నేలపై సుఖాసీనుడై నమస్కార ముద్రలో తన గురుపత్ని పలుకలను శ్రద్ధగా ఆలకించుటారంభించెను చంద్రుడు. అంతలో తార తన పాదములను అతని ముందు పెట్టి పట్టుకొనమనెను. గురుపత్ని పాదకములను (పాదకములు = అరికాళ్ళు) తన కరతలములందు (కరతలములు = అరిచెతులు) ఆనింపజేసి ఆమె పాదములని తన నేత్రములకు అద్దుకుని ప్రణామమొనర్చెను. “ఈ శాస్త్రము ప్రకారము ఇక నీవు నిన్ను కోరి వచ్చిన వనితకు, పాదములు మొదలుకుని ప్రతి అంగమునకు చుంబ ప్రణామమొనర్చవలెను. న బంధన:, న చ వయోభేద: ఇందులో మొదటి నియమము. అనగా నిన్ను కోరి వచ్చిన వనిత వయస్సు కాని, ఆమెకి నీతో గల బంధము కాని ని నీవు విచారింపరాదు, నీవు భరితుడవి (లజ్జాభరిత = సిగ్గు పడుట) కారాదు ఆ వనితను లజ్జ పాలు చేయరాదు. వీటికి ఇచట తావు లేదు” అని చంద్రునికి ప్రథమోపదేశమొనర్చెను అతడి గురుపత్ని ఐన తార.
తార పాదములని ప్రతి అంగుళము తన అందమైన మృదువైన అధరములతో చుంబించుట ప్రారంభించెను చంద్రుడు. ఆమె పాదాంగుళములను (పాదాంగుళములు = కాలి వేళ్ళు) ఆమె శిష్యుడు చుంబించుచుండగా , “నఖములపై (నఖము = గోరు) సుతారముగా దంత చుంబనము ఒనర్చవలెను” అని ఆదేశించెను తార. గురుపత్ని ఆజ్ఞ ప్రకారము ఆమె దశ పాదనఖములపై (పాదనఖములు = కాలి గోళ్ళు) తన దంతములతో మెల్లిగా కొరికి ఆమెలో కొద్దిగా కామోత్తేజము కలిగించెను ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. “తదుపరి పాదాంగుళముల (పాదాంగుళములు = కాలి వేళ్ళు) మధ్య ప్రదేశమునందు జిహ్వ చుంబనమొనర్చవలెను” అని శిష్యునికి బోధించెను తార. గురుపత్ని ఆదేశానుసారము ఆమె సున్నితమైన, సుందరమైన, పొడవైన పాదాంగుళముల మధ్యకి తన జిహ్వను జొనిపి చుంబించెను చంద్రుడు. ఆమె పాదాంగుళములకున్న పాదాంగుళీయకములను (పాదాంగుళీయకములలు = మెట్టెలు) పొదవి పట్టుకుని జిహ్వ చుంబనం చేస్తుండగా, “శ్రద్ధగా గ్రహించుము మరియు సదా మనతించుము (మనతించుట = జ్ఞాపకము పెట్టుకొనుట). పాదాంగుళీయకములను ధరించి ఉన్న వనితలు నిన్ను కోరి సమీపించిన నీవు ఎంతో భాగ్యశాలివి అని అర్థము, అటువంటి వనితలని అత్యంత అపురూపముగా సేవించి వారి అభీష్టములను అడిగి తెలుసుకుని మృదువుగా వారి కామ వాంఛలని (వాంఛ = కోరిక) తీర్చవలెను” అని తన అనుంగు శిష్యునకు సూచించెను తార. గురుపత్ని బోధించుచున్న ప్రతి పదము అత్యంత శ్రద్ధగా ఆకళింపు గావించుకొనుచుండెను చంద్రుడు.
చంద్రుని వలన పాద చుంబనము చేయించుకొనుచున్న అతడి గురుపత్ని తార సొచ్ఛ్వాసితురాలయ్యెను (సొచ్చ్వాస = ఊపిరి బరువెక్కుట). “ఇది ఒకరకమైన ప్రాణాయామము, నీవు సరిగా చుంబించినచో నీవు సేవించుచున్న వనితకి అసంకల్పితముగానే ఈ ప్రాణాయామ క్రియ చేకూరును. కొందరు నోరు తెరిచి మరీ ప్రాణాయామము చేసెదరు” అని తన బరువెక్కిన శ్వాస గురించి చంద్రుడికి వివరించెను తార.
పాదచుంబనం అనంతరం ఏమి చేయవలెనో గురుపత్ని బోధింపక మునుపే చంద్రుడు ఆమె గుల్ఫములు (గుల్ఫములు = మడమలు) చుంబించుట ఆరంభించెను. ఆమె పాదములందు ధరించిన సువర్ణ ఆభరణములు (పట్టీల) క్రింద జిహ్వ చుంబనం ఒనర్చుచు తారకి గిలిగింతలు పెంచెను. తన శిష్యుడు గాడిలో పడెనని గ్రహించెను తార. అసలే ఏకసంతాగ్రాహి పైగా యుక్త వయస్కుడైన యువకుడు. ఎదురుగా అందాల భరిణె, నవయవ్వనవతి, చేత కాని పెనిమిటితో సంభోగ సుఖము ఇక ఎన్నటికీ వీలవదని ఎరింగి హతాశురాలైన నవ వధువు, తన ప్రియ శిష్యుడని పైగా శ్రీ మహా విష్ణువు యొక్క బావమరిది అని అతడిని అమితముగా ఇష్టపడే గురుపత్ని, కామశాస్త్రుమును బోధించుటకు పూనుకుని తన అంగాంగముగు అందుకొని చుంబించమని అందిస్తూ ఎదురుగా ఉండగా ఇక కామశాస్త్రములో చంద్రుడు త్వరలో నిష్ణాతుడగుట నిశ్చితము.
ఏకసంతాగ్రాహి ఐన ప్రియ శిష్యుడు, పాఠము పూర్తిగా విశదీకరించనవసరము లేకనే ఆకళింపు చేసుకుని ప్రగతి సాధిస్తుంటే ఆ గురువుకి కలిగే ఆనందం వర్ణనాతీతం. గురుపత్ని ఐన తారకి ఆనందము ఒకపక్కన కలుగచుండగా మరొక వైపు ఆమె శరీరములో ఆమెకెరుకలేని ఎన్నెన్నో రహస్య కామ నాడులని చంద్రుడు స్పృశిస్తుంటే కలిగే సుఖం కలిసి ఆమెను నిరుచ్ఛ్వాసితురాలిని (నిరుచ్ఛ్వాస అగుట – ఉక్కిరిబిక్కిర్ అగుట) చేయనారంభించెను.
తార గుల్ఫములను చంద్రుడు పూర్తిగా తన జిహ్వతో స్పృశించి, అధరములతో చుంబించి, లాలాజలముతో తడిపిన పిదప ‘ఇక పిండకములను (పిండకములు = పిక్కలు) చుంబిచునులే’‘ అనుకొనుచు ఆ అనుభూతిని ఊహించుచు నేత్రములను మూడింతలు మూసుకున్న తారకి చంద్రుడి వింత చేష్టలు మిక్కిలి ఆశ్చర్యమును కలిగించెను. గుల్ఫములను చుంబించిన పిదప పిండకములను కాక ఆమె మృదువైన హస్త అంగుళములను (చేతివేళ్ళని) చుంబించుట ఆరంభించెను ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. ఆమె సన్నటి, పొడవాటి హస్త అంగుళముల చివరున్న మనోహరమైన అతి సుందరమైన నఖములకి సున్నితముగా దంత చుంబనమొనర్చి అటుపిమ్మట ఆమె హస్త అంగుళములను ఒక్కొక్కటిగా చంద్రుడు తన గలద్వారమునందు గ్రహించి (గలద్వారమునందు గ్రహించి = నోట్లోకి తీసుకుని) దానిని తనివి తీరా ఉపధారయతించెను (ఉపధారయతించుట = చప్పరించుట). ఈ ప్రక్రియ మిక్కిలి సుఖమొసుంగుటతో శిష్యుని హఠాత్ చర్య సబబే అని తోచెను తారకి. మెల్లిగా ఒక్కొక్క అంగుళమును ఆ విధముగా చుంబించిన పిదప తన గురుపత్ని ముంజేతిని, మణికట్టుని చుంబించచెను చంద్రుడు .
ఈ మనోహరుడు మణికట్టుని చుంబిస్తు ఉంటేనే ఇంత సుఖము కలిగితే మరి ఇక చీర కట్టు ప్రదేశముని ఇతడు చుంబించినప్పుడు కలిగే సుఖము ఇంకెలా ఉండగలదో అనే ఊహకే ఆమె చీర కొద్దిగా తడిసెను ఆమె చీర కట్టే ప్రదేశము కి దిగువనున్న ఆమె భగము నుండి ఊరుచున్న జలముతో. చంద్రుడి చుంబనముతో తారకి తన జఘనముల మధ్యలో ఒక వింత ఖసము (ఖసము = దురద) కలిగెను. దానిని శాంతపరుచుటకు ఆమె తన చీర మీదనుండే తన హస్తముతో నిమిరెను, ఐతే అప్పటికే ఆ ప్రదేశము బాగా తడిసి ఉండటముతో ఆమె చీర కూడ కొద్దిగా తడిసెను.
మణికట్టు నుండి భుజామధ్యము (భుజామధ్యము – మోచెయ్యి) వరకు చంద్రుడు చుంబిస్తుంటే తారకి తన కటి క్రింద కలుగుచున్న ఖసము మరింత హెచ్చినది. ఇక చీర పైనుండి రుద్దితే అది శాంతించదని అవగతమై మెల్లిగా తన చీర క్రింది నుండి తన హస్తమును జొనిపి (దూర్చి) తన హస్తాంగుళములతో తన భగమును మరియు గులమును సుతారముగా నిమిరి ఆ ఖసముని శాంతపరుచుటకు విఫల యత్నమొనర్చెను తార.
గురుపత్ని హస్త చుంబనములో వ్యస్తుడైన చంద్రుడికి దాని పర్యవసానంగా తన గురుపత్ని పరిస్థితి ఏమగుచున్నదో లేస్యమంతయు (మచ్చుకకి కూడా) పట్టించుకొనక స్వర్ణ లత వంటి మెత్తని సుకుమారమైన ఆమె హస్తమును మృదువుగా పొదవి పట్టుకుని మెల్లిగా చుంబించుచుండెను.
తన గురుపత్ని వామ హస్తమును (వామ హస్తము = ఎడమ చేయి) ఆమె భుజము వరకు చుంబించి అటు పిమ్మట ఆమె దక్షిణ హస్తమును (దక్షిణ హస్తము = కుడి చేయి) పొదవి పట్టుకుని చుంబించబోయెను చంద్రుడు. ఆమె దక్షిణ హస్త అంగుళములకి ఏదో మధురమైన రసమున్నట్టు అనిపించెనతడికి. తార అంగుళములని చప్పరిస్తూ ‘ఈ మధురమైన సుగంధిత రసము ఎక్కడిది, గురుపత్ని అంగుళములనుండి ఊరినదా లేక ఇంతలో గురుపత్ని ఏదైనా మధురమైన పానీయం సేవించెనా?‘ అనే ప్రశ్న ఉద్భవించెను చంద్రుడి మదిలో.
మంచి విద్యార్థి వలే ముందు తనకు తన గురుపత్ని నిర్దేశించిన కార్యమును సంపూర్ణము గావించి అటుపిమ్మట తన సందేహము నివృత్తి గావించుకొనవలెనని తలచి పుష్పలతల వంటి గురుపత్ని యొక్క మధురమైన, మృదువైన, సుగంధిత హస్తములని చుంబించుట కొనసాగించెను చంద్రుడు. భుజము వరకు హస్తములను చుంబించిన పిదప తన గురుపత్ని కంఠమును చుంబించుట ఆరంభించెను చంద్రుడు. ఈ ప్రకారముగా తను ఊహించిన విధముగా తన ఎత్తైన వక్షములని చుంబించక తనకంఠమును తన శిష్యుడు ఎందులకు చుంబించుచున్నాడో అవగతమవలేదు తారకి. ఈ విషయము ఆమె అడుగుదామనుకునే లోపలే చంద్రుడు చేయుచున్న చిలిపి చుంబనముతో ఆమె శ్వాస మరింత బరువెక్కి నోరు తెరిచి ఆ సుఖమును ఆస్వాదించెను తార.
ఒక హస్తముతో తన ప్రియశిష్యుడి శిరస్సుని నిమురుచు అతడి వత్తైన బర్బరముతో (బర్బరము = గిరజాల కురులు) ఆడుకొనుచు మరొక హస్తమును తన చీర లో జొనిపి అక్కడ తడిసిన తన భగము లోని చీలికని అందున్న గులముని రుద్దుచూ తన్మయత్వం చెందుచుండెను తార.
తన గురువుగారు కట్టిన మంగళసూత్రము క్రింద జిహ్వ చుంబనం ఒనర్చుచు తన గురుపత్ని దేహములో వేడిమిని మరియు వారి చీర క్రింద ఉన్న భగము యొక్క చీలికలో తడిని హెచ్చించసాగెను చంద్రుడు. కంఠమయ్యాక తార వెనుభాగముపై గాఢ చుంబనమొనర్చుటారంభించెను చంద్రుదు. కంఠము చుంబించిన పిదప తన అధరములను తన శిష్యుడు చుంబించెదడు అని తలచిన తార మరొకమారు ఆశ్చర్యచకితురాలయ్యెను. తన ప్రియ శిష్యుడిని ఆపి ఈ విషయము గూర్చి ప్రశ్నించవలెననుకొనెను తార, కానీ ఈ లోపలే తన సర్వాంగ సుందరుడైన శిష్యుడు ఒనర్చుచున్న చిలిపి చుంబనానికి పులకరించపోసాగెను తార. ఆమె వెనుభాగములో కొంత భాగము చుంబించి లాలాజలముతో తేమయతించెను (తడి గావించెను) చంద్రుడు. ఆ తదుపరి ఎచట చుంబిచునా అని మిక్కిలి ఉత్కంఠతో ప్రతీక్షించుచున్న తారకి చంద్రుడు చుంబనము నిలిపేసరికి మిక్కిలి ఆశ్చర్యము కలిగెను.
ఈ కామశాస్త్రము బోధించుచున్న/పఠించుచున్న గురుశిష్యులిద్దరు వారి మదిలో మెదులుచున్న ప్రశ్నలను ఒకేసారి సంధించిరి. ప్రియ శిష్యుడి ప్రశ్న ఆలకించిన తారకి హాస్యము (నవ్వు) ఆగలేదు. బ్రహ్మచారి పైగా క్షీరసాగరము నుండి ఉద్భవించినవాడాయె. మిగిలిన బాలుర వలే కుటుంబములో పెరగలేదు కావున గృహములోని పెద్దలని ప్రచ్ఛన్నముగా (ప్రచ్ఛన్నము = దొంగచాటు) వీక్షించి ఇటువంటి విషయములు ఆకళింపు గావించు అవకాశము సైతము లేదాయె. “నా ప్రశ్నకి సమాధానమిమ్ము చంద్రా, నీ ప్రశ్నకి సమాధానము అందులోనే దాగి ఉంది” అని హాస్యము మధ్యలో చిలిపిగా పలికెను తార.
“గురుపత్ని యొక్క ఆచ్ఛాదనము అపొహతించవచ్చునో (అపొహతించుట – జరుపుట/అడ్డు తొలగించుట) లేదో తెలియక వస్త్రము లేని మీ అనాచ్ఛాదిత శరీరమును మాత్రమే చుంబించితిని” అని చంద్రుడు అమాయకముగా ఇవ్విధముగా సమాధానము పలికేసరికి మరలా చంద్రుడి అమాయకత్వమునకు నవ్వాగలేదు తారకి. ఎంతో సేపు పగలబడి నవ్వాక “నీవు నా కంఠము చుంబించుచున్నప్పుడు మీ గురువుగారు కట్టిన మంగళ సూత్రము అపొహతించి దాని క్రిందనున్న నా కంఠముని చుంబించితివి కదా చంద్రా. దానిని కంఠ వస్త్రము అని కూడా అనెదరు. అది తప్పించి దాని క్రింద చుంబించితివి కదా అటులనే నా వదనము (వదనము = శరీరము) పైనున్న మిగిలిన వస్త్రములు కూడా నీ నోటితో తప్పించి నీవు యథేచ్ఛగా చుంబించవచ్చును. అటుల చుంబించుటారంభించి ఆ మధురమైన రసము ఎచటినుండి ఉద్భవించుచున్నదో కనుగొనగలవా? నీవది కనుగొనిన పిదప నీవు గ్రోలగలిగినంత మధుర రసము లభించును శిష్యా” అని చిలిపిగా సమాధానమిచ్చెను తార.
గురుపత్ని సమాధానముతో సంతసిల్లిన చంద్రుడు ఆమె వెనుభాగమున చుంబించుట కొనసాగించెను. అచట చుంబనమునకు (ముద్దులు పెట్టడానికి) అవరోధముగా (అడ్డముగా) నిలచిన ఆమె చోలకమును (చోలకము = రవిక) తప్పించుటకు దానికున్న జారుముడిని తన దంతములతో లాఘవంగా లాగి తప్పించెను. తార చోలకమును సుతారముగా వలిచెను (విప్పెను) ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. ఆ చోలకము తొలగగా అనాచ్ఛాదితమైన ఆమె వెను భాగమును అంగుళము సైతము విడవకుండా చుంబించి తన లాలాజలముతో మెరిపించెను చంద్రుడు. అటుపిమ్మట గురుపత్ని చీర పమిటను తన దంతములతో లాఘవముగా తప్పించి ఆమె జఘనములపై ఉంచెను చంద్రుడు. తద్వారా అనాచ్ఛాదితమైన ఆమె భుజముల ప్రతి అంగుళము చుంబించెను. శిష్యుడి అధర మరియు జిహ్వ చుంబనము తారని మరింత పులకరింపజేసెను. గురుపత్ని వెనుక ఉత్తిష్టుడై (నిలబడి) ఆమెని చుంబించగలినంత చుంబించి అటు పిమ్మట ఆమె ముందుకి వచ్చి ఉత్తిష్టుడైన చంద్రుడికి కలిగిన సంభ్రమాశ్చర్యములకు అవధులు లేకపోయెను.
అందులకు కారణము నవనీతము (నవనీతము = వెన్న) మరియు క్షీరసారము (క్షీరసారము = మీగడ) తో మలచిన ఇరు (రెండు) అర్థవృత్తాకారములు వాటిపైన మకరందముతో (మకరందము = తేనె) అందమైన బిందువులు అమర్చినట్టు నేత్రానందము కలిగించినవి అతడి గురుపత్ని ఛాతిపై ఆమె ఉన్నతమైన అతిసుందరమైన, బహు మృదువైన, స్తనములు. నవనీతము, క్షీరసారము మరియు మకరందము ఒక్కొక్కటే ఎంతాగానో మధురముగా ఉండును, మరి ఆలాంటిది అన్నీ కలబోసినచో ఇంకెంత మధురముగా ఉండునో కదా అనుకొనుచు సుస్తని (సుస్తని = అందమైన వక్షములు కలది), ఉత్స్తని (ఉత్స్తని = ఎత్తైన, నిటారైనా చక్కని స్తనములు కలది) ఐన తన గురుపత్ని యొక్క అనాచ్ఛాదిత సుందర స్తనములను ఒక్కొక్కటిగా మార్చి మార్చి చుంబించనారంభించెను చంద్రుడు. ఒక స్తనమును చుంబించుచు మరొక స్తనమును తన హస్తాంగుళములతో మృదువుగా స్పృశించెను ఆమె అనుంగు శిష్యుడు. చంద్రుడు ఊహించిన దానికన్నయు మరింత మధురముగా రుచించెను అతని గురుపత్ని యొక్క సుందరమైన స్తనములు. అతడి చుంబనానికి ఉత్తేజపడి ఆమె స్తనములు మరింత నిగిడి నిటారుగా నిలిచెను. శిష్యుని చుంబనానికి స్పందించుచు ఆ మకరంద బిందువుల వంటి ఆమె చూచుకములు (చూచుకము = ముచిక) మరింత ఉన్నతముగా నిగిడెను. వాటిని మార్చి మార్చి చుంబించుచు చంద్రుడు తన జిహ్వతో వాటి చుట్టూ పరిక్రమ ఒనర్చుచు వృత్తములు చుట్టెను.
ప్రియ శిష్యుడు ఒనర్చుచున్న తన వక్షచుంబనముతో తార దేహము మరియు మనసు తన్యమయత్వముతో తేలిపోవనారంభించెను. తన శిష్యుని ఎడల మరింత మక్కువ హెచ్చి (పెరిగి) ఇక అతడు తానంతట తానుగా అతడి ప్రశ్నకి సమాధానము కనుగొటకై ప్రతీక్షింపనివ్వక అతని హస్తముని తన హస్తముతో పొదవి పట్టుకుని తన చీర క్రిందకి జొనిపి తన జఘనముల మధ్యనున్న తన భగము యొక్క మిక్కిలి తడిసిన చీలికపై మర్శించెను (రుద్దెను) చంద్రుడి గురుపత్ని ఐన తార. తన భగము యొక్క చీలికపై ఆమె సుందర శిష్యుని హస్త స్పర్శ తారని మరింత కామోద్రేకురాలిని గావించెను. స్వహస్తముతోనే మర్దన గావించుకొనుటయే తారకి అప్పటివరకు అలవాటు, మరి తొలి పర్యాయము ఒక పురుషుని, అందులోను నవయువకుడు మరియు తన ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుని హస్తము తన భగతటము (భగతటము = పూకు పెదవుల మధ్యలోని చీలిక) మరియు అందున్న గలముపై (గలము = గొల్లి, ఆంగ్లములో క్లిటోరిస్) సుతారముగా స్పృశించగా ఆమె తనువెల్లయు అనిర్వచనీయమైన సుఖానుభూతితో పులకరించిపోయెను.
తార వివాహిత నవవధువు ఐనను, ఆమె చాదస్తపు పెనిమిటి ఐన బృహస్పతి ఎన్నడూ ఆమె భగమును నిమిరి ఆమె గులమును స్పృశించలేదాయె. శృంగారము సైతము మొక్కుబడిగా ఒనర్చెడివాడు. ‘పరాంగనా రతిసుఖం ఎరిగిన, రుచి మరిగిన వాడికి స్వకళత్రముతో రతి సుఖము అంతగా రుచించదేమో‘ అనుకొనెను తన మదిలో తార. తన భగతటము పైన మరియు లోన కాసేపు మర్దన ఒనర్పించుకున్న (చేయింకున్న) పిదప తన శిష్యుడి హస్తాంగుళములను అతని నాసిక వద్దకి చేర్చెను తార. చిరకాలముగా తన మనసుని ఊరించుచున్న ఆ మధుర రసము యొక్క సుగంధము చంద్రుడిని మైమరపింపజేసెను. తన గురుపత్ని కృప మరియు సహకారముతో ఆ మధుర రసము యొక్క మూలము ఎరిగెను చంద్రుడు. ఇక ఉపేక్షించలేక తన గురుపత్ని సన్నని, నాజూకైన కటిని తన ఇరు హస్తములతో ఒడిసి పట్టుకొనెను. ఆమె కటి అతడి ఇరుహస్తములలో పూర్తిగా ఇమిడిపోయెను అది ఎటులన్నా, మరి గురుపత్ని కటి చిన్నది శిష్యుని హస్తములు పెద్దవాయే. తన కటి మొత్తము తన శిష్యుని బలమైన విశాలమైన హస్తములలో ఇమిడిపోవుట తారకి అమితముగా ఆశ్చర్యము మరియు కామోద్రేకమును కలిగించెను. తన గురుపత్నిని మందగతిన (మెల్లిగా) స్థిరముగా ఉన్నయతించుచు (ఉన్నయతించుట = పైకి లేపుట) సమతలముగా (బల్లపరుపుగా) ఉన్న ఆమె ఉదరమును (పొత్తికడుపును) చుంబించుచు నాభిలోనికి జిహ్వని జొనిపి తిప్పెను. అంతట తార నాభివద్ద ఉన్న కామనాడులన్నియు స్పృశించబడి అమితమైన సుఖము ఆమెను వరద వలె ఉప్లవతించెను (ఉప్లవతించుట = ముంచెత్తుట). తన దంతములతో ఆమె నాభి క్రింద ఉన్న ఆమె చీర కుచ్చిళ్ళని లాఘవముగా తప్పించెను చంద్రుడు. ఒక్కసారిగా తార చీర కుప్పగా క్రింద పడెను. శిష్యునికి తన గురుపత్ని యొక్క నిజరూప దర్శనము లభించగా అతడు అమితానందభరితుడయ్యెను.
చీర తొలగడం వలన బహిర్గతమైన కేసర సమ్మేళిత దుగ్ధఫేనము (కేసర సమ్మేళిత దుగ్ధఫేనము = కుంకుమ పువ్వు కలిపిన పాల నురుగు) వన్నెలో ఉన్న గురుపత్ని నిండైన, సున్నితమైన, మెరయుచున్న, సుతిమెత్తని జఘనములను చుంబించవలెనా లేక చిరకాలము నుండి తనని ఊరించుచున్న ఆ మధుర రసము యొక్క మూలమును జిహ్వతో స్పృశించి ఆ రుచిని తనివితీరా ఆస్వాదించవలెనా అన్న సందిగ్ధములో పడెను చంద్రుడు. మరి గురుపత్ని ఏమి కోరుకొనుచున్నారా అని గమనించెను చంద్రుడు. ఆమె తన జఘనములను నిరూఢింపలేదు (నిరూఢింపుట = ఎడము చేయుట) కావున ఆమె జఘనముల మధ్యనున్న చీలిక నుండి ఉద్భవించుచున్న మధుర రసమును గ్రోలుట సాధ్యపడదు, అనగా గురుపత్ని తనని చుంబించమని సూచించుచున్నారని గ్రహించి ఆమె జఘనములని చుంబించుట ఆరంభించెను చంద్రుడు. మెత్తని, మృదువైన స్తంభముల వలె గోచరించెను చంద్రుని అధరములకు మరియు జిహ్వకి అతని గురుపత్ని యొక్క జఘనములు. అంగుళము విడువక ఆమె జగములను సంపూర్ణముగా చుంబించి తన లాలాజలముతో క్లెదకించెను (క్లెదకించుట = తదుపుట) ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. ప్రియ శిష్యుడొనర్చుచున్న జఘనచుంబనముతో తార తనువులో సుఖము యొక్క వరద మరింత ఉధృతమయ్యెను.
అంతట చంద్రుని గురుపత్ని పూజలందుకుని కరుణించిన దేవి వలే తన జఘనములని నిరూఢించి (వేరు చేసి) వాటిని అతని భుజములపై మోపి అతని శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని తన భగముపై అదుముకొనుచు ఆసీనురాలయ్యెను. మధుర రసము బిందువు బిందువుగా శ్రవించుచున్న ఆమె భగతటము కొద్దిగా వికర్షతించే (వికర్షతించుట = తెరుచుకొనుట) సరికి మత్తెక్కించే మధురమైన సుగంధం చంద్రుడి నాసికను తాకి అతనిని సమ్మోహితుడిని గావించి మరింత ప్రేరేపించెను. చంద్రుడు తన గురుపత్ని కటిని ఒడిసి పట్టుకుని ఆమె జఘనముల మధ్యకి తన శిరస్సుని చేర్చెను. అతడి కర్ణములు ఆమె జఘనములకు తాకగా ఆమెకి ఒక వింత గిలిగింత కలిగి ఒక్కసారిగా తన జఘనముల నడుమ తన ప్రియా శిరస్సుని బంధించెను. తన భుజముల పై ఆసీనురాలైన తన గురు పత్ని జఘములు తన కర్ణములను మూసివేయగా ఆమె భగము యొక్క మధుర సుగంధము తన నాశికను పరమానందింపజేయగా నేత్రములను మూసి ఆ తన్మయత్వ స్థితిని అమితముగా ఆస్వాదించెను చంద్రుడు. మరి అతడి జిహ్వ ఆ మధుర రసముయొక్క రుచిని ఆస్వాదించక ఉండునా? తన గురుపత్ని ప్రసాదించుచున్న మధుర రసమును ఆస్వాదించుటకై అది ఉరకలెత్తెను.
తారా చంద్రుల అంశ ఉన్న గురుపత్ని శిష్యులు ఇప్పటికి మధుర రసము ప్రసాదిస్తూ ఆస్వాదిస్తున్నారిలా
ఆ సర్వాంగ సుందరుడు, నారీ జన మనోహరుడు ఐన చంద్రుడు తన అధరములతో తన గురుపత్ని భగము యొక్క నిలువు అధరములని గాఢముగా చుంబించెను. మొదటిసారి ఆ భగచుంబన అనుభవం కలగిన తార తమకము మరియు సుఖముతో మైకము తారస్థాయికి చేరుకొనెను. తారస్థాయి అనే పదముకి ఈ దేవగురుపత్ని ఐన తార అనుభవం ఒక అర్థం ఏమో.
తన గురుపత్ని సుందరమైన, విశాలమైన సుతి మెత్తని పృష్ఠముని (పిరుదులని) పొదవి పట్టుకుని ఆమెని ఉన్నయనించి (ఎత్తుకుని) ఉన్న చంద్రుడికి, ఆమె తనువెల్లా జలదరించుచున్నదని అనుభవమయ్యెను. అంతట తార తన ప్రియ శిష్యుని శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని “హా చంద్రా” అని బిగ్గరగా మణితించెను (మణితించుట = కామ సుఖము యొక్క భావప్రాప్తి ఐనప్పుడు మూల్గుట). ఆ శబ్దమునకు భయపడి, తనవలన ఏమైనా తప్పిదము సంభవించెనేమో (జరిగెనేమో) అని సంకోచించెను చంద్రుడు. తన గురుపత్ని పాదములకు సాష్టాంగ ప్రణామమొనర్చి క్షమాపణ కొరవలేనేమో అనుకొనెను అతడు. అంతలో తన గురుపత్ని జఘనముల నడుమ ఉన్న తన ముఖము పైన మధుర రసము చిరు జల్లువలే వర్షించెను. గురుపత్ని తనువెల్లయు జలదరించుచూనే ఉండెను. అప్పటివరకు ఊరించి ఒక్కొక్క బిందువుగా మాత్రమే వచ్చుచున్న మధుర రసము ఒక్కసారిగా తన ముఖముపై వర్షించేసరికి చంద్రుడి ఉత్సాహమునకు అవధులు లేకపోయెను. తార ప్రియ శిష్యుడికి తాను అమితముగా ఇష్టపడు మధుర రసము ఉద్భవించు ప్రదేశము మరియు దానిని పుష్కలముగా పొందు విధానము స్పష్టముగా అవగతమయ్యెను.
ఉపాయమెరిగిన చంద్రుడు ఇక ఉపేక్షించలేదు. తన ముఖముపై తన గురుపత్ని భగము వర్షించిన మధుర రసమెల్లయు ఒక్క బిందువు సైతము వృథా చేయక ఆస్వాదించెను తార యొక్క గడసరి శిష్యుడు. గురుపత్ని భగము ప్రసాదించిన మధుర రసము అమృతమును మించి మధురముగా రుచించెను చంద్రునికి. అన్నింటికీ మించి ఈ మధుర రసము వాంఛించినంత, వాంఛించినంతనే (వాంఛించుట = కోరుకొనుట) పొందవచ్చును.
ఆ సాగరమథన అనంతరము ఒక్క బిందువు అమృతముని చంద్రునికి ఒసంగెను మోహిని అవతారములో వచ్చిన శ్రీ మహా విష్ణువు. స్యాలుడికి (స్యాలుడు – బావమరిది) మరికాస్త ఎక్కువ అమృతము ఒసంగెదరని చంద్రుడు ఆశిస్తే, దేవతల పంక్తిలో అందరిలో ఒకడిలాగే ఎంచారు ఆవుత్త (ఆవుత్త = అక్క భర్త, బావగారు) అతడిని. అది సరిపోదన్నట్టు అసుర వినాశకుడని అందరిచే పొగిడించుకునే శ్రీహరి చివరకు రాహువను అసురుడికి అమృతమొసంగెను విచక్షణ కోల్పోయి. అప్పుడే జన్మించిన చంద్రునికి ఉన్నంత స్పృహ కూడా లేకపోయెను ఆద్యంతము లేని అతని ఆవుత్తకి. ఆ రాహువు ఇప్పుడు రెట్టింపై రాహువు కేతువు అను ఇరు బద్ధ శత్రువులుగా పరిణితి చెందెను. గిలతించెద (గిలతించుట = మ్రింగుట) అనుచు వ్యధనించెదరు (వ్యధనించుట = వెంటపదుట). వారిరువురి పగ విష్ణువుకి అతడి ఉనికి మరియు కపటము గురించి తనతోపాటుగా సూచించిన సూర్యుడి మీద కూడా ఉంది కానీ సూర్యుడికున్న ఉష్ణముకి (ఉష్ణము = వేడి) కొద్ది క్షణములలో నోరు దగ్ధమవుటారంభించుటతో త్యజించెదరు (వదిలేస్తారు), మరి చంద్రుడు సూర్యుడికన్నా అనేక పర్యాయములు (ఎక్కువ సార్లు) దొరికిపోవును మరియు ఎన్నో గంటలు నరక కూపము వంటి ఆ అసురుని జీర్ణకోశములో గడవలసి వస్తుంటుంది. చంద్రుడికి జన్మతహ (పుట్టుకతోనే) సంకటములు (కష్టాలు) ఆరంభం అయ్యెను. కానీ గురుకులములో అతని గురుపత్ని అతడికి జీవితములో తొలిసారి సుఖముని చవిచూపించుచున్నది.
అనేక పర్యాయములు తన గురుపత్ని భగ ద్వారముని అందులోని గులమును తన జిహ్వతో స్పృశించి, ఓలలాడించి ఆమె ప్రసాదించిన మధుర రసమును ఒక్క బిందువు సైతము వృథా పోనీయక పవిత్ర తీర్థమును గ్రోలినట్టు ఆస్వాదించెనుడు చంద్రుడు. ఎంతైనను తార గురుపత్ని మరియు కామశాస్త్రము స్వయముగా బోధించుచున్న గురువు కావున ఒక దేవి వలే పూజనీయురాలు మరి ఆమె ఒసంగిన మధుర రసము పవిత్ర తీర్థమే కదా అనిపించెను చంద్రునికి. తార తనువెల్ల తాపముతో అమితముగా వేడెక్కెను. “ఈ తాపము తాళలేకున్నాను శిష్యా ” అని గురుపత్ని చంద్రుడితో పలుకగానే, ఆమె నిండైన గుండ్రని మెత్తని పృష్ఠముని పొదవి పట్టుకుని, ఆమె సుతిమెత్తని, నున్నటి కోమలమైన జఘనములు తన భుజముల మీద ఉండగా ఆమె యోని ద్వారాముని కప్పుచున్న మృదువైన సుతిమెత్తని పుష్పముల వంటి అధరములని అతని అధరములతో బంధించి వాటి మధ్యలోనుండి తన జిహ్వను ఆమె యోని ద్వారములోనికి జొనిపి అందునున్న గలము చుట్టూ మెల్లిగా వృత్తములు చుట్టుచు కొద్దిగా క్రిందికి జరిగిన అతని జిహ్వ ఆమె భగమున ప్రవేశించిన పిదప అందులో పైన ఉన్న కొద్దిగా గరుకైన ప్రదేశముని స్పృశించుచూ ‘నోటియందు పై భాగము యందు ఉన్న విధముగానే ఇచటను కలదే, ఇదేమి విడ్డూరమో’ అనుకొనుచు మెల్లిగా ఆశ్రమమునందున్న స్వచ్ఛమైన, విశాలమైన, స్వేతపద్మములతో నిండియున్న తటాకముని చేరి అందులోకి దిగెను.
తటాకములోని చల్లని జలముతో తారకి కొద్దిగా సేద తీరగా ఆమె తాపము చల్లబడబోయెను. ఐతే ఆమె శిష్యుడి జిహ్వ ఆమె యోని లోని అతిసున్నిత ప్రదేశాన్ని స్పృశించేసరికి తాళకపోయెను తార ఆ సుఖానుభూతిని. ఆమె తనువెల్లా మరింత జలదరించెను, చిగురుటాకువలె కంపించెను, తన ప్రియ శిష్యుడి ముఖము పై మరింత మధుర రసమును ఉక్షతించెను (ఉక్షతించుట = చల్లుట).
‘ఈ నవ యువకుడు తన జిహ్వతోనే ఇంతలా సుఖపెట్టుచుండగా, మరి నిగిడిన మేఢ్రముతో ఇంకెంత సుఖమివ్వగలడో’ కదా‘ అని తలచెను తార తన శిష్యుడి పని తనముకి లోలోపలే మురిసిపోయి. తటాకములో ఉన్న తార తన ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుడి భుజముల మీదనుండి తన జఘనములను తీసి తటాకములో జలకాలాడుచు మునిగి అతడు ధరించిన ధోవతిని తన దంతములతో తొలగించెను. తన శిష్యుని శిశ్నముని వీక్షించిన తార ప్రమథితురాలయ్యెను (ప్రమాథిత = నివ్వెర).
‘నాకు అసంఖ్యాక (అసంఖ్యాక = లెక్కలేనన్ని పర్యాయములు భావప్రాప్తిని కలిగించి సుఖములో ఓలలాడించినను, ఇతడి శిశ్నమునకు లేశ్యమంతైనను చలనము లేదేలనో. ఈతడు జన్మతహ నపుంసకుడా? లేక
ఇతడు సైతము తన గురువును అనుకరించి తోడుదొంగల వలే ఉతథ్యుని ఆశ్రమములో మమత భగములో తన మేఢ్రమును జొనిపి శాపగ్రస్తుడై నపుంసకుడయ్యేనా?
ఆ విషయము నాకు వివరించిన వృత్తాంతములో దాచి పెట్టెనా?
ప్రాణాయాముతో సాధించిన బ్రహ్మచర్య నిగ్రహమా? లేక
మునుపెన్నడూ స్త్రీసాంగత్యము లేక ఇటులయ్యేనా? ‘ అని అనేకానేక ప్రశ్నలు ఉద్భవించెను తార మదిలో.
నవమ అంకము ఇక్కడ
మీ డిప్పడి శృంగార కథలు, విడియోల తో కథలు, ధారావాహికములు 