతట ఆ దేవి దశదిశలా పరిగెత్తెను. కాని కామోద్రేకుడైన బ్రహ్మ ఎట్టకేలకు ఆమెని చేరెను. తన పంచముఖములతో ఆ దేవి అధరములను, ఇరు నిండైన స్తనములను, నాభిని మరియు ఆమె భగముని లేఢించుటారంభించెను. అంతట కామోద్రేకము ఆ దేవియందును కలెగుటారంభించెను. అప్పటికే బాగా ఉద్రేకము కలిగిన బ్రహ్మ అతడి పెద్ద మేఢ్రముని ఆ దేవి యొక్క సున్నితమైన భగములో ఒక్క ఉదుటున దింపెను. అంతట ఆ దేవి ఆక్రోశించెను. ఆ ఆక్రందన మహాదేవునికి వినిపించగా, భక్తజన రక్షకుడైన ఆ హరుడు ప్రత్యక్షమై బ్రహ్మ యొక్క పంచమ ముఖముని ఖండించెను. అప్పటినుండి బ్రహ్మ చతుర్ముఖుడయ్యెను. బ్రహ్మ తన వీర్యముని ఆ దేవి భగములో స్ఖలించకముందే/స్ఖలించిన తరువాత చతుర్ముఖుడయ్యాడని వేర్వేరు కథనములు.
నాకు తెలిసినది వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౫౦) సీతారాములు ఎడబాటు తరవాత కలిసినప్పుడు సీతమ్మకే ఎందుకు అగ్నిపరీక్ష?
సమాధానం : ఎందరికో కలిగినట్టు ఈ ప్రశ్న నా మదిలోనూ కలిగింది. ఎందరో పెద్దలని పుస్తకాలని అడిగాను. నేను పొందిన సమాధానం ఇది. సీతమ్మ లంకలో ఉన్నందుకో శీల పరీక్షగానో అగ్నిపరీక్ష జరగలేదు. సీతమ్మ రావనుడిచేత అపహరించబడక ముందు ఆఖరుగా ఏమయ్యిందో దానికి ఆమె స్వయం ప్రాయశ్చిత్తం. అనేక కారణాల వలన సీతమ్మే స్వయముగా అగ్నిప్రవేశం చెయ్యాలని నిర్ణయించుకునెనని రామయ్య అసలు అగ్నిపరీక్ష గురించి ఆలోచించలేదని ఒక కథనం. బంగారు జింకలు ఉండవని అదంతా రాక్షస మాయ అని భర్త చెప్పినా పెడచెవిన పెట్టి అది కావాలని బాగా హటము చేయుట మొదటి కారణం. అతులిత పరాక్రమశాలి ఐన తన భర్త సామర్థ్యాన్ని శంకించి రాముడు ఆపదలో ఉన్నాడని భావించటం రెండవ కారణం. తన సర్వసుఖాలని త్యజించి తమ సేవకై వనవాసముని స్వచ్ఛందముగా స్వీకరించిన తన మరిది ఐన లక్ష్మణుడుని అన్న పోతే వదినతో సంభోగించాలన్న కోరికతోనే వనవాసానికి వచ్చాడని అనుమానించి తూలనాడుట మూడవ కారణం. ఇంతగా దుర్భాషలాడినా సరే వదినగారి సంరక్షణ కోసం తన తపో శక్తిని అంతా ధారపోసి లక్ష్మణుడు ఆశ్రమము చుట్టు రేఖ గీసినా ఎవడో తెలియని వాడికి భిక్ష వేయడానికి దానిని దాటటం నాలుగవ కారణం. భర్త వద్దంటున్నా వనవాసానికి సిద్ధమవకుండా ఊర్మిళ లాగా అయోధ్యలోనే ఉండి భర్తకి చేతనైన విధముగా సహాయపడకపోగా భర్తని మరిదిని తన చేతలు మరియు మాటలతో ఇక్కట్లపాలు చేయుట ఐదవ కారణం.
నాకు తెలిసినది వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.

౫౧) త్రిశూలముతో బాలుడి తల ఎందుకు నరికెను హరుడు?
సమాధానము) ప్రాచుర్యములో ఉన్న ఒక కథనం ప్రకారం గజాసురుడు అనే ఏనుగు రూపము గల అసురుడు ఘోర తపము చేయగా హరుడు కటాక్షించి వరము కోరుకొనమనెను. అందరు అసురులలాగే చిరంజీవిని చెయ్యమని కోరెను గజాసురుడు. భక్తసులభుడు అతడి కోరికని మన్నించేయబోతుండగా బ్రహ్మదేవుడు సాక్షాత్కరించి వారిస్తు అది వీలవదుకాని ఇంకేదైనా వరము కోరుకోమనగా మహాభక్తుడైన ఆ అసురుడు నాలోనే ఉండు హరా అని కోరెను. భక్త సులభుడు అతడి ఉదరమునే నివాసముగా చేసుకొని చక్కగా ధ్యానము కొనసాగించెను. పెనిమిటి జాడ లేని గౌరి ఏమి చేయవలెనో తోచక సహాయము కొరకు వైకుంఠాధిపతిని వేడుటకై ఏగెను. హరుడు ఆమె వ్యథని ఆలకించి ఆ అసురుడిని హతమార్చెను అని కథనము. ఈ కథనము మరొక కథనము యొక్క క్లుప్త రూపమని ఒక వాదన. ఆ పూర్తి కథనము ఇవ్విధముగా ఉండెనట.
విరహ వేదనతో తల్లడిల్లుతున్న గౌరి వైకుంఠము చేరగా అచట ఆ హరి ఏకాంతముగా శయనించుచు కనిపించెను. అలిగిన కమల ఆ కమలకాంతుడిని విడిచి వెళ్ళెను. విరహ వేదనతో ఉన్న హరికి అలాంటి పరిస్థితి లోనే వేగిపోతున్న గౌరి దర్శనమిచ్చెను. సగౌరవముగా ఆహ్వానించి ఆసీనులు కమ్మనగా గౌరి ఎచట నా ఆసనం అని కనుసైగతో అడిగెను. అంతట హరి “రిక్తమైన ఆసనమే మీకు ఉచితము” అని చతురముగా పలికెను. తత్రక్షణమున హరి విశాలమైన ఛాతిపై ఆసీనురాలెయ్యను గౌరి. ఇది ఊహించని హరి విస్తుపోయను. ఆమెకి కలిగిన కష్టముని తాను తీర్చదలుచుకోక గౌరి నేత్రములలోకి చూడలేక తక్షణమే తన నేత్రములు మూసుకొనెను హరి.
“నా పెనిమిటిని ని ఆ అసురుడెవడో పొట్టను పెట్టుకున్నాడు, అసురాంతకుడవైన మీరే ఏదో ఒక తరుణోపాయముతో వారిని ఆ చెర నుండి తప్పించవలెను.” అని కోరెను హరి ఛాతిపై ఆసీనురాలైన హర కళత్రము. “మరీ ఇంతలా భోళా భక్త సులభుడైతే ఇటువంటి ఇక్కట్లు తప్పవు కదా, నేను భస్మారుడి వంటి వారినుండి ఏన్ని పర్యాయములు రక్షించినను ప్రయోజనము లేకపోవుట వలన ఇక నేను కల్పించుకోదలచుకోలేదు. గజాసురిడిలోకి హరుడి శక్తి చేరినది కావున వాడిని యుద్ధమునందు జయించుట నాకు అసాధ్యము అని ఇదివరకే నా సహాయము కోరిన ఇంద్రాది దేవతలకి బోధించితిని” అని హరకళత్రమునకు పరి పరి విధముల నచ్చచెప్పుటకు ప్రయత్నించెను హరి.
“కోరి వచ్చిన కాంతని కాదనుట సమంజసము కాదు ఓ కమలనయనా” అనుచు తన పాదములని హరికి ఇరువైపులా వేయుచు ముందుకి జరిగెను (డేకెను) హరకళత్రము. తాను మునుపెన్నడు అస్వాదించను అమోఘమైన, అద్వితీయమైన సుగంధము హరి నాసికను మైమరపించెను. అంతట దాని మూలమేమిటో ఎరుగుటకై నేత్రములు తెరిచిన హరి మరలా విస్తుపోయెను. అత్యంత సుందరముగా మెరుయుచున్న, ఆర్ద్ర భగము దర్శనమిచ్చెను ఆ కమలనయనుడికి. అంతట ఆ భగధారిణి పలికిన పలుకుల అర్థము అవగతమయ్యెను. తత్రక్షణమున హరకళత్రము భగముని హరి అధరములు గాఢముగా చుంబించెను మరియు ఆ ఆర్ద్రభగములోనికి ఆయన జిహ్వ ప్రవేశించి లేఢించుటారంభించెను. దీర్ఘకాలమునుండి విరహతాపముతో సతమతమగుచున్న ఆ భగముకి కొద్దిగా ఉపశమనము లభించగా మరింతగా జలము ఊరెను. అది అత్యంత సుగంధ మరియు రుచి భరితముగా అనిపించగా మొత్తము గ్రోలెను ఆ గోపాలుడు. నిండైన అర్థగోళాకారములో ఉన్న, మెత్తని, బరువైన, అత్యందముగా మెరయుచున్న వక్షములని తన హస్తములతో మర్దించుటారంభించెను హరి. అంతవరకు నిస్త్రాణగా ఉన్న వారి శిశ్నము క్రమెపి నిగిడి ఇంతంతై మేఢ్రమయ్యెను. అంతట హరకళత్రము ఆ హరిమేఢ్రముని గాఢముగా చుంబించుచు, లేఢించుటారంభించెను. ఆమె నిండైన, గుండ్రని, బరువైన మెత్తని పృష్టముని సైతము తన హస్తములతో మర్దించుటారంభించెను హరి. అంతట అనేకానేక పర్యాయములు భావప్రాప్తులు కలుచుండుటచే గౌరి భగమునుండి మధుర రసములు ధారాళముగా ప్రవహించుటారంభించెను. ఆ ప్రవాహమునెల్లయు హరి మిక్కిలి ఆస్వాదించుచు గ్రోలుచుండెను. హరకలళత్రము హరి మేఢ్రముని లేఢించుట ఆపి బిగ్గరగా మణితెంచగా తత్రక్షణము ఆమె భగములో ఆయన మేఢ్రము ప్రవేశించెను మరియు వారిరువురి జిహ్వలు పెనవేసుకొనెను. ఆయన హస్తములతో ఆమె వక్షములని పృష్ఠముని మర్దించుచు మెల్లిగా ఊపుటారంభించెను. హరి మేఢ్రము గౌరి భగములో బిగుతుగా ఇమిడి మర్శించుటారంభించెను. అంతట ఆమె మరింతగా మణితెంచుటారంభించెను. దీర్ఘకాలము వరకు ఈ పరదార యభతము ఇవ్విధముగా కొనసాగెను. కమల ఆగమనము గురించి గరుడుడు తెలుపగా గౌరి భగములో స్ఖలించెను కమలాపతి. తత్రక్షణమున గౌరి అచటనుండి నిష్క్రమించెను.
స్ఖలించిన పిదప ఇంక తప్పలేదు మరి హరికి. దేవతలని మరియు శివ కింకరులని సమావేశపరిచి ఒక పథకము పన్నెను. మారువేషములతో వెళ్ళి కళాప్రియుడైన గజాసురిడిని తమ కళలతో మెప్పించి వరముగా శివుడిని కోరుట తప్ప వేరొక మార్గము లేదని గ్రహించి అవ్విధముగనే గజాసురుడిని మెప్పించి శివుడిని అతడి ఉదరము నుండి వెలికి తీసెను హరి. ఆ అసురుడి మహా త్యాగముకి కరుణించిన హరుడు వరము కోరుకొనమనగా, “అసురాంతకుడైన ఈ కపట హరి పన్నాగము తో హతుడైతిని మహాదేవా, నన్ను మీలో విలీనం గావించి నా నేత్రములకి సదా మీ దర్శన భాగ్యముని కల్పించు” అని పలికెను. భక్త సులభుడైన హరుడు ఆ అసురుడి చర్మముని ధరించి అతడి ఆత్మని తనలో ఐక్యము గావించి కైలాసమునకేగెను.
ఇదంతా జరుగుచుండగా గౌరికి పుతృడు జన్మించగా అతడిని అల్లారుముద్దుగా పెంచుకొనుచుండెను. గజాసురుడి అంతము గూర్చి దేవఋషి నుండి ఎరింగిన గౌరి తన పెనిమిటి రాకకై అమితమైన ఉత్సాహముతో అభ్యంగ స్నానమొనర్చి పదహారు విధములైన అలంకరణలతో సింగారించుకుని పతిని ఆహ్వానించుటకై సిద్ధమగుచుండెను. భక్త సులభుడు మరియు భోళుడైన తన పెనిమిటికి ఈ బాలుడి గురించి మెల్లిగా చెప్పవచ్చులే అని భావించెను గౌరి. ఐతే తన పెనిమిటి కన్నా ముందు ప్రమథగణములు కైలాసము చేరవచ్చునేమో అని అనుమానం కలుగగా తన బాలుడిని కైలాసముకి కాపలాగా ఉండమని ఆఙ్ఞాపించెను గౌరి. మాతృవాక్య పరిపాల గావించుచున్న ఆ బాలుడు గౌరిపతి అని ఎరుగక కైలాసపతినే కైలాసప్రవేశము నుండి వారించెను. అంతట అతడితో తలపడిన ప్రమథ గణములని సునాయాసముగా ఓడించెను ఆ బాలుడు. తన తల్లి ఐన గౌరి స్నానాదికములు ముగించుకుని వచ్చునంతవరకు ఎవ్వరికి ప్రవేశము లేదనుచు ధృఢముగా నిలిచిన ఆ బాలుడి పరాక్రమముని మాతృభక్తిని వీక్షించిన శంకరుడు ముచ్చటపడుచుండగా కమల సహోదరుడైన చంద్రుడు “ఈ బాలుడు శుక్ల వర్ణములో ఉన్న మా బావగారి వలే ఉన్నాడు, వారి పుతృడా?” అని వక్రముగా పలికెను. అంతట హరుడి ఆగ్రహము పెల్లుబికెను. తన ప్రియ భక్తుడైన గజాసురుడి మరణానికి కారణమైన ఆ విష్ణువే ఈ బాలుడి జన్మకి కారణము అని తలచి తత్రక్షణం తన త్రిశూలముతో ఆ బాలుడి శిరస్సుని ఖండించెను. అంతట మృతుడైన తన బాలుడిని వీక్షించి గౌరి రోదించుటారంభించెను. తనకి పుత్రభిక్ష పెట్టవలసిందిగా తన పెనిమిటిని వేడగా క్షణికాగ్రహము చల్లారిన ఆ భక్త సులభుడు కటాక్షించి తన ప్రియ భక్తుడైన గజాసురుడి శిరస్సుని ఆ బాలుడికి అమర్చి అతడి ఆత్మతో పునఃజీవితుడిని గావించెను. తన ప్రియ భక్తుడి శిరస్సు గల బాలుడిని అన పుతృడిగా భావించి లాలించెను హరుడు. తన గణములకి అధిపతి చేసి అతడికి గణపతి అని నామము సార్థకము గావించెను.

నాకు తెలిసినది తెలుసుకున్నది నా బాణిలో వ్రాసాను. తప్పులున్నచో క్షమించగలరు.