మన్మథుడిని మించి సమ్మోహపరుచు వర్ఛస్సున్నా, చంద్రుడు వేదములు, శాస్త్రములు మొదలైన అనేక విషయముల విద్యాభ్యాసము లేని బాలుడు, కావున అతడిని అమరావతిలోని గురుకులమున గురువైన బృహస్పతికి శిష్యుడిని గావించిరి, అతని అక్క బావ ఐన శ్రీమహాలక్ష్మి విష్ణువులు. అసలే సకల లోకములందు అత్యంత సుందరాంగుడు, సమ్మోహనకారుడు అటుపైన లక్ష్మికి అనుజుడు (అనుజుడు = తమ్ముడు) విష్ణువుకి స్వయానా శ్యాలుడు (శ్యాలుడు = బావమరిది, భార్య సోదరుడు) ఐన చంద్రుడు తమ ఆశ్రమమున విద్యాభ్యాసము గావించుచుండగా చంద్రుని దివ్య సమ్మోహనాకారము మరియు అతని అమాయకత్వము వీక్షించినంతనే అతని గురుపత్ని ఐన తారకి తన జఘనముల (జఘనములు = తొడలు) నడుమనున్న భగము మిక్కిలి ద్రవించుటారంభించెను.
నిటారుగా ఆసీనుడై (ఆసీనులవుట – కూర్చుండుట) వేదాభ్యాసము గావించుచున్న చంద్రుని వడిలో ఎదురుగా తాను ఆసీనురాలై తన జఘనముల తో చంద్రుని కటిని బిగి ఆలింగనము గావించి అతని మేఢ్రమును తన తడిసిన భగములో జొనపవలెనన్న బలమైన కోరిక కలిగెను తారకి. ఆ ఊహ ఆమెకి ఇదివరకెన్నడూ అనుభవము లేని ఒక అనిర్వచనీయమైన తృళ్ళింత కలిగించెను. కాని ‘వివాహితను , పైగా చంద్రుడికి గురు పత్నిని‘ అను ఆలోచన ఆమెను చంద్రుడి మేఢ్రమును తన భగమునందు జొనిపి అతనితో సుఖించకుండా తాత్కాలికముగా నివారించెను. ఐతే ఆ భావన ఎంత కాలము తార మనసుని భగముని నిలువరించగలదో ఆమెకే తెలియకుండెను.
ఇరువురు తేజోమయులైన పుత్రులు తన కళత్రము భగములో స్ఖలించిన తన వీర్యఫలములే అని భావించిన ఉతథ్యుడు, ఈ పర్యాయము ఒక తేజోవంతురాలైన పుత్రిక జన్మించిన అమోఘముగా ఉండునని భావించి ఎంతగానో ప్రయత్నించిన పిదప తన కళత్రమైన మమతను సాంత్వన పరిచి ఎన్నో పర్యాయములు ఆమె భగమునందు కొన్ని క్షణముల పాటు తూ తూ మంత్రము వలే తన మేఢ్రమును జొనిపి స్ఖలించి ఎట్టకేలకు ఆమెను గర్భవతిని గావించెను.
మమత తన పెనిమిటి ప్రతాపముతో తొలిపర్యాయము గర్భము దాల్చిన కొద్ది కాలము పిదప ఒకనాడు బృహస్పతికి తన భ్రాతృజాయా (భ్రాతృజాయా = వదిన, అన్న భార్య) తో సంభోగము జరుపుచున్నట్టు స్వప్నమునందు దర్శనమివ్వగా హుటాహుటిన సిద్ధమయ్యి తన కళత్రమైన తారతో “ఇపుడే మాకు మా అగ్రజుల నుండి ఒక కబురు అందెను, ఋష్యగణము ఒక మహాయజ్ఞము తలపెట్టారు విశ్వ శాంతి కొరకు, తక్షణమే వారి ఆశ్రమమునకేగెదను. యజ్ఞము సమాప్తమైనంతనే వచ్చెద, ఈ నడుమ ఈ ఆశ్రమ బాధ్యతలు సక్రమముగా నిర్వహించుము. చంద్రుడు అన్నింటా యోగ్యుడు అతడి విద్యాభ్యాసము పూర్తి కావొచ్చెను. నా అనుపస్థితియందు ఎటువంటి సహాయమైనను అవసరమనిపించినచో చంద్రుని అజ్ఞాపించుము” అని సంబోధించి తన అగ్రజుడైన ఉతథ్యుని ఆశ్రమమునకేగెను. ఐతే ఉతథ్యుడు అంతకు ముందు దినమే విశ్వశాంతి కొరకు అనేక ఋషులు ప్రారంభించిన మహాయజ్ఞం యొక్క హోమమునకు అవసరమైన ఘృతము (ఘృతము = నెయ్యి) తోడ్కొని తన శిష్యగణముతో అచటికేగెను. ఇది ఎరింగిన బృహస్పతి ‘అహో నా భాగ్యము‘ అని సంబరపడుచు తనతో సంభోగమునకై దీర్ఘకాలమునుండి వేచి ఉన్న తన భ్రాతృజాయా ఐన మమత వద్దకి అమితోత్సాహముతో చేరెను. తన నిగిడిన మేఢ్రమును హస్తమునందు పొదవి పట్టుకుని, దానిని తన భ్రాతృజాయా యొక్క వెచ్చని, తడి భగమునందు జొనిపి అమితముగా సుఖించి అటుపిమ్మట స్ఖలించి ముచ్చటగా మూడవ పర్యాయము ఆమె గర్భమున పిండము ప్రసాదించవలెనని ఆమెని సమీపించెను బృహస్పతి.
ఐతే వింతగా తన మరిదిని అతని ఉత్సాహమును, అతని హస్తమునందు అతడి నిగిడిన మేఢ్రమును వీక్షించినంతనే మమత మిక్కిలి ఉదాసీనురాలై , “నాకు నీతో అమితముగా సుఖించి, ఒక పుత్రికను పొందవలెనని బలీయమైన కోరిక కలిగి ఉన్ననూ, నీవు ఈ పర్యాయము మిక్కిలి జాప్యము గావించినందున మీ అగ్రజునికి ఈ పర్యాయము నా భగమునందు మేఢ్రము జొనిపి స్ఖలించి నాకు గర్భము కలిగించు సదవకాశము ప్రసాదింపక తప్పలేదు ఓ నా ముద్దుల దేవర (దేవర = మొగుడి తమ్ముడు, మరిది)” అని పలుకుచు తన మరిదిని ఆలింగనము చేసికొని అతని ఛాతి పై ఒరిగిపోయెను మమత. ఒక క్షణకాలము గంభీరముగా ఆలోచించెను బృహస్పతి. అంతలో భ్రాతృజాయా యొక్క హస్త స్పర్శతో అతని మేఢ్రము మరింత నిగిడి అమితముగా ఎగిరిపడుట ఆరంభించెను. “ఏటువంటి నిరుత్సాహము ఆవహించవలసిన అగత్యము లేదు ఓ ప్రియ భ్రాతృజాయా, మీరు మా అగ్రజులతో గర్భముతో దాల్చి కొద్దికాలమే గడిచినందున నా మేఢ్రమును మీ భగమునందు జొనిపి స్ఖలించెద మిమ్మలను యుగ్మాపత్యని (యుగ్మాపత్య = కవల పిల్లల తల్లి) గావించెద” అని వదినగారి అధరములను చుంబించుచు పరి పరి విధముల ప్రాధేయ పడుచు ఆమెని ఒప్పించుటకు ప్రయత్నించెను బృహస్పతి.
ఏమి చేయవలెనో బోధపడలేదు మమతకి. ఒక ప్రక్కన తన పెనిమిటి తో తనకు కలిగిన అవాంఛిత గర్భం, మరొక ప్రక్కన గాఢ చుంబనం తో కైపెక్కించుచున్న తన ముద్దుల దేవరుడు. దీర్ఘకాలముగా తన దేవరుని మేఢ్రము తన భగమునందు ప్రవేశించక దానికొరకు అమితముగా పరితపిస్తున్న తన భగము మరియు తన దేవరుని మేఢ్రము తన భగమునందు స్ఖలించిన చిక్కటి వీర్యముతో తనకి తన పెనిమిటి వంటి నిరర్థక సంతానము కాక, తన దేవరుని వంటి, అతనిచ్చిన తన ఇరివురు తేజోవంతులైన పుత్రులవంటి తేజోవంతురాలైన పుత్రిక కలగవచ్చునేమోనను ఆశ ప్రభావితం చేయగా వేగిరమే తన వలువలు విడిచి, తన జఘనములను విస్తారము గావించి ముందుకి వంగి, మూసి ఉన్న గవాక్షమును పట్టుకుని దేవరునికి తన భగమును చూపి “మందగమనమున (మందగమనమున = మెల్లిగా) మీ మేఢ్రమును నా భగమునందు జొనుపుము దేవర” అని ద్రవించి చిత్తడై ఉన్న తన భగము లోనికి తన దేవరుని మేఢ్రమునకు దారి చూపించెను ఆ శృంగారవతి ఐన మమత.
అసలే స్వప్నములో సంభోగించినప్పటినుండి భ్రాతృజాయా భగము లో తన మేఢ్రమును ప్రవేశింపజేయుటకు తహతహలాడుచు ఉన్నాడు బృహస్పతి. తన భ్రాతృజాయాతో సుఖించి బహు కాలము గడచినందున ఇక క్షణకాలమైనను తాళలేకపోయెను బృహస్పతి. పూర్ణకుంభముల వంటి నిండైన మృదువైన తన భ్రాతృజాయా వక్షములని తన హస్తములలో పొదవి పట్టుకుని మర్దించుచు, ఆమె చూచుకములను తన హస్తాగ్రములతో (హస్తాగ్రములు = చేతి వెళ్ళు) మృదువుగా స్పృశించుచు, ఆమె ఎత్తైన నిండైన మృదువైన పిరుదుల మధ్యలోనుండి తన మేఢ్రమును ఆత్రముగా వేచి ఉన్న ఆమె ఆద్ర (ఆద్ర = తడిసి చిత్తడైన) భగమునందు జొనిపి వేగముగా కదిలించుచు, ఆమెని సుఖపెట్టుచు తానూ సుఖించుచు సంగమించుటారంభించెను బృహస్పతి.
తార వంటి అందమైన కన్య కళత్రముగా లభించినను, ఇద్దరు పుత్రుల మాతనైన తనని సుఖపెట్టుటకు ప్రత్యేకముగా విచ్చేసిన తన ముద్దుల దేవరునిపై మక్కువ అమితముగా హెచ్చెను మమతకు. ఆ తన్మయత్వమున తన దేవరుని కటి కదలికలకు అనుసంధానముగా తన కటిని వేగముగా ఊపుచు తన దేవరుని మేఢ్రము తన భగము లోలోతులకు విహరించి తనను అమితముగా సుఖపెట్టు విధముగా క్రీడించుచు సుఖించుచుండెను.
అకస్మాత్తుగా ఒక ఘోరము సంభవించెను. మమత గర్భమునందున్నశిశువు నేత్రములు ధ్వంసము చేసెను మమత భగములోతులయందు విహరిస్తూ రాపిడిచే మమతను అమితముగా సుఖపెట్టి సుఖించుచున్న ఆ శిశువు యొక్క పినతండ్రి మేఢ్రము. ఈ ఘాతమునకు (ఘాతము = దాడి) ఆగ్రహించిన ఆ శిశువు ” ఏ మేఢ్రమైతే పరాంగన భగమునందు విహరించుచు నన్ను నేత్రవిహీనుడిని గావించెనో అది దాని యజమాని జరాద్ఘాతము (జరాద్ఘాతము = ముసలితము అకస్మాత్తుగా దాడిచేయుట/వచ్చిపడుట) చే శక్తివిహీనులైపోవుగాక” అని శపించెను.
ఈ హటాత్పరిణామముచే ప్రథమ పర్యాయము తన వదినగారి భగమునందు వీర్యము స్ఖలించి దానిని నింపకయే, నిస్థ్రాణగా నిష్క్రమించెను బృహస్పతి మేఢ్రము. ఇది మాత్రమే కాక, అదనముగా ఒక్కసారిగా వృద్ధాప్యము సంభవించి వృద్ధునివలే పరివర్తన చెందెను బృహస్పతి దేహము. ఇక అచట నిలువలేక వెనుదిరిగి అమరావతికై ప్రస్థానం ఆరంభించెను, శాపవశంబున వృద్ధుడైన బృహస్పతి. పినతండ్రి మేఢ్రముచే దృష్టి కోల్పోయిన ఆ శిశువు దీర్ఘతమసుడనే మహా ఋషి అయ్యెను ఆనతి కాలమున. నేత్రవిహీనుడైనను అంతఃదృష్టితో మహా విద్యవంతుడై మహాజ్ఞానిగా వేదములకు శాస్త్రములకు వ్యాఖ్యానములు బోధించెను ఆ ఉతథ్య మమత నిజ పుత్రుడు.
ఉతథ్యుని అనుపస్థితి లో అతడి ఆశ్రమమునందు సంభవించుచున్న ఈ వృత్తాంతమెల్లయు రహస్యముగా వీక్షించెను చంద్రుడు.
చతుర్ధ అంకము ఇక్కడ
మీ డిప్పడి శృంగార కథలు, విడియోల తో కథలు, ధారావాహికములు 